UZASADNIENIE
Formularz UK 1
Sygnatura akt
II K 172/24
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.
1. USTALENIE FAKTÓW
1.1. Fakty uznane za udowodnione
Lp.
Oskarżony
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)
1.
T. G.
W okresie od dnia 08 grudnia 2023 roku do dnia 19 stycznia 2024 roku ze
skutkiem w Ż., działając czynem ciągłym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
za pośrednictwem środków masowego komunikowania w postaci internetowego
portalu społecznościowego F. opublikował na administrowanym przez siebie
portalu o nazwie „Gmina Ż. na dobrej drodze – czyli jak tam przy korycie?”
wpisy internauty, który nazwał Burmistrza Ż. R. L. m.in. kłamcą, manipulantem i
narcyzem, co mogło narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla zajmowanego
stanowiska.
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione
Dowód
Numer
karty
Oskarżony T. G. jest administratorem profilu na portalu społecznościowym F. o nazwie: „Gmina Ż. na
dobrej drodze – czyli jak tam przy korycie”. Działalność polityczna pokrzywdzonego od wielu lat budziła
sprzeciw oskarżonego, który dawał temu wyraz poprzez wpisy na wskazanej stronie internetowej.
- częściowe
wyjaśnienia
oskarżonego
-k.
57,
88-88v
Treść opublikowanego w dniu 8 grudnia 2023 r. wpisu na wskazanej wyżej stronie administrowanej przez
oskarżonego miała następujące brzmienie:
„R. (...) L. i jego wierny giermek. R. nadal myśli, że wszyscy dają się nabrać na taki układ dłoni,
który oznacza, że jest osobą godną zaufania. Jakaś część mieszkańców, zwłaszcza jego elektorat mocno
w to wierzy. Na szczęście w ostatnich latach przybyło tych, którzy wiedzą kto kryje się naprawdę za
tym uśmieszkiem i za takim układaniem dłoni w wystąpieniach publicznych. Czyli kłamca, manipulant,
lawirant, karierowicz, pozer i narcyz”.
Wpis został opatrzony zdjęciem R. L., znajdującego się w towarzystwie innej osoby.
-
zrzuty
ekranu
z
portalu
internetowego
„Gmina Ż.
na
dobrej
drodze
–
czyli
JAK
TAM PRZY
Korycie?”
- k.
3-6,
11
- k.
14v-15,
84
v-85
Treść opublikowanego w dniu 11 grudnia 2023 wpisu na stronie administrowanej przez oskarżonego miała
następujące brzmienie:
„A oto cała delegacja u M.. Od lewej stoją: D., G., Z., S., Ś. M., Kłamca” Wpis został opatrzony zdjęciem
R. L., znajdującego się w towarzystwie innych osób.
Treść opublikowanego w dniu 12 grudnia 2023 r. wpisu opatrzonego zdjęciami pokrzywdzonego na
wskazanej stronie miała następujące brzmienie:
„KŁAMCA – MANIPULANT – POZER”
Treść opublikowanego w dniu 4 stycznia 2024 r. wpisu miała następujące brzmienie:
„Rekordowe zarobki (jak Prezydent W.), służbowy samochód do prywatnych celów, garnitury oraz inna
odzież za publiczne pieniądze, kampania wyborcza na burmistrza za gminną kasę, setki litrów alkoholu
na imprezach także z gminnej kasy, dzięki stanowisku Burmistrza Ż. robi kasę w ościennych spółkach
gminnych, prywata z pieniędzy podatników, dzięki partyjnym układom ( (...)) stoi ponad prawem, kłamca,
manipulant. Czy coś Wam to przypomina?” Wpis został również opatrzony zdjęciem pokrzywdzonego.
Ponadto w dniu 19 stycznia 2024 r. oskarżony T. G. opublikował na administrowanej przez siebie stronie
na portalu F. post z grafiką Radia (...) promującego wywiad z pokrzywdzonym o treści:
„Posłuchacie Państwo fragmentów audycji radiowej pt. „W samo południe”, wyemitowanej w dniu
22.10.2017 roku przez Radio (...). Gościem M. G. był wtedy R. L., w tamtym czasie jak i teraz Burmistrz
Ż.. Padły z ust L. wtedy różne sformułowania, oceny dotyczące T. G. (czyli mojej osoby). Cieszę się bardzo,
że już wtedy nie myliłem się w ocenie R. L. i jego „pracy” na stanowisku Burmistrza Ż.. Nie było mi łatwo
mieć swoje poglądy, podejrzenia, znać fakty i pisać o nich na swoim profilu F.. Ktoś ostatnio mi powiedział,
że odwaga kosztuje a tchórzostwo jest za darmo. Spotykałem się i nadal spotykam ze strony niektórych
mieszkańców Ż. z niechęcią, wyzwiskami itd. Z fejkowych kont na F., byłem i jestem oczerniany przez
urzędników i ludzi, którzy sympatyzują z R. L. a może nawet przez niego samego. Ale po tylu latach dobrze
się na każdym kroku przekonywać, że R. L. nie tylko robił wały na fakturach za imprezy ukrywając w
nich litry alkoholu. Ale oszukiwał i oszukuje nadal mieszkańców na każdym kroku. Kłamie i manipuluje,
wykorzystuje stanowisko do prywatnych korzyści, celów i pewnie jeszcze dużo nie wiemy jako (...). W
audycji rozważa pozew wobec mnie, ale wiecie co, nigdy tego nie zrobił (przynajmniej w kwestiach o
których mówił), ciekawe dlaczego? Wybory samorządowe już 7 kwietnia, dlatego chciałem Wam napisać,
że będę kandydował na radnego z komitetu niezależnego i proszę Was mieszkańców o poparcie i głosy
w wyborach. T. G.”
-
zeznania
świadka R.
L.
Pokrzywdzony i oskarżony nie byli w żadnym konflikcie, nie utrzymują ze sobą żadnych kontaktów
ani relacji towarzyskich. Pokrzywdzony o dokonanych wpisach dowiedział się podczas spotkań z
mieszkańcami Ż., które odbywał jako Burmistrz.
-
zeznania
świadka R.
L.
- k.
14v-15,
84
v-85
Oskarżony T. G. ma 55 lat, jest rozwiedziony, ma dorosłe dziecko. Oskarżony ma wykształcenie zawodowe,
jest mechanikiem samochodowym, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Oskarżony jest
osobą karaną za czyn z art. 212§2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk.
-
dane
o
osobie
oskarżonego
- karta karna
oskarżonego
- k.
60
- k.
39
1.2. Fakty uznane za nieudowodnione
Lp.
Oskarżony
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione
Dowód
Numer
karty
2. OCENA DOWODÓW
2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów
Lp. faktu z pkt 1.1
Dowód
Zwięźle o powodach uznania dowodu
Zeznania świadka R. L.
Zdaniem Sądu zeznania świadka zasługiwały na przymiot wiarygodności.
Oceniając treść zeznań Sąd wziął pod uwagę fakt, iż świadek czuje się
w sposób istotny dotknięty zachowaniem oskarżonego, niemniej jednak
miał też na uwadze, że sposób przekazywania relacji przez świadka był
rzeczowy, konkretny i wewnętrznie spójny. Zeznania świadka znajdują
pełne potwierdzenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie,
w postaci zrzutów ekranu ze strony administrowanej przez oskarżonego na
portalu F..
Częściowe
wyjaśnienia
oskarżonego
W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w kwestiach takich jak to, że
w istocie publikował wpisy na temat Burmistrza Ż. na swojej stronie na
portalu F. czy to, że nazywał w tych wpisach pokrzywdzonego kłamcą,
oszustem i manipulantem należy uznać za wiarygodne. Korespondują
one z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie,
zwłaszcza z treścią tych wpisów udowodnioną na podstawie zrzutów ekranu
prowadzonej przez oskarżonego strony na portalu F. oraz z zeznaniami
świadka R. L.. W pozostałym jednak zakresie, zwłaszcza dotyczącym
osobistych motywacji oskarżonego w zakresie prowadzenia wskazanej
strony, Sąd nie dał wiary jego wyjaśnieniom, o czym w części 2.2.
uzasadnienia.
Zrzuty ekranu ze strony
internetowej
prowadzonej
na portalu F. „Gmina Ż. na
dobrej drodze – czyli JAK
TAM PRZY K.?”
W ocenie Sądu wydruki są wiarygodne, nie noszą cech manipulacji. Treść
wpisów zamieszczanych na administrowanym przez oskarżonego portalu
koresponduje także z wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami świadka R.
L.. Dokumenty nie były kwestionowane przez żadną ze stron i Sąd również
nie znalazł podstaw do odmowy im waloru wiarygodności.
Dokumenty
Nadto Sąd dał wiarę przeprowadzonemu w sprawie dowodowi z
dokumentu w postaci karty karnej. Dokument został pozyskany,
- karta karna
sporządzony i przeprowadzony zgodnie z wymogami procedury karnej,
a żadna ze stron nie zakwestionowała jego rzetelności ani prawdziwości.
Również Sąd nie miał podstaw, aby podważyć jego wiarygodność.
2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)
Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2
Dowód
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu
Częściowe
wyjaśnienia
oskarżonego
W ocenie Sądu w części pozostałej, nieopisanej w części 2.1. uzasadnienia,
wyjaśnienia oskarżonego nie są wiarygodne. Oskarżony nie przyznał
się do zarzucanego czynu, wskazywał że jego zachowanie nie było
żadnym nadużyciem. Powyższe wyjaśnienia upadają całkowicie w świetle
materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, w tym zeznań
pokrzywdzonego, dowodów z dokumentów prywatnych ukazujących wpisy
na stronie administrowanej przez oskarżonego na portalu F.. Wyjaśnienia
oskarżonego stanowiły przyjętą przez niego linię obrony, starał się
wykazać, że jest jedynie oponentem pokrzywdzonego i przez swoje wpisy
wyrażał konstruktywną krytykę jego działalności. Tymczasem Sąd uznał, że
zachowanie oskarżonego z konstruktywną krytyką nie miało nic wspólnego,
a sam oskarżony przekroczył granicę wolności wypowiedzi.
3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU
Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku
Oskarżony
3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej
3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej
3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania
3.4. Umorzenie postępowania
Punkt 1
T. G.
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania
W ocenie Sądu oskarżony T. G. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk.
Zgodnie z art. 212 § 1 kk kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą
osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania
potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. W myśl
§ 2 wskazanej regulacji, jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Stosownie zaś do treści art. 12 § 1 kk dwa
lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn
zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony
jest tożsamość pokrzywdzonego.
W ocenie Sądu w istocie oskarżony T. G. na administrowanej przez siebie stronie internetowej na portalu F. pomawiał ówczesnego
Burmistrza Ż. R. L. o takie postępowanie lub właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej lub narazić na utratę
zaufania potrzebnego do zajmowanego stanowiska. W ocenie Sądu działania oskarżonego nie ograniczały się bynajmniej do
konstruktywnej krytyki działalności R. L. jako Burmistrza Ż., a opierały także na ocenie wyglądu, gestów, wielu insynuacjach.
Oskarżony nazywał pokrzywdzonego określeniami takimi jak kłamca, pozer czy manipulant. Bez żadnych konkretnych dowodów
na poparcie swoich twierdzeń wysuwał oskarżenia o użytkowaniu przez Burmistrza samochodu służbowego do prywatnych
celów, zakupie odzieży czy alkoholu za środki publiczne. W ocenie Sądu takie zachowanie oskarżonego było podyktowane nie
konstruktywną krytyką wobec władz gminnych, a jedynie osobistą silną niechęcią wobec pokrzywdzonego, której konsekwentnie
dawał wyraz na administrowanej przez siebie stronie na portalu F..
Co jednak znamienne, należy przyjąć, że wydźwięk całego profilu prowadzonego przez oskarżonego oceniany na podstawie
materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy jest dość jednoznaczny w odbiorze i osoby wokół niego
skupione, użytkownicy tej strony, byli również nastawieni na krytykę władz gminnych. Można zatem stwierdzić, że zasięg tej
strony ograniczał się w głównej mierze do grupy osób mających sprecyzowane poglądy i także nastawionych negatywnie do
działalności Burmistrza i pozostałych władz gminnych.
Należy w tym miejscu podkreślić, że choć działanie oskarżonego w żadnym razie nie zasługuje na aprobatę, to jednak w realiach
tej konkretnej sprawy możemy mówić o znikomej społecznej szkodliwości czynu. Ustawodawca w art. 115 § 2 kk wskazał, co
należy brać pod uwagę przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu. Zgodnie z tą regulacją przy ocenie stopnia społecznej
szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego lub zagrożonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub
grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać
zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że właśnie ze względu na wspomnianą kwestię skupienia wokół strony administrowanej
przez oskarżonego ludzi o dość konkretnym negatywnym nastawieniu – nie tylko wobec samego Burmistrza, ale także wobec
ówczesnych władz gminnych, w sposób znaczący wpisy na temat pokrzywdzonego nie wpłynęły na jego odbiór jako osoby
sprawującej urząd Burmistrza Ż.. Nie można przyjąć, że wpisy te nie docierały do szerszego grona osób, ponieważ pokrzywdzony
sam wskazywał, że o wpisach dowiedział się od mieszkańców Ż., którzy sygnalizowali mu, że taka strona jest prowadzona.
Niemniej jednak Sąd nie uznał, by treść tych wpisów była na tyle wiarygodna w odbiorze w zakresie konkretnych zarzutów
wysuwanych przez oskarżonego, by opinia publiczna przyjęła bezkrytycznie te argumenty, zwłaszcza, że oskarżony nie popierał
ich żadnymi dowodami. W przeciętnym odbiorze strona taka nie może być uznawana za źródło wiarygodnych informacji,
charakteryzuje się ona krytyką o charakterze niemerytorycznym, odnoszącą się do cech personalnych krytykowanych osób, ich
wyglądu, oparta jest na insynuacjach.
Nie można pominąć również, że użyte przez oskarżonego we wpisach internetowych słowa nie stanowiły rażącego przekroczenia
wolności wypowiedzi. Oskarżony dawał w istocie w nich wyraz swojej dezaprobaty wobec działalności publicznej R. L. i
bezsprzecznie należy uznać, że nie stanowiły one konstruktywnej krytyki. Niemniej jednak Sąd nie uznał, by tego rodzaju wpisy
mogły zaszkodzić wizerunkowi pokrzywdzonego w znaczący sposób.
Kolejno należy tu wspomnieć, że pokrzywdzony jako osoba sprawująca funkcję w samorządzie gminnym w czasie dopuszczenia się
przez oskarżonego czynu, musiał posiadać niejako wyższy próg odporności na tego rodzaju publikacje. Nie należy również tracić z
pola widzenia, że pokrzywdzony mógł w sposób konstruktywny na łamach własnych mediów społecznościowych odnosić się do
konkretnych zarzutów oskarżonego – jak choćby odnośnie wydatkowania środków publicznych. W ocenie Sądu z tych względów
działanie oskarżonego stanowiło przestępstwo zniesławienia dokonanego za pomocą środków masowego komunikowania, jednak
charakteryzowało się znikomą społeczną szkodliwością czynu.
Stosownie do treści art. 17 § 1 pkt 3 kpk nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy społeczna szkodliwość czynu
jest znikoma. Zgodnie z art. 1 § 2 kk nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.
Wobec powyższego, na podstawie przywołanych przepisów, Sąd postanowił umorzyć postępowanie wobec oskarżonego.
3.5. Uniewinnienie
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia
4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE
Oskarżony
Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku
Punkt
z
wyroku
odnoszący
się
do
przypisanego
czynu
Przytoczyć okoliczności
5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU
Oskarżony
Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku
Punkt
z
wyroku
odnoszący
się
do
przypisanego
Przytoczyć okoliczności
czynu
6. INNE ZAGADNIENIA
W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę
7. KOSZTY PROCESU
Punkt
rozstrzygnięcia z wyroku
Przytoczyć okoliczności
Punkt 2
Zgodnie z art. 632a § 1 kpk w wyjątkowych wypadkach, w razie umorzenia postępowania, sąd
może orzec, że koszty procesu ponosi w całości lub w części oskarżony, a w sprawach z oskarżenia
prywatnego oskarżony lub Skarb Państwa. Sąd uznał, że na gruncie niniejszej sprawy kosztami
należy obciążyć Skarb Państwa z uwagi na charakter tej sprawy, to że umorzenie nastąpiło z uwagi
na znikomą szkodliwość społeczną czynu.
8. PODPIS
Sędzia Robert Tuchciński