Załączniki

A-060-97_17_IV.pdf

Sygn. akt XI K 141/16 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ | Dnia 19 stycznia 2017 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy XI Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Anna Dziergawka Protokolant: starszy sekretarz sądowy Krzysztof Krzymiński po rozpoznaniu w dniach: 14.06.2016r., 13.07.2016r., 08.09.2016r., 25.10.2016r., 14.12.2016r. i 18.01.2017r. sprawy: R N -S.F iT „ ur. w dniu 31 października 1972r. w O oskarżonego o to, że: 1. we wrześniu 2015 r. udał się do siedziby Narodowego Funduszu Zdrowia w Bydgoszczy, Al. Mickiewicza 15, gdzie w rozmowie z E K — Dyrektorem Kujawsko - Pomorskiego Oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia w Bydgoszczy, działając w celu wywarcia wpływu na M G "w zakresie umożliwienia kontaktu z dzieckiem M N. , przedstawił M. "Gi „w negatywny świetle, podając pod wątpliwość jej poczytalność, co godziło w jej dobra osobiste, gdyż poniżyło ją przed pracodawcą i naraziło na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu, specjalisty ds. kontraktowania i rozliczania Świadczeń medycznych, - tj. o czyn z art. 212 $ 1 k.k. 2. w dniu 21 grudnia skierował do Dyrekcji szkoły Podstawowej nr . w Bydgoszczy, do której uczęszcza jego małoletni syn M N , pisemne wystąpienie, w którego treści poniżył M G oraz bezpodstawnie oskarżył, że cierpiała na zaburzenia psychiczne w postaci „zespołu alienacyjnego”, które miały wpłynąć na jej decyzję w przedmiocie kontaktów z synem M N. i naraziło ją na utratę zaufania Dyrekcji i nauczycieli szkoły jajko rodzica, - tj. o czyn z art. 212 $ 1 k.k. L. orzeka oskarżonego R N: uznaje za winnego tego, że we wrześniu 2015r., w Bydgoszczy przy ul. Al. Mickiewicza 15, w siedzibie Kujawsko - Pomorskiego Oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, w rozmowie z jego dyrektorem E K „ pomówił M G. „0 to, że zachowuje się „dziwnie” i nieprawidłowo zajmuje się swoim małoletnim synem M N „co mogło narazić ją na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania. zawodu specjalisty ds. kontraktowania i rozliczania świadczeń medycznych, tj. czynu z art. 212 $ 1 k.k. i na podstawie tego przepisu wymierza mu karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda oskarżonego R NN uznaje za winnego tego, że w dniu 21 grudnia 2015r. w Bydgoszczy, w piśmie skierowanym do Dyrekcji Szkoły nr , pomówił M. G o to, że jest rodzicem z „zespołem alienacyjnym”, które miały wpłynąć na jej decyzję w przedmiocie kontaktów ojca z synem M. Ni , co mogło narazić ją na poniżenie w opinii publicznej jako rodzica, tj. czynu z art. 212 $ I k.k. i na podstawie tego przepisu wymierza mu kare grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda | na podstawie art. 85 $ 1, 2 i 3 k.k. i art. 86 $ I k.k. wymierza oskarżonemu R N karę łączną grzywny w wymiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda na podstawie art. 46 $ 1 k.k. zasądza od oskarżonego częściowe zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 400 (czterysta) złotych na rzecz oskarżycielki prywatnej M G na podstawie art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 40 (czterdzieści) złotych tytułem opłaty, zaś na mocy art. 626 $ 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. obciąża go kosztami postępowania w kwocie 40 (czterdziestu) złotych oraz wydatkami poniesionymi przez oskarżycielkę prywatną w kwocie 300 (trzysta) złotych Anna Dziergawka Sędzia Sądu Rejonowego Sygn. akt XI K 609/16 POSTANOWIENIE Dnia 22 maja 2017r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy XI Wydział Karny w składzie: Przewodniczący SSR Maciej Stpiczyński Protokolant sekretarz sądowy Justyna Białogłowy po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2017 r. sprawy A "W: na podstawie art. 339 83 pkt 1 k.p.k. w zw. zart. 178 1 pkt 3 k.p.k. postanawia 1. umorzyć postępowanie w sprawie; 2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy adw. A K "kwotę 531,36 (pięćset trzydzieści jeden 36/100) zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu; 3. wydatkami postępowania obciążyć Skarb Państwa. UZASADNIENIE Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że norma $ 2 art. 1 k.k. zakłada, że pewien minimalny stopień społecznej szkodliwości nie wystarcza, aby czyn mógł być uznany za przestępstwo. Czyn, którego społeczna szkodliwość jest znikoma nie jest przestępstwem, a zatem popełnienie takiego czynu nie pociąga za sobą odpowiedzialności karnej. Z przepisu $ 2 wynika bowiem, że nie popełnia przestępstwa ten, kto dopuszcza się czynu, który wprawdzie zawiera znamiona czynu zabronionego, jednakże ze względu na niską szkodliwość (czynnik obiektywny) i nieznaczny stopień winy (czynnik subiektywny) jest tylko znikomo społecznie szkodliwy. Praktyczna potrzeba art. 1 $ 2 k.k. wynika z tego, że w dyspozycjach karnych, mających według zamierzeń ustawy stanowić ramy obejmujące pewne typy czynów społecznie szkodliwych, zmieścić by się mogły czyny pozbawione prawie całkowicie społecznej szkodliwości. Stosowanie w takich wypadkach do sprawców środków represji karno-sądowej przewidzianej za przestępstwo, nie . znajdowałoby społecznego uzasadnienia, a nawet mogłoby spowodować szkodę społeczną. Kodeks nie określa, kiedy społeczna szkodliwość czynu jest znikoma; nie sposób jest dać w tym względzie powszechnie obowiązujące wskazanie. Najogólniej powiedzieć można, że oceniając społeczną szkodliwość trzeba « mieć na uwadze stronę przedmiotową i podmiotową czynu, samo zachowanie się sprawcy i wywołane przez niego skutki, a także całokształt obiektywnych i subiektywnych okoliczności czynu. W ocenie Sądu, mając na uwadze całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy, a przede wszystkim konflikt istniejący między stronami, ich wzajemną postawę, a także stosunkowo niewielkie następstwa zdarzenia należało uznać, że czyny zarzucone oskarżonemu nie stanowią przestępstwa z uwagi na ich znikomą społeczną szkodliwość. Nie bez znaczenia jest również fakt, że oskarżony nie był dotąd karany. Konsekwencją tego stanowiska było umorzenie postępowania na podstawie art. 17 $ 1 pkt 3 k.p.k. Na zarządzenie sędziego | z upoważnienia kierownika sekretariatu Postanowienie jest prawomocne i wykonalne w dniu 30 maja 2017 roku Bydgoszcz, dnia 01 czerwca 2017 roku Sygn. akt XI K 381/16 POSTANOWIENIE Dnia 29 maja 2017r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy XI Wydział Karny w składzie: Przewodniczący SSR Maciej Stpiczyński Protokolant sekretarz sądowy Justyna Białogłowy po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2017 r. sprawy B „K 1M M oskarżonych z art. 212 8 2 kk i inne na podstawie art. 33983 pkt 1 k.p.k. w zw. zart. 1781 pkt 3 k.p.k. postanawia umorzyć postępowanie w sprawie. UZASADNIENIE B: K 1M M. | zostali oskarżeni o czyny z art. 212 8 2 k.k. i inne. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że norma $ 2 art. 1 k.k. zakłada, że pewien minimalny stopień społecznej szkodliwości nie wystarcza, aby czyn mógł być uznany za przestępstwo. Czyn, którego społeczna szkodliwość jest znikoma nie jest przestępstwem, a zatem popełnienie takiego czynu nie pociąga za sobą odpowiedzialności karnej. Z przepisu 8 2 wynika bowiem, że nie popełnia przestępstwa ten, kto dopuszcza się czynu, który wprawdzie zawiera znamiona czynu zabronionego, jednakże ze względu na niską szkodliwość (czynnik obiektywny) i nieznaczny stopień winy (czynnik subiektywny) jest tylko znikomo społecznie szkodliwy. Praktyczna potrzeba art. 1 $ 2 k.k. wynika z tego, że w dyspozycjach karnych, mających według zamierzeń ustawy stanowić ramy obejmujące pewne typy czynów społecznie szkodliwych, zmieścić by się mogły czyny pozbawione prawie całkowicie społecznej szkodliwości. Stosowanie w takich wypadkach do sprawców środków represji karno-sądowej przewidzianej za przestępstwo, nie znajdowałoby społecznego uzasadnienia, a nawet mogłoby spowodować szkodę społeczną. Kodeks nie określa, kiedy społeczna szkodliwość czynu jest znikoma; nie sposób jest dać w tym względzie powszechnie obowiązujące wskazanie. Najogólniej powiedzieć można, że oceniając społeczną szkodliwość trzeba „mieć na uwadze stronę przedmiotową i podmiotową czynu, samo zachowanie się sprawcy i wywołane przez niego skutki, a także całokształt obiektywnych i subiektywnych okoliczności czynu. W ocenie Sądu, mając na uwadze całokształt okoliczności przedznietnywęj Sprawy, a przede wszystkim treść zawartej ugody, należało uznać, że czyny zarzucone oskarżonym nie stanowią przestępstwa z uwagi na ich znikomą społeczną szkodliwość. Nie bez znaczenia jest również fakt, że oskarżeni nie byli dotąd karani. Konsekwencją tego stanowiska było umorzenie postępowania na podstawie art. 17 8 1 pkt 3 k.p.k. Na zarządzenie sędziego z upoważnienia kierownika sekretariatu Postanowienie jest prawomocne i wykonalne w dniu 06 czerwca 2017 roku Bydgoszcz, dnia 27 czerwca 2017 roku