Scan2185.pdf
|
Nisko, dnia 25 sierpnia 2017 r.
PREZES SĄDU REJONOWEGO w Nisku
37-400 Nisko, Plac Wolności 14 tel. centrala: 15 84120486/ fax. 15 8412845 administracja(Qnisko.sr.gov.pl
A.0123-22/17
Stowarzyszenie Sieć Obywatelska Watchdog Polska sprawa2969Qfedrowanie.siecobywatelska.pl
Na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2016.1764 tekst jednolity) w związku z Państwa wnioskiem z dnia 11 sierpnia 2017 roku uprzejmie
przedstawiam co następuje:
Sąd Rejonowy w Nisku nie prowadzi rejestru umów. w związku z art. 2la$ 1 Ustawy prawo o ustroju sądów powszechnych ( tj. Dz.U. z 2016 r. poz. 2062 z późn.zm.) w sądzie Rejonowym w Nisku nie powołano dyrektora sądu, zadania dyrektora sądu wykonuje Dyrektor Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu, który przejął także prowadzenie gospodarki finansowej tut. Sądu, w związku z powyższym nasze umowy ujmowane są w zbiorczym rejestrze Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu.
Na stronie internetowej Sądu (http://www.nisko.sr.gov.pl) nie jest zamieszczana dokumentacja przebiegu i efektów kontroli, ale w chwili obecnej zakładka kontroli jest technicznie przygotowana i trwają prace związane z merytorycznym przygotowaniem dokumentacji.
W Sądzie Rejonowym w Nisku nie jest prowadzony kalendarz spotkań prezesa.
W załączeniu uprzejmie przesyłam zanonimizowane (z uwagi na przepisy ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 roku o ochronie danych osobowych, Dz.U.2016.922 j.t.), nieprawomocne wyroki Sądu Rejonowego w Nisku w sprawach o czyn z art. 231 $ 1 kk, sygn.
akt II K 8/15 i 57/15 oraz postanowienie w sprawie II K 140/17 o czyn z art. 212 $ 1 kk.
Z poważaniem:
Prezes Sądu Rejonowego wiNisku [ Hb Anna Lipiarz
l
osoba sporządzająca i odpowiedzialna za treść informacji: e Kornelia Lelakowska, Tel. kontaktowy 158412048,
- Otrzymują: e Adresat wyłącznie na adres: sprawa-2969(Qfedrowanie.siecobywatelska.pl e ala
|
II_K_8-15_wyrok_-_anonim.pdf
|
Sygn. akt II K 8/15
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 marca 2017 roku
Sąd Rejonowy w Nisku - II Wydział Karny w składzie następującym:
Przewodnicząca — Sędzia SR Dorota Blajer Protokolant — st. sekr. sąd. Małgorzata Kania
przy udziale Pawła Król z Podkarpackiego Wydziału Zamiejscowego Departamentu Do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej w Rzeszowie
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 15.07.2013 r, 19.09.13 r, 04.02.2014 r, 05.06.2014 r, 15.01.2015 r, 20.01.2015 r., 14.04.2015, 19.05.2015 r,, 01.07.2015 r, 20.10.2015 r, 1.12.2015 r, 8.02.2017 r, 10.03.2017 r. sprawy karnej z oskarżenia publicznego Prokuratury Rejonowej w Nisku, przeciwko:
W.K., s. Si Kzd. G, ur. (...) w Z.,
J.T. s. Ail zd. G, ur. (...)wN.S,
oskarżonym o to że:
W okresie od dnia (...) do dnia (...) roku w N., T. i S.W. województwa (...), jako funkcjonariusze publiczni, będąc zatrudnieni, w tym: W.K. na stanowisku inspektora kontroli skarbowej (...) Kontroli Skarbowej w R., J.T. na stanowisku starszego komisarza skarbowego (...) Urzędu Kontroli Skarbowej w R., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci nagrody pieniężnej z funduszu nagród za IV kwartał 2010 roku w kwocie łącznej 2.000 złotych, przyznanej na podstawie $ 2 ust. 2 pkt. 2 zarządzenia Nr 16 dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. z dnia 12 maja 2010 roku w sprawie zasad i kryteriów przyznawania pracownikom nagród z funduszu nagród, będąc upoważnieni w dniu 29 kwietnia 2010 roku przez dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. do przeprowadzenia postępowania kontrolnego wobec G.C., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Auto Komis (...) z siedzibą w N., w zakresie kontroli rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od towarów i usług za lata 2007 i 2006, przekroczyli w trakcie prowadzenia wskazanego postępowania kontrolnego swoje uprawnienia oraz nie dopełnili ciążących na nich obowiązków poprzez działanie na szkodę interesu publicznego oraz interesu prywatnego G.C., polegające na prowadzeniu czynności kontrolnych niezgodnie z przepisami art. I ust. I w związku z art. 2 ust. I pkt 1,
art. 31 ust. 1, art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 roku o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 roku, Nr 41, poz. 214 z późno zm.), a także art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 z późno zm.) oraz art. 304 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 roku, Nr 89, poz. 555 z późno zm.), nie kierowanie się dążeniem do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do zebrania całego materiału dowodowego i precyzyjnego, dogłębnego wyjaśnienia zagadnień objętych czynnościami kontrolnymi, w tym: nakłanianie pod koniec maja 2010 roku w N. kontrolowanego i jego pełnomocnika do "ugodowego", "dżentelmeńskiego" zakończenia postępowania kontrolnego, poprzez wykazanie dochodu za lata 2007 i 2008 w kwocie wyższej o 50.000 (pięćdziesiąt tysięcy) złotych za każdy kontrolowany okres, niż zostało to zadeklarowane, co spowodować miało zaprzestanie czynności kontrolnych przed ich wdrożeniem oraz zbudowanie stanu faktycznego wyłącznie na podstawie wybiórczych ustaleń uzgodnionych wspólnie z kontrolowanym, bez prowadzenia kontroli w sposób wnikliwy i rzetelny, nakłanianie w dniu 13 sierpnia 2010 roku w T. kontrolowanego do przedłożenia z terminem do dnia 30 sierpnia 2010 roku dokumentacji bankowej dotyczącej wspólnego, a zarazem prywatnego rachunku G.C. i A.C., co spowodować miało zaprzestanie dalszych czynności kontrolnych, a w przeciwnym razie przedłużenie postępowania kontrolnego o rok czasu oraz wezwanie wszystkich osób, będących klientami komisu (…), zamieszkałych na terenie całej Polski oraz ich przesłuchanie w charakterze świadka, zaniechanie podjęcia czynności służbowych, powodujących skierowanie do organów ścigania zawiadomienia o przestępstwie, wobec stwierdzenia w trakcie prowadzenia postępowania kontrolnego znamion czynu zabronionego z art. 233 § 1 k.k., polegającego na nakłanianiu S.S. oraz R.S. do złożenia fałszywych zeznań, a jedynie poprzestanie na informowaniu o takim zdarzeniu w dniach 13 i 24 sierpnia 2010 roku w T. kontrolowanego, z jednoczesnym wywieraniem na niego nacisku, celem uzyskania stosownych dokumentów i oświadczeń, co w konsekwencji miało spowodować zakończenie postępowania kontrolnego, nakłanianie w dniu 14 października 2010 roku w S.W. kontrolowanego i jego pełnomocnika do zniszczenia doręczonych tego dnia pisemnych wyjaśnień, datowanych na dzień 12 października 2010 roku, stanowiących odpowiedź na pismo z dnia 6 października 2010 roku, a także do przedłożenia nowej odpowiedzi o ·zmienionej, sugerowanej treści w zakresie punktów 2.10, 2.17, 2.18, satysfakcjonującej w konsekwencji kontrolującego i kontrolowanego w zakresie ustalenia wielkości zobowiązania podatkowego, tj. o przestępstwo z art. 231 § 2 kk w związku z art. 12 kk; I. uniewinnia oskarżonego W.K. od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. II. uniewinnia oskarżonego J.T. od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz każdego z oskarżonych kwotę po 2.560,60, zł – tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy działającego z wyboru; IV. obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania . Przewodnicząca:
|
II_K_57-15_wyrok_anonimizacja.pdf
|
Sygn. akt II K 57/15
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 lutego 2017 r.
Sąd Rejonowy w Nisku - II Wydział Karny w składzie następującym:
Przewodnicząca — Sędzia SR Grażyna Pizoń Protokolant - st. sekr. sąd. Marzena Tabor
po rozpoznaniu sprawy z oskarżenia subsydiarnego B.S. i E.S. na rozprawie w dniach: 20 marca 2015 r., 29 kwietnia 2015 r., I czerwca 2015 r., 3 lipca 2015 r., 7 września 2015 r., 30 września 2015 r. i 15 lutego 2017 r. sprawy karnej przeciwko:
M.D.(D.) s. A.iJ. zd.P., ur. (...)r. w B., zam. D.,
oskarżonemu o to, że:
I. w dniu 18 lipca 2013 r. w miejscowości H.gm. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że przekraczając przysługujące mu uprawnienia funkcjonariusza publicznego - Podleśniczego Leśnictwa (...) zamknął nieoznaczony i niewłaściwie pomalowany szlaban drogowy umiejscowiony na niepublicznej drodze pożarowej nr (...) relacji H. - O., czym uniemożliwił jej przejezdność i naraził K.S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia i nieumyślnie spowodował wypadek, w wyniku którego kierujący motocyklem marki (...) K.S. doznał obrażeń w postaci (...) skutkujących jego zgonem na miejscu zdarzenia,
tj. o czyn z art. 177 $ 2 k.k. w zw. zart. 160 $ 3 k.k. oraz art. 231 $ l k.k.
M.M. (M.) s. A.iB.zd. M., ur. (...)r. w B., zam. (...) B., ul. Ł.(...),
oskarżonemu o to, że:
II. w dniu 18 lipca 2013 r. w miejscowości H. - O. gm. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że przekraczając przysługujące mu uprawnienia funkcjonariusza publicznego Leśniczego Leśnictwa (...) polecił podwładnemu M.D.- Podleśniczemu Leśnictwa (...) zamknięcie nieoznaczonego i niewłaściwie pomalowanego szlabanu drogowego umiejscowionego na niepublicznej drodze pożarowej nr (...) relacji H.- O., czym uniemożliwił jej przejezdność i naraził K.S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia i nieumyślnie spowodował wypadek, w wyniku
którego kierujący motocyklem marki (…) K.S. doznał obrażeń w postaci (…) skutkujących jego zgonem na miejscu zdarzenia, tj. o czyn z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 160 § 3 k.k. oraz art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 1 k.k. M.A.K. (K.) s. B. i G. z d. S., ur. (…) r. w S., zam. (…) J., ul. L.(…), oskarżonemu o to, że: III. w bliżej nie ustalonej dacie dziennej 2012 roku umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że przekraczając swoje uprawnienia funkcjonariusza publicznego - Nadleśniczego Nadleśnictwa (…) wydał decyzję o ustawieniu na niepublicznej drodze pożarowej nr (…) relacji H.- O. nieoznaczonego i niewłaściwie pomalowanego szlabanu drogowego oraz w ten sposób, że nie dopełniając swoich obowiązków zaniechał właściwego oznaczenia tej drogi, w tym w szczególności ustawienia znaków drogowych informujących o przeszkodzie na tej drodze, czym uniemożliwił jej przejezdność i naraził K.S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, a w konsekwencji nieumyślnie spowodował wypadek, w wyniku którego kierujący motocyklem marki (…) K.S. doznał obrażeń w postaci (…) skutkujących jego zgonem na miejscu zdarzenia, tj. o czyn z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 160 § 3 k.k. oraz art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 1 k.k. I. uniewinnia oskarżonego M.D. od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt I aktu oskarżenia; II. uniewinnia oskarżonego M.M. od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt II aktu oskarżenia; III. uniewinnia oskarżonego M.A.K. od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt III aktu oskarżenia; IV. o b c i ą ż a oskarżycielkę posiłkową B.S. kosztami postępowania w kwocie 300,00 zł i uznaje je za uiszczone, a w pozostałej części zwalnia ją od kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa; V. o b c i ą ż a oskarżyciela posiłkowego E.S. kosztami postępowania w kwocie 300,00 zł i uznaje je za uiszczone, a w pozostałej części zwalnia go od kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa. Przewodniczący:
|
K__140_2017_1.pdf
|
1 Sygn. akt II K 140/17 P O S T A N O W I E N I E Dnia 6 lipca 2017 r. Sąd Rejonowy w Nisku - II Wydział Karny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia SR Krzysztof Dembowski Protokolant: st. sekr. sąd. Mirosława Zawadzka po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 6 lipca 2017 r. sprawy z oskarżenia prywatnego G.R., zam. (…), przeciwko A.R., (…), oskarżonej o to, że: 1) w okresie od bliżej nieustalonego dnia stycznia 2017 roku do 09.04.2017 roku, w N., pomówiła G.R. na bliżej nieustalonych portalach internetowych o to, że nadużywa alkoholu, stosuje przemoc domową oraz ogranicza dostęp do pieniędzy na jej potrzeby, a zatem o takie postępowanie, które mogłoby poniżyć go w opinii publicznej, tj. o czyn z art. 212 § 2 kk; 2) w okresie od bliżej nieustalonego dnia stycznia 2017 roku do 09.04.2017 roku, w N., zamieszczała na bliżej nieustalonych portalach internetowych i w korespondencji elektronicznej z bliżej nieustalonym mężczyzną zniewagi pod adresem G.R., tj. o czyn z art. 216 § 2 kk; z urzędu – w przedmiocie umorzenia postępowania p o s t a n a w i a: I. na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 kpk postępowanie karne przeciwko A.R. o czyny wyżej opisane z art. 212 § 2 kk i art. 216 § 2 kk – u m o r z y ć; II. na podstawie art. 632 pkt 1 kpk kosztami procesu obciążyć oskarżyciela prywatnego G.R. 2 U Z A S A D N I E N I E A. Uzasadnienie faktyczne W dniu 28 kwietnia 2017 r. do Sądu Rejonowego w Nisku wpłynął akt oskarżenia o przestępstwach z art. 212 § 2 kk i art. 216 § 2 kk ściganych z oskarżenia prywatnego, przeciwko A.R., która: 1) w okresie od bliżej nieustalonego dnia stycznia 2017 roku do 09.04.2017 roku, w N., miała pomówić G.R. na bliżej nieustalonych portalach internetowych o to, że nadużywa alkoholu, stosuje przemoc domową oraz ogranicza dostęp do pieniędzy na jej potrzeby, a zatem o takie postępowanie, które mogłoby poniżyć go w opinii publicznej, tj. o czyn z art. 212 § 2 kk; 2) w okresie od bliżej nieustalonego dnia stycznia 2017 roku do 09.04.2017 roku, w N., miała zamieszczać na bliżej nieustalonych portalach internetowych i w korespondencji elektronicznej z bliżej nieustalonym mężczyzną zniewagi pod adresem G.R., tj. o czyn z art. 216 § 2 kk. Akt oskarżenia został sporządzony oraz podpisany osobiście przez G.R. i wpłynął za pośrednictwem Posterunku Policji w J. i Komendy Powiatowej Policji w N.. W sformułowanym zbiorczo zarzucie nie wskazywał on, kiedy i gdzie A.R. miałaby się dopuścić zarzucanych jej czynów, ani kwalifikacji prawnej tych czynów, ale czas i miejsce tych czynów zostały wskazane w uzasadnieniu „Skargi pokrzywdzonego o popełnieniu przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego” – wniesionej z wyraźnym zaznaczeniem trybu jej złożenia (art. 488 § 1 kpk – k. 2). Kwalifikację prawną czynów zarzucanych oskarżonej sąd przyjął z urzędu – zważywszy na ich treść. Odnośnie stanu faktycznego stwierdzić należy, że zgromadzony materiał dowodowy potwierdza, iż: A.R. i G.R. są małżeństwem, a ze związku tego mają (…) dzieci – w wieku (…) lat (okoliczności bezsporne); w dniu 09.04.2017 r. A.R. wyprowadziła się od męża z dziećmi z N. do J. i utrzymuje się wraz z dziećmi ze środków otrzymywanych w ramach programu „500+”, alimentów zasądzonych od jej męża i zapomogi gminy (okoliczności bezsporne); A.R. nigdy nie była karana (fakt bezsporny); w ostatnim czasie do Sądu Rejonowego w Nisku – III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich wpłynęły cztery sprawy z udziałem G.R. i A.R., a mianowicie: 3 o sprawa III Nsm (…) – z datą wpływu 31.03.2017 r., z wniosku G.R. z uczestnictwem A.R., o ustalenie miejsca pobytu małoletnich dzieci (sprawa w toku); o sprawa III RC (…) – z datą wpływu 27.04.2017 r., z powództwa małoletnich: K.P.R., M.R. i N.K.R. reprezentowanych przez matkę A.R. przeciwko G.R. o zasądzenie alimentów (sprawa zakończona umorzeniem postępowania w dniu 23.06.2017 r. – wobec zawarcia ugody alimentacyjnej na łączną kwotę 950 zł); o sprawa III RC (…) – z datą wpływu 27.04.2017 r., z powództwa A. R. przeciwko G.R. przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny (sprawa zakończona nieprawomocnym wyrokiem z dnia 23.06.2017 r. uwzględniającym powództwo w części); o sprawa III RNs (…) – z datą wpływu 31.05.2017 r., z wniosku Prokuratora Rejonowego w N. z uczestnictwem G.R. o leczenie odwykowe (sprawa w toku, przy czym została ona wszczęta przez Prokuraturę na skutek wniosku A.R. z dnia 08.03.2017 r.), co potwierdza informacja III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich z dnia 03.07.2017 r. Obecnie przed tut. Sądem toczy się sprawa karna przeciwko G.R. o czyn z art. 207 § 1 kk, art. 157 § 2 kk i in. popełniony na szkodę A. R.– zarejestrowana pod sygnaturą II K (…) i został w niej wyznaczony termin pierwszej rozprawy – na 15.09.2017 r. (co potwierdza zarządzenie z dnia 27.06.2017 r.). Wskazane wyżej okoliczności, że oskarżona A.R. jest żoną G.R., że się z dziećmi wyprowadziła się od męża z N. do J. i utrzymuje się wraz z dziećmi ze środków otrzymywanych w ramach programu „500+” i zapomogi gminy, że A.R. ma otrzymywać alimenty na dzieci przyznane od jej męża na mocy ugody sądowej, że sprawy sądowe rodzinne i opiekuńcze z udziałem G. R. i A. R. toczą co najmniej od 08.03.2017 r. (data złożenia wniosku przez A.R. o leczenie odwykowe męża), że toczy się sprawa karna przeciwko G. R. dotycząca przemocy domowej – są w sprawie na tyle bezsporne, że nie wymagają specjalnego dowodzenia. Część z tych faktów znana jest sądowi z urzędu. W aktach sprawy nie ma żadnego dowodu na to, by A.R.: w okresie od bliżej nieustalonego dnia stycznia 2017 roku do 09.04.2017 roku, w N., pomówiła G.R. na bliżej nieustalonych portalach internetowych o to, że nadużywa on alkoholu, stosuje przemoc domową oraz ogranicza dostęp do pieniędzy na jej potrzeby, a zatem o takie postępowanie, które mogłoby poniżyć go w opinii publicznej, 4 w okresie od bliżej nieustalonego dnia stycznia 2017 roku do 09.04.2017 roku, w N., zamieszczała na bliżej nieustalonych portalach internetowych i w korespondencji elektronicznej z bliżej nieustalonym mężczyzną zniewagi pod adresem G.R.. B. Uzasadnienie prawne Stwierdzenie, że w aktach sprawy nie ma żadnego dowodu na to, by A.R: w okresie od bliżej nieustalonego dnia stycznia 2017 roku do 09.04.2017 roku, w N., pomówiła G.R. na bliżej nieustalonych portalach internetowych o to, że nadużywa alkoholu, stosuje przemoc domową oraz ogranicza dostęp do pieniędzy na jej potrzeby, a zatem o takie postępowanie, które mogłoby poniżyć go w opinii publicznej, w okresie od bliżej nieustalonego dnia stycznia 2017 roku do 09.04.2017 roku, w N., zamieszczała na bliżej nieustalonych portalach internetowych i w korespondencji elektronicznej z bliżej nieustalonym mężczyzną zniewagi pod adresem G.R. – prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia takich czynów przez A.R. Nie chodzi tu o pozytywne ustalenie braku czynu czy braku sprawstwa A.R, ale o brak dostatecznych danych do przyjęcia zaistnienia czynu lub sprawstwa oskarżonej A.R. Nie ulega wątpliwości, że proces karny nie powinien służyć skazaniu za wszelką cenę. Należy dotrzymywać w nim pewnych form i reguł stanowiących standardy minimalnego poprawnego zachowania. Tymczasem oskarżyciel prywatny G.R.(obecnie działający wraz z pełnomocnikiem) uznał, że proces karny o zniesławienie i zniewagi za pośrednictwem portali internetowych (głównie Fecebooka) i poczty elektronicznej będzie dobrym sposobem na rozwiązanie konfliktu małżeńskiego oskarżonego, jak też sposobem na odegranie się na A.R. za podjęcie działań zmierzających do poddania go leczeniu odwykowemu i wyprowadzenie się od niego z dziećmi oraz postępowanie karne przeciwko niemu, a przecież postępowanie karne – co do zasady – nie powinno być traktowane instrumentalnie i wykorzystywane do rozliczeń o charakterze osobistym i rodzinnym (w tym małżeńskim). Nadto traktowanie sądu niczym jak agencji detektywistycznej, która miałaby prześwietlać portale internetowe, głównie Facebooka i bliżej nieustalone konto mejlowe – w celu ustalenia, czy aby G.R. nie został zniesławiony, znieważony i czy aby A.R. nie korespondowała z jakimś mężczyzną – nie znajduje umocowania w obowiązującym porządku prawnym. Konflikt małżeński między stronami jest oczywisty, skoro: 5 doszło do szeregu postępowań sądowych między stronami (ww. sprawy III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich tut. Sądu); A.R. wyprowadziła się od męża z dziećmi z N. do J.; trwają postępowania sądowe: o ustalenie miejsca pobytu małoletnich dzieci, czy o leczenie odwykowe G.R. (sprawa III Nsm (…) i III RNs (…) tut. Sądu) oraz sprawa przeciwko G.R. dotycząca stosowania przemocy domowej (sprawa II K (…) tut. Sądu). Nie oznacza to jednak, by legalizowało to działania sądu, których przeprowadzenia przeciwko A.R. domaga się jej mąż i jego pełnomocnik (chodziłoby o przełamanie haseł dostępowych do laptopa marki (…), przełamanie hasła dostępowego do telefonu marki (…), przełamanie haseł dostępowych A.R. do bliżej nieustalonych portali internetowych i do jej poczty elektronicznej oraz zapoznanie się z treścią tej poczty chronionej tajemnicą korespondencji – zapewne z zaangażowaniem w to biegłych informatyków i operatorów telekomunikacyjnych, w tym zagranicznych). Działania takie nie mieszczą się kompetencjach sądu, a więc organu wymiaru sprawiedliwości. Innymi słowy – próba wmanewrowania sądu przez oskarżyciela prywatnego w konflikt małżeński G.R. i A.R. nie znajduje żadnego uzasadnienia. Jest tak tym bardziej, że ten sam oskarżyciel prywatny występuje jako oskarżony we własnej sprawie, a teraz podejmuje działania o wyraźnym charakterze odwetowym – przeciwko własnej żonie. Warto uzmysłowić sobie fakt, że rozumowanie przeciwne prowadzi do całkowicie absurdalnego wniosku, iż sądy mogą i powinny uczestniczyć w rozwiązywaniu konfliktów małżeńskich, a zwłaszcza: legalizować przełamywanie zabezpieczeń na prywatnych urządzeniach elektronicznych (laptop, telefon komórkowy) skonfliktowanych małżonków; legalizować przełamywanie zabezpieczeń dostępu do serwerów internetowych i poczty elektronicznej skonfliktowanych małżonków; sprawdzać prywatną korespondencję elektroniczną skonfliktowanych małżonków, w szczególności pod kątem jej treści i udostępniać ją innym osobom, mimo że korespondencja ta jest chroniona prawem (art. 267 § 1 kk); ustalać, kto się z kim kontaktuje, czy ktoś kogoś zdradza, a jeśli tak, to z kim i w jaki sposób itd. 6 Absurdalność i niedopuszczalność takich działań w wykonaniu sądu powszechnego jest tak oczywista, że nie wymaga szerszych rozważań motywacyjnych, dlaczego Sąd Rejonowy w Nisku nie chce na takie działania się zgodzić. Oczywiście dochodzenie do prawdziwych ustaleń faktycznych (art. 2 § 2 kpk) i ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo (zob. art. 297 § 1 pkt 1 kpk) należy do podstawowych celów postępowania karnego, tym niemniej realizacja tych celów nie może być osiągana poprzez zaspokajanie czczej ciekawości skonfliktowanych małżonków, chcących ustalić tak naprawdę, z kim się kontaktuje drugi małżonek, co do niego napisał przy użyciu środków komunikacji elektronicznej i czy aby nie jest to przestępstwo. Nie taki jest cel postępowania karnego. W przeciwnym razie organy procesowe, w tym sądy, uwikłane zostałyby w jednostronne lub wzajemne śledzenie się małżonków, a do tego dopuścić nie można. Mając poczynione ustalenia faktyczne i powyższe rozważania na uwadze, sąd doszedł do wniosku, że postępowanie karne przeciwko oskarżonej A.R. należy umorzyć, przy czym dochodzi do umorzenia postępowania z racji braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu z art. 212 § 2 kk i czynu z art. 216 § 2 kk, a to znajduje podstawę w treści art. 17 § 1 pkt 1 kpk. C. Uzasadnienie rozstrzygnięcia o kosztach procesu Z treści art. 632 pkt 1 kpk wynika, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania koszty procesu ponosi w sprawach z oskarżenia prywatnego – oskarżyciel prywatny, a w razie pojednania się stron – oskarżyciel i oskarżony w zakresie przez siebie poniesionym, jeżeli strony w zawartej ugodzie nie uregulowały tego inaczej. Wobec umorzenia postępowania, obciążenie kosztami procesu oskarżyciela prywatnego – znajduje uzasadnienie w treści art. 632 pkt 1 kpk (pkt III postanowienia). Kwota ta została już uiszczona. Biorąc powyższe ustalenia i okoliczności pod uwagę, sąd orzekł jak w sentencji. Krzysztof Dembowski s ę d z i a 7 P o u c z e n i e: 1. Na powyższe postanowienie, jako zamykające drogę do wydania wyroku, przysługuje zażalenie do Sądu Okręgowego w T. w terminie zawitym (tzn. nieprzekraczalnym) 7 dni od daty ogłoszenia postanowienia, a jeżeli ustawa nakazuje doręczenie postanowienia – od daty doręczenia (art. 459 § 1 kpk i art. 460 kpk). 2. Zażalenie wnosi się na piśmie za pośrednictwem Sądu Rejonowego w Nisku (art. 428 § 1 kpk). 3. Wniesienie zażalenia po upływie terminu zawitego jest bezskuteczne (art. 122 kpk).
|