Załączniki

MX-M264N_20170825_145521.pdf

PREZES SĄDU REJONOWEGO W RACIBORZU 47-400 Racibórz, ul. Nowa 29, tel. (32) 45 94 600, fax (32) 45 94 612 Racibórz, dnia 23 sierpnia 2017 r. Sygn. akt Adm 051L/50/17 Stowarzyszenie Sieć Obywatelska Watchdog Polska W odpowiedzi na wniosek z dnia 11 sierpnia 2017 roku o udzielenie informacji publicznej w zakresie: 1. rejestru umów, zawartych w imieniu Sądu od dnia 1.01.2017 r. do 31.07.2017 r., zawierającego informacje w zakresie co najmniej daty zawartych umów, stronach umów, kwotach umów, 2. adresu strony internetowej, na której znajduje się dokumentacja przebiegu i efektów kontroli przeprowadzonych w sądzie oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających 3. kalendarz spotkań prezesa sądu, które odbył w lipcu 2017 r. 4. skany orzeczeń zapadłych z oskarżenia o czyn zabroniony z art. 231 Kodeksu karnego, wydanych przez Sąd w 2017 r., 5. skany orzeczeń zapadłych z oskarżenia o czyn zabroniony z art. 212 Kodeksu karnego, wydanych przez Sąd w 2017 r., informuję, iż: Ad 1) Sąd przesyła w załączeniu żądany rejestr umów Ad 2), Sąd zawiadamia, iż nie posiada żądanej informacji co do adresu strony internetowej na której znajduje się żądana dokumentacja. Dokumentacja przebiegu i efektów kontroli, o jakich mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a, odnosi się do kontroli zewnętrznej, a więc takiej, którą przeprowadzać będzie podmiot nienależący do wewnętrznej struktury organizacyjnej kontrolowanej jednostki. Dotyczy ona zatem wszelkiego rodzaju postępowania nadzorczego prowadzonego w stosunku do podmiotów wymienionych w art. 4 ust. I ustawy. Tym samym z wnioskiem o wskazanie adresu strony należy zwrócić się do organu który dokonywał kontroli Sądu Rejonowego w Raciborzu. Ad 3) Sąd zawiadamia, iż nie posiada żądanej informacji, albowiem nie jest prowadzony kalendarz spotkań Prezesa. Ad 4) Sąd zawiadamia, iż nie było w 2017 r. żadnych spraw, w których zapadło orzeczenie z oskarżenia o czyn zabroniony z art. 231 Kodeksu karnego, Ad 5) Sąd przesyła w załączeniu skany żądanych orzeczeń. ) Sąd przesy ą y żądany PREZES Sądu Rejonowego w Raciborzu SSR Jacek Lewicki śr kLT Ów. Sygn. akt II K 4/17 POSTANOWIENIE Dnia 18 maja 2017 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Monika Mańka Protokolant: Anna Koniecka po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2017r. w Raciborzu na posiedzeniu sprawy z oskarżenia prywatnego skierowanego przez przeciwko funkcjonariuszowi Zakładu Karnego w Raciborzu M F oskarżonemu o popełnienie przestępstwa z art. 212 $ 1 k.k. i art. 2168 1 k.k. w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia 1. na podstawie art. 17 $ 1 pkt 1 k.p.k. umorzyć postępowanie karne przeciwko | EE] o to, że w okresie od 11 października 2016 roku do 12 grudnia 2016 roku na terenie Zakładu Karnego w Raciborzu wielokrotnie znieważał AJ poprzez jego obmawianie, wyśmiewanie i obrażanie, tj. o czyn z art. 216 $ 1 k.k. w zw. zart. 12 k.k, 2. na mocy art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o Adwokaturze w zw. z 8 17 ust. 7 i ust. 2 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, zasądza na rzecz adwokat Sabiny Kałki koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 442,80 ( czterysta czterdzieści dwa 80/100) złotych w tym należny podatek VAT; UZASADNIENIE W dniu 03.01.2017r. do Sądu Rejonowego w Raciborzu wpłynął prywatny akt oskarżenia AFER] rzeciwko funkcjonariuszowi Zakładu Karnego w Raciborzu o nr 203-031 F w którym oskarżyciel prywatny wskazał, iż w/w dopuścił się na jego szkodę przestępstwa z art. 216 $ 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Do zarzucanego czynu miało dojść wielokrotnie w okresie dwóch miesięcy, tj. od 11 października 2016 roku do 12 grudnia 2016 roku zarówno w obecności pokrzywdzonego, ale i pod jego nieobecność, lecz publicznie poprzez wyśmiewanie, poniżanie oraz obmawianie. Dalej pokrzywdzony wskazał, iż w czasie służby oskarżonego doszło do samookaleczenia w dniu 05.12.2016 roku za co winą obciążył w/w funkcjonariusza ZK. Sąd zważył co następuje: W pierwszej kolejności wskazać należy, iż z uwagi na okoliczność, że sam pokrzywdzony nie był pewien co do nazwiska oskarżonego wskazując jednocześnie jego numer służbowy, Sąd z urzędu dokonał ustaleń w tym zakresie uzyskując informację, iż funkcjonariusz Zakładu Karnego o numerze służbowym 203-031 to MIE D natomiast o numerze służbowym 203-021 to ME EEG. Jednocześnie pismem z dnia 21.04.2017r. oskarżyciel zarzucając Sądowi omyłkę w nazwisku oskarżonego wskazał, iż jego skarga dotyczyła funkcjonariusza MIE F a nie MIE DEB. Dalej, Sąd dokonał czynności mających na celu zweryfikowanie informacji wskazanych przez pokrzywdzonego na temat zdarzenia zwracając się o teczkę osobopoznawczą osadzonego oraz o przesłuchanie pokrzywdzonego w charakterze świadka na okoliczność podanych przez niego okoliczności. Przesłuchany w dniu 20.02.2017r. (k.47-48) na okoliczność znieważenia go przez oskarżonego rEEZEH pokrzywdzony potwierdził, że do znieważania jego osoby miało dochodzić w okresie od 11 października do 12 grudnia 2016 roku przez funkcjonariusza EE] podczas nieobecności pokrzywdzonego, kiedy to w/w wyśmiewał go w obecności innych funkcjonariuszy. Co prawda pokrzywdzony nie miał wiedzy jakimi słowami miał być przez oskarżonego znieważony, ale — wedle jego przekonania, na pewno były to słowa obraźliwe. O całej sytuacji pokrzywdzony dowiedział się od pozostałych osadzonych, jednakże nie wskazał ich danych personalnych. Nie miał także wiedzy nt. funkcjonariuszy, którzy mieli być świadkami wyśmiewania przez oskarżonego. W związku z powyższą sytuacją nie składał skargi do Dyrektora Zakładu Karnego czy wychowawcy oddziału, gdyż „nie ma to sensu”, bo funkcjonariusze zawsze „pójdą za sobą”. Analizując powyższe stwierdzić należało, iż brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 216 $ 1 k.k., którego popełnienie oskarżyciel zarzuca oskarżonemu EEE BER. Artykuł 2128 1k.k. penalizuje przestępstwo znieważenia innej osoby czyli inaczej ubliżenia jej słowem lub czynem poprzez użycie obraźliwego słowa (epitetu), gestu, pisma, rysunku, bądź zachowania, a którego celem jest naruszenie godności osoby fizycznej. Okoliczności niniejszej sprawy w żaden sej nie wskazują, ażeby miało dojść do ubliżenia pokrzywdzonemu przez EEEE] we wskazywanym przez ACE] Ko | okresie czasu. Sam pokrzywdzony nie pamięta słów jakimi miał zostać ośmieszony czy też obrażony przez funkcjonariusza, nie wskazuje także żadnych świadków, którzy mogliby potwierdzić, iż do wskazywanych występków na jego szkodę doszło — i to pomimo — jak wynika z zeznań pokrzywdzonego, iż mieli mu o nich mówić inni osadzeni. Nie ma zatem możliwości zweryfikowania w jakikolwiek sposób zarzutów stawianych oskarżonemu MESS F tym bardziej, iż — jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 5 czerwca 2012 r., sygn. SNO 26/12, (publ. LEX nr 1231618), „o tym, czy zachowanie miało charakter znieważający, decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe, a nie subiektywne przekonanie osoby rzekomo znieważonej” co oznacza, iż nie każde określenie, nazwanie osoby wyczerpuje znamiona ustawowe występku z art. 216 8 1 k.k. Tymczasem wobec niepamięci pokrzywdzonego co do treści wypowiedzi oskarżonego, nie sposób przeprowadzić żadnej analizy jego zachowania, w szczególności użycia wobec pokrzywdzonego REGŻGEM obraźliwych czy też ośmieszających słów - o ile rzeczywiście takie miały miejsce. Samo przekonanie pokrzywdzonego, iż „na pewno były to słowa dla niego obraźliwe” (k.47-48) bez podania jednocześnie żadnych konkretów — to za mało, ażeby komukolwiek zarzucić występek znieważenia. Uznać zatem należało, iż w realiach niniejszej sprawy brak było podstaw do zakwalifikowania zachowania oskarżonego jako wyczerpującego znamiona czynu zabronionego określonego w art. 212 $ 1 k.k. lub art. 216 $ 1k.k. W związku z powyższym, na podstawie art. 17 $ 1 pkt 2 kpk stanowiącego, że postępowania nie wszczyna się, a wszczęte umarza, jeżeli czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego - postępowanie należało umorzyć. Sędzia Sygn. akt II K 119/17 POSTANOWIENIE Dnia 26 kwietnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu w składzie : Przewodniczący : SSR Jacek Lewicki Protokolant : Grażyna Jendrecka Prokurator ------—--—--—=n=—---- po rozpoznaniu w sprawie przeciwko BEE] MIE oskarżonej o czyn z art. 212 $ 1 kk z urzędu w przedmiocie umorzenia postępowania na podstawie art. 17 $ 1 pkt 6 kpk postanawia umorzyć postępowanie karne przeciwko oskarżonej BĘEŃ MIE UZASADNIENIE W dniu 27 lutego 2017 r. do Sądu Rejonowego w Raciborzu został skierowany przez BEC] MIE prywatny akt oskarżenia przeciwko BIEEH M Oskarżyciel prywatny zarzucił oskarżonej, że w dniu 23 grudnia 2015 r. wysłała do niego list zawierający nieprawdziwe oskarżenie o gwałt tj. popełnienie czynu z art. 212 $ 1 kk. Z treści aktu oskarżenia skierowanego przez oskarżyciela prywatnego wynika, iż już w dniu 23 grudnia 2015 r. wiedział, że autorką listu jest B MI Sąd zważył, co następuje: Zgodnie z treścią art. 101 $ 2 kk karalność przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem roku od czasu gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia. Zważywszy na to, że w niniejszej sprawie nastąpiło przedawnienie karalności czynu zarzucanego oskarżonej Sąd orzekł jak w postanowieniu. Sędzia:

Wkaz_zawartych_umów_SR_Racibórz.xls