Załączniki

A-0143-51-17_Stowarzyszenie_Watchdog_inf._publiczna_21.08.2017.PDF

RE WICEPREZES SĄDU REJONOWEGO W SŁUPSKU 76-200 Słupsk, ul. Szarych Szeregów 13 Telefon (59) 842 22 82, Fax (59) 842 00 39 e-mail: sad.rejonowyQslupsk.sr.gov.pl www.slupsk.sr.gov.pl Słupsk, dnia 21-08-2017 r. A-0143-51/17 Stowarzyszenie Sieć Obywatelska Watchdog Polska e-mail: sprawa-2857Qfedrowanie.siecobywatelska.pl W odpowiedzi na wniosek, złożony w trybie informacji publicznej w dniu 11.08.2017 r., w załączeniu przesyłam: « wykaz umów zawartych przez Sąd Rejonowy w Słupsku w okresie od dnia 01.01.2017 r. do dnia 31.07.2017 r., « treść orzeczeń zapadłych z oskarżenia o czyn z art. 231 kk oraz z art. 212, wydanych przez tut. Sąd w 2017 r. Jednocześnie informuję, iż: * na stronie internetowej Sądu nie jest zamieszczona dokumentacja z przebiegu i "efektów kontroli przeprowadzonych w Sądzie (jak również nie są zamieszczone wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów przeprowadzających kontrole), * wtut. Sądzie nie jest prowadzony kalendarz spotkań Prezesa. Wiceprezes Sądu Rejonowego w Słu .psku Krzysżto Obst N KU | | ( ł7 00'00£ ZT Iz 00'ST9 Hz 00'065 5 *YoAMOJNIQ |8SBZIĄ EMEJSOQ "edewO x9] feuMEJg IfDEUUOJUj nWajsAS Op nda1sop EBnisn "jBIOJMZOJJadOĄ ! naolqpo uazpJatmąod 'yoAmoOpŁs MOJNJP EMEJSOT *dH8 MO/NĄAJJE | [o$01SAZ) MOĄPOJ$ EMEJSOT *ysdnis us nqjuApnq o3anjsiu nysep AuEIWAMm Jop UpAue|M0png 19904 nuorqpO | ElueuoĄAM fauzaluYoa | !beyyAoad$ | [emoqyaod Ibequawnyop Epezijeniyy "Ewe ?uoy EBnisqo zeJo nauhsoY |BNiSN aU9z2pelMS *faujemiyoueaiuU IOeJuaunyop Eluazozsiu Ednisf) EMEJI OOC-FL £ DSOłsa|poda|N "In „d83'8MO|PUEH OMISIO|QBISPAZId PJEMPJ 145109010] L102'z0'82 EMEZSJE/M 807-TO '€E EMOdOYOAZIJ '|N "y'S JAMn|y SJ3]|OM PISMETNY M9JPUESĄAJY 0024-28 TT EĄSUDOY2BI) *[N 'YMONGO SMO|pUEH OMISJOIQBISPOZId ASANIS 002-94 '62 (PPISMOJOdEZ '[n '['dS EyjsMOQIEM NIOĄIW ADYd-WVIL ASdNIS 00Z-94 "3h o8apjsmoWg *|n '0'0 z *d$ LNLv MoJ48lo1d OJNig LT0€'z0'42 LT07'20' 42 L102'z0' 42 LT07'20'€T EMOUDOJSBZJ 6Z7-ZV '8T/TS EMOdH] 'jn 'o'0 z *d$ TyJU b ASANHS 0OZ -9L '6T EXsfatwe7 "|n 'ejaiqzią UAZIqOQ-EĄJAZSOY ĄSdNĄS EJuBLUNĄOQ 12 00'000 ZT Op IZ 00'9ST TZ BlUS|OĄZS Euizpo8 /]z 0£'8SZ łz 00'06b E 47 00'000 OT op *yokufAoyungo|e!m uazpEzun | ja1eynap logo1asĄ AMEJdeU zeJ0 ApbjBazid 'efoEMIDSUOY *38|0J JO sijd ZEJUOW | EMEJSOQ "JejdMm JOJEZI|EUy LUBWEJ80Jd z MOpOUJ0p eluemo8BISĄ niusiuuoyonain Azid 2M0lUGZOJPM AJEJZSJEJĄ "1E/dM JOJEZIJEUY NUEJBOJd Op Efoua2r] *feujdato |I81aua EMEJSOQ UIJEZSOY £vE-SŁ 'qyT OB3P]SMOYJEIWY "| *0'0 z 'dS dWOJJEJĄ ĄSANS 002-9£ 'Q OT OBapjsuAz2zsa1 *[n 'sIuojod X3JEJN 'SIuo|og pJezsAy *3's yeluzi|[g amoBnisf) OMO|pUEH OUfAJĄNPOJg OMISJOIQBISPOZIJ UNIOj, 00T-28 '02 O8apjEMOJD) '[N *0'0 Z 'd$ EARĄEJD uno] 0OT-£8 '0Z 088jDeMOĘS) '[N '0'0 Z 'dS EANĄEJD ASdnIS 00Z-9Ł 'qE EĄSUI|EZSOY *jn '0'0 z 'd$ XSdn;S 33 2lBu3 *yajtzoa|d EMEJSOP | SłUeMAUOĄAĄ ĄSdNiS 00Z-9Ł 8zT EmołsAwszid |n '391M0J0q EMEJSSI/M 10|04 3MOBNĄS|-OMO|pPUEH OMISIOLQBISPOZI Hz 00'000 9€ Hz 00'v99 OZ Amouwn Ałomy *kujepuajiuadjsod Jowod EUuMOUOq EMEJSOQ "TWAuzotu0j9]9) 1WEJEJJUSJ Z ZEJM fauzaluoja|2] 1991S [amope]qjezziyeumaMm EDEMIASU0Y ASaN;S 0OZ-9Ł 4-9 Ogop]SUAZIEJS |N "nysdn;S m mo2mAzod$ ESEĄ EUUJaZSMOd WBŁOdS PPIEM zsniuew aufA>eIUNWoXaJ "| IBNISN EHUEUDAWOIPEH | SAL Amouwn Jofupazaid Amoun Euo0.]S "4 ŁTOZ'ŁO'TE - TO'T - nysdn;S m Amouofay pbS - moun zoyńy L102'2070 L102 TO'0E LT0Z'TO'OE ŁTOZ'TO' Sz Ltro0c'Tozt £TOZ' TO'zt ŁTOZ'T0'0t LToOc'TO'vo L102'TO'£0 £107'TO'£0 Amowun EIDJEMEZ EJEQ 2 4 "U5AMOPES meudzog 1>eajss[ey TeMoJjl) uULTOC'80'4T :elud ZSOMe$ EĄZSalUŻY :eqzpeziodS lz 09'! mi -TE " ejme, "IV "V'S EĄSIOd UJAEWO: "ŁO s łz 09'€02 02 nuajsh$ OBauzau4201 EIDJEdSM |EMOSIWU2S EBNĘSN OBJ b98-TE 'V6€ Il ełMEd EUE[ Jv"V'S EAS|Od U, J £10%'ŁOwo0 |'92 PRWSZS ZTE-b8'T EASYIZN] [n b OUKZJ0JSZJd PisWoQ 8 4 g A szego b Z 0' 464 ogozalusE8 nj3z1ds ogdauzodJpod Auz>1u4291 pEjBazid fazipuy SIMUB5-ZOd 5Modnisf-omo|pUEH Gisiotqbispazid ŁT07'90'TZ sz lz 05” 0] "EMORIEPUEJS ERNEJEMA jodo: 4 psoj3ajpodatN *"|v"o0 z 'd$ Epua1INJ Ltoz'90'6T | 'vz 1205 £06 z op z epuainJ EIueMOWEJ801do mojnpoL a1ueLAZI) 1odos€S8ET8 VEDZ IPSOIEBIPOŚEIN "IV SEE E „i OMoĄpozid vOE-E8 W zj lz 00' a d 5 4 000062 uońmoujwoj mopOMOŻZO pljeszij 9€T Sujoq 2|MeX aYJAy zsnipeyJY IĄSJEIUIUOYPEPIEZ AmoSNnisn KEANE * "usAuTkoejAjUS M USzpEzIn isdn z EysTaUEZ |N AlE iz OZ'TŁO bt UDAUJADEJ: uezpi Asdnis 002-94 'TT EĄSIEIUEZ jn! Idy L10Z'rO'6T zz ! moJojezAjeuijy eufAoejeo|dsya EBNISqO EMOSOJĄO EME/SOJIN 8MOBNISN OMO|pUEH OMISJO!qSISPAZId LIWIBV I£0€ 656 OT -euueiu| Da!sop nd31sop EŚnis) ĄSdNIS 0OZ-9Z TI EłMed EUEF *|n 133UU0JJEQ Ltozboor |'Tz „nA ASdnis 002-94'8T/VET łz 00'S0E b m yS nyuApnq ogapjstu ny>ep Juowa. -ogauzaijqnd L10Z'£0'62 -2 A. *|n'ed 8: k Ełua|mOwEz Eluajaizpn o eluemodhjsod EuMeud EBNISQO m93a182$ YoAuez$ '|n'ednuy 1aq0y ogaumeJd AOpeY ELEJsoUEĄ FE OT'EOŁ 9b "|qaw zequow ! eme]soQq e>iuuJeQ TEZ-9L 'Sz 3zJoqt$ "ds amoinIĄ ajq2N J8IQNASOX Ltozeo4z |'6T TjSdN|S m u$ AzudoBaoETE4E|zp O8OIĄSIO1EJN Esjuue( ł7 00'000 ZT dE AE = "ACP „ A ą u a Lt0c'e0'€Z eypous0 Aqazuąod eu eluazozsejwod wafeN TEZ-9Z '€T EsoWW jn Asiuweq m Aunajny ! IPEĄNP3 WNIUSJ EO0'$ZE$T EluelWAppo zeJo *zodd 'o8azomejomAzud 'n10z0p Si . ayorudouoy ue -niHBIUUSNIAjPIOW 455] iGzkowi |s8t 19 Al'eluewiejm mowaiss Ameddeu | efvemuasu0) EłejS ASdniS 002-94'Z/8T (BDP! Dł IEW -[A'PPIULPNIJPIOH Id L 8, "MOSĄEJ Pa1e1dOĄOJeSĄ 'oJEĄNIP UI|EZSOX 9TZ-S4'88 EMO/SAUGZJ |nJa!ded aa . POESOWCE OP. op ysAufAoeje0|dsy2 MOE2]EL | MOJ2U0] EMEJSOQT -S10 |3MOBN|SN-OMOjpUEH OMISJOlqBISPOZId BUJEMAJd ZZORIEGIEO a a *UoAmosa20.d Moja3 op UJAmojAjeqe30y|21m mojAzoda ISdniS 00Z-92 '6T 218331019 łz 00'000 09 0p M GE so E ł JSCNIS 000 9L 6 £102'20'80 Es 1»s3z2 'mopzefod siuemwAMovyDazId -EmoBUPjJEd EŚNISN *|n yAzomeJy zsnieq Mopzefod IUEMOĄJEd | amo]Jodsue.| iBnis) _L Sygn. akt XIV K 776/14, V Ds. 25/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 31 stycznia 2017 r. Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Marcin Machnik Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra przy udziale Prokuratora: Joanny Kowalskiej po rozpoznaniu w dniach 19 czerwca, 21 sierpnia, 22 września. 9 października, 19 listopada, 18 grudnia 2015 r., 22 stycznia, 19 lutego, 20 maja, 30 czerwca, 18 sierpnia, 25 października 2016 r. i 19 stycznia 2017 r. sprawy: M. Ł. (Ł.) s.L.iJ. zd. M. ur. (...) wK. oskarżonego o to, że: 1. w maju 2013 r. w D. i w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...). pełniąc funkcję publiczną przyjął od M. R. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usług (...) korzyść osobistą w postaci udziału z rodziną w spotkaniu towarzyskim połączonym z konsumpcją alkoholu i artykułów spożywczych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa tj. Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym w ten sposób, że dokonał prywatnej usługi przygotowania przedsiębiorstwa (...) do kontroli organu, w którym sam pracował w sposób powodujący obniżenie wysokości kary wraz z doborem czasookresu i przedmiotu kontroli powodując obniżenie wysokości przewidywanej kary z kwoty w granicach18000 — 16000 złotych do 5000 złotych dopuszczając do uzupełnienia, modyfikacji lub zmiany ewidencji czasu pracy kierowców, bezzasadnie odstąpił od nałożenia kary w wysokości 3000 zł za dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), który nie posiadał stosownego orzeczenia lekarskiego, tj. o czyn z art. 228 $3 k.k. 2. w okresie od września 2011 r. do 11 czerwca 2013 r. w S. oraz w miejscowościach powiatu (...) działając w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem jako funkcjonariusz publiczny — inspektor Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...). dopuścił się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym od września 2012 r. przy pomocy M. K. (1), którą nakłonił do założenia działalność gospodarczej pod firmą (...) za pomocą której wbrew przepisom Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, Ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego i Zarządzeniu nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej w okolicznościach ściśle związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego « działając wspólnie i w porozumieniu z A. P., wykorzystując dostęp do wewnętrznej informacji Inspekcji Transportu Drogowego w związku z zapowiedzianą kontrolą firmy (...) zaproponował wspólnikowi tej spółki (...) realizację prywatnej usługi przygotowania w/w spółki do kontroli organu, w którym sam pracował w sposób powodujący obniżenie wysokości kary z kwoty 30000 złotych do 7950 złotych podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do ukrycia tych naruszeń poprzez przygotowanie dokumentacji tj. stworzenie ewidencji czasu pracy kierowców i przekazanie instrukcji postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego e odstąpił od sporządzenia dokumentacji w postaci protokołu kontroli z przeprowadzonej na drodze kontroli kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), a także odstąpił od nałożenia mandatu bądź zastosowania pouczenia za popełnione przez kierowcę wykroczenie « działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. dokonał rozliczenia i przygotowania dokumentacji J. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) w taki sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary przy ewentualnej kontroli przedsiębiorstwa podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do modyfikacji stwierdzonych naruszeń oraz przekazał instrukcje postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego e _ działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. dokonywał analizy. rozliczenia i ewidencji pracy kierowców zawodowych, a także wykonywał usługi wspomagające funkcjonowanie przedsiębiorstw transportowych w tym przekazywał instrukcje postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego takich firm jak U. i (...) należących do M. U., (...) należącej do T. K., działalności prowadzonej przez M. F., (...) należącej do T. W., działalności prowadzonej przez Z. S., K. S. (1), (...) należącej do J. B. (1). (...) należącej do J. K., Usługi (...) należącej do R. B., Przedsiębiorstwo (...) należącego do A. D., (...) należącej do D. P., działalności A. W. (1), (...) należącej do R. Z. (1), (...) należącej do K. W.. (...) należącej do W. J.. (...) należącej do M. M. (1) w taki sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary w przypadku ewentualnej kontroli Inspekcji Transportu Drogowego podczas gdy zobowiązany był do kontroli przestrzegania przepisów w zakresie przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi czym działał na szkodę interesu publicznego polegającego na realizowaniu zadań w sposób kolidujący z obowiązującymi przepisami oraz przedkładaniu interesu osobistego nad dobro wspólne obywateli oraz interes państwa, podważając zaufanie obywateli do siużby cywilnej oraz powodując uszczuplenie dochodu budżetu państwa z tytułu nie nałożonych kar w kwocie co najmniej 22050 złotych za ujawnione naruszenia wynikające z Ustawy o transporcie drogowym, przy czym czynu tego dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowych wynikających z płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców w łącznej kwocie co najmniej 63707,50 złotych, którymi to pieniędzmi podzielił się z pozostałymi współpodejrzanymi w sposób uprzednio ustalony, tj. o czyn z art. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 12 k.k. A. P. (P.) s. W.iD.zd.C. ur. (...) w W. oskarżonego 0 to, że: 3. w kwietniu 2013 r. w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (..). pełniąc funkcję publiczną przyjął od P. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Usługi (...) obietnicę korzyści majątkowej w postaci 10 m3 drewna opałowego wartości ok. 1000 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa tj. Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym poprzez odstąpienie od dokonania kontroli drogowej w/w przewoźnika wiedząc, że będzie on dokonywał przejazdu pojazdem nienormatywnym nie posiadając stosownego zezwolenia, tj. o czyn z art. 228 $ 3 k.k. 4. w maju 2013 r. w D. i w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...). pełniąc funkcję publiczną przyjął od M. R. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usług (...) korzyść osobistą w postaci udziału wraz z rodziną w spotkaniu towarzyskim połączonym z konsumpcją alkoholu i artykułów spożywczych oraz korzyść majątkową w kwocie 600 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa tj. Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym w ten sposób, że dokonał prywatnej usługi przygotowania przedsiębiorstwa (...) do kontroli organu, w którym sam pracował w sposób powodujący obniżenie wysokości kary wraz z doborem czasookresu i przedmiotu kontroli powodując obniżenie wysokości przewidywanej kary z kwoty w granicach (...) — 16000 złotych do 5000 złotych, dopuszczając do uzupełnienia, modyfikacji lub zmiany ewidencji czasu pracy kierowców, bezzasadnie odstąpił od nałożenia kary w wysokości 3000 zł za dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), który nie posiadał stosownego orzeczenia lekarskiego, a także ujawnił przed zakończeniem kontroli informacje o jej wynikach i wysokości nałożonej kary nie dochowując przy tym tajemnicy ustawowo chronionej, tj. o czyn z art. 228 $3 k.k. Ś. w czerwcu 2013 r. w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...). pełniąc funkcję publiczną przyjął od P. R. korzyść majątkową w postaci wyrobów wędliniarskich o wartości 120 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa tj. Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym za przygotowanie dokumentacji do kontroli realizowanej przez Wojewódzki Inspektorat (...) w G. w przedsiębiorstwie jego żony M. R. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usług (...) w sposób powodujący obniżenie wysokości kary wraz z doborem zakresu kontroli powodującym obniżenie kary nałożonej na w/w przedsiębiorcę, tj. o czyn z art. 228 $ 3 k.k. 6. e w okresie od września 2011 r. do 11 czerwca 2013 r. w S. oraz w miejscowościach powiatu (...) działając w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem jako funkcjonariusz publiczny — inspektor Wojewódzkiego Inspektoratu (...) wG. Oddział w (...). dopuścił się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym od września 2012 r. przy pomocy M. K. (1), którą nakłonił do założenia działalności gospodarczej pod firmą (...) za pomocą której wbrew przepisom Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, Ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego i Zarządzeniu nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej w okolicznościach ściśle związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł., wykorzystując dostęp do wewnętrznej informacji Inspekcji Transportu Drogowego w związku z zapowiedzianą kontrolą firmy (...) zaproponował wspólnikowi tej spółki (...) realizację prywatnej usługi przygotowania w/w spółki do kontroli organu, w którym sam pracował w sposób powodujący obniżenie wysokości kary z kwoty 30000 złotych do 7950 złotych podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do ukrycia tych naruszeń poprzez przygotowanie dokumentacji tj. stworzenie ewidencji czasu pracy kierowców i przekazanie instrukcji postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. dokonał rozliczenia i przygotowania dokumentacji J. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) w taki sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary przy ewentualnej kontroli przedsiębiorstwa podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do modyfikacji stwierdzonych naruszeń oraz przekazał instrukcje postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego prowadząc postępowanie administracyjne wobec A. D. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) doprowadził do celowego przedłużania terminu tego postępowania tak by doprowadzić do jego umorzenia z uwagi na wejście w życie Rozporządzenia Ministra Środowiska i (...) z dnia 2 maja 2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. dokonywał analizy, rozliczenia i ewidencji pracy kierowców zawodowych, a także wykonywał usługi wspomagające funkcjonowanie przedsiębiorstw transportowych w tym przekazywał instrukcje postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego takich firm jak U. i (...) należących do M. U., (...) należącej do T. K., działalności prowadzonej przez M. F., (...) należącej do T. W., działalności prowadzonej przez Z. S., K. S. (1). (...) należącej do J. B. (1), (...) należącej do J. K., Usługi (...) należącej do R. B., Przedsiębiorstwo (...) należącego do A. D., (...) należącej do D. P., działalności A. W. (1), (...) należącej do R. Z. (1), (...) należącej do K. W.. (...) należącej do W. J.. (...) należącej do M. M. (1) w taki sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary w przypadku ewentualnej kontroli Inspekcji Transportu Drogowego podczas gdy zobowiązany był do kontroli przestrzegania przepisów w zakresie przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi czym działał na szkodę interesu publicznego polegającego na realizowaniu zadań w sposób kolidujący z obowiązującymi przepisami oraz przedkładaniu interesu osobistego nad dobro wspólne obywateli oraz interes państwa, podważając zaufanie obywateli do służby cywilnej oraz powodując uszczuplenie dochodu budżetu państwa z tytułu nie nałożonych kar w kwocie co najmniej 22050 złotych za ujawnione naruszenia wynikające z Ustawy o transporcie drogowym, przy czym czynu tego dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowych wynikających z płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców w łącznej kwocie co najmniej 63707,50 złotych, którymi to pieniędzmi podzielił się z pozostałymi współpodejrzanymi w sposób uprzednio ustalony, tj. o czyn z art. 231 $ 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. M. K. (1) córki T. i M. zd. C. ur. (...) w S. oskarżonej o to, że: Tr w okresie od września 2012 r. do dnia 11 czerwca 2013 r. w D. chcąc aby funkcjonariusze publiczni A. P. i M. Ł. — inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego w G. Oddział w (..). dopuścili się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej ułatwiła im to poprzez założenie działalności gospodarczej pod firmą (...) z siedzibą w D. za pomocą której w/w funkcjonariusze w okolicznościach ściśle związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego, dokonywali analizy, rozliczenia i ewidencji czasu pracy kierowców zawodowych, a także wykonywali usługi wspomagające funkcjonowanie przedsiębiorstw transportowych w tym przekazywali instrukcje postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego takich firm jak U. i (...) należących do M. U., (...) należącej do T. K., działalności prowadzonej przez M. F., (...) należącej do T. W., działalności prowadzonej przez Z. S., K. S. (1).J. S., (...) należącej do J. B. (1), (...) należącej do J. K., Usługi (...) należącej do R. B., Przedsiębiorstwo (...) A. D. należącej do A. D., (...) należącej do D. P., działalności A. W. (1), (...) należącej do R. Z. (1), (...) należącej do K. W. (...) należącej do W. J., (...) należącej do M. M. (1), spółki (...) w taki sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary w przypadku ewentualnej kontroli Inspekcji Transportu Drogowego czym działała na szkodę interesu publicznego polegającego na dopuszczeniu aby funkcjonariusze publiczni realizowali zadania w sposób kolidujący z obowiązującymi przepisami, a także aby przedkładali interes osobisty nad dobro wspólne obywateli oraz interes państwa, podważali zaufanie obywateli do służby cywilnej oraz spowodowali uszczuplenie dochodu budżetu państwa z tytułu nie nałożonych kar w kwocie co najmniej 22050 złotych za ujawnione naruszenia wynikające z Ustawy o transporcie drogowym, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowych wynikających z płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców za pośrednictwem firmy (...), tj. o czyn z art. 18 $ 3 k.k. w zw. zart. 231 $ 2 k.k. 1. uznaje oskarżonego M. Ł. w ramach czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku za winnego tego, że w maju 2013 r. w D. i w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...)., pełniąc funkcję publiczną, przyjął od M. R. (...) Zakład Usług (...) korzyść osobistą w postaci udziału z rodziną w spotkaniu towarzyskim połączonym z konsumpcją alkoholu i artykułów spożywczych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa, tj. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. polegające na bezzasadnym odstąpieniu od nałożenia kary w wysokości 3.000 złotych za dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego kierowcy zatrudnionego przez M. R., który nie posiadał orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, kwalifikując ten czyn jako występek z art. 228 $ 3 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. i za to na podstawie art. 228 $ 3 k.k. w zw. zart. 4$ 1 k.k. skazuje go na karę roku pozbawienia wolności; IL. uznaje oskarżonego M. Ł. w ramach czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku za winnego tego, że w okresie od września 2011 r. do 11 czerwca 2013 r. w S. oraz na terenie powiatu (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. będąc funkcjonariuszem publicznym — inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...)., dopuścił się przekroczenia uprawnień oraz niedopełnienia obowiązków, wbrew przepisom ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego i zarządzenia nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej w okolicznościach ściśle związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego: a. działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. oraz przy pomocy M. K. (1), w związku z zapowiedzianą kontrolą spółki (...) zaproponował wspólnikowi tej spółki (...) realizację prywatnej usługi przygotowania spółki do kontroli organu, w którym sam pracował, w sposób powodujący obniżenie wysokości kary z przewidywanej kwoty 30.000 złotych do kwoty 7.950 złotych, podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do ukrycia tych naruszeń poprzez przygotowanie dokumentacji, tj. stworzenie ewidencji czasu pracy kierowców i przekazanie instrukcji postępowania powodujących uniknięcie kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego, b. odstąpił od sporządzenia dokumentacji w postaci protokołu kontroli z przeprowadzonej na drodze kontroli kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), a także odstąpił od nałożenia mandatu bądź zastosowania pouczenia za popełnione przez kierowcę wykroczenie, c. działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. oraz przy pomocy M. K. (1) dokonał przygotowania dokumentacji J. S. (...) PHU (...) w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary przy ewentualnej kontroli przedsiębiorstwa, podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do modyfikacji stwierdzonych naruszeń oraz przekazał instrukcje postępowania skutkujące uniknięciem kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego, czym działał na szkodę interesu publicznego wykonując obowiązki w sposób kolidujący z obowiązującymi przepisami oraz przedkładając interes osobisty nad dobro wspólne obywateli oraz interes państwa, podważając zaufanie obywateli do służby cywilnej, przy czym czynu tego dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wynikających z płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców w nieustalonej kwocie, którą podzielił się z innymi ustalonymi osobami, kwalifikując ten czyn jako występek z art. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 12 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. i za to na podstawie art. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 4$1 k.k. skazuje go na karę roku pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 $ 1, 2i3 k.k. w zw. z art. 4 $ 1 k.k. wymierza oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności karę 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydzieści) złotych; Ill. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 $ 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego M. Ł. jednostkowe kary pozbawienia wolności i w ich miejsce wymierza mu karę łączną roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, wykonanie której na podstawie art. 69 $ 1 i 2 k.k. i art. 70 $ 1 pkt 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres 4 (czterech) lat próby; Iv. uznaje oskarżonego A. P. w ramach czynów opisanych w punktach 3, 4 i 5 części wstępnej wyroku za winnego tego, że: a. w kwietniu 2013 r. w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (..)., pełniąc funkcję publiczną, przyjął od P. R. (...) Usługi (...) obietnicę korzyści majątkowej w postaci 10 m* drewna opałowego wartości około 1.000 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa, tj. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym poprzez odstąpienie od dokonania kontroli drogowej ww. przewoźnika wiedząc, że będzie on dokonywał przejazdu pojazdem nienormatywnym nie posiadając stosownego zezwolenia, b. w maju 2013 r. w D. i w S., będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (..), pełniąc funkcję publiczną, przyjął od P. R. i M. R. (...) Zakład Usług (...) korzyść osobistą w postaci udziału wraz z rodziną w spotkaniu towarzyskim połączonym z konsumpcją alkoholu i artykułów spożywczych oraz korzyść majątkową w kwocie 600 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa, tj. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym w ten sposób, że dopuszczając do uzupełnienia i modyfikacji ewidencji czasu pracy kierowców przygotował przedsiębiorstwo (...) do kontroli organu, w którym sam pracował, powodując obniżenie wysokości przewidywanej kary z kwoty w granicach 16.000 — 18.000 złotych do kwoty 5.000 złotych oraz bezzasadnie odstąpił od nałożenia kary w wysokości 3.000 zł za dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), który nie posiadał orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, a także ujawnił przed zakończeniem kontroli informacje o jej wynikach i wysokości nałożonej kary nie dochowując przy tym tajemnicy ustawowo chronionej, c. w czerwcu 2013 r. w S., będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...)., pełniąc funkcję publiczną, przyjął od P. R. korzyść majątkową w postaci wyrobów wędliniarskich o wartości 120 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa, tj. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym w ten sposób. że przygotował przedsiębiorstwo Zakład Usług (...) prowadzone przez żonę P. R. M. R. do kontroli realizowanej przez Wojewódzki Inspektorat (...) w G. w sposób powodujący obniżenie wysokości przewidywanej kary, przyjmując, że czyny opisane w punkcie IV lit. a, b, c wyroku stanowią ciąg przestępstw z art. 228 $ 3 k.k. w zw. zart. 4 $ I k.k. i za to na podstawie art. 228 $ 3 k.k. w zw. zart. 91 $ I k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. skazuje go na karę roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 $ 1, 2i 3 k.k. w zw. zart. 4 $ I k.k. wymierza oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydzieści) złotych; V. na podstawie art. 45 $ 1 k.k. w zw. zart. 91 $ 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. orzeka od oskarżonego A. P. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej w kwocie 720 (siedemset dwadzieścia) złotych osiągniętej z popełnienia przestępstw opisanych w punkcie TV lit. b i c wyroku; VI. uznaje oskarżonego A. P. w ramach czynu opisanego w punkcie 6 części wstępnej wyroku za winnego tego, że w okresie od września 2011 r. do 11 czerwca 2013 r. w S. oraz na terenie powiatu (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. będąc funkcjonariuszem publicznym — inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...).. dopuścił się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków, wbrew przepisom ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego i zarządzenia nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej w okolicznościach ściśle związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego: a. działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. oraz przy pomocy M. K. (1), w związku z zapowiedzianą kontrolą spółki (...) zaproponował wspólnikowi tej spółki (...) realizację prywatnej usługi przygotowania ww. spółki do kontroli organu, w którym sam pracował, w sposób powodujący obniżenie wysokości kary z przewidywanej kwoty 30.000 złotych do kwoty 7.950 złotych, podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do ukrycia tych naruszeń poprzez przygotowanie dokumentacji, tj. stworzenie ewidencji czasu pracy kierowców i przekazanie instrukcji postępowania powodujących uniknięcie kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego, b. działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. oraz przy pomocy M. K. (1) dokonał przygotowania dokumentacji J. S. (...) PHU (...) w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary przy ewentualnej kontroli przedsiębiorstwa, podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do modyfikacji stwierdzonych naruszeń oraz przekazał instrukcje postępowania skutkujące uniknięciem kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego, czym działał na szkodę interesu publicznego wykonując obowiązki w sposób kolidujący z obowiązującymi przepisami oraz przedkładając interes osobisty nad dobro wspólne obywateli oraz interes państwa, podważając zaufanie obywateli do służby cywilnej, przy czym czynu tego dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wynikającej z płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców w nieustalonej kwocie, którą podzielił się z innymi ustalonymi osobami, kwalifikując ten czyn jako występek z art. 231 $ 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. i zato na podstawie art. 231 $ 2 k.k. w zw. zart.4$1 k.k. skazuje go na karę roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 $1,2i3 k.k. w zw. zart. 4 $ | k.k. wymierza oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydzieści) złotych; VII. na podstawie art. 91 $ 2 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego A. P. jednostkowe kary pozbawienia wolności i w ich miejsce wymierza mu karę łączną roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, wykonanie której na podstawie art. 69 $ 1 i2 k.k. i art. 70 $ 1 pkt 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres 5 (pięciu) lat próby; VIII. na podstawie art. 91 $ 2 k.k. w zw. zart. 4 $ | k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego A. P. jednostkowe kary grzywny i w ich miejsce wymierza mu karę łączną 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydzieści) złotych; IX. uznaje oskarżoną M. K. (1) w ramach zarzucanego jej czynu za winną tego, że w okresie od września 2012 r. do dnia 11 czerwca 2013 r. w D., w zamiarze, aby funkcjonariusze publiczni A.P. i M. Ł. — inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego w G. Oddział w (...) dopuścili się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków, ułatwiła im to poprzez założenie działalności gospodarczej (...) w D.. za pomocą której ww. funkcjonariusze w okolicznościach ściśle związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego tworzyli dokumentację ewidencji czasu pracy kierowców, dopuszczali do modyfikacji stwierdzonych naruszeń i przekazywali przedsiębiorcom instrukcje postępowania powodujące uniknięcie kar finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego przedsiębiorców J. S. (...) PHU (...) i spółki (...), czym działała na szkodę interesu publicznego dopuszczając, aby funkcjonariusze publiczni wykonywali obowiązki w sposób kolidujący z obowiązującymi przepisami, a także aby przedkładali interes osobisty nad dobro wspólne obywateli oraz interes państwa, podważali zaufanie obywateli do służby cywilnej, przy czym czynu tego dopuściła się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wynikającej z płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców za pośrednictwem (...) w nieustalonej kwocie, którą podzieliła się z innymi ustalonymi osobami, kwalifikując ten czyn jako występek z art. 18 $ 3 k.k. w zw. zart. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 4$ I k.k. i zato na podstawie art. 19 $ I k.k. w zw. zart. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 4 $ I k.k. skazuje ją na karę roku pozbawienia wolności, wykonanie której na podstawie art. 69 $ 1 i 2 k.k. i art. 70 $ I pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby, a na podstawie art. 33 $ 1,213 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. wymierza oskarżonej obok kary pozbawienia wolności 40 (czterdzieści) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych; X. na podstawie art. 63 $ 1 k.k. w zw. zart. 4 $ I k.k. zalicza oskarżonemu M. Ł. na poczet orzeczonej w pkt. II wyroku kary grzywny okres tymczasowego aresztowania od dnia 12 czerwca 2013 r. do dnia 25 czerwca 2013 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny; XI. na podstawie art. 63 $ 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. zalicza oskarżonemu A. P. na poczet orzeczonej w pkt. VIII wyroku kary łącznej grzywny okres tymczasowego aresztowania od dnia 12 czerwca 2013 r. do dnia 25 czerwca 2013 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny; XII. na podstawie art. 63 $ 1 k.k. w zw. z art. 4 $ 1 k.k. zalicza oskarżonej M. K. (1) na poczet orzeczonej w pkt. IX wyroku kary grzywny okres zatrzymania w dniu 12 czerwca 2013 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny; XIII. wymierza oskarżonym: — M. Ł. 1.200 (tysiąc dwieście) złotych opłaty, — A.P. 1.800 (tysiąc osiemset) złotych opłaty, — M. K. (1) 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych opłaty; XIV. zwalnia oskarżonych z kosztów sądowych w pozostałym zakresie. Sygn. akt XIV K 129/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 04 kwietnia 2017 roku Sąd Rejonowy w Słupsku XIV Wydział Karny w składzie: Przewodnicząca: SSR Joanna Hetnarowicz - Sikora Protokolant: Paulina Szostakiewicz po rozpoznaniu w dniach 11 sierpnia 2016 roku, 29 września 2016 roku, 27 października 2016 roku, 04 listopada 2016 roku, 25 listopada 2017 roku, 05 stycznia 2017 roku, 23 stycznia 2017 roku, 06 lutego 2017 roku i 23 marca 2017 roku na rozprawie z oskarżenia prywatnego I.H. sprawy P.P. syna J.i M.zd.K. urodzonego (...) roku w S. oskarżonego o to, że: w dniu 16 października 2014 roku w miejscowości K..zniesławił 1. H. w ten sposób, że oskarżył ją o nieprawidłowości przy prowadzeniu gospodarki finansowej Gminy K., w szczególności związane z nieprawidłowym prowadzeniem rachunkowości Gminy K. oraz wykonywaniem bezprawnych dyspozycji środkami pieniężnymi Gminy K., przez co mogło ją to narazić na utratę zaufania potrzebnego do pełnienia stanowiska skarbnika Gminy K. oraz wykonywania zawodu audytora wewnętrznego, działającego w sferze finansów publicznych, tj. o czyn z art. 212 $ 1 k.k. 1. uniewinnia P. P. od popełnienia zarzucanego mu oskarżeniem czynu, tj. przestępstwa z art. 212 $ 1 k.k.; 2. na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. i art. 632a $ 2 pkt 1 k.p.k. kosztami procesu w 50 % obciąża oskarżycielkę prywatną I. H., jednocześnie orzekając, iż koszty procesu w pozostałych 50 % ponosi oskarżony P. P. Sygn. akt XIV K 474/16 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 16 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Marcin Machnik Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra po rozpoznaniu w dniach 22 grudnia 2016 r. i 9 lutego 2017 r. sprawy: LW. c.P.iM.zd. ur.(...) r. WS. oskarżonej o to, że: w dniu 10 czerwca 2016 r. w miejscowości M., gmina (..) podczas zebrania jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej w M., w którym uczestniczyły 23 osoby, pomówiła E.K., iż jest on osobą karaną, „która ma 10 wyroków, z czego ostatni będzie zawieszony za 8 miesięcy, nie może formalnie działać na rzecz OSP i być w zarządzie”, a tym samym poniżyła go w opinii publicznej oraz naraziła na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska i rodzaju działalności, tj. o czyn z art. 212 8 1 k.k. I. przyjmując, że oskarżona l.W. dopuściła się tego, że w dniu 10 czerwca 2016 r. w miejscowości M., gmina (...) podczas zebrania jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej w M., dostępnego dla publiczności, w którym uczestniczyło 27 osób, pomówiła E. K. o to, że jest on osobą karaną, że jest zarejestrowany jako osoba karana, że ma 10 wyroków, z czego ostatni będzie wygaszony za 8 miesięcy, że nie może być prezesem i członkiem zarządu OSP, ponieważ jest osobą karaną, czym poniżyła go w opinii publicznej oraz naraziła na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska i rodzaju działalności, tj. występku z art. 212 $ 1 k.k., na podstawie art. 66 $ 1 k.k. i art. 67 $ 1 k.k. postępowanie karne wobec niej warunkowo umarza na okres roku próby; Il. IL na podstawie art. 67 $ 3 k.k. i art. 39 pkt 7 k.k. orzeka od oskarżonej I.W. świadczenie pieniężne w kwocie 3.000 (trzy tysiące) złotych na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża z siedzibą w Słupsku; na podstawie art. 67 $ 3 k.k. w zw. zart. 728 1 pkt 2 k.k. zobowiązuje oskarżoną 1.W. do przeproszenia oskarżyciela prywatnego E.K. w terminie 30 (trzydziestu) dni od dnia uprawomocnienia się wyroku poprzez jednorazową publikację w gazecie „Głos Pomorza” o treści: „Przepraszam E.K. za to, że w dniu 10 czerwca 2016 r. w miejscowości M., gmina (...), podczas zebrania jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej w M. pomówiłam E. K. o to, że jest on osobą karaną, że jest zarejestrowany jako osoba karana, że ma 10 wyroków, z czego ostatni będzie wygaszony za 8 miesięcy, że nie może być prezesem i członkiem zarządu OSP, ponieważ jest osobą karaną.l.W.”; zasądza od oskarżonej I. W. na rzecz oskarżyciela prywatnego E. K. kwotę 3.800 (trzy tysiące osiemset) złotych, w tym 3.500 (trzy tysiące pięćset) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego; obciąża oskarżoną kosztami sądowymi, w tym wymierza jej 100 (sto) złotych opłaty. Sygn. akt XIV K 658/16 POSTANOWIENIE | Dnia 3 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Marcin Machnik Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra po tozpoznaniu na posiedzeniu w sprawie z oskarżenia pewna oskarżycielki prywatnej M. S. przeciwko M. B. i M. W. oskarżonym o czyn z art. 212 $ 1 k.k. w zb. z art. 212 $ 2 k.k. i art. 216 $ 2 k.k. w zw. z art. 11 $2k.k. postanawia: 1. na podstawie art. 17 $ 1 pkt 1 k.p.k. umorzyć postępowanie wobec oskarżonego M. W.; 2. na podstawie art. 17 $ 1 pkt 2 k.p.k. umorzyć postępowanie wobec oskarżonego M. B.; 3. na podstawie art. 632 pkt| 1 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć oskarżycielkę prywatną; 4. na podstawie art. 98 $ 2|k.p.k. odroczyć sporządzenie uzasadnienia do dnia 10 lutego 2017 r. Sygn. akt XIV K 658/16 Uzasadnienie postanowienia z dnia 3 lutego 2017 r. Oskarżycielka prywatna M. S$. wniosła prywatny akt oskarżenia przeciwko M. B. i arzucając im popelnienie czynu z art. 212 $ 1 k.k. w zb. z art. 212 $ 2 k.k. i art. 216 „kw zw. z art. 11 $ 2 k.k. w ten sposób, że w dniu 8 lipca 2016 r. poprzez czenie na stronie internetowej Facebook.com (...) postu zawierającego informacje o treści „Szanowni klienci, partnerzy i przyjaciele brandu (...). 2 lata temu zaproponowałem wspólpracę M. S$. w wytworzeniu jej indywidualnego brandu marketingowego. Od samego początku zasada funkcjonowania tej działalności zakładala podzial biznesu 50/50. Jako Doradca Biz organizując M. S$. najlepsze środow Marketingu. Ni esowy podejmowalem szereg dzialań wsparcia o wytwórcze tak, aby odniosła sukces w tety M. $. swoim wyjazdem i skrajnie nieodpowiedzialnym zachowaniem wielokrotnie pokazala, że zainwestowane pieniądze, czas oraz zasoby ludzkie nie powodują jej zrozumienia jak wielkie wsparcie otrzymała. Z dnia na dzień zerwała wspólpracę pozostawiając nas w bardzo nieprzyjemnej sytuacji, którą chcemy z pieczolowitością i odpowiedzialnością rozwiązać” pomówili oskarżycielkę prywatną o postępowanie mogące poniżyć ją w opinii publicznej oraz narazić na utratę zaufania publicznego potrzebnego do prowadzenia dzialalności gospodarczej. Do prywatnego aktu oskarżenia załączono szereg dokumentów w tym m.in. wydruk przedmiotowej strony internetowej, zawierającej tenże post otaz wydruki korespondencji prowadzonej między stronami. Zgodnie z art. 212 $ 1 k.k. odpowiedzialności podlega ten tylko, kto pomawia inną osobę (...) o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju dzialalności. Znamiona przestępstwa zniesławienia można wyczerpać jedynie w ramach czynności sprawczej, a mianowicie przez pomówienie. Przy czym pomawiać to „bezpodstawnie zarzucić, niesłusznie przypisać coś komuś, oskarżyć o coś” (Uniwersalny slownik języka polskiego, red. S. Dubisz, t. 3, Warszawa 2003, s. 338). Pomówienie musi odnosić się do postępowania (np. popelnienie przestępstwa, prowadzenie niemoralnego trybu życia) lub właściwości (np. alkoholizm, narkomania, zboczenie płciowe, choroba psychiczna, a w prz padku podmiotu zbiorowego - np. chaos organizacyjny, niekompetencja personelu), które mogą poniżyć daną osobę (a także podmiot zbiorowy) w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju dzialalności. Z kolei określone w treści art. 216 $ 1 k.k. przestępstwo znieważenia jest przestępstwem skierowanym przeciwko godności osobistej człowieka. Że względu na ten przedmiot ochrony za zniewagę uważa się zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę. Jest to przestępstwo o charakterze formalnym, gdyż dla jego dokonania nie jest konieczny żaden konkretny skutek, a w szczególności by adresat znieważającej wypowiedzi poczul się nią dotknięty, zatem decydujące znaczenie mają nie subiektywne odczucia osoby znieważanej, lecz dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe (zob. postanowienie SN z dnia 07.05.2008 t., sygn. akt III KK 234/07 — Biuletyn PK 2008/10/33). Samo subiektywne negatywne odczucie pokrzywdzonego wbrew przyjętym normom postępowania nie wyczerpuje znamion przestępstwa zniewagi. przewidując, że jego słowa mogą Wskazane powyżej typy jeżeli do ich popełnienia dochod Internetu. Na tym etapie postępow: jedynie dokonując analizy języki zamieszczonej przez oskarżonegi Sprawca musi chcieć znieważyć pokrzywdzonego, albo mieć obraźliwy charakter, na to się godzić. czynu zabronionego przewidują kwalifikowane postaci, zi za pomocą środków masowego komunikowania, np. ak nie dokonując w żadnej mierze oceny dowodów, a wej zarzutu i stanowiącej jego podstawę wypowiedzi M. B. na portalu facebook.pl należy jednak stwietdzić, że oskarżony nie wskazał na żadne konkretne zachowanie, czy właściwości oskarżycielki prywatnej mogące poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania. W realiach sprawy działa! polegające na sugerowaniu, że oszukującą swoich kontrahentó dokumentów wynika, że w jej stronie internetowej dotyczących niem bezprawnym miało być pomówienie oskarżycielki jest ona osobą niedotrzymującą warunków umowy, , nieodpowiedzialną. Z. tteści przedłożonych przez nią ocenie, treść przedmiotowego zapisu uczynionych na jej czekomego postępowania, znieslawiła ją i znieważyła, a to zaś w konsekwencji spowodowało, że doznała ona krzywdy, bowiem utraciła klientów oraz dobre imię. Użyte przez oskarżonego) M.a B. sformułowania „(...) M. S. swoim wyjazdem i skrajnie nieodpowiedzialnym zachowaniem (...)” z uwagi na ogólnikowy charakter nie precyzują jakie konktetnie zachowanie miało wystąpić po stronie oskarżycielki prywatnej. Trudno bowiem przyjąć, by zachowanie polegające na wyjeździe mogło zostać zakwalifikowane jako sprzeczne |z przyjętymi zasadami prawa lub moralności, czy też z etyką, z kolei „skrajnie nieodpowiedzialne zachowanie” jest wyrażeniem ocennym, nieptecyzyjnym, nieosttym, nadtó nie sposób na ich podstawie wysnuć wnioski w zakresie niedotrzymywania warunków | umowy, oszukiwania kontrahentów, bądź braku odpowiedzialności. Tym samym logika i wymowa sformułowanego w ten sposób zarzutu nie pozwala na przyjęcie, że chodzi o jakiekolwiek postępowanie oskarżycielki prywatnej sprzeczne z prawem. Dokonując analizy wypowiedzi oskatżonego M. B. nie sposób doszukać się przypisania oskarżycielce prywatnej czegoś negatywnie ocenianego. Pomówienie musi odnosić się do postępowania, tym samym sprawca przypisuje pomawianemu coś negatywnie ocenianego, co w konsekwencji może doprowadzić do poniżenia pomawianego w opinii publicznej lub może narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Przy czym „narażenie na utratę zaufania to spowodowanie, że podmiot określony w przepisie, obdarzany dotychczas przez innych należnym mu zaufaniem, może to zaufanie stracić. O zniesławiającym charakterze wiadomości jednak nie decyduje subiektywne odczucie pokrzywdzonego, lecz ocena obiektywna, tj. stwierdzenie czy w odczuciu społecznym jest to zniesławienie.” (M. Kalitowski, teza 4 i 5 do art. 212, s. 1067-1068, w: Kodeks karny. Komentarz, ted. M. Filar, wyd. LexisNexis, Warszawa 2012). Analiza treści opublikowanego przez oskarżonego M. B. postu w powiązaniu z treścią zarzutu nie pozwala na przyjęcie tezy oskarżycielki, albowiem sfotmułowanie wypowiedzi, cytowanej wyżej, nę przekłada się wprost na sformułowanie zarzutu wobec braku możliwości przypisanie negatywnie ocenianego postępowania lub właściwości po stronie oskatżycielki prywatnej. Dokonując analizy zarzutu sformułowanego w akcie oskarżenia w odniesieniu do oskarżonego M. W. nie sposób |nie zauważyć, że zamieszczony na portalu facebook.pl post został opatrzony wyłącznie imieniem i nazwiskiem M. B., a zatem należy wnioskować, wobec braku jakiegokolwiek innego dowodu przeciwnego, że formułował on wypowiedzi we własnym imieniu, na co wskazują także konkretne sformułowania („zaproponowalłem”, „podejmowalem”), a podkreślić należy, że oskarżycielka prywatna nie przedlożyla żadnego dowodu na okoliczność, że również i oskarżony M. W.miał być współautorem tej wypowiedzi. Oskatżycielka prywatna w celu potwierdzenia sprawstwa M. W. załączyla wydruk prywatnej korespondencji między stronami za pośrednictwem komunikatora Messenger, która jednak nie jest tożsama z twierdzeniami oskarżonego M. B., wskazanymi przez oskarżycielkę _ prywatną jako wypełniającymi znamiona przestępstwa. Podkreślić w tym miejscu trzeba, że przestępstwo zniesławienia może być popełnione jedynie przez pomówienie pokrzywdzonego wobec innej osoby. Koniecznym jest więc, aby informacje o postępowaniu lub właściwościach, które mogą poniżyć jakąś osobę w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności zostały przekazane innym osobom, niż ta, krórej te wiadomości dotyczą. Taka sytuacja nie zachodzi w niniejszej sprawie, skoro oskarżony M. W. kierował swoje wypowiedzi, pomijając już ich wymowę, jedynie wobec oskarżycielki prywatnej. W art. 17 $ 1 pkt 1 k.p.k. ujęta została przeslanka materialnoprawna. Użyty w tym przepisie zwrot „czynu nie popelniono” należy zarówno w ten sposób, że dane zdarzenie w ogóle nie miało miejsca oraz, że czynu nie popelniła dana osoba (zob. R.A. Stefański, Podstawy i przyczyny umorzenia postępowania przygotowawczego, Prok. i Pr. 1996, Net 12). Ponieważ brak jest jakiegokolwiek dowodu przemawiającego za wnioskiem, że współautorem kwestionowanej bowiedzi oskarżonego M. B. byl również oskarżony M. W. należy stwierdzić, że zachodzi wobec tego oskarżonego przesłanka opisana w art. 17 $ I pkt 1 k.p.k. Wystąpienie przeslanek określonych w art. 17 $ 1 pkt 1 i 2 k.pk. przed rozpoczęciem przewodu sądowego powoduje umorzenie postępowania w formie postanowienia (postanowienie Sądu Najwyższego z 6 maja 1993 r., II KRN 62/93, Wok. 1993, Nr 11, s. Ó). W świetle powyższego należy więc stwierdzi w niniejszej sprawie zaistniały negatywne przeslanki procesowe albowiem w odniesieniu do oskarżonego M. W należy uznać, że czynu nie popelniono, zaś w przypadku oskatżonego M. B. brak jest znamion czynu zabronionego, co uzasadnia umorzenie postępowania. O kosztach postępowania orzeczono, w związku z takim rozstrzygnięciem, w opatciu o art. 632 pkt 1 k.p.k. Sygn. akt XIV K 838/16 POSTA NOWIE NIE Dnia 2 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Joanna Hetnarowicz-Sikora Protokolant: --- po rozpoznaniu w dniu 02 czerwca 2017 roku w sprawie z oskarżenia prywatnego P. Z . przeciwko J. M. oskarżonemu z art. 212 8 2 k.k. z wniosku pełnomocnika oskarżyciela prywatnego w przedmiocie umorzenia postępowania na podstawie art. 492 $ 1 k.p.k. postanawia: 1. umorzyć postępowanie w sprawie; kosztami procesu obciążyć Skarb Państwa; 3. nakazać zwrot P . Z . kwoty 300 zł (trzystu złotych) wniesionej tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania prywatnoskargowego. p Uzasadnienie: W niniejszej sprawie P . Z . oskarżył ] . M. oczyn zart. 2128 2 k.k. Pismem z dnia 25 maja 2017 roku pełnomocnik oskarżyciela prywatnego złożył wniosek o umorzenie postepowania albowiem strony zawarły ugodę. Do treści wniosku pełnomocnik doręczył kopię umowy pojednania. W myśl art. 492 $ 1 k.p.k. w razie pojednania stron postępowanie umarza się. Sygn. akt XIV K3/17 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 1 sierpnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Marcin Machnik Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra po rozpoznaniu w dniach 16 marca, 9 maja i 18 lipca 2017 r. sprawy: P.P. syna J.iM.zd.K. ur. (...) r. wS. oskarżonego to, że: w dniu 16 października 2014 r. w miejscowości (...), podczas przedstawiania swojego programu wyborczego w wyborach na wójta (...), pomówił M. Ś., sprawującego funkcję Dyrektora Gminnego Centrum Kultury i Promocji w (...), o niezgodne z prawem działanie, związane z nieprawidłowym dysponowaniem środkami pieniężnymi, stanowiącymi budżet (...) będącego samorządową instytucją kultury, przez co mógł narazić M. Ś. na utratę zaufania potrzebnego dla sprawowania stanowiska dyrektora ww. instytucji, tj. o czyn z art. 2125 1 k.k. I. uniewinnia oskarżonego P. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu; II. kosztami postępowania obciąża oskarżyciela prywatnego M.S. Sygn. akt XIV K 24/17 PROTOKÓŁ posiedzenia pojednawczego Dnia 15 maja 2017 roku Sąd Rejonowy w Słupsku XIV Wydział Karny Sprawa z oskarżenia prywatnego Przeciwko B. I. Oskarżonej z art. 212 8 2 k.k. Przewodniczący SSR Ryszard Błencki Protokolant prot. sąd. Monika Skóra Posiedzenie rozpoczęto o godz. 14.00. Posiedzenie odbyło się z wyłączeniem jawności (art. 95b $ 1 k.p.k.) (..) Sąd postanowił: 1. na podstawie art. 492 $ 1 k.p.k. wobec pojednania się stron umorzyć postępowanie w sprawie z oskarżenia prywatnego T. D. przeciwko B. I. o czyny z art. 212 8 2 k.k., 2. na podst. art. 632 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 622 k.p.k. koszty postępowania ponoszą strony w zakresie przez siebie poniesionym, za wyjątkiem uiszczonych przez oskarżyciela prywatnego zryczałtowanych wydatków postępowania, które zostaną mu zwrócone z urzędu; albowiem w dniu dzisiejszym na posiedzeniu pojednawczym strony zawarły umowę pojednania, na mocy której oskarżona zobowiązała się do zaniechania w przyszłości publikowania treści dotyczycących T. D.za pomocą środków masowego komunikowania się. Zgodnie z art. 492 $ 1 k.p.k. postępowanie umarza się, jeśli strony w postępowaniu prywatnoskargowym pojednały się. O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą wyrażoną art. 632 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 622 k.p.k., jako że strony w zawartej ugodzie nie uregulowały tego inaczej. W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji. Sygn. akt XIV K 381/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 marca 2017 r. Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Ryszard Błencki Protokolant: st. sek. sąd. Ewa Leśniak przy udziale Prokuratora: | po rozpoznaniu w dniach 2 listopada i 21 grudnia 2015 r., 8 lutego, 14 marca, 4, 6 i 27 kwietnia, 25 maja, 6 lipca, 19 października i 28 listopada 2016 r., 13 stycznia, 17 lutego i 15 marca 2017 r. sprawy M. D. (D.) zd. Z. córka Z. i A. zd. K. ur. (...) w Rz. z oskarżenia prywatnego C. K. B. sp. z ograniczoną odpowiedzialnością w P. oraz D.C. oskarżonej o to, że: w 2014 r. w $., w wywiadzie udzielonym Pani B. Rz. (...) a opublikowanym następnie o5 października 2014 r. w internetowej wersji serwisu „ (...)” pod adresem (...) pomówiła oskarżyciela prywatnego C .K. B . spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P.. za pomocą środków masowego komunikowania o to, że: 1) oskarżyciel prywatny w roku 2014 bezprawnie posługiwał się w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego polegającego na przeprowadzeniu kursów języka angielskiego w C . Sz. M. W., prowadzonym przez 6. W . O .G. w U ., danymi osobowymi, danymi dotyczącymi doświadczenia zawodowego oraz innymi danymi oskarżonej bez jej wiedzy i zgody, 2) oskarżyciel prywatny w roku 2014 W postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego polegającego na przeprowadzeniu kursów języka angielskiego w C . Sz. M .W . prowadzonym przez 6. W. O.G.w U ., fałszywie opisał oskarżoną jako posiadającą dwuletnie doświadczenie w nauczaniu w jednostkach obrony narodowej celem przedstawienia jej jako lektora wiodącego kursu, co stanowi pomówienie o takie postępowanie i właściwości, które mogą narazić oskarżyciela prywatnego na utratę zaufania potrzebnego dla prowadzonego rodzaju działalności, polegającej na organizacji szkoleń; tj. o czyn z art. 212 $ 2 k.k. IL. w 2014 r. w S$ ., w wywiadzie udzielonym Pani B. Rz. ( ...”), a opublikowanym następnie 05 października 2014 r. w internetowej wersji serwisu „ ...” pod adresem (...) pomówiła oskarżycielkę prywatną D .© . za pomocą środków masowego komunikowania o to, że: 1) oskarżycielka prywatna w roku 2014 bezprawnie posługiwała się w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego polegającego na przeprowadzeniu kursów języka angielskiego w C.Sz . M .W ., prowadzonym przez 6. W . O. G.wU.., danymi osobowymi, danymi dotyczącymi doświadczenia zawodowego oraz innymi danymi oskarżonej bez jej wiedzy i zgody, 2) oskarżycielka prywatna w roku 2014 w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego polegającego na przeprowadzeniu kursów języka angielskiego w C. Sz . M . W ., prowadzonym przez 6. W. O.G.w U ., fałszywie opisała oskarżoną jako posiadającą dwuletnie doświadczenie w nauczaniu w jednostkach obrony narodowej celem przedstawienia jej jako lektora wiodącego kursu, co stanowi pomówienie o takie postępowanie i właściwości, które mogą narazić oskarżycielkę prywatną na utratę zaufania potrzebnego dla zajmowanego stanowiska — (prezesa zarządu spółki prowadzącej działalność gospodarczą, polegającą na organizacji szkoleń); tj. o czyn z art. 212 $ 2k.k. uniewinnia M . D.. od popełnienia zarzucanych jej oskarżeniem czynów; awie art. 632 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. kosztami procesu obciąża eli prywatnych C .K. B. sp. z 0.0. Z siedzibą w P . oraz D.C. w częściach równych. Sygn. akt XIV K94/16 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 2 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Marcin Machnik Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra po rozpoznaniu w dniach 18 listopada 2016 r., 13 i 20 stycznia 2017 r. sprawy: B.P. córki J. i K. zd. M. ur. ... . WS. oskarżonej o to, że: 1. w okresie od 30 września do 30 listopada 2015 r. na zabawie „Halloween”, która odbywała się w Rz. na świetlicy opowiadała innym, że w czasie pracy pani K. W. robi stroiki z przyborów i rzeczy będących wyposażeniem świetlicy, które później sprzedaje, a zyski bierze dla siebie, o to, że kradnie ogólne wyposażenie z sali łącznie z zabawkami, o to, że nagannie zachowuje się w stosunku do dzieci, że popycha dzieci, o to, że przebywając na zwolnieniach lekarskich L-4 dorabia sobie w innych pracach, tj. o czyn z art. 212 8 1 k.k. 2. w okresie od 1 stycznia do 23 stycznia 2016 r. opowiadała ]. G., że K. W. kradnie artykuły szkolne, środki czystości, tj. o czyn z art. 2121 k.k. I. uniewinnia oskarżoną B. P. od popełnienia zarzucanych jej czynów; IL. kosztami postępowania obciąża oskarżycielkę prywatną K. W. Sygn. akt XIV K 27/17 POSTANOWIENIE Dnia 21 kwietnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Joanna Hetnarowicz-Sikora Protokolant: prot. sąd. Paulina Szostakiewicz po rozpoznaniu na posiedzeniu w sprawie z oskarżenia oskarżyciela prywatnego L. K. przeciwko B. T. oskarżonemu o czyn z art. 212 $$ 2 k.k. postanawia: 1. na podstawie art. 17 $ 1 pkt 2 k.p.k. umorzyć postępowanie; 2. na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć oskarżyciela prywatnego. Uzasadnienie: Oskarżyciel prywatny L. K. wniósł prywatny akt oskarżenia przeciwko B. T. zarzucając mu popełnienie czynu z art. 212 $ 2 k.k. w ten sposób, że w dniu 14 stycznia 2017 r. w S$. za pośrednictwem środków masowego komunikowania, tj. artykułu prasowego w gazecie codziennej „Głos Pomorza” pomówił L. K. twierdząc, że w dniu 04 stycznia 2017 r. podczas treningu judo w klubie TS J. G.S, w którym L. K. jest prezesem i trenerem, szykanował on i obrażał syna B. T., tj. W. T., przy czym twierdzenia te, będące kłamstwem, miały na celu wyłącznie narażenie pokrzywdzonego na utratę zaufania potrzebnego dla jego stanowiska i działalności jako prezesa i trenera TS J. G. $., tj. o czyn z art. 212 $ 2 k.k. Do prywatnego aktu oskarżenia załączono m.in. wydruk przedmiotowego artykułu pt. „Incydent po treningu”, w którym przytoczono wypowiedź B. T.: „Podczas treningu prowadzący zajęcia L. K. szykanował i obrażał mojego syna W., w obecności osób uczestniczących w zajęciach”. Zgodnie z art. 212 8 2 k.k. odpowiedzialności podlega ten tylko, kto za pomocą środków masowego komunikowania pomawia inną osobę o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Znamiona przestępstwa zniesławienia można wyczerpać jedynie w ramach czynności sprawczej, a mianowicie przez pomówienie. Pomawiać to „bezpodstawnie zarzucić, niesłusznie przypisać coś komuś, posądzić, oskarżyć o coś” (Uniwersalny słownik języka polskiego, red. $. D, t. 3, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, s. 338). Treść pomówienia nie może jednak obejmować oceny, a powinna sprowadzać się wyłącznie do faktów. Oceny nie stanowią bowiem zniesławienia (L. Gardocki, Prawo..., 2010, s. 279; tenże Europejskie standardy wolności wypowiedzi a polskie prawo karne, PiP 1993, z. 3, s.17;P. H,J. S., Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej, Kraków 2002, s. 26; |. Z., Zniesławienie..., s. 232 in. 281). Karalność ocen z jednej strony stanowiłaby zbytnią ingerencję w sferę wolności ekspresji, zaś z drugiej nie poddawałaby się weryfikacji w kategoriach prawdy i fałszu, czego wymaga art. 21351 k.k. Uwzględniając powyższe oraz mając na uwadze linię orzeczniczą ETPC (porównaj: wyrok ETPC z dnia 14 czerwca 2016 r. K. v. Polska, skarga nr 619/12, czy wyrok ETPCz z dnia 23 października 2012 roku J.i Ż. v. Polska, skarga nr 19127/06) należy stanąć na stanowisku, że za formułowanie ocen nie można karać. Należy przecież pamiętać, że prawda jest niepodzielna. Jeśli zatem ktoś przedstawia niepełny obraz rzeczywistości i przytacza cudzą wypowiedź, która ocenia następnie jako szykanowanie i obrażanie, przeinaczając prawdziwą wypowiedź źródłową lub przeinaczając sposób zachowania osoby mającej obrażać/ szykanować inną, to takie zachowanie może być uznane za zniesławiające, ale w zakresie, w jakim doszło do przytoczenia nieprawdziwych bądź przeinaczonych słów albo w zakresie, w jakim opisano w sposób nieprawdziwy konkretne zachowanie tej osoby wobec innej, która poczuła się obrażona/szykanowana, nie zaś w zakresie odnoszącym się do oceny tych słów lub postepowania jako obrażanie lub szykanowanie. Pojęcia „obrażać” i „szykanować” są wszakże pojęciami nieostrymi i z zasady ocennymi. Warto przytoczyć również pogląd prezentowany przez A. M., że "pomówienie o niewłaściwe postępowanie powinno powoływać się na fakty, natomiast nie może ograniczać się do samych ocen dotyczących właściwości lub cech jednostki lub jej postępowania." (A. M., kom. do art. 212 k.k. (w:) A. M., Kodeks karny..., LEX/el. 2010). Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, na tym etapie postępowania, nie dokonując w żadnej mierze oceny dowodów, a jedynie dokonując analizy językowej zarzutu i stanowiącej jego podstawę wypowiedzi trzeba stwierdzić, że oskarżony nie wskazał w swej wypowiedzi prasowej żadnych okoliczności związanych z opisem konkretnego zachowania L. K. czy przytoczeniem konkretnych jego wypowiedzi, które podlegałyby następnie obiektywnej ocenie pod kątem tego, czy stanowiły one obrażanie lub szykanowanie, a jedynie ocenił zachowanie pokrzywdzonego jako szykanowanie i obrażanie syna oskarżonego. Taka forma zarzutu pozwala jednoznacznie stwierdzić, że oskarżony odebrał zachowanie L. K. jako szykanowanie i obrażanie. Stwierdzenie „szykanował i obrażał nie pozwala jednak na ustalenie, jakie konkretnie zachowanie B. T. zarzucił w tym zakresie L. K., co uniemożliwia dokonanie oceny tego zachowania lub wypowiedzi wobec W. T. w kategoriach prawdy lub fałszu. Logika i wymowa sformułowanego w ten sposób zarzutu nie pozwala na przyjęcie, że można obiektywnie zweryfikować, czy konkretne zachowanie L. K. miało charakter obrażania i szykanowania kogokolwiek, czy nie. O zniesławiającym charakterze wypowiedzi nie decyduje przecież subiektywne odczucie pokrzywdzonego, lecz ocena obiektywna, tj. stwierdzenie czy w odczuciu społecznym jest to zniesławienie” (M. K., teza 4 i 5 do art. 212, s. 1067-1068, w: Kodeks karny. Komentarz, red. M. F., wyd. LexisNexis, Warszawa 2012). Aby jednak dokonać oceny obiektywnej, sprawca zniesławiającej hipotetycznie wypowiedzi musi sformułować w swej wypowiedzi zarzut konkretnego zachowania, a nie poprzestać na stwierdzeniu, iż „doszło do szykanowania i obrażania”. W niniejszej sprawie związek pomiędzy wypowiedzią oskarżonego a możliwością ustalenia, czy doszło do obrażania i szykanowania w kategoriach obiektywnych, czy też nie, jest zatem na tyle odległy, że uniemożliwia jego identyfikację. W świetle powyższego należy więc stwierdzić, że w niniejszej sprawie zaistniała negatywna przesłanka procesowa w postaci braku znamion czynu zabronionego, uzasadniająca umorzenie postępowania. Z uwagi na treść rozstrzygnięcia o kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 632 pkt 1 k.p.k.