Załączniki

wyrok_VIII_K_538.23.pdf	Sygn. akt VIII K 538/23 NSG. SZA) PICZEŁ 7 WAR WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 28 listopada 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, VIII Wydział Kamy w składzie: Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Lewczuk Protokolant: Monika Nałęcz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2024 roku sprawy M R , córki , urodzonej dnia roku w oskarżonej o to, że: na portalu zamiesiła wpis o następującej treści: „„Pękło mi serce. Kiedy masz niepełnosprawne dziecko i robisz wszystko, aby rozwijało się jak najlepiej a Twój mąż nie podpisuje umowy do nowej, wymarzonej szkoły bo relacja się miedzy wami zmieniła i dziecko traci szansę na lepszy rozwój, na prywatną szkołę w tej samej dzielnicy, na klasę z koleżanką z bloku obok również z , na posiadanie w ogóle koleżanek z oraz wszelkich terapii w czasie szkoły, wyjazdów, wycieczek i zostaje w szkole na innej dzielnicy z dziećmi głęboko upośledzonymi z autyzmem i wraca do domu transportem MTON 2,5 godziny i tak przez kolejne jakieś 20 lat. Jak mówicie dzieciom, że nie, to wierzcie mi potwory istnieją”, co mogło poniżyć J R w opinii publicznej, tj. o czyn z art. 212 $ 2 k.k. orzeka: I. Napodstawie art. 1 $ 2 k.k. w zw. zart. 17 $ I pkt 3 k.p.k. postępowanie karne względem oskarżonej M R umarza wobec znikomej społecznej szkodliwości czynu; II. Na podstawie art. 632 pkt. 1 k.p.k. kosztami postępowania w kwocie 300 (trzysta) zł obciąża oskarżyciela prywatnego J R , uznając je za uiszczone w całości.
VIII_K_538.23_uzasadnienie.pdf	Sygn. akt VIII K 538/23 W IŚ WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 28 listopada 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, VIII Wydział Kamy w składzie: Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Lewczuk Protokolant: Monika Nałęcz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2024 roku sprawy M R , córki , urodzonej dnia roku w oskarżonej o to, że: na portalu zamiesiła wpis o następującej treści: „„Pękło mi serce. Kiedy masz niepełnosprawne dziecko i robisz wszystko, aby rozwijało się jak najlepiej a Twój mąż nie podpisuje umowy do nowej, wymarzonej szkoły bo relacja się miedzy wami zmieniła i dziecko traci szansę na lepszy rozwój, na prywatną szkołę w tej samej dzielnicy, na klasę z koleżanką z bloku obok również z „na posiadanie w ogóle koleżanek z oraz wszelkich terapii w czasie szkoły, wyjazdów, wycieczek i zostaje w szkole na innej dzielnicy z dziećmi głęboko upośledzonymi z autyzmem i wraca do domu transportem MTON 2,5 godziny i tak przez kolejne jakieś 20 lat. Jak mówicie dzieciom, że nie, to wierzcie mi potwory istnieją”, co mogło poniżyć J R w opinii publicznej, tj. o czyn z art. 212 $ 2 k.k. orzeka: I. Na podstawie art. 1 $ 2 k.k. w zw. zart. 17 $ I pkt 3 k.p.k. postępowanie karne względem oskarżonej M R umarza wobec znikomej społecznej szkodliwości czynu; II. Na podstawie art. 632 pkt. 1 k.p.k. kosztami postępowania w kwocie 300 (trzysta) zł obciąża oskarżyciela prywatnego J R , Uznając je za uiszczone w całości. UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt VIII K 538/23 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3—8 formularza. USTALENIE FAKTÓW Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1 M R Na portalu zamieściła wpis o następującej treści: „Pękło mi serce. Kiedy masz niepełnosprawne dziecko i robisz wszystko, aby rozwijało się jak najlepiej a Twój mąż nie podpisuje umowy do nowej, wymarzonej szkoły bo relacja się między wami zmieniła i dziecko traci szansę na lepszy rozwój, na prywatną szkołę w tej samej dzielnicy, na klasę z koleżanką z bloku obok również z , na posiadanie w ogóle koleżanek z oraz wszelkich terapii w czasie szkoły, wyjazdów, wycieczek i zostaje w szkole na innej dzielnicy z dziećmi głęboko upośledzonymi z autyzmem i wraca do domu transportem MTON 2,5 godziny i tak przez kolejne jakieś 20 lat. Jak mówicie dzieciom, że nie, to wierzcie mi potwory istnieją”, co mogło poniżyć J R w opinii publicznej, tj. o czyn z art. 212 § 2 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty M R jest żoną J R . Z małżeństwa tego strony mają dwie córki: – letnią M orz – letnią L , która choruje na . Rodzice starali się o przyjęcie młodszej córki L do prywatnej szkoły specjalnej na rok szkolny 2022/2023, którą uważali za najlepszą wobec specjalnych potrzeb córki. L R została przyjęta do szkoły, ale warunkiem rozpoczęcia nauki było podpisanie przez obojga rodziców umowy ze szkołą w stosownym terminie. Mimo nalegań M R , J R nie zdecydował się podpisać umowy ze szkołą. Zależało mu bowiem, aby jego żona wycofała złożone na Policji przeciwko niemu zeznania, zarzucając mu stosowanie przemocy fizycznej i psychicznej wobec niej i tym samym zamknięcie toczącego się postępowania z art. 207 § 1 kk. W dniu 5 czerwca 2023 roku L R została wykreślona z rekrutacji do szkoły z powodu niedopełnienia formalności, tj. braku podpisania umowy przez J R . Wyjaśnienia oskarżonej 87-89, 93- 94 Zeznania świadka J R 9-10, 90-93 Korespondencja mailowa pomiędzy a dyrektorem placówki 77v, 79 W dniu 7 czerwca 2023 r. M R zamieściła w ogólnodostępnym portalu na portalu wpis opatrzony emotikonem „załamana”: „Pękło mi serce. Kiedy masz niepełnosprawne dziecko i robisz wszystko, aby rozwijało się jak najlepiej, a Twój mąż nie podpisuje umowy do nowej, wymarzonej szkoły bo relacja się między wami zmieniła i dziecko traci szansę na lepszy rozwój, na prywatną szkołę w tej samej dzielnicy, na klasę z koleżanką z bloku obok Wydruk posta zamieszczonego na przez M R 3 również z , na posiadanie w ogóle koleżanek z oraz wszelkich terapii w czasie szkoły, wyjazdów, wycieczek i zostaje w szkole na innej dzielnicy z dziećmi głęboko upośledzonymi z autyzmem i wraca do domu transportem MTON 2,5 godziny i tak przez kolejne jakieś 20 lat. Jak mówicie dzieciom, że nie, to wierzcie mi potwory istnieją.” Wydruk wiadomości pomiędzy małżonkami 70 Powyższy wpis był widoczny dla szerokiej grupy odbiorców . Wydruk z portalu 3v-7v M R usunęła zamieszczony wpis 8 czerwca 2023 r. po otrzymaniu wiadomości w tym przedmiocie od J R . Wyjaśnienia oskarżonej 87-89 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty OCENA DOWODÓW 1.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1.1 Wyjaśnieni a oskarżonej M R Wyjaśnienia oskarżonej Sąd ocenił jako wiarygodne. Oskarżona nie przyznała się do zarzucanego jej czynu, jednak nie negowała faktu zamieszczenia wpisu na portalu społecznościowym . Wskazała, że wpis ten był skutkiem jej załamania, rozgoryczenia tym, że córka nie dostała się do szkoły, którą uważała za najlepszą dla dzieci z . Dodała, że wpisem nie chciała skrzywdzić ani obrazić męża. Miała nadzieję, że być pomoże ktoś kto przeczyta wpis będzie jej w stanie pomóc i spowodować, że córka będzie mogła uczęszczać do tej właśnie szkoły. Ponadto wskazała, że stwierdzenie „potwory istnieją” było stwierdzeniem ogólnym, a nie personalnie skierowanym do jej męża. Po otrzymaniu wiadomości od męża na temat rzeczonego, wpis ten został przez nią niezwłocznie usunięty. Wydruk treści posta zamieszczo nego na przez M R w dniu 7 czerwca 2023 roku Sąd w pełni obdarzył wiarą dowód w postaci wydruku zamieszczonego wpisu przez J R . Strony nie kwestionowały tego dowodu, Sąd również ku temu podstaw. Zeznania świadka J R W ocenie Sądu depozycje złożone przez J R są wiarygodne, znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i są odnośnie przedmiotu niniejszego postępowania zgodne z wyjaśnieniami M R . Oskarżyciel przyznał, że świadomie i celowo nie podpisał umowy ze szkołą, do której chodzić miała jego córka. Oświadczył, że nie podpisał umowy, ponieważ w dniu w którym miał to zrobić, dowiedział się o toczącym się wobec niego postępowaniu karnym i w tych okolicznościach nie chciał brać na siebie wieloletniego zobowiązania, także o charakterze finansowym, a takim zobowiązaniem byłoby podpisanie umowy ze szkołą. Oświadczył, że w takiej sytuacji zachowawczo wycofał się z umowy i to było przyczyną, dla której córka nie została przyjęta do szkoły. Oskarżyciel prywatny wskazał również, że na skutek wpisu jego żony na jest negatywnie postrzegany przez wielu sąsiadów z osiedla. 1.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 1.1.1. Dokumentac ja z przeprowadz onej mediacji Sąd nie uwzględnił dokumentacji z przeprowadzonej mediacji, albowiem dokumentacja ta dotyczy etapu postępowania sądowego. PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☐ 1.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☐ 1.4. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☐ 1.5. Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☒ 1.6. Umorzenie postępowania I M R Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania Przedmiotem ochrony przepisu art. 212 kk jest cześć i godność innej osoby. Pomawianymi mogą być: osoba fizyczna, grupa osób, instytucja, osoba prawna albo jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej. Pomówienie musi odnosić się do postępowania (np. popełnienie przestępstwa, prowadzenie niemoralnego trybu życia) lub właściwości (np. alkoholizm, narkomania, zboczenie płciowe, choroba psychiczna, które mogą poniżyć daną osobę w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Nie należy natomiast do znamion przestępstwa zniesławienia to, czy pomówienie spowodowało wskazane w ustawie skutki. Pomówienie może nastąpić bądź przez podanie pewnych informacji, choćby w postaci podejrzenia lub powtarzania pogłoski czy to umyślnie przez pomawiającego zmyślonej, czy rzeczywiście krążącej, bądź w postaci skonkretyzowanego zarzutu. Istotą czynu jest zatem spowodowanie uszczerbku na czci pokrzywdzonego w sensie jego poniżenia w opinii publicznej lub narażenia na utratę zaufania skutkującego podważeniem jego kompetencji. Dozwolone jest i nie stanowi przestępstwa rzetelne i zgodne z zasadami współżycia społecznego przedstawianie krytycznej oceny danej osoby bądź sytuacji. Prawo do "krytyki" nie może być utożsamiane jednak z prawem do „zniesławiania”, a krytyczne oceny powinny być wyrażane w odpowiedniej formie, zwłaszcza gdy nie są wyrażane w sposób spontaniczny lub w toku szybkiej wymiany słów, a w sposób zaplanowany i przemyślany. Tak bowiem, jak każdy człowiek ma prawo do wolności wyrażania opinii, tak również każdy człowiek ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, a prawo do wolności wyrażania opinii zasadnie może podlegać ograniczeniom ze względu m.in. na ochronę dobrego imienia i praw innych osób (wyr. SN z 17.3.2015 r., V KK 301/14, KZS 2015,Nr 6, poz. 15). Zniesławienie – zarówno w typie podstawowym, jak i kwalifikowanym – jest powszechnym przestępstwem formalnym. Jest to przestępstwo umyślne, które może być popełnione zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym (vide Mozgawa M., Komentarz, Lex 2013). Pomówienie jest przestępstwem formalnym z narażenia, dla dokonania którego nie jest wymagany skutek w postaci rzeczywistego poniżenia lub utraty zaufania przez pokrzywdzonego. Nie oznacza to jednak, aby nie było istotne to, czy zniesławiające zarzuty mogły taki skutek spowodować, a więc - obiektywnie rzecz biorąc - stwarzały zagrożenie dla dobrego imienia pomówionego podmiotu. Pomówienie tylko wtedy podlega odpowiedzialności karnej, kiedy wiąże się z nim możliwość wystąpienia szkody moralnej po stronie osoby pokrzywdzonej w postaci możliwości poniżenia lub narażenia na utratę zaufania. Narażenie na poniżenie pomówionego podmiotu w opinii publicznej natomiast oznacza sytuację, w której istnieje realne niebezpieczeństwo pogorszenia w „odbiorze społecznym” ukształtowanej co do niego opinii. Przepis art. 212 k.k. mówi nie o poniżeniu w ogóle, lecz „o poniżeniu w opinii publicznej”, co oznacza, że chodzi tu nie tyle o urazę osobistych uczuć osoby pokrzywdzonej, ale o to, jak osoba pomówiona będzie postrzegana przez szeroki, nieokreślony krąg osób. Karalne jest więc takie pomówienie, które może prowadzić do upokorzenia danej osoby w opinii innych osób, spowodować, że inne osoby będą uważać pokrzywdzonego za osobę poniżoną (vide postanowienie Sądu Najwyższego z dn. 14.10.2010r. o sygn. II KK 105/10, LEX nr 621198, Prok. i Pr.-wkł. 2011, nr 3, poz. 11). Przy tym znamię narażenia na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności musi być analizowane w kontekście wymagań i oczekiwań związanych z zajmowanym przez dany podmiot stanowiskiem, wykonywaniem zawodu bądź rodzajem działalności (Marek, Kodeks karny, 2010, s. 480–481). Powszechnie przyjmuje się przy tym, że ochrona czci przysługuje każdemu człowiekowi, niezależnie od tego, jaką opinię ma on w środowisku (wyr. SN z 3.11.2004 r., IV KK 132/04, OSNwSK 2004, Nr 1, poz. 1982). Wobec zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżona w dniu 7 czerwca 2023 roku znieważyła Jacka Rusinowskiego zamieszczając na Facebooku wpis o następującej treści: „Pękło mi serce. Kiedy masz niepełnosprawne dziecko i robisz wszystko, aby rozwijało się jak najlepiej a Twój mąż nie podpisuje umowy do nowej, wymarzonej szkoły bo relacja się między wami zmieniła i dziecko traci szansę na lepszy rozwój, na prywatną szkołę w tej samej dzielnicy, na klasę z koleżanką z bloku obok również z ZD, na posiadanie w ogóle koleżanek z ZD oraz wszelkich terapii w czasie szkoły, wyjazdów, wycieczek i zostaje w szkole na innej dzielnicy z dziećmi głęboko upośledzonymi z autyzmem i wraca do domu transportem MTON 2,5 godziny i tak przez kolejne jakieś 20 lat. Jak mówicie dzieciom, że nie, to wierzcie mi potwory istnieją”. Oskarżona zniesławia tym samym Jacka Rusinowskiego, bowiem treść zamieszczonego przez nią wpisu wskazuje na jego złą wolę i celowe uniemożliwienie swojej niepełnosprawnej córce uczęszczania do szkoły, która miała zapewnić jej jak najlepszą opiekę i możliwość właściwego rozwoju z wykorzystaniem środków i sposobów właściwych ze względu na jej niepełnosprawność. Wprawdzie ostatnie zdanie wpisu nie odnosi się wprost do osoby Jacka Rusinowskiego, ale zawarcie tego rodzaju konstatacji na końcu wpisu odnoszącego się do jego osoby musi prowadzić do wniosku, że oskarżycielka miała na myśli właśnie Jacka Rusinowskiego negatywnie oceniając jego osobę w kontekście opisywanych wyżej okoliczności. Post został zamieszczony na portalu społecznościowym Facebook, a zatem nastąpiło to w miejscu w którym z jego treścią zapoznać mogła się nieograniczona indywidualnie liczba nieokreślonych osób, co stanowi o publicznym charakterze występku (art. 212 § 2 kk). W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną M R jest jednak znikomy. Zgodnie z dyspozycją art. 1 § 2 kk znikoma społeczna szkodliwość czynu powoduje, że czyn nie stanowi przestępstwa, ale z uwagi na popełnienie czynu zabronionego, z formalnym wypełnieniem wszystkich jego znamion, postępowanie umarzane jest na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk. Stopień społecznej szkodliwości jest tym wyznacznikiem, który pozwala na uznanie za przestępstwo tylko takich czynów, które faktycznie i realnie szkodzą określonym dobrom jednostki, bądź dobru społecznemu. Podejmując rozważania na temat tego czy dany czyn nie stanowi przestępstwo z uwagi na jego znikomą społeczną szkodliwość, należy kwestię tę rozważać w oparciu o katalog okoliczności wyznaczających stopień społecznej szkodliwości czynu, który ma charakter zamknięty i został przez ustawodawcę określony w treści przepisu art. 115 § 2 kk. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd bowiem bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego lub zagrożonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Przechodząc do analizy czynu popełnionego przez oskarżoną pod kątem stopnia społecznej szkodliwości zaznaczyć należy, iż przy przestępstwie z art. 212 § 1 kk dobrem chronionym czynu jest tzw. cześć zewnętrzna obejmująca ochronę szacunku, dobrego imienia pokrzywdzonego przed narażeniem go na negatywne wyobrażenia o nim ze strony osób trzecich. Sąd, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości, wziął pod uwagę przede wszystkim motywację oskarżonej oraz zamiar, jaki towarzyszył jej podczas popełnienia zarzucanego jej czynu. Z analizy materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności z wyjaśnień oskarżonej, którym Sąd dał pełną wiarę, wynika, że bezpośrednią przyczyną zamieszczenia wpisu była impulsywna, nie przygotowana wcześniej reakcja związana z rozczarowaniem, jakie przyniosło oskarżonej wykluczenie jej córki z rekrutacji w szkole, na przyjęciu do której bardzo jej zależało. Uważała bowiem, że szkoła ta otwiera przed jej niepełnosprawną, chorą na córką szansę na lepszy rozwój, na który nie miała szansy w innej, publicznej szkole. Jedyną zaś przeszkodą w przyjęciu córki do tejże szkoły okazało się niepodpisanie umowy przez jej męża, mimo, że początkowo obojgu rodzicom zależało na przyjęciu córki do szkoły. Rozczarowaniu jego postawą dała upust właśnie w rzeczonym wpisie. Stąd też wpis ten odczytywać zatem należy jako wyraz głębokiego zawodu, a jednocześnie dezaprobaty dla zachowania oskarżonego, wyrządzającego niezrozumiałą dla oskarżonej odmową podpisania umowy krzywdę swojej córce L . W kontekście całokształtu tych okoliczności, motywacji oskarżonej nie sposób zatem uznać za szczególnie naganną. Odnosząc się do okoliczności natury przedmiotowej wpływających na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonej, omówienia wymaga jeszcze czynnik, jakim jest wyrządzona lub grożąca szkoda. Szkoda wyrządzona to uszczerbek w dobru prawnym, określona strata będąca następstwem czynu zabronionego. Szkoda grożąca to szkoda, która nie zaistniała, ale może wystąpić, może być następstwem zachowania sprawcy realizującego czyn zabroniony. Strata może mieć charakter materialny lub moralny. Kodeks karny nie określa, o jaki rodzaj szkody chodzi, w grę zatem wchodzą wszystkie rodzaje szkody wyrządzonej przez sprawcę czynu zabronionego. Czynnik rozmiaru szkody, jako zawierający element kwantytatywny, wymaga ustalenia wielkości szkody. Im większa szkoda, tym wyższy poziom tego czynnika. Powyższe rozważania należy odnieść do swoistego charakteru rozpatrywanego czynu. Jak już wcześniej wskazano, występki pomówienia i zniewagi nie cechują się skutkami o charakterze materialnym, intencją sprawcy jest zaatakowanie godności osobistej pokrzywdzonego poprzez wyrażenie pogardy dla jego osoby oraz przypisywanie, zarzucanie, posądzanie lub oskarżanie innej osoby o określone postępowanie lub właściwości w dążeniu do poniżenia go w oczach innych osób. Oceniając zatem rozmiar wyrządzonej przez oskarżonego szkody należy ocenić wyłącznie ewentualną stratę moralną pokrzywdzonego i zastanowić się najpierw, czy rzeczywiście takowa powstała, jeśli tak to ustalić jej wielkość. Bez wątpienia jednoznaczna, konkretna i namacalna wycena straty moralnej, jakiej doznał lub mógł doznać J R , wydaje się bardzo trudna, niemniej jednak, zdaniem Sądu, z pewnością mogła przybrać jedynie nieznaczne rozmiary. Po pierwsze dlatego, że działanie oskarżonej było działaniem jednorazowym, a jej wpis został usunięty już po kilku dniach, kiedy zażądał tego J R . Po drugie, mimo, iż J R wskazywał na negatywny odbiór jego osoby przede wszystkim wśród sąsiadów po zamieszczeniu przez jego żonę rzeczonego wpisu, to nie sposób jednoznacznie ustalić, że zachowania osób, na które wskazywał J R były istotnie związane z zapoznaniem się z wpisem jego żony. Wobec powyższego stwierdzić należało, iż w niniejszej sprawie zachodzi ujemna przesłanka procesowa określona w art. 17 § 1 pkt 3 kpk. Zgodnie z treścią art. 1 § 2 kk nie stanowi bowiem przestępstwa czyn, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. W ocenie Sądu, analizując okoliczności popełnienia zarzuconego oskarżonej czynu, takim właśnie znikomym stopniem społecznej szkodliwości czyn ten się charakteryzował. Bowiem za zniesławienie w rozumieniu przepisów art. 212 k.k. może być uznana tylko taka wypowiedź charakteryzująca negatywnie inną osobę i przedstawiającą ją w niekorzystnym świetle, która przy uwzględnieniu zarówno prawa pokrzywdzonego do ochrony czci, jak i praw oskarżonego - do swobody wypowiedzi, krytyki, obrony - stanowi element czynu, którego społeczna szkodliwość musi być uznana za większą od znikomej. Trzeba mieć bowiem na względzie, że internet podlega bowiem nieco innym regułom niż pozostałe płaszczyzny komunikacji. Granice dozwolonej krytyki w internecie są bowiem szersze niż w innych przypadkach. Analiza społecznie akceptowanych standardów wypowiedzi musi uwzględniać fakt, że język internautów jest dosadny, skrótowy, często odbiega od sposobu komunikacji, jaki powszechnie obowiązuje w społeczeństwie. Nawet używanie wulgaryzmów w sieci które służą podkreśleniu ekspresji wypowiedzi jest powszechnie akceptowane. Sformułowania, które można by uznać za obraźliwe w powszechnej komunikacji, niekoniecznie naruszają dobra osobiste bądź nie zawsze będą stanowiły czyn z art. 212 kk, jeżeli użyte są właśnie na forum internetowym. Realizowanie funkcji ochronnej wskazanych przepisów nie może prowadzić do kryminalizacji życia społecznego, którego nieodłączną cechą jest występowanie sytuacji konfliktowych, wzbudzających emocje i powodujących wyrażanie ocen zachowania. Ich negatywny odbiór przez innych uczestników życia społecznego nie zawsze musi być oceniany w kategoriach przestępstwa. ☐ 1.7. Uniewinnienie Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności 1INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności 6. INNE ZAGADNIENIA W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7. KOSZTY PROCESU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności II Z uwagi na umorzenie postępowania, Sąd na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. obciążył oskarżyciela prywatnego kosztami procesu w całości, przy czym, z uwagi na uiszczenie przez oskarżyciela kwoty 300 zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków postępowania, Sąd uznał, że koszty te zostały uiszczone w całości. 1PODPIS
wyrok_VIII_K_543.23.pdf	Sygn. akt VIII K 543/23 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 maja 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, VIII Wydział Kamy w składzie: Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Lewczuk Protokolant: Monika Nałęcz, Jakub Miller przy udziale Prokuratora: nie stawił się, zawiadomiony prawidłowo po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2024 roku, 15 maja 2024 roku sprawy M O , córki , urodzonej dnia roku w oskarżonej o to, że: 1. w okresie od dnia 31 marca 2021 roku do 20 kwietnia 2021 roku korzystając z urządzenia z dostępem do internetu, któremu operator nadał numery IP i , posługując się skrzynkami poczty elektronicznej e-mail o adresach oraz w sposób umyślny, z góry powziętym zamiarem, z podaniem imienia i nazwiska, dokonała zniesławienia A J poprzez wysłanie pod adresy e-mail jej pracodawcy, tj. jak również za pomocą komunikatora Messenger do znajomych pokrzywdzonej, wiadomości o treściach mogących poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu pielęgniarki, tj. o czyn z art. 212$ 1i2k.k. wzw.zart. 12$ 1ki.k. 2. w okresie od dnia 18 marca 2021 roku do 12 października 2021 roku za pośrednictwem sieci internet, poprzez wysyłanie wiadomości z komunikatora Messenger w sposób umyślny, z góry powziętym zamiarem, posługując się pseudonimami ,, » oraz ,, » znieważyła A J słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, tj. o czyn z art. 216 $ 2 k.k. w zw. zart. 12$ 1 k.k. 3. w okresie od dnia 18 marca 2021 roku do 12 października 2021 roku za pośrednictwem sieci internet, poprzez wysyłanie wiadomości z komunikatora Messenger w sposób umyślny, z góry powziętym zamiarem, posługując się pseudonimami „, » oraZ ,, » znieważyła D J słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, tj. o czyn z art. 216 $ 2 k.k. w zw. zart. 12$1 k.k. orzeka: IL. oskarżoną M O uznaje za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w pkt. I części wstępnej wyroku, wyczerpującego dyspozycję art. 212 $1i2k.k.wzw.z art. 12 $ I k.k. i za to skazuje ją, a na podstawie art. 212 $ 2 k.k. w zw. zart. 4$ I k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu wymierza jej karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym; II. oskarżoną M O uznaje za winną popełnienia czynu zarzuconego jej w pkt. 2 części wstępnej wyroku, wyczerpującego dyspozycję art. 216 $ 2 k.k. w zw. zart. 12$ I k.k. i za to skazuje ją, a na podstawie art. 216 $ 2 k.k. w zw. zart. 4$ 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu wymierza jej karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym; III. oskarżoną M O uznaje za winną popełnienia zarzuconego jej czynu z pkt. 3 części wstępnej wyroku, wyczerpującego dyspozycję art. 216 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to skazuje ją, a na podstawie art. 216 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu wymierza jej karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym; IV. na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 3 k.k. łączy wymierzone w pkt I - III jednostkowe kary ograniczenia wolności i wymierza oskarżonej karę łączną 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym; V. na podstawie art. 46 § 2 k.k. zasądza od oskarżonej M O na rzecz pokrzywdzonej A J kwotę 5.000 (pięciu tysięcy) złotych tytułem nawiązki; VI. na podstawie art. 44 § 2 k.p.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych pod poz. 1 i 2 w wykazie dowodów rzeczowych nr I/260/22/P na karcie 96 akt sprawy; VII. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną od zapłaty kosztów postępowania, a poniesione wydatki przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.
VIII_K_13_21_wyrok_z_uzasadnieniem.pdf	Sygnatura akt VIII K 13/21 SR (GRCZZ A: UN Ź Z Z odpo WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 4 czerwca 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, VIII Wydział Karny w składzie: Przewodnicząca: sędzia Agata Pomianowska Protokolant: Monika Nałęcz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2022 r., | czerwca 2022 r., 22 września 2022 r., 13 czerwca 2023 r., 4 października 2023 r., 27 listopada 2023 r., 31 stycznia 2024 r., 11 kwietnia 2024 r., 23 maja 2024 r. i 4 czerwca 2024 roku sprawy S$ S , syna B 1iM , urodzonego dnia rokuwŁ oskarżonego o to, że: l. w okresie od dnia 06 września 2020 r. do dnia 30 grudnia 2020 r., działając w zamiarze bezpośrednim, w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, wielokrotnie zniesławił pana P J , pomawiając go o postepowanie mające poniżyć pana P J w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania zawodu lekarza weterynarii, a to poprzez wielokrotne zarzucanie we wpisach (postach) zamieszczanych na profilu użytkownika serwisu (...) panu P J , mimo braku dowodów ku temu, nieprawidłowego wykonania w dniu 05 lipca 2020 r. zabiegu cesarskiego cięcia u psa należącego do pana S S „o przyczynić się miało do Śmierci zwierzęcia; tj. o czyn z art. 212$ 1i2 k.k. wzw.zart. 12$1k.k.; 2. w korespondencji elektronicznej kierowanej do pana P J w dniach 10-12 sierpnia 2020 r. zlekceważył pana P J ubliżając mu i określając go mianem „kłamcy ”; tj. o czyn z art. 216$ 1i2 k.k. orzeka: IL. oskarżonego S S uznaje za winnego popełnienia tego, że w okresie od dnia 06 września 2020 r. do dnia 30 grudnia 2020 r. w W przy ul. , działając w zamiarze bezpośrednim, w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, wielokrotnie zniesławił Piotra Jurka, pomawiając go o postepowanie mające poniżyć Piotra Jurka w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania zawodu lekarza weterynarii, a to poprzez wielokrotne zarzucanie we wpisach (postach) zamieszczanych na profilu użytkownika serwisu (…) Piotrowi Jurka, mimo braku dowodów ku temu, nieprawidłowego wykonania w dniu 05 lipca 2020 r. zabiegu cesarskiego cięcia u psa należącego do pana Sławomira Szczepaniaka, co przyczynić się miało do śmierci zwierzęcia, co wyczerpuje dyspozycję art. 212 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to skazuje go, a na podstawie art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k.. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującym w dacie czynu wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych; II. oskarżonego Sławomira Szczepaniaka uniewinnia od zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 2.; III. na podstawie art. 46 § 2 k.k. w zw. z art. 212 § 3 k.k. zasądza od oskarżonego Sławomira Szczepaniaka na rzecz schroniska dla zwierząt (…),7a, 26-804 Stromiec kwotę 1.500 (tysiąca pięćset) złotych tytułem nawiązki; IV. na podstawie art. 628 k.p.k. zasądza od oskarżonego Sławomira Szczepaniaka na rzecz oskarżyciela prywatnego Piotra Jurka kwotę 300 (trzystu) złotych tytułem poniesionych przez niego zryczałtowanych kosztów postępowania, oraz wymierza mu opłatę w kwocie 100 (sto) złotych. UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt VIII K 13/21 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. USTALENIE FAKTÓW Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. Sławomir Szczepaniak w okresie od dnia 06 września 2020 r. do dnia 30 grudnia 2020 r. w Warszawie przy ul. Bukowińskiej 22 m. 19, działając w zamiarze bezpośrednim, w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, wielokrotnie zniesławił pana Piotra Jurka, pomawiając go o postepowanie mające poniżyć pana Piotra Jurka w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania zawodu lekarza weterynarii, a to poprzez wielokrotne zarzucanie we wpisach (postach) zamieszczanych na profilu użytkownika serwisu (…) panu Piotrowi Jurka, mimo braku dowodów ku temu, nieprawidłowego wykonania w dniu 05 lipca 2020 r. zabiegu cesarskiego cięcia u psa należącego do pana Sławomira Szczepaniaka, co przyczynić się miało do śmierci zwierzęcia, tj. czyn z art. 212 §1 i 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty Sławomir Szczepaniak był właścicielem psa Teresa. Suka była w ciąży, prowadzonej przez Piotra Jurka. W dniu 5 lipca 2020 r. w godzinach porannych Piotr Jurka przeprowadził operację cesarskiego cięcia u psa Teresa. Tego samego dnia wieczorem doszło do wytrzewienia jelit, co skutkowało koniecznością wykonania operacji w dniu 6 lipca 2020 r, którą przeprowadził Tomasz Górny. Pies zmarł miesiąc później, 6 sierpnia 2023 r. Pod wpływem niniejszych wydarzeń Sławomir Szczepaniak umieścił na portalu społecznościowym (…) serię postów, w których twierdził, że śmierć jego psa została spowodowana zaniedbaniami Piotra Jurka i przeprowadzeniem przez niego operacji w sposób nieprawidłowy. Pierwszy post został opublikowany 6 września 2020 r. na profilu Sławomira Szczepaniaka (https://www.facebook.com/slawek.szczepaniak). Zgodnie z jego treścią operacja cesarskiego cięcia na psie została wykonana nieprawidłowo i przyczyniła się tym samym do śmierci psa, natomiast wadliwość operacji wynikała z działania lekarza ją przeprowadzającego, tj. „Profesora Piotra”. Wpis został 5-krotnie opublikowany na grupie „Porady weterynaryjne”, do której dostęp może mieć nawet kilkadziesiąt tysięcy członków. Kolejny wpis został opublikowany 22 września 2020 r. na profilu Sławomira Szczepaniaka Do wpisu zostały dołączone fotografie pisma, którym zostało zainicjowane postępowanie przed Rzecznikiem Odpowiedzialności Zawodowej Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej. W dniu 7 października 2020 r. Sławomir Szczepaniak opublikował kolejny wpis, który zawierał fotografie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa związanego z nieprawidłowym wykonaniem zabiegu cesarskiego Wydruk zrzutów ekranu postu z 6 września 2020 r. 19-23 Wydruk zrzutów ekranu postu z 22 września 2020 r. 24-27 Wydruk zrzutów ekranu postu z 7 października 2020 r. 28-31 Wydruk zrzutów ekranu postu z 13 października 2020 r. 32-33 Wydruk zrzutów ekranu postu z 24 listopada 2020 r. 34 Wydruk zrzutu ekranu postu z 30 grudnia 2020 r. 35 Wydruk z korespondencji mailowej pomiędzy Sławomirem 13-16 Wydruk korespondencji mailowej Piotra Jurka adresowanej do Sławomira Szczepaniaka 17-18 Kopia opinii lekarsko- weterynaryjnej z 6 listopada 2021 r. 65-74 Karta informacyjna wizyty z dnia 6 lipca 2020 r. 75 Wyjaśnienia 353-357 cięcia. Sławomir Szczepaniak 13 października 2020 r. opublikował post na swoim profilu z podobizną psa Teresa, natomiast w komentarzu pod postem poinformował, że „prawnik zajął się” lekarzem, który źle zaszył psa. Z kolei post z 24 listopada 2020 r. zawierał informacje o składaniu zeznań przeciwko weterynarzowi, który przeprowadzał cesarskie cięcie u psa Teresa oraz apelował o kontakt w razie zastrzeżeń do „profesora Piotra”. Ostatni ze wpisów, opublikowany 30 grudnia 2020 r., zawierał ujawnienie danych personalnych lekarza, który przeprowadził zabieg cesarskiego cięcia, tj. Piotra Jurka, oraz miejsce prowadzenia praktyki lekarskiej. Piotr Jurka i Sławomir Szczepaniak podejmowali próby ugodowego rozwiązania sprawy, które zakończyły się niepowodzeniem. W międzyczasie toczyły się inne postępowania związane z operacją cesarskiego cięcia u psa Teresa: postępowanie przed Sądem dla m.st. Warszawy w Warszawie o sygnaturze akt I C 4087/20, zainicjowane powództwem Sławomira Szczepaniaka o odszkodowanie, postępowanie przed Sądem Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej w Warszawie, dotyczące naruszenia przez Piotra Jurka normy etycznej zawartej w art. 5 Kodeksu Etyki Lekarza Weterynarii; postępowanie przed Sądem Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie, sygnatura akt V K 178/23, zainicjowane subsydiarnym aktem oskarżenia Sławomira Szczepaniaka. Z zeznań świadków w niniejszych postępowaniach oraz zebranych opinii biegłych wynika, że nie można jednoznacznie stwierdzić, iż wystąpiły zaniedbania i nieprawidłowości w przeprowadzeniu cesarskiego cięcia, które mogłyby stanowić przyczynę śmierci psa. Sąd Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej w Warszawie wydał wyrok uniewinniający Piotra Jurka od naruszenia normy etycznej, natomiast Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie oddalił powództwo Sławomira Szczepaniaka o odszkodowanie. Z kolei postępowanie o Sławomira Szczepaniak Zeznania Piotra Jurka 358-361, 424-428 Zeznania Tomasza Górnego 546-549 Zawiadomienie o skierowaniu wniosku o ukaranie do sądu lekarsko- weterynaryjnego 122 Postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 24 czerwca 2024 r. 123-127 Kopie akt sprawy I C 4087/20 130-158, 162-179, 301-351, 382-391, 432-505 Kopia opinii lekarsko- weterynaryjnej z dnia 31 maja 2021 r. 208-210 Kopia opinii lekarsko- weterynaryjnej z dnia 6 października 2022 r. 221-225 Wiadomości tekstowe od numeru +48666024025 279-280 Protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2022 r. przed Sądem Warszawskiej Izby Lekarsko- Weterynaryjnej w Warszawie 281-283 Odpis orzeczenia Sądu Warszawskiej Izby Lekarsko- Weterynaryjnej w Warszawie 283-299 Historia leczenia psa 370-381 sygnaturze akt V K 178/23 nadal jest w toku. Teresa w Przychodni Weterynaryjnej Ochockie Centrum Weterynaryjne „GinVet” Wyrok z dnia 11 stycznia 2024 r., I C 4087/20 527 Zeznania Mirosława Ciszewskiego 529-531 Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygnatura akt X Kz 1090/23 551-552 Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.2. Sławomir Szczepaniak w korespondencji elektronicznej kierowanej do pana Piotra Jurka w dniach 10-12 sierpnia 2020 r. zlekceważył Pana Piotra Jurka ubliżając mu i określając go mianem „kłamcy”; tj. czyn z art. 216 § 1 i 2 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty Sławomir Szczepaniak i Piotr Jurka w dniach 10-12 sierpnia 2020 r. przeprowadzili korespondencję elektroniczną dotyczącą operacji oraz śmierci psa Teresa. Sławomir Szczepaniak twierdził, że za śmierć psa odpowiada Piotr Jurka oraz żądał odszkodowania. Piotr Jurka podnosił, że przeprowadził operację w sposób prawidłowy, co w ocenie Sławomira Szczepaniaka było kłamstwem. Wydruk z korespondencji mailowej pomiędzy Sławomirem Szczepaniakiem a Piotrem Jurkiem 13-16 Wyjaśnienia Sławomira Szczepaniaka 353-357 Zeznania Piotra Jurka 358-361, 424-428 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. Sławomir Szczepaniak w okresie od dnia 06 września 2020 r. do dnia 30 grudnia 2020 r. w Warszawie przy ul. Bukowińskiej 22 m. 19, działając w zamiarze bezpośrednim, w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, wielokrotnie zniesławił pana Piotra Jurka, pomawiając go o postepowanie mające poniżyć pana Piotra Jurka w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania zawodu lekarza weterynarii, a to poprzez wielokrotne zarzucanie we wpisach (postach) zamieszczanych na profilu użytkownika serwisu (…) panu Piotrowi Jurka, mimo braku dowodów ku temu, nieprawidłowego wykonania w dniu 05 lipca 2020 r. zabiegu cesarskiego cięcia u psa należącego do pana Sławomira Szczepaniaka, co przyczynić się miało do śmierci zwierzęcia, tj. czyn z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty Sąd nie dał wiary twierdzeniom Sławomira Szczepaniaka, jakoby śmierć psa Teresa spowodowana była zaniedbaniami Piotra Jurka oraz nieprawidłowym przeprowadzeniem operacji cesarskiego cięcia. Piotr Jurk został uniewinniony przez Sąd Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej w Warszawie. Natomiast pomiędzy zebranymi opiniami biegłych zachodzą sprzeczności – dwie opinie wskazują na wystąpienie wysokiego prawdopodobieństwa, że nieprawidłowe zszycie psa przez Piotra Jurka doprowadziło do wytrzewienia jelit, natomiast z trzeciej opinii wynika, że nie można w sposób niebudzący wątpliwości określić przyczyny rozejścia się rany pooperacyjnej. Również zeznania Tomasza Górnego, który przeprowadził drugi zabieg, nie wynika, że możliwa jest jednoznaczna ocena, iż w trakcie operacji cesarskiego cięcia doszło do nieprawidłowości. Kopia opinii lekarsko- weterynaryjnej z dnia 31 maja 2021 r. 208-210 Kopie akt sprawy I C 4087/20 130-158, 162-179, 301-351, 382-391, 432-505 Odpis orzeczenia Sądu Warszawskiej Izby Lekarsko- Weterynaryjnej w Warszawie 283-299 Zeznania Tomasza Górnego 546-549 Zeznania Piotra Jurka 358-361, 424-428 Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.2. Sławomir Szczepaniak w korespondencji elektronicznej kierowanej do pana Piotra Jurka w dniach 10-12 sierpnia 2020 r. zlekceważył Pana Piotra Jurka ubliżając mu i określając go mianem „kłamcy”; tj. czyn z art. 216 § 1 i 2 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty Nie zostało udowodnione, że Sławomir Szczepaniak posłużył się w korespondencji mailowej sformułowaniem „kłamca”. W żadnej z wiadomości, które znajdują się w wydruku korespondencji mailowej z dni 10-12 sierpnia 2020 r. nie znajduje się określenie „kłamca”. Wydruk z korespondencji mailowej pomiędzy Sławomirem Szczepaniakiem a Piotrem Jurkiem 13-16 OCena DOWOdów 1.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1. zeznania świadka Piotra Jurka Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka Piotra Jurka, będącego jednocześnie oskarżycielem prywatnym, świadka Tomasza Górnego oraz świadka Mirosława Ciszewskiego. Wypowiedzi były logiczne i w sposób możliwie kompletny przedstawiały wydarzenia z dnia 5 i 6 lipca 2020 r. oraz przebieg obu zabiegów wykonanych u psa o imieniu Teresa. Ponadto Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka Piotra Jurka w zakresie konfliktu z oskarżonym oraz skutków, jakie na reputację pokrzywdzonego miało udostępnienie postów na portalu społecznościowym przez Sławomira Szczepaniaka. 1.1.1. zeznania świadka Tomasza Górnego 1.1.1. Zeznania świadka Mirosława Ciszewskiego 1.1.1. Częściowo wyjaśnienia Sławomira Szczepaniak Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia w zakresie opisu wydarzeń mających miejsce po operacji cesarskiego cięcia, rozejścia się rany pooperacyjnej u psa oraz drugiego zabiegu. Opis zdarzeń był kompatybilny z wersjami przedstawionymi przez świadków. Sąd uznał również za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie toczącego się konfliktu z Piotrem Jurka. 1.1.2. Kopia opinii lekarsko- weterynaryjnej z 6 listopada 2021 r. Autentyczność i rzetelność sporządzenia zgromadzonych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości Sądu. Z tych względów Sąd 1.1.1. Kopia opinii lekarsko- weterynaryjnej z dnia 31 maja 2021 r. nie odmówił wskazanym dowodom nieosobowym wiarygodności. 1.1.1. Kopia opinii lekarsko- weterynaryjnej z dnia 6 października 2022 r. 1.1.1. Historia leczenia psa Teresa w Przychodni Weterynaryjnej Ochockie Centrum Weterynaryjne „GinVet” 1.1.1. Protokół rozprawy z dnia 30 listopada 2022 r. przed Sądem Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej w Warszawie 1.1.1. Odpis orzeczenia Sądu Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej w Warszawie 1.1.1. Postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 24 czerwca 2024 r. 1.1.1. Zawiadomienie o skierowaniu wniosku o ukaranie do sądu lekarsko- weterynaryjnego 1.1.1. Karta informacyjna wizyty z dnia 6 lipca 2020 r. 1.1.1. Kopie akt sprawy I C 4087/20 1.1.1. Wyrok z dnia 11 stycznia 2024 r., I C 4087/20 1.1.1. Wiadomości tekstowe od numeru +48666024025 1.1.1. Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygnatura akt X Kz 1090/23 1.1.2. Wydruk z korespondencji mailowej pomiędzy Sławomirem Szczepaniakiem a Piotrem Jurkiem 1.1.2. Zeznania Piotra Jurka Zarówno zeznania Piotra Jurka, jak i wyjaśnienia Sławomira Szczepaniaka były logiczne i spójne w zakresie mającej między nimi miejsce korespondencji mailowej i tym samym zostały uznane za wiarygodne. 1.1.2. Wyjaśnienia Sławomira Szczepaniak 1.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 1.1.1. Częściowo wyjaśnienia Sławomira Szczepaniak Sąd uznał za niewiarygodne zeznania Sławomira Szczepaniaka w zakresie twierdzeń, iż śmierć psa została spowodowana nieprawidłowym przeprowadzeniem operacji przez Piotra Jurka, albowiem analiza dowodów z opinii biegłych, zeznań Tomasza Górnego, Piotra Jurka oraz protokołów sprawy I C 4087/20, w której zeznawali liczni świadkowie prowadzi do wniosku, że nie można jednoznacznie przyjąć, iż działanie Piotra Jurka doprowadziło do śmierci psa. PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☒ 1.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem I Sławomir Szczepaniak Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Zgodnie z treścią art. 212 § 1 k.k. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Natomiast jak wskazuje art. 212 § 2 k.k. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jak wskazuje się w doktrynie, „Zniesławienie, na co wskazuje sama nazwa tego występku, godzi w sławę innego podmiotu, postrzeganą jako jego dobre imię i domniemanie wszelkich cech pozytywnych” (I. Zgoliński [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. IV, red. V. Konarska-Wrzosek, Warszawa 2023, art. 212). W ocenie Sądu nie zachodzi wątpliwość, że czyny Sławomira Szczepaniaka stanowiły pomówienie Piotra Jurka, które mogło poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania zawodu lekarza weterynarii. Oskarżony kilkukrotnie umieścił wpisy na portalu społecznościowym (…), w których opisał zdarzenia związane z operacją cesarskiego cięcia oraz śmierci psa o imieniu Teresy w sposób jednoznacznie sugerujący, że operacja została przeprowadzona przez Piotra Jurka nieprawidłowo oraz że to Piotr Jurka odpowiada za wytrzewienie jelit oraz śmierć psa. Sławomir Szczepaniak wskazywał na niekompetencję Piotra Jurka, wykonanie szycia psa w sposób błędny i niezgodny ze sztuką lekarską oraz lekceważące podejście do wykonywanej pracy. Oskarżony, chociaż nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, to jednak nie kwestionował umieszczenia powyższych wpisów, podnosząc, że działał pod wpływem emocji. Wpisy zostały udostępnione na portalu (…)– zarówno na profilu Sławomira Szczepaniaka, jak i na grupie „Porady weterynaryjne”, co oznacza, że dostęp do wskazanych treści miała nieokreślona, lecz znaczna grupa odbiorców. Początkowo wpisy nie zawierały nazwiska pokrzywdzonego, określany był on mianem „profesora Piotra”, jednakże w ostatnim poście, umieszczonym 30 grudnia 2021 r., udostępnił jego imię i nazwisko oraz wskazał nazwę i miejsce prowadzenia praktyki weterynaryjnej. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż, jak wskazuje się w doktrynie i orzecznictwie, „Niewymienienie z nazwiska osoby zniesławionej nie ma znaczenia dla przypisania sprawcy odpowiedzialności karnej za pomówienie w sytuacji, „jeśli nie ma wątpliwości, jakiej osoby zniesławienie dotyczy [...], jeśli z zestawienia innych okoliczności łatwo można było wywnioskować, kogo mianowicie rozgłaszający miał na myśli; wystarcza do tego podanie takich cech wyróżniających, które pozwalają obiektywnie wnioskować, iż zniesławiające działanie dotyczyło danej osoby” (orzeczenie SN z 23.12.1924 r., II K 2249/24, OSN(K) 1924/2, poz. 231)” (J. Raglewski [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. art. 212-277d, red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2017, art. 212). Już samo określenie pokrzywdzonego jako „profesora Piotra, specjalisty od rozrodu psów”, mogło prowadzić do wywnioskowania, o jakiej osobie pisał oskarżony. Mając na uwadze powyższe, oraz fakt, że w ostatnim poście ujawniono dane personalnego Piotra Jurka, należy przyjąć, że mogło mieć miejsce poniżenie jego osoby w opinii publicznej oraz narażanie na utratę zaufania niezbędnego do wykonywania zawodu lekarza weterynarii. Ponadto jak wskazał Piotr Jurka, umieszczenie przez oskarżonego wpisów na portalu społecznościowym spowodowało utratę klientów kliniki, w której pracuje. Wpisy dotarły także do grona studentów uczelni, na której wykłada. Bez żadnych wątpliwości trzeba zatem przyjąć, że zostały wyczerpane znamiona zniesławienia, które zostały określone w art. 212 § 1 k.k. Czyn należało natomiast zakwalifikować z art. 212 § 2 k.k. ponieważ sprawca dopuścił się go za pomocą środków masowego komunikowania. Przepis ten wprowadza typ kwalifikowany przestępstwa zniesławienia, które cechuje się wyższą społeczną szkodliwością niż działanie wyczerpujące znamiona typu podstawowego. Jak wskazuje się w doktrynie: „Oczywiste jest bowiem, że wymiar negatywnych konsekwencji, jakie wiążą się z uczynioną w taki sposób wypowiedzią zniesławiającą, jest zazwyczaj dla pokrzywdzonego bardzo znaczny, a także w istocie nieodwracalny” (J. Raglewski [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. 212-277d, red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2017, art. 212). Z kolei do środków masowego komunikowania można zaliczyć Internet, mając jednak na uwadze każdorazowy sposób jego użycia, bowiem z Internetu można korzystać zarówno jako ze środka masowego komunikowania jak i ze środka komunikacji interpersonalnej (Wyrok SN z 7.11.2014 r., V KK 231/14, LEX nr 1583243). W okolicznościach niniejszej sprawy bez żadnych wątpliwości należało przyjąć, że umieszczenie wpisów na portalu społecznościowym (…) oraz udostępnienie ich na grupie, do której dostęp może mieć nawet kilkadziesiąt tysięcy członków, stanowiło użycie Internetu jako środka masowego komunikowania, zatem czyn został zakwalifikowany z 212 § 2 k.k. Natomiast odnosząc się do strony podmiotowej przestępstwa, Sąd stwierdza, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim. Z okoliczności wynika, że Sławomir Szczepaniak chciał poniżyć Piotra Jurka w opinii publicznej oraz narazić na utratę zaufania. Oskarżony przez cały czas nie krył się z negatywnym nastawieniem wobec Piotra Jurka, uważał, że jak największa liczba osób powinna dowiedzieć się o rzekomo nieprawidłowym przeprowadzaniu operacji u psa. Sławomir Szczepaniak zdawał sobie sprawę, że udostepnienie wpisów, z których treści wynika, że lekarz weterynarii swoim działaniem doprowadził do śmierci psa oraz wykonuje swoją pracą z nienależytą starannością, doprowadzi do poniżenia oraz utraty zaufania publicznego. Oskarżony jednakże nie tylko zdawał sobie sprawę z konsekwencji swoich czynów, ale również chciał i dążył do ich wystąpienia. Wskazują na to między innymi wiadomości sms, które kierował do pokrzywdzonego. Oskarżony zapowiadał w nich, że Piotr Jurka odpowie za rzekome złe zszycie psa, oraz że mu „nie odpuści”. Również z korespondencji mailowej pomiędzy Piotrem Jurka a Sławomirem Szczepaniakiem wynika, że oskarżony planował zniszczyć reputację pokrzywdzonego. Należy zatem uznać, że działał on z zamiarem bezpośrednim zniesławienia Piotra Jurka. Wbrew twierdzeniom oskarżonego w sprawie nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca bezprawność, o których mowa w art. 213 § 2 k.k. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu nie popełnia przestępstwa określonego w art. 212 § 1 lub 2, kto publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut: 1) dotyczący postępowania osoby pełniącej funkcję publiczną lub 2) służący obronie społecznie uzasadnionego interesu Niniejszy przepis nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie, albowiem nie został spełniony wymóg prawdziwości zarzutu. Jak wskazał Sąd Okręgowy w Kielcach w wyr. z 9.07.2013 r., IX Ka 651/13, LEX nr 1717733: „[…] kryterium prawdziwości zarzutu spełnione jest wówczas, gdy jego treść, w części, która może poniżyć w opinii publicznej, bądź narazić na utratę zaufania potrzebnego do danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności odpowiada rzeczywistości, przy czym ciężar dowodu prawdy spoczywa na oskarżonym”. Twierdzenia oskarżonego, jakoby Piotr Jurka w istocie przeprowadził operację w sposób nieprawidłowy, co spowodowało śmierć psa, nie zasługiwały jednak na uwzględnienie. Sławomir Szczepaniak w żaden sposób nie udowodnił tej okoliczności. Zebrany materiał dowodowy w postaci opinii biegłych oraz kopii akt sprawy o sygn. akt I C 4087/20, w której zeznawali liczni świadkowie, nie umożliwiają jednoznacznego przyjęcia, że pies został zszyty w sposób nieprawidłowy. Piotr Jurka został także uniewinniony przez Sąd Warszawskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej w Warszawie. Podobny wniosek wynika także z zeznań świadka Tomasza Górnego, który twierdził, że jego początkowe sugestie o winie Piotra Jurka wynikały ze stresu wynikłego z konieczności przeprowadzenia nagłej operacji, natomiast nie może on z całą pewność uznać, że pies został zszyty w sposób nieprawidłowy. Oczywiste jest występowanie sprzeczności m.in. w opiniach biegłych oraz wersjach wydarzeń przedstawianych przez różne osoby w postępowaniu przed sądem cywilnym. Dwie opinie biegłych (z 6 listopada 2021 r. oraz z października 2022 r.) wskazywały na duże prawdopodobieństwo przeprowadzenia zszycia psa w sposób nieprawidłowy, co skutkowało wytrzewieniem jelit, jednakże należy mieć na uwadze, że żadna z tych opinii nie została wydana przed pierwszym postem udostępnionym przez oskarżonego, zatem nie można uznać, że działał on opierając się na zawartych w nich informacjach. Z kolei opinia z 31 maja 2021 r. wskazuje, że nie jest możliwe jednoznaczne określenie przyczyny rozejścia się rany pooperacyjne. Ponadto, nawet jeśli możliwe było uznanie, że Piotr Jurka zszył psa nieprawidłową techniką (co jednak nie wynika z zebranego materiału), to żaden z dowodów nie wskazuje na związek przyczynowo skutkowy pomiędzy tymże zaniedbaniem a śmiercią psa miesiąc później. W ocenie Sądu występowanie wskazanych powyżej licznych sprzeczności oraz wątpliwości prowadzi do niemożności uznania, że Piotr Jurka popełnił błąd podczas operacji oraz błąd ten doprowadził do śmierci psa. Jedynie w przypadku jednoznacznego przyjęcia, że wadliwe postępowanie Piotra Jurka rzeczywiście spowodowała śmierć psa, można by rozważyć wystąpienie wyłączenia bezprawności czynu, o którym mowa w art. 213 § 2 k.k. Z kolei mając na uwadze fakt, że Sławomir Szczepaniak umieścił posty na portalu społecznościowym (…) pięciokrotnie, w okresie od 6 sierpnia do 30 grudnia 2020 r., wszystkie wpisy dotyczyły tej samej tematyki, ponadto w postach zapowiadano udostępnianie w przyszłości kolejnych informacji w sprawie, czyn należało zakwalifikować w związku z art. 12 § 1 k.k. Zgodnie z przywołanym przepisem, dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego. W ocenie Sądu zostały spełnione wszystkie przesłanki do uznania, że przepis ten znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie. Oskarżony dokonał czynów w krótkich odstępach czasu (najdłuższy odstęp pomiędzy umieszczeniem wpisów wynosił 1 miesiąc i 6 dni), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru (pomówienie Piotra Jurka wobec jak największego grona osób), ponadto została zachowana tożsamość pokrzywdzonego. ☐ 1.4. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ☐ 1.5. Warunkowe umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania ☐ 1.6. Umorzenie postępowania Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania ☒ 1.7. Uniewinnienie II Sławomir Szczepaniak Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia Sławomir Szczepaniak został oskarżony o popełnienie czynów z art. 216 § 1 i 2 k.k. Zgodnie z art. 216 § 1 k.k., kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Natomiast § 2 niniejszego przepisu stanowi, że kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. W powszechnym języku polskim termin „znieważyć” oznacza zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „naruszyć czyjąś godność” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/zniewa%C5%BCy%C4%87.html). Należy zatem przyjąć, że chodzi o rozmaitego rodzaju zachowania, których wspólną cechą jest to, że wyrażają pogardę dla godności drugiego człowieka. Natomiast środki, jakie zostały przez sprawcę do tego użyte, są obojętne (tak: J. Raglewski [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. art. 212-277d, red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2017, art. 216). Przyjmuje się, że znieważenie dokonywane jest poprzez skierowania wobec innej osoby słów uznawanych w ramach obowiązujących kręgów obyczajowych za obelżywe i obraźliwe. W ramach niniejszej sprawy do znieważenia miało dojść w drodze korespondencji elektronicznej pomiędzy Sławomirem Szczepaniakiem a Piotrem Jurka, która miała być dostępna także dla innych członków kliniki, w której pracował pokrzywdzony. Zgodnie z prywatnym aktem oskarżenia Sławomir Szczepaniak użył wobec Piotra Jurka sformułowania „kłamca”, co stanowić miało zniewagę. Jednakże z wydruku korespondencji wynika, że takie określenie w ogóle nie zostało użyte. Sławomir Szczepaniak wskazywał jedynie, że Piotr Jurka „rozpoczął dyskusję od kłamstw” oraz „….”. Takie sformułowania nie mogą być uznane jednak za zniewagę. Nie stanowią one bowiem obraźliwych i obelżywych epitetów, ponadto użycie przez oskarżonego tychże określeń nie było objęte zamiarem znieważenia, a więc naruszenia godności Piotra Jurka. Sąd uznał, że oskarżony w tamtym momencie był przekonany o swojej racji, co oznacza, że odmienne twierdzenia Piotra Jurka uważał za kłamstwa. Mając zatem na uwadze, że określenie znieważające, które było przedmiotem zarzutu, nie zostało użyte przez oskarżonego, należało uniewinnić go od zarzucanego mu czynu, co zostało orzeczone w pkt II wyroku. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności Sławomir Szczepani ak I I Sąd na podstawie art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 57b k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu ustawy obowiązującym w dacie czynu wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych. Sąd zgodnie z treścią art. 212 § 2 k.k. mógł wymierzyć karę grzywny, karę ograniczenia wolności lub karę pozbawienia wolności do roku. Przy wymiarze kary Sąd rozważył przesłanki z art. 53 § 1 i 2 k.k., oceniając stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu, jakiego się dopuścił oraz biorąc pod uwagę cele kary zarówno w zakresie prewencji generalnej, jak i indywidualnej. Stopień winy oskarżonego Sąd uznał za znaczny. Oskarżony dopuścił się czynu w typie kwalifikowanym, pomawiając Piotra Jurka poprzez środki masowego komunikowania, ponadto jego działanie doprowadziło do pogorszenia reputacji pokrzywdzonego jako lekarza weterynarii. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał działanie oskarżonego pod wpływem wzburzenia, usprawiedliwionego powikłaniami po operacji u psa oraz śmiercią zwierzęcia. Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że kara grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych będzie adekwatna do popełnionego czynu i jego okoliczności. Jarosław Grzesik III I Sąd na podstawie art. 46 § 2 k.k. zasądził od oskarżonego na rzecz schroniska dla zwierząt(…), 26-804 Stromiec kwotę 1.500 (tysiąca pięćset) złotych tytułem nawiązki. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności 6. inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę 7. Koszty procesu Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Przytoczyć okoliczności IV Sąd na podstawie art. 628 k.p.k. zasądził od oskarżonego Sławomira Szczepaniaka na rzecz oskarżyciela prywatnego Piotra Jurka kwotę 300 (trzystu) złotych tytułem poniesionych przez niego zryczałtowanych kosztów postępowania, oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 100 (sto) złotych. 1Podpis
VIII_K__506_2021_uzasadnienie.pdf	Sygn. akt VIII K 506/21 Fa Gas WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 czerwca 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie Wydział VIII Karny w składzie: Przewodniczący: sędzia Tomasz Bazan Protokolant: Eleonora Pawlikowska, Magdalena Mroczek, Monika Nałęcz, Zuzanna Rżysko, Jakub Miller, Julia Rzepecka - Darkiewicz przy udziale oskarżyciela prywatnego: P P po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 17 kwietnia 2023 roku, 5 czerwca 2023 roku, 19 października 2023 roku, 30 października 2023 roku, 10 stycznia 2024 roku, 25 marca 2024 roku, 29 maja 2024 roku sprawy z oskarżenia prywatnego P P przeciwko: P F N synowi urodzonemu w dniu roku w oskarżonemu o to, że: w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: „M », posługując się kłamstwem i insynuacją pomówił P P „o związki z zorganizowaną grupą przestępczą, z przestępcą o inicjałach ,, ,, o brak kwalifikacji formalnych i etycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego — radcy prawnego — przez co bezprawnie poniżył go w oczach opinii publicznej naruszył jego dobre imię oraz cześć jaka przysługuje każdemu człowiekowi, także urzędnikowi państwowemu, profesorowi nauk prawnych, radcy prawnemu i nauczycielowi akademickiemu tj. o przestępstwo z art. 212 $ 2 k.k. orzeka: I. na podstawie art. 66 $ 1 i 2 k.k. i art. 67 $ I k.k. postępowanie karne przeciwko P F N warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby, po ustalenia, w ramach zarzucanego prywatnym aktem oskarżenia czynu, iż P F N w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: „M », pomówił P P o brak kwalifikacji formalnych i etycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego – radcy prawnego – przez co naraził go na utratę zaufania potrzebnego do dla danego stanowiska i zawodu jako urzędnika państwowego, profesora nauk prawnych, radcy prawnego i nauczyciela akademickiego, co wyczerpuje znamiona typu czynu zabronionego stypizowanego w art. 212 § 2 k.k. II. na podstawie art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego P N do zapłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złote na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; III. na podstawie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 628 pkt 1 k.p.k. zasądza od oskarżonego P N na rzecz oskarżyciela prywatnego P P kwotę 300 (trzystu) złote tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania. IV. Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. w zw. z art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych obciąża oskarżonego P N opłatą w kwocie 60 ( sześćdziesiąt) złote; UZASADNIENIE Formularz UK 1 Sygnatura akt VIII K 506/21 Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. USTALENIE FAKTÓW Fakty uznane za udowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.1.1. P F N Czyn zarzucany: P F N został oskarżony o to, że: w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: ,,M ”, posługując się kłamstwem i insynuacją pomówił P P , o związki z zorganizowaną grupą przestępczą, z przestępcą o inicjałach ,, ”, o brak kwalifikacji formalnych i etycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego – radcy prawnego – przez co bezprawnie poniżył go w oczach opinii publicznej naruszył jego dobre imię oraz cześć jaka przysługuje każdemu człowiekowi, także urzędnikowi państwowemu, profesorowi nauk prawnych, radcy prawnemu i nauczycielowi akademickiemu tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k. Czyn przypisany: Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2024 roku, po zmianie opisu czynu w ramach zarzutu prywatnego aktu oskarżenia Sąd przypisał oskarżonemu sprawstwo z zakresie togo że: w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: ,,M ”, pomówił P P o brak kwalifikacji formalnych i etycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego – radcy prawnego – przez co naraził go na utratę zaufania potrzebnego do dla danego stanowiska i zawodu jako urzędnika państwowego, profesora nauk prawnych, radcy prawnego i nauczyciela akademickiego, co wyczerpuje znamiona typu czynu zabronionego stypizowanego w art. 212 § 2 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione Dowód Numer karty " " jest magazynem śledczym reporterów, który emitowany jest przez telewizję od 4 marca 2001 roku. Decyzję w przedmiocie tematów wdrażanych do produkcji podejmuje redaktor naczelny J J . Formuła programu wygląda tak, że najpierw jest emisja reportażu, zaś po emisji zapraszani są eksperci do dyskusji, komentowania i wypowiadania swoich opinii co do przedmiotu reportażu. Zaproszeni eksperci przed nagrywaniem dyskusji otrzymują nagrany reportaż do zapoznania się z jego treścią. Podczas pandemii COVID-19 ekspertom przesyłany był reportaż około godzinę wcześniej przed rozpoczęciem nagrywania dyskusji. W dniu 8 maja 2021 r. po godz. 20:00 na antenie telewizji został wyemitowany program ,, " pod tytułem ,,M ", w którym to poruszany był temat osoby . Po programie prowadzona była dyskusja w której brali udział: B K - autor reportażu, G M - pracownik Szkoły nagranie reportażu na płycie CD 9 zeznania świadka oskarżyciela prywatnego P P 104, 107 zeznania świadka J J w sprawie o nr sygn. akt III K 654/21 Sądu Rejonowego 113-119 oraz ekspert Fundacji z siedzibą w , jak i P N - ekspert z zakresu bezpieczeństwa, były dyrektor . Podczas dyskusji prowadzący zadał P N pytanie: "Jak to możliwe, że osoba niesprawdzona zostaje szefem ?". Z kontekstu wypowiedzi wynikało, że prowadzący miał wówczas na myśli P P . Wówczas P N powiedział, że wszyscy szefowie powołani po 2015 r. mają w życiorysie dziwne historie. Sugerował, że żadna z takich osób nie została faktycznie sprawdzona przed objęciem stanowiska, a stanowiska objęli z uwagi na "lojalność wobec linii politycznej". P N powiedział ponadto, iż podejrzewa, że żadna z w/w osób, ( z kontekstu wypowiedzi wynika, iż dotyczy to też P P ) porządnej procedury dopuszczenia do informacji niejawnych by nie przeszła, albowiem byłoby za dużo wątpliwości by rekomendować przyznanie im dostępu do takich informacji. P F N ma lat; wykształcenie , z zawodu ; uzyskuje dochód w wysokości zł miesięcznie; żonaty, posiada dzieci, w tym na utrzymaniu; niekarany; oświadczenie oskarżonego 103 Fakty uznane za nieudowodnione Lp. Oskarżony Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) 1.2.1. P F N Czyn zarzucany: P F N został oskarżony o to, że: w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: ,,M ”, posługując się kłamstwem i insynuacją pomówił P P , o związki z zorganizowaną grupą przestępczą, z przestępcą o inicjałach ,, ”, o brak kwalifikacji formalnych i etycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego – radcy prawnego – przez co bezprawnie poniżył go w oczach opinii publicznej naruszył jego dobre imię oraz cześć jaka przysługuje każdemu człowiekowi, także urzędnikowi państwowemu, profesorowi nauk prawnych, radcy prawnemu i nauczycielowi akademickiemu tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k. Czyn przypisany: Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2024 roku, po zmianie opisu czynu w ramach zarzutów prywatnego aktu oskarżenia przypisał oskarżonemu sprawstwo z zakresie togo że: w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: ,,M ”, pomówił P P o brak kwalifikacji formalnych i etycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego – radcy prawnego – przez co naraził go na utratę zaufania potrzebnego do dla danego stanowiska i zawodu jako urzędnika państwowego, profesora nauk prawnych, radcy prawnego i nauczyciela akademickiego, co wyczerpuje znamiona typu czynu zabronionego stypizowanego w art. 212 § 2 k.k. Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione Dowód Numer karty Sąd zmienił opis czynu przypisanego oskarżonemu poprzez wyeliminowanie z niego sformułowań zawierających informację co do licznych powiązań oskarżyciela prywatnego z osobą , albowiem w ocenie Sądu sformułowania takie w sposób opisany w prywatnym akcie oskarżenia w ogóle nie zostały wypowiedziane przez oskarżonego, zaś te które przekazywał nie nosiły cech zniesławienia i mieściły się w granicach dozwolonej prawem krytyki. Dowody jak w pkt 1.1.1. numery kart jak w pkt 1.1.1. OCena DOWOdów Dowody będące podstawą ustalenia faktów Lp. faktu z pkt 1.1 Dowód Zwięźle o powodach uznania dowodu 1.1.1 nagranie reportażu na płycie CD Nagranie programu ,, ” pod tytułem ,,M " wiernie odzwierciedla materiał wyemitowany przez telewizję i dostępny na stronie internetowej. Nie był on kwestionowany w toku postępowania. zeznania oskarżyciela prywatnego P P Oskarżyciel prywatny w swoich zeznaniach przedstawił jakie odczucia wywołał w nim obejrzany reportaż w " " oraz jak poczuł się po słowach wypowiedzianych przez P N . Sąd nie miał wątpliwości co do szczerości i wiarygodności zeznań oskarżyciela. zeznania świadka J J w sprawie III K 654/21 Świadek przedstawił jak wyglądają przygotowania oraz formuła programu " ". Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadka. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów) Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 Dowód Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu 1.1.1 dokumenty z akt sprawy II C 1453/21 (V ACa 781/21; III CSKP204/23) Dokumenty te nie były podstawą dla czynienia ustaleń faktycznych w sprawie albowiem nie dotyczą kwestii związanych z zarzucanym oskarżonemu czynem. nagrania programów dołączone do akt przez oskarżonego P N Treści nagrań nie mają znaczenia dla czynienia ustaleń faktycznych w sprawie albowiem nie dotyczą kwestii związanych z zarzucanym oskarżonemu czynem. wyjaśnienia P N Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jego oświadczenia jako strony postępowania, nie dawały podstaw do przyjęcia, iż znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości, przedstawiona przez niego w programie „ ”, teza o tym, że P P nie przeszedłby procedury dopuszczenia do informacji niejawnych, PODSTAWA PRAWNA WYROKU Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Oskarżony ☐ 3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem -------------------- ---------------------------------- Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej ----------------------------------------------------------------------------------------------- ☒ 3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem I. P F N Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej Przedmiotem ochrony przepisu art. 212 k.k. jest cześć i godność innej osoby. Pomawianymi mogą być osoba fizyczna, grupa osób, instytucja, osoba prawna albo jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej. Pomówienie może być zrealizowane nie tylko ustnie, lecz także pisemnie, w tym za pomocą druku, rysunku, a także przy użyciu technicznych środków przekazu informacji (np. telefon, Internet). Pomówienie musi odnosić się do postępowania (np. popełnienie przestępstwa, prowadzenie niemoralnego trybu życia) lub właściwości (np. alkoholizm, narkomania, zboczenie płciowe, choroba psychiczna, a w przypadku podmiotu zbiorowego - np. chaos organizacyjny, niekompetencja personelu), które mogą poniżyć daną osobę (a także podmiot zbiorowy) w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Nie należy natomiast do znamion przestępstwa zniesławienia to, czy pomówienie spowodowało wskazane w ustawie skutki. Pomówienie może nastąpić bądź przez podanie pewnych informacji, choćby w postaci podejrzenia lub powtarzania pogłoski czy to umyślnie przez pomawiającego zmyślonej, czy rzeczywiście krążącej, bądź w postaci skonkretyzowanego zarzutu. Nie jest konieczne, aby sam pomawiający był źródłem zniesławiających wiadomości, wystarczy, aby pomawiał na podstawie wiadomości otrzymanych od osób trzecich, byleby jego zamiarem było zniesławienie pokrzywdzonego. Kwalifikowana zaś postać zniesławienia (z uwagi na posłużenie się przez sprawcę środkami masowego komunikowania) określona jest w art. 212 § 2 k.k. W grę wchodzą wszelkie ogólnodostępne środki, za pomocą których współcześnie odbywa się przekazywanie informacji (np. prasa, radio, telewizja, Internet). Zniesławienie – zarówno w typie podstawowym, jak i kwalifikowanym – jest powszechnym przestępstwem formalnym. Jest to przestępstwo umyślne, które może być popełnione zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym (vide Mozgawa M., Komentarz, Lex). Pomówienie jest przestępstwem formalnym z narażenia, dla dokonania którego nie jest wymagany skutek w postaci rzeczywistego poniżenia lub utraty zaufania przez pokrzywdzonego. Nie oznacza to jednak, aby nie było istotne to, czy zniesławiające zarzuty mogły taki skutek spowodować, a więc - obiektywnie rzecz biorąc - stwarzały zagrożenie dla dobrego imienia pomówionego podmiotu. Pomówienie tylko wtedy podlega odpowiedzialności karnej, kiedy wiąże się z nim możliwość wystąpienia szkody moralnej po stronie osoby pokrzywdzonej w postaci możliwości poniżenia lub narażenia na utratę zaufania. Narażenie na poniżenie pomówionego podmiotu w opinii publicznej natomiast oznacza sytuację, w której istnieje realne niebezpieczeństwo pogorszenia w „odbiorze społecznym” ukształtowanej co do niego opinii. Przepis art. 212 k.k. mówi nie o poniżeniu w ogóle, lecz „o poniżeniu w opinii publicznej”, co oznacza, że chodzi tu nie tyle o urazę osobistych uczuć osoby pokrzywdzonej, ale o to, jak osoba pomówiona będzie postrzegana przez szeroki, nieokreślony krąg osób. Karalne jest więc takie pomówienie, które może prowadzić do upokorzenia danej osoby w opinii innych osób, spowodować, że inne osoby będą uważać pokrzywdzonego za osobę poniżoną (vide postanowienie Sądu Najwyższego z dn. 14.10.2010r. o sygn. II KK 105/10, LEX nr 621198, Prok. i Pr.-wkł. 2011, nr 3, poz. 11). Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy podkreślić, że sformułowanie użyte przez P N o P P , jakoby miałby on nie przejść "porządnej procedury dopuszczenia do informacji niejawnych" jest tego rodzaju, że naraża oskarżyciela prywatnego na utratę zaufania niezbędnego dla stanowiska i zawodu jako urzędnika państwowego, profesora nauk prawnych, radcy prawnego i nauczyciela akademickiego. Wskazać należy, że dopuszczenie do pracy lub pełnienia służby na stanowiskach związanych z dostępem do informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej następuje wyłącznie po uzyskaniu poświadczenia bezpieczeństwa oraz odbyciu szkolenia w zakresie ochrony informacji niejawnych. Postępowanie takie ma na celu ustalenie, czy osoba sprawdzana daje rękojmię zachowania tajemnicy. Zatem wypowiedź P N , iż P P (jako jeden z szefów służb specjalnych, o których mówił oskarżony) nie przeszedłby rzeczonej procedury dopuszczenia do informacji niejawnych zawiera w swojej treści wypowiedź nieprawdziwą, pomawiając go o postępowanie i właściwości powodujące utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania przez oskarżyciela prywatnego ww. stanowisk i zawodów. W ocenie Sądu ww. wypowiedź oskarżonego daje do zrozumienia w swej treści, że oskarżyciel prywatny został mianowany nie przechodząc wymaganego i obowiązkowego postępowania sprawdzającego. Podkreślić przy tym należy, iż P N w toku procesu nie wykazała aby miał w tym zakresie wiedzę co do procedury sprawdzającej, której został poddany oskarżyciel prywatny przed objęciem stanowiska oraz wiedzę co do ewentualnych nieprawidłowość w trackie prowadzenia tej procedury. Posądzenie oskarżyciela prywatnego o brak przejścia procedury sprawdzającej oraz pomówienie, dotyczące braku warunków osobistych do przejścia takiej procedury, mogło narazić oskarżyciela prywatnego na utratę zaufania potrzebnego do dla danego stanowiska i zawodu jako urzędnika państwowego, profesora nauk prawnych, radcy prawnego i nauczyciela akademickiego. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że postępowanie dowodowe wykazało sprawstwo i winę oskarżonego P N w zakresie w jakim zostało to opisane w pkt I sentencji wyroku – po zmianie opisu czynu. Zachowanie to wypełniła znamiona typu czynu zabronionego stypizowanego w art. 212 § 2 k.k. Sąd w ramach zarzucanego w prywatnym akcie oskarżenia czynu ustalił, iż P F N w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: ,,M ”, pomówił P P o brak kwalifikacji formalnych i etycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego – radcy prawnego – przez co naraził go na utratę zaufania potrzebnego do dla danego stanowiska i zawodu jako urzędnika państwowego, profesora nauk prawnych, radcy prawnego i nauczyciela akademickiego, co wyczerpuje znamiona typu czynu zabronionego stypizowanego w art. 212 § 2 k.k. Sąd zmienił opis czynu przypisanego oskarżonemu poprzez wyeliminowanie z niego sformułowań zawierających informację co do licznych powiązań oskarżyciela prywatnego z osobą , albowiem w ocenie Sądu sformułowania takie w sposób opisany w prywatnym akcie oskarżenia w ogóle nie zostały wypowiedziane przez oskarżonego, zaś te które przekazywał nie nosiły cech zniesławienia i mieściły się w granicach dozwolonej prawem krytyki. ☒ 3.3. Warunkowe umorzenie postępowania I P F N Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania Rozważając okoliczności przedmiotowej sprawy Sąd doszedł do wniosku, że spełnione zostały wszystkie przesłanki do zastosowania wobec P N instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Przede wszystkim trzeba zaznaczyć, że nie zachodzą przeszkody określone w art. 66 k.k., które uniemożliwiałyby zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania względem oskarżonego. Nie był bowiem karany, nie tylko za przestępstwo umyślne, ale w ogóle. Dodatkowo przypisany oskarżonemu czyn zagrożony jest karą do jednego roku pozbawienia wolności. Wskazać również należy, że okoliczności popełnienia przez oskarżonego przestępstwa nie budzą wątpliwości, co zostało wskazane powyżej w treści mniejszego uzasadnienia. Zgodnie zaś z aktualnym orzecznictwem brak wątpliwości co do okoliczności popełnienia czynu nie oznacza, że warunkiem zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania jest przyznanie się oskarżonego do winy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 1985 r., RNw 17/85, OSNKW 1986, nr 3-4, poz. 18). Trzeba także zaznaczyć, że okoliczności przedmiotowej sprawy w pełni uzasadniają przekonanie, że stopień winy oskarżonego, jak również stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu nie są znaczne. Powyższe wynika przede wszystkim z emocjonalnego zachowania oskarżonego po obejrzeniu reportażu oraz działania w zamiarze ewentualnym i głównego celu, jaki przyświecał oskarżonemu, tj. wyrażeniu krytycznej opinii co do całej procedury obsadzania osób na stanowiska szefów służb specjalnych. Kolejna z przesłanek stosowania warunkowego umorzenia postępowania – pozytywna prognoza kryminologiczna – również została w przedmiotowej sprawie spełniona. Postawa P N , a także jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia, a w tym niekaralność, wskazują na to, iż przypisany oskarżonemu czyn stanowi jedynie epizod w jego życiu podczas wypowiedzi w telewizji i w pełni uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowo umorzonego postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego i nie popełni przestępstwa. Z uwagi na powyższe Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec P N na okres 1 roku próby, uznając za adekwatny w realiach niniejszej sprawy ten właśnie okres przewidziany przez ustawodawcę. ☐ 3.4. Umorzenie postępowania ----------------- --------------------------------------------- Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ☐ 3.5. Uniewinnienie ------------------- ------------------------------------------ Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie Oskarż ony Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu Przytoczyć okoliczności P F N II. II. Sąd uznał również za celowe orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 1.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej na podstawie art. 67 § 3 kk. Zdaniem Sądu uiszczenie wskazanej kwoty będzie stanowiło dla oskarżonego jedyną, aczkolwiek realną dolegliwość, akcentującą nieopłacalność popełniania czynów zabronionych. Orzeczenie w tym zakresie zaciera również wrażenie bezkarności. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU Oskarżony Punkt rozstrzygnięcia z wyroku Punkt z wyroku odnoszący się do przypisan ego czynu Przytoczyć okoliczności ----------- ----------------------- -------------------- ------------------------------------ inne zagadnienia W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 7. KOszty procesu Punkt rozstrzygni ęcia z wyroku Przytoczyć okoliczności III. Na podstawie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 628 pkt 1 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego P N na rzecz oskarżyciela prywatnego P P kwotę 300 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania. IV. Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. w zw. z art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych Sąd obciążył oskarżonego P N opłatą w kwocie 60 zł. Podpis Tomasz Bazan
VIII_K__506_2021_wyrok.pdf	Sygn. akt VIII K 506/21 YMM «oes WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 czerwca 2024 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie Wydział VIII Karny w składzie: Przewodniczący: sędzia Tomasz Bazan Protokolant: Eleonora Pawlikowska, Magdalena Mroczek, Monika Nałęcz, Zuzanna Rżysko, Jakub Miller, Julia Rzepecka - Darkiewicz przy udziale oskarżyciela prywatnego: P P po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 17 kwietnia 2023 roku, 5 czerwca 2023 roku, 19 października 2023 roku, 30 października 2023 roku, 10 stycznia 2024 roku, 25 marca 2024 roku, 29 maja 2024 roku sprawy z oskarżenia prywatnego P P przeciwko: P F N synowi urodzonemu w dniu roku w oskarżonemu o to, że: w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: „M », posługując się kłamstwem i insynuacją pomówił P P , O związki z zorganizowaną grupą przestępczą, z przestępcą o inicjałach ,, 2, o brak kwalifikacji formalnych ietycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego — radcy prawnego — przez co bezprawnie poniżył go w oczach opinii publicznej naruszył jego dobre imię oraz cześć jaka przysługuje każdemu człowiekowi, także urzędnikowi państwowemu, profesorowi nauk prawnych, radcy prawnemu i nauczycielowi akademickiemu tj. o przestępstwo z art. 212 $ 2 k.k. orzeka: I. na podstawie art. 66 $ 1 i 2 k.k. i art. 67 $ I k.k. postępowanie karne przeciwko P F N warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby, po ustalenia, w ramach zarzucanego prywatnym aktem oskarżenia czynu, iż P F N w dniu 8 maja 2021 r. w programie telewizji , w tym w dyskusji po emisji materiału: „M », pomówił P P o brak kwalifikacji formalnych i etycznych do pełnienia funkcji oraz zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego – radcy prawnego – przez co naraził go na utratę zaufania potrzebnego do dla danego stanowiska i zawodu jako urzędnika państwowego, profesora nauk prawnych, radcy prawnego i nauczyciela akademickiego, co wyczerpuje znamiona typu czynu zabronionego stypizowanego w art. 212 § 2 k.k. II. na podstawie art. 67 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego P N do zapłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złote na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej; III. na podstawie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 628 pkt 1 k.p.k. zasądza od oskarżonego P N na rzecz oskarżyciela prywatnego P P kwotę 300 (trzystu) złote tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania. IV. Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. w zw. z art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych obciąża oskarżonego P N opłatą w kwocie 60 ( sześćdziesiąt) złote;