odpowiedź_na_wniosek.pdf
|
PREZES SĄDU REJONOWEGO w TARNOWIE tel. 14 68-87-414
Dnia : 11.09.2017r.
Adm.: -0144-41/17 Stowarzyszenie
Sieć Obywatelska Watchdog Polska
W nawiązaniu do pisma z dnia 28.08.2017r., Adm. -0144-41/17 przedstawiam żądane dane w Państwa wniosku o udostepnienie informacji publicznej z dnia 14 sierpnia 2017r. :
Ad. 1 - w załączeniu przedkładam wykaz umów Sądu Rejonowego w Tarnowie zawartych od dnia 1 stycznia 2017 roku do dnia 31 lipca 2017r.
Ad. 2 - adres strony internetowej : www.tarnow.sr.gov.pl;
Ad. 3 - _ Prezes Sądu nie prowadzi kalendarza spotkań.
Ad. 4- w załączeniu przedkładam zanonimizowane odpisy orzeczeń, zapadłych w 2017 roku z oskarżenia o czy zabroniony z art. 231 k.k.;
Ad. 5 - w załączeniu przedkładam zanonimizowane odpisy orzeczeń, zapadłych w 2017 roku z oskarżenia o czy zabroniony z art. 212 k.k.
PREZES
Sądu Rejonowego w I e + 14 z. - Ta 11 mgr Zbigniew Zabawa
|
Ad._1_do_wniosku_o_informację_publiczną.pdf
|
Umowy Sądu Rejonowego w Tarnowie zawarte w okresie od dnia 1 stycznia 2017r. do dnia 31 lipca 2017r. Lp. Data umowy Strony umowy Przedmiot umowy Kwota umowy 1. 13.01.2017r. Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27 Firma PRECUR Wiesław Prędka z siedzibą w Gdyni, przy ul. Norwida 1, 81-434 Gdynia Świadczenie usługi asysty technicznej dot. obsługi systemów informatycznych zainstalowanych w siedzibie Zamawiającego 15.120,00 zł 2. 20.01.2017r. Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27Zakład Projektowania Systemów Komputerowych OrCom Leszek Sułkowski, Jacek Kowalewicz, Paweł Łaziński SP Jawna z siedzibą w Warszawie, ul. Lirowa 27, 02-387 Warszawa Obsługa serwisowa wdrożonego oprogramowania do obsługi należności sądowych pod nazwą Należności Sądowe OrCom.web 350 zł + VAT (opłata miesięczna) 3. 23.02.2017r. Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27Wolters Kluwer S.A. z siedzibą w Warszawie, ul. Przyokopowa 33, 01-208 Warszawa Świadczenie usługi udostępniania Zamawiającemu zestawu Pakietów online wydawanych przez Wykonawcę w ramach gamy „LEX”, określonych w Umowie jako „SPI LEX Omega dla Sądów online” w wersji SILVER 6179,67 zł 4. 23.02.2017r. Sąd Rejonowy w Tarnowie - 33-170 Tuchów, ul. Chopina 5 ZICOM Next sp. zo.o. 33-100 Tarnów, ul. Przemysłowa 6 Świadczenie usług telekomunikacyjnych Wysokość opłat pobierana przez Operatora za świadczone usługi określone w Cenniku
Umowy Sądu Rejonowego w Tarnowie zawarte w okresie od dnia 1 stycznia 2017r. do dnia 31 lipca 2017r.
03.04.2017r.
20.04.2017r.
21.04.2017r.
27.04.2017
12.06.2017r.
Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27 Agnieszka Zach — Kancelaria Radcy
Prawnego
Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27
Firma PRECUR Wiesław Prędka z siedzibą w Gdyni, przy ul. Norwida 1, 81-434 Gdynia
Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27 Spółdzielnia Inwalidów TARNOSPIN 33-104 Tarnów, ul. Okrężna 4a
Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27
HOR.NET Sp. z o.o. z siedziba w Krakowie 31-072 przy ul. Wielopole 12
Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27 COMARCH POLSKA S.A. z siedzibą w
Krakowie 31-864, przy. Al. Jana Pawła II
1200,00 zł brutto (miesięczne wynagrodzenie
Świadczenie pomocy prawnej i doradztwa prawnego na
rzecz Zleceniodawcy we wszystkich sprawach prawnych pozostających w zw. z prowadzoną przez Zleceniodawcę ryczałtowe)
działalnością („Stała Obsługa Prawna”)
Realizacja usługi Modyfikacji Oprogramowania 5.500,00 zł polegająca na wprowadzeniu nowych funkcjonalności i modyfikowaniu istniejącego oprogramowania Portal Statystyczny eksploatowanego przez Zamawiającego
w jego siedzibie
Wykonanie usługi introligatorskiej — ponowna oprawa 24 354,00 zł brutto introligatorska oraz reperacja ksiąg LWH oraz spisów osobowych i parcelowych znajdujących się w SR w Tarnowie
Świadczenie usług telekomunikacyjnych 2300,00 zł netto (za pełen miesiąc
rozliczeniowy )
Świadczenie usług serwisowych i wsparcia technicznego 17 712,00 zł dla Systemu Cyfrowej Rejestracji Rozpraw Sądowych na salach rozpraw
Umowy Sądu Rejonowego w Tarnowie zawarte w okresie od dnia 1 stycznia 2017r. do dnia 31 lipca 2017r. 10. 30.06.2017r. Sąd Rejonowy w Tarnowie 33-100 Tarnów, ul. Dąbrowskiego 27 Firma Szkolenia i Dokumentacja z BHO i P.poż Adam Cwar z siedzibą w Tarnowie, ul. Bitwy o Wał Pomorski 7/56 Świadczenie zadań z zakresu bezpieczeństwa i Higieny Pracy 1000 zł brutto (miesięcznie)
|
II_K_1124.16_Rajski.pdf
|
Sygn. akt II K 1124/16
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 maja 2017r.
Sąd Rejonowy w Tarnowie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Aneta Słowik
Protokolant: st. sekretarz sądowy Urszula Kluza - Szponder
w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Tarnowie Marcina Michałowskiego
po rozpoznaniu w dniu 16.05.2017 r. sprawy :
W. R. syna K.iJ. zd. M. urodz. (...) w T.
oskarżonego o to że:
I. w dniu 25 stycznia 2007 roku w Ł. gmina W. powiatu (...)działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wykorzystując zaufanie jakim był obdarzony przez pokrzywdzoną K. S. jako Wójt Gminy W. oraz nabytą w związku ze sprawowaniem tej funkcji wiedzę o faktycznej wartości nieruchomości stanowiącej przedmiot transakcji, oraz o lokalizacji złóż kruszywa na terenie gminy W. w tym na działkach stanowiących własność pokrzywdzonej, wykorzystując podeszły wiek oraz stan zdrowia pokrzywdzonej K. S. wprowadził ją w błąd co do rzeczywistej wartości działek nr (...)położonych w Ł. o łącznej powierzchni 0,77 ha,
dla których Sąd Rejonowy w Tarnowie prowadził księgę wieczystą nr (...), jak też
planowanego ich przeznaczenia, doprowadzając pokrzywdzoną K. S. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem, poprzez zawarcie aktu notarialnego (…), gdzie jako cena sprzedaży została ustalona cena 7.700,00 złotych, a więc na poziomie 100 złotych za jeden ar działki, która to cena w sposób rażący odbiegała od realnej wartości tych działek, gdyż średnia cena za jeden ar działki przeznaczonej pod planowaną inwestycję kształtowała się na poziomie 300 złotych za jeden ar, na skutek której to transakcji pokrzywdzona K. S. poniosła szkodę w wysokości 15.400,00 złotych, tj. o przest. z art. 286 § 1 k.k. II.w dniu 25 stycznia 2007 roku w Ł. gmina W. powiatu (…) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wykorzystując zaufanie jakim był obdarzony przez pokrzywdzoną J.P. jako Wójt Gminy W. oraz nabytą w związku ze sprawowaniem tej funkcji wiedzę o faktycznej wartości nieruchomości stanowiącej przedmiot transakcji, oraz o lokalizacji złóż kruszywa na terenie gminy W. w tym na działce stanowiącej własność pokrzywdzonej, wprowadził ją w błąd co do rzeczywistej wartości działki nr (…), położonej w Ł., o powierzchni 1,6689 ha, jak też planowanego jej przeznaczenia, doprowadzając pokrzywdzoną J. P. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem, poprzez zawarcie aktu notarialnego (…), gdzie jako cena sprzedaży została ustalona cena 30.000,00 złotych, a więc na poziomie 179,00 złotych za jeden ar działki, która to cena w sposób rażący odbiegała od realnej wartości tych działek, gdyż średnia cena za jeden ar działki przeznaczonej pod planowaną inwestycję kształtowała się na poziomie 300 złotych za jeden ar, na skutek której to transakcji pokrzywdzona J. P. poniosła szkodę w wysokości 20.100,00 złotych, tj. o przest. z art. 286 § 1 k.k. III.w dniu 27 lutego 2007 roku w Ł., gmina W., powiatu (…), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wykorzystując zaufanie jakim był obdarzony przez pokrzywdzoną J. O. jako Wójt Gminy W., oraz nabytą w związku ze sprawowaniem tej funkcji wiedzę o faktycznej wartości nieruchomości stanowiącej przedmiot transakcji, oraz o lokalizacji złóż kruszywa na terenie gminy W., w tym na działkach stanowiących własność pokrzywdzonej, wprowadził ją w błąd co do rzeczywistej wartości działek (…), położonych w Ł. o łącznej powierzchni 0,35 ha, jak też planowanego ich przeznaczenia, doprowadzając pokrzywdzoną J. O. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem, poprzez zawarcie aktu notarialnego (…), gdzie jako cena sprzedaży została ustalona cena 4.000,00 złotych, a więc na poziomie 114,00 złotych za jeden ar działki, która to cena w sposób rażący odbiegała od realnej wartości tych działek, gdyż średnia cena za jeden ar działki przeznaczonej pod planowaną inwestycję kształtowała się na poziomie 300 złotych za jeden ar, na skutek której to transakcji pokrzywdzona J. O. poniosła szkodę w wysokości 6.500,00 złotych, tj. o przest. z art. 286 § 1 k.k. IV.w okresie od dnia 01 lipca 2013 roku, do dnia 31 grudnia 2014 roku, w W. powiatu (…), wykonując jako funkcjonariusz publiczny - Wójt Gminy W. czynności w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, po zawarciu, bez stosownych upoważnień Rady Gminy W., wymaganych art. 18 ust. 2 pkt 9 lit c, oraz art. 60 ust. 2 pkt 1 Ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, oraz na podstawie art. 91 ust. 1 i art. 212 ust. 1 pkt 4 i pkt 6 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych, umów: o restrukturyzacje zadłużenia i przejęcie długu z dnia 27.12.2013 roku z podmiotem (…). oraz porozumień nr (…) z dnia 29 sierpnia 2014 roku, oraz nr (…) roku, na skutek czego, środki z subwencji oświatowej jakie wpływały na rachunek Gminy, były automatycznie przeksięgowywane na poczet spłaty w / wym. umów, czym przekroczył swoje uprawnienia, działając na szkodę interesu prywatnego tj. pracowników jednostek podległych Gminie W. a to: Gimnazjum w W., Szkoły Podstawowej im. M. K. w W., Szkoły Podstawowej im. T. K. w Ł., Szkoły Podstawowej im.(…) R.L.w W., Szkoły Podstawowej im. W. W. w R., Publicznego Przedszkola w W., uporczywie naruszał prawa pracowników jednostek podległych Gminie W. a to: Gimnazjum w W. Szkoły Podstawowej im. M. K. w W., Szkoły Podstawowej im. T. K. w Ł., Szkoły Podstawowej im. (…)R. L. w W., Szkoły Podstawowej im. W. W. w R., Publicznego Przedszkola w W. wynikające z ubezpieczenia społecznego, poprzez nie odprowadzanie w terminie należnych składek na z tytułu Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Funduszu Ubezpieczenia Zdrowotnego, Funduszu Pracy, na rzecz zatrudnionych w na podstawie umowy o prace pokrzywdzonych pracowników, na skutek czego powstało zadłużenie w płatnościach składek w łącznej wysokości 1.309.707,08 złotych, i tak: -na rzecz H. W.w kwocie 19.432,31 złotych, - na rzecz A. A. w kwocie 15.128,51 złotych, -na rzecz G. B. w kwocie 12.359,70 złotych, -na rzecz A. B.w kwocie 14.636,85 złotych, -na rzecz M. B. w kwocie 16.024,35 złotych, -na rzecz K. B. w kwocie 10.527,70 złotych, -na rzecz M. B. w kwocie 15.485,36 złotych, -na rzecz A. Ch. w kwocie 7.526,86 złotych, -na rzecz K. K. w kwocie 14.543,60 złotych, -na rzecz I. K. w kwocie 9.715,15 złotych, -na rzecz R. L. w kwocie 3.975,87 złotych, -na rzecz M. L. w kwocie 19.463,63 złotych, -na rzecz R. M. w kwocie 3.446,54 złotych, -na rzecz A. M. w kwocie 11.969,78 złotych, -na rzecz S.M. w kwocie 6.131,84 złotych, -na rzecz M. M. w kwocie 13.798,79 złotych, -na rzecz M. M.w kwocie 8.546,52 złotych, -na rzecz A. N. w kwocie 14.933,62 złotych, -na rzecz E.P. w kwocie 14.775,28 złotych, -na rzecz M. P. w kwocie 14.421,69 złotych, -na rzecz A. R. w kwocie 13.459,81 złotych, -na rzecz A. R. w kwocie 10.194,28 złotych, -na rzecz M. S. w kwocie 14.442,83 złotych, -na rzecz K. S. – K. w kwocie 15.585,79 złotych, -na rzecz A. S. w kwocie 16.615,23 złotych, -na rzecz E. T. w kwocie 15.148,54 złotych, -na rzecz E. Z. w kwocie 1.451,14 złotych, -na rzecz M.B. w kwocie 6.789,14 złotych, -na rzecz A. B. w kwocie 5.825,69 złotych, -na rzecz M. B. w kwocie 7.080,93 złotych, -na rzecz M. D. w kwocie 6.194,33 złotych, -na rzecz E. J. w kwocie 9.164,73 złotych, -na rzecz G. K. w kwocie 6.362,81 złotych, -na rzecz M. K. w kwocie 7.276,34 złotych, -na rzecz P.K. w kwocie 7.146,88 złotych, -na rzecz B.K. w kwocie 6.436,90 złotych, -na rzecz M. T. zd. K. w kwocie 5.372,75 złotych, -na rzecz E. G.w kwocie 650,51 złotych, -na rzecz A. M. w kwocie 1.428,93 złotych, -na rzecz Z. J. – B. w kwocie 339,43 złotych, -na rzecz N. K. w kwocie 202,17 złotych, -na rzecz R. L.w kwocie 1.354,97 złotych, -na rzecz M. P. w kwocie 623,16 złotych, -na rzecz M. S. w kwocie 1.105,50 złotych, -na rzecz B. O. w kwocie 2.038,43 złotych, -na rzecz Cz. B. w kwocie 1.702,86 złotych, -na rzecz K. B. w kwocie 1.437,89 złotych, -na rzecz S. D. w kwocie 1.437,89 złotych, -na rzecz B. H. w kwocie 689,16 złotych, -na rzecz G. M. w kwocie 960,34 złotych, -na rzecz P. N. w kwocie 1.587,92 złotych, -na rzecz D. Ch. w kwocie 1.059,36 złotych, -na rzecz D. O. w kwocie 584,49 złotych, -na rzecz D. Sz. w kwocie 867,47 złotych, -na rzecz M. Ś. w kwocie 952,87 złotych, -na rzecz M. M. w kwocie 104,88 złotych, -na rzecz B. G. w kwocie 14.986,84 złotych, -na rzecz J. B. w kwocie 11.404,19 złotych, -na rzecz K. Dz. w kwocie 9.009,42 złotych, -na rzecz I. K. w kwocie 8.473,88 złotych, -na rzecz S. L. w kwocie 8.316,35 złotych, -na rzecz J. L. w kwocie 11.029,17 złotych, -na rzecz P. M. w kwocie 6.914,06 złotych, -na rzecz M.P. w kwocie 11.284,63 złotych, -na rzecz B. P. w kwocie 11.195,67 złotych, -na rzecz D. S.w kwocie 10.259,94 złotych, -na rzecz K. S. w kwocie 8.909,89 złotych, -na rzecz M. P. w kwocie 10.698,65 złotych, -na rzecz J. W. w kwocie 1.696,97 złotych, -na rzecz B. M. w kwocie 3.997,06 złotych, -na rzecz K. K. w kwocie 2.290,32 złotych, -na rzecz E. D. w kwocie 1.645,77 złotych, -na rzecz B. K. w kwocie 2.500,92 złotych, -na rzecz W. K. w kwocie 2.220,89 złotych, -na rzecz K. P. w kwocie 2.593,35 złotych, -na rzecz L.P. w kwocie 3.499,11 złotych, -na rzecz Z.B. na kwotę 7.037,45 złotych, tj. o przest. z art. 231 § 1 k.k. i art. 218 § 1 a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. V.w okresie od nieustalonego dnia od dnia 01 stycznia 2011 roku, do dnia 01 kwietnia 2011 roku, w W., powiatu (…), woj. (…), jako funkcjonariusz publiczny - Wójt Gminy W. i z tego tytułu pełniący nadzór nad Zespołem ds. Inwestycji Gminnych i Gospodarki Komunalnej, a który to zespół brał udział z ramienia Urzędu Gminy, jedynego udziałowca spółki (…)w której W. R. pełnił rolę przedstawiciela Zgromadzenia Wspólników, udział w przygotowaniu i prowadzeniu z ramienia spółki (…), postępowania przetargowego oraz procesu inwestycyjnego dla projektu „Budowa farmy fotowoltaicznej o mocy 1,8MW w W.”, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowych przez spółkę (…). z tytułu wykonawstwa i doradztwa przy uruchomieniu linii do produkcji paneli słonecznych, oraz K. W. prowadzącego działalność gospodarcza pod nazwa (…) z tytułu wygranego przetargu na realizację opisanego wyżej przedsięwzięcia, przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że podjął decyzję i wydał polecenie osobie sporządzającej specyfikację istotnych warunków zamówienia dla inwestycji o nazwie „Budowa farmy fotowoltaicznej o mocy 1,8MW w W.”, aby w opisanym dokumencie znalazły się parametry techniczne paneli fotowoltaicznych, które znajdowały się w ofercie firmy (…) , a jednocześnie panele o takich parametrach tj. wymiary i waga nie były w ofercie żadnego innego producenta paneli fotowoltaicznych, przy jednoczesnym zawężeniu w SIWZ możliwych odstępstw od podanych parametrów tj. wymiarów ramek i wagi, tak aby nie było możliwym spełnienie warunków zawartych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia przez pozostałych potencjalnych uczestników przetargu, czym działał na szkodę interesu prywatnego, tj. pozostałych uczestników postępowania przetargowego, w tym konsorcjum spółek (…) i (…), oraz (…), (…), tj. o przest. z art. 231 § 2 k.k. VI.w okresie od dnia 01 stycznia 2014 roku, do dnia 31 grudnia 2014 roku, w W. powiatu (…), działając jako Wójt Gminy W. przekroczył swoje uprawnienia, poprzez podjęcie decyzji o rozdysponowaniu środków finansowych pochodzących z odpisów z wynagrodzeń otrzymywanych przez pracowników Urzędu Gminy W., Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, oraz spółki (…), na rzecz Kasy Zapomogowo – Pożyczkowej, czym działał na szkodę interesu prywatnego tj. pracowników tych jednostek podległych Gminie W. zrzeszonych w Kasie Zapomogowo – Pożyczkowej, na skutek czego na koniec roku 2014 powstało zadłużenie w płatnościach składek na rzecz Kasy Zapomogowo – Pożyczkowej w łącznej wysokości 77.399,21 złotych, oraz w tym samym okresie czasu podjął decyzję o nie odprowadzeniu odpisu na rzecz Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości 28.238,44 złotych, czym działał na szkodę pracowników jednostek podległych Urzędowi Gminy W., przy czym swoim działaniem uporczywie naruszył prawa w / wym. Pracowników wynikające ze stosunku pracy, tj. o przest. z art. 231 § 1 k.k. i art. 218 § 1 a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. I. Uznaje oskarżonego W. R. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art. 286§1 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; II. Na mocy art. 46§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 4 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz K. S. reprezentującego prawa zmarłej pokrzywdzonej K. S. kwoty 15.400,00 zł (piętnaście tysięcy czterysta złotych); III. Uznaje oskarżonego W. R. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art. 286§1 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; IV. Na mocy art. 46§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 4 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego N. O. reprezentującego prawa zmarłej pokrzywdzonej J. P.kwoty 20.100,00 zł (dwadzieścia tysięcy sto złotych) oraz kwoty 9.000 zł (dziewięć tysięcy złotych) tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; V. Uznaje oskarżonego W. R. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art. 286§1 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności; VI. Na mocy art. 46§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 4 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej J. O.. kwoty 6.500,00 zł (sześć tysięcy pięćset złotych) oraz kwoty 3.500 zł (trzy tysiące pięćset złotych) tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; VII. Uznaje oskarżonego W. R. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie IV aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art. 231§1 kk i art. 218§1a kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na mocy art. 231§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; VIII. Uznaje oskarżonego W.R. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie V aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art. 231§2 kk w zw. z art. 231§1 kk i za to na mocy art. 231§2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności; IX. Uznaje oskarżonego W. R. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie VI aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art. 231§1 kk i art. 218§1a kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na mocy art. 231§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; X. Na mocy art. 85 kk i art. 86§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 4 § 1 kk w miejsce wymierzonych oskarżonemu w punkcie I, III, V, VII, VIII i IX wyroku kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; XI. Na mocy art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata; XII. Na zasadzie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych N. O., J. O. i Gminy W. kwoty po 1212,00 złotych tytułem wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocników; XIII. Na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 złotych, tytułem zwrotu części kosztów postępowania, zaś na podstawie art. 624§1 kpk zwalnia go od obowiązku zapłaty pozostałych kosztów sądowych.
|
IIK_1117_N.N.pdf
|
Sygn. akt II K 11/17 POSTANOWIENIE Dnia 26 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy w Tarnowie II Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Aneta Słowik Protokolant : st.sekr. sądowy Urszula Kluza - Szponder przy udziale Prokuratora ----------- po rozpoznaniu w sprawie pomówienia S. L. przez nieznanego sprawcę tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 kk z urzędu na podst. art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. p o s t a n a w i a umorzyć postępowanie. Uzasadnienie Do tutejszego Sądu wpłynęły materiały dotyczące zawiadomienia S. L. w sprawie pomówienia go przez nieznaną osobę, posługującą się nazwą „(…)” za pośrednictwem portalu społecznościowego Facebook tj. o czyn wyczerpujący znamiona przepisu art. 212 § 1 kk ścigany z oskarżenia prywatnego. Sąd Rejonowy w Tarnowie przedsięwziął czynności zmierzające do ustalenia sprawcy przestępstwa, o którym zawiadamiał S. L. Zlecono Komendzie Miejskiej Policji w T. podjęcie stosownych czynności mających ustalić osobę posługującą się pseudonimem „(…)”, a następnie osobę sprawcy. Ustalono, że uzyskanie informacji o użytkowniku portalu społecznościowego Facebook.com, w tym wypadku konta o nazwie „(…)” jest niemożliwe. Powyższe spowodowane jest faktem, że portal społecznościowy Facebook jest instytucją prywatną, znajdującą się na terenie USA, mającą siedzibę główną w stanie Kalifornia. Z doświadczenia organów ścigania wynika, iż zwrócenie się w tym wypadku o międzynarodową pomoc prawną lub bezpośrednio do instytucji Facebook pozostanie bez odpowiedzi. Sąd rozważył, co następuje: Sąd wszczyna postępowanie w sprawie z oskarżenia prywatnego na podstawie aktu oskarżenia wniesionego przez pokrzywdzonego. Prywatny akt oskarżenia powinien ograniczać się co najmniej do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu i wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie (art. 487 kpk). Pomimo wyczerpania wszelkich możliwości dowodowych nie udało się oznaczyć w przedmiotowej sprawie sprawcy czynu. Zachodzi zatem negatywna przesłanka procesowa, uniemożliwiająca wszczęcie i przeprowadzenie przez Sąd postępowania. Ponieważ postępowanie sądowe nie może toczyć się przeciwko nieustalonej osobie, należało postanowić jak na wstępie. Na marginesie podkreślić należy, że pokrzywdzony może wnieść ponownie prywatny akt oskarżenia, w razie ustalenia sprawcy czynu.
|
IIK_2717_B._Wołowicz.pdf
|
Sygn. akt II K 27/17 POSTANOWIENIE Dnia 16 marca 2017 r. Sąd Rejonowy w Tarnowie, II Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Aneta Słowik Protokolant : st. sekr. sądowy Urszula Kluza – Szponder przy udziale Prokuratora ----------- po rozpoznaniu w sprawie z oskarżenia prywatnego M. K. przeciwko B. W. o czyn z art. 212 § 1 kk z urzędu na podst. art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. p o s t a n a w i a odmówić wszczęcia postępowania w sprawie. Uzasadnienie Do tutejszego Sądu wpłynął przekazany przez K. P. T. Z. – protokół przyjęcia ustnej skargi o przestępstwie ściganym z oskarżenia prywatnego z dnia 5 stycznia 2017 r., w którym M. K. zawiadamia, iż w dniu 14 lub 15 lutego 2015 roku powzięła wiadomość, że B. W. dopuściła się przestępstwa zniesławienia na szkodę zawiadamiającej składając zeznania w sprawie o wykroczenie, jaka toczyła się przed Sądem Rejonowym w T. Sąd rozważył, co następuje: W przedmiotowej sprawie zachodzi negatywna przesłanka procesowa, uniemożliwiająca wszczęcie postępowania, o której mowa w art. 17 § 1 pkt 6 kpk tj. przedawnienie karalności czynu. Przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego ulegają przedawnieniu z upływem 1 roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia (art. 101 § 2 kk). Skoro zatem pokrzywdzona M. K. powzięła wiadomość o popełnionym na jej szkodę czynie zabronionym z art. 212 § 1 kk w dniu 14 lub 15 lutego 2015 r., to karalność tego przestępstwa ustała najpóźniej w dniu 15 lutego 2016 r. Zawiadomienie o przestępstwie złożone po 15 lutego 2016 r. skutkować musi odmową wszczęcia postępowania w sprawie, o czym Sąd postanowił jak na wstępie.
|
IIK_3317_Sendorek.pdf
|
Sygn. akt II K 33/17 POSTANOWIENIE Dnia 3 sierpnia 2017roku Sąd Rejonowy w Tarnowie II Wydział Karny w składzie : Przewodniczący : SSR Aneta Słowik Protokolant : st. sekr. sądowy Urszula Kluza- Szponder przy udziale Prokuratora ----- po rozpoznaniu sprawy z oskarżenia subsydiarnego J. M. przeciwko J. S. o przestępstwo z art. 231§1 kk w zw. z art. 12 kk z urzędu w przedmiocie umorzenia postępowania na podst. art. 339§3 pkt 1 kpk i art. 17§1 pkt 2 kpk postanawia umorzyć postępowanie.
|
IIK_3317_uzasad._do_post.pdf
|
Sygn. akt II K 33/17 Uzasadnienie postanowienia Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 3 sierpnia 2017 r. J. M. subsydiarnym aktem oskarżenia oskarżył J. S. o to, że wymieniona działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, jako funkcjonariusz publiczny (Inspektor Kontroli Skarbowej) w okresie od 2008 r. do czerwca 2015 r.: - przekraczała uprawnienia inspektora Urzędu Kontroli Skarbowej dokonując w trakcie kontroli czynności niemieszczących się w zakresie przyznanych jej uprawnień, tj. kierowała pod adresem pokrzywdzonego groźby związane z wynikiem prowadzonej kontroli, oraz rozpowszechniała wśród kontrahentów pokrzywdzonego nieprawdziwe informacje na temat sposobu prowadzenia przez pokrzywdzonego działalności, a ponadto bez podstawy prawnej odmawiała przeprowadzenia dowodów istotnych dla prawidłowego i rzetelnego przeprowadzenia postępowania kontrolnego, co doprowadziło m.in. do naruszenia zasady prawdy obiektywnej wskazanej w art. 121 ustawy Ordynacja Podatkowa (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm., dalej „o.p.”), - nie dopełniła obowiązków wynikających z ustawy o.p. w ten sposób, że zaniechała zebrania i w sposób wyczerpujący analizy materiału dowodowego, tj. nie wypełniła obowiązków wynikających z art. 121 § 1 o.p., art. 122 w zw. z art. 187 § 1 o.p., art. 180 § 1 o.p., art. 123 § 1 w zw. z art. 188 o.p., art. 123 §1 w zw. z art. 188 o.p., art. 191 o.p., a w konsekwencji powyższego przeprowadziła postępowanie kontrolne narażając pokrzywdzonego na szkodę w jego interesie prywatnym tj. dopuściła się przestępstwa z art. 231 § 1 i § 2 kk w zw. z art. 12 kk. W odpowiedzi na subsydiarny akt oskarżenia J. S. podkreśliła, iż zarzuty podnoszone przez J. M. są subiektywnym, dowolnym interpretowaniem realizowanych w ramach postępowań kontrolnych czynności, których udokumentowanie znajduje się w aktach sprawy. Jak podkreśliła oskarżona, wszystkie wykonywane wraz z zespołem kontrolnym czynności podejmowane w ramach otrzymywanych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. upoważnień - były rzetelne, wykonywane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, co do których nie mieli żadnych wątpliwości ani jej przełożeni, ani organ odwoławczy, ani też sądy administracyjne. Sąd rozważył, co następuje: W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie zachodziły przesłanki umorzenia postępowania, o których mowa w art. 17 § 1 pkt 2 kpk. Zgodnie z art. 231 § 1 kk funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Natomiast wedle paragrafu 2 tego samego przepisu, jeżeli sprawca dopuszcza się opisanego czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Przekroczenie uprawnień wymaga wykazania, że podjęte przez sprawcę zachowanie nie wchodziło w zakres jego kompetencji, ale równocześnie także wskazania na powiązanie formalne lub merytoryczne z tymi kompetencjami. Wskazuje się – i to słusznie – w literaturze przedmiotu, że ewentualne przekroczenie uprawnień może zachodzić tylko w dziedzinie tej działalności służbowej i obejmować tylko te czynności, które mają charakter służbowy i dotyczą osób lub dóbr, w stosunku do których sprawca występuje jako funkcjonariusz publiczny. Przekroczenie uprawnień wymaga wykazania, że podjęte przez sprawcę działanie nie wchodziło w zakres jego kompetencji lub było podjęte w ramach uprawnień, ale niezgodnie z przepisami prawa, statutem czy ciążącymi na funkcjonariuszu publicznym obowiązkami. Na dodatek samo przekroczenie uprawnień nie wypełnia automatycznie znamion omawianego przestępstwa, konieczne jest bowiem jeszcze działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, przy czym nie może to być szkoda iluzoryczna. Wreszcie, aby można było przypisać popełnienie omawianego przestępstwa, konieczne jest też ustalenie strony podmiotowej w odniesieniu do całości zachowania sprawcy, a zatem funkcjonariusz publiczny musi obejmować swoim zamiarem zarówno przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków, jak i to, że działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego [tak w wyroku SN z dnia 17 lipca 2008 r., WA 24/08, OSNwSK 2008, nr 1, poz. 1510]. Poza powyższym godzi się zauważyć, iż indywidualnym przedmiotem ochrony przepisu art. 231 kk jest prawidłowe wykonywanie czynności przez funkcjonariuszy publicznych. Stwierdzenie to nie może jednak zdaniem Sądu prowadzić bezpośrednio do wniosku, że postępowanie w przedmiocie tzw. przestępstwa urzędniczego stanowić może podstawę do uruchomienie kolejnej instancji administracyjnej tudzież sądowej, merytorycznej oceniającej pracę urzędnika państwowego. Nie można również zgodzić się z tezą, iż jakiekolwiek uchybienie przepisom prawa przez funkcjonariusza publicznego, stwierdzone w następstwie wdrożenia procedur kontrolnych zainicjowanych przez zainteresowane wynikiem sprawy strony, jest równoznaczne z realizacją znamion przestępstwa, o którym mowa w art. 231 kk. Na tle tego przepisu w grę wchodzić mogą jedynie poważnej wagi uchybienia, a przy tym – o czym nadmieniono powyżej – wynikłe z celowego zachowania się piastuna władzy publicznej i godzące w interes publiczny lub prywatny. Punktem odniesienia do krytyki inkryminowanego zachowania J.S. uczynił oskarżyciel subsydiarny szereg przepisów ordynacji podatkowej (dalej „op”). I tak wskazał on na przepisy art. 121 – 123 § 1 op, art. 180 §1 op, art. 187-188 op oraz art. 191 op. Zgodnie z art. 121 § 1 op postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. W myśl § 2 tego samego artykułu, organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania. Zgodnie z art. 122 op w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym. Stosowanie do treści art. 123 § 1 op organy podatkowe obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Wedle art. 180 § 1 op jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Art. 187 § 1 op nakazuje organowi podatkowemu zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Natomiast stosownie do treści art. 188 op żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy, chyba że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innym dowodem. Art. 191 op stanowi zaś, iż organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Oskarżyciel subsydiarny realizacji znamion przestępstwa o którym mowa w art. 231 kk upatrywał w następującym zachowaniu J. S.: - dokonywaniu w trakcie kontroli inspektora Urzędu Kontroli Skarbowej czynności niemieszczących się w zakresie przyznanych jej uprawnień, tj. kierowaniu pod adresem oskarżyciela subsydiarnego gróźb związanych z wynikiem prowadzonej kontroli oraz rozpowszechnianiu wśród kontrahentów pokrzywdzonego nieprawdziwych informacji na temat sposobu prowadzenia przez pokrzywdzonego działalności, - odmawianiu bez podstawy prawnej przeprowadzenia dowodów istotnych dla prawidłowego i rzetelnego przeprowadzenia postępowania kontrolnego, - zaniechaniu zebrania i dokonania w sposób wyczerpujący analizy materiału dowodowego. Odnosząc się do poszczególnych kwestii składających się na bardzo ogólny i daleki od precyzji zarzut aktu oskarżenia wskazać należy, iż jak wynika z zeznań Z. M. (k. 340), którego nota bene trudno podejrzewać o przychylność wobec oskarżonej J. S., w czasie jednej z kontroli skarbowej pomiędzy wymienioną a oskarżycielem subsydiarnym doszło do utarczki słownej, w której na stanowcze słowa J. M. równie zdecydowanie odpowiedziała J. S.: „Wtedy pani inspektor powiedziała do brata, że będzie to ostatnia kontrola ale nie jej tylko brata i poprosiła o spakowanie wszystkich dokumentów do samochodu”. W ocenie Sądu w całym opisanym powyżej zajściu, a w szczególności w wypowiedzianych przez oskarżoną słowach nie sposób dopatrywać się znamion przekroczenia należnych jej uprawnień ewentualnie realizacji innego przestępstwa (w szczególności z art. 190 § 1 kk). Na uzasadnienie kolejnego „elementu” składającego się na zarzut przekroczenia uprawnień przez J. S., oskarżyciel subsydiarny wskazał na dowód z przesłuchania J. Ś.. Dowód ten miał uzasadniać tezę o rozpowszechnianiu przez oskarżoną nieprawdziwych informacji o nadużyciach podatkowych oskarżyciela subsydiarnego. W toku postepowania przygotowawczego świadek został przesłuchany. W dość jednostronnych zeznaniach (k.382 - 387), w których nota bene znalazło się stwierdzenie, że J. S. jest „żołnierzem dyrektora J.”, kierującego zorganizowaną grupą przestępczą (k. 384), J. Ś. przyznał, iż „My dopiero przestaliśmy współpracować z J. M. w 2011 roku po kontroli krzyżowej, która nie wykazała żadnych nieprawidłowości ale na wskutek informacji przedstawionej przez p. S. i K. o nieprawidłowościach w firmie prowadzonej przez J. M. i M. P. zrezygnowaliśmy w dalszej współpracy handlowej”. Odnosząc się do powyższego fragmentu zeznań, w ocenie Sądu jako dużo bardziej przekonywujące w omawianej tu materii, jawiły się depozycje J. S., która oznajmiła (k. 71), iż osobom nieuprawnionym nie udzielała żadnych informacji na temat kontroli podatkowej w firmie oskarżyciela subsydiarnego. Inną sprawą jest natomiast to, iż w związku z kontrolami skarbowymi u J. Ś., dotykającymi współpracy gospodarczej wymienionego z J. M., ten pierwszy musiał posiadać choćby minimum wiedzy o kontrolach (i ich wynikach) przeprowadzanych u oskarżyciela sbsydiarnego, które przecież nie kończyły się dla J.M. pozytywnymi decyzjami. Oskarżyciel subsydiarny zarzucił J. S. także i to, że ta odmawiała bez podstawy prawnej przeprowadzenia dowodów istotnych dla prawidłowego i rzetelnego przeprowadzenia postępowania kontrolnego. Ściśle rzecz biorąc J. M. chodziło przede wszystkim o zapis z monitoringu znajdujący się na nośnikach danych zatrzymanych u wymienionego i miał on dotyczyć - jego zdaniem - kwestii o zasadniczym znaczeniu dla toczącego się postępowania podatkowego, potwierdzających współpracę z jednym z jego kontrahentów (M. P.). W powyższej kwestii godzi się zauważyć, iż wniosek oskarżyciela subsydiarnego spotkał się z reakcją organów podatkowych (co wynika z zeznań samego J. M. (k. 50), J. S., a także postanowienia z dnia 22 marca 2016 r. (k. 366)). Oczywiście oddalenie wniosku dowodowego mogło być in concreto niezasadne (chociaż do poczynienia takiej konkluzji brak jak dotychczas jakichkolwiek podstaw), niemniej jednak decyzje takie w ogóle zapadły, znajdowały prawne umocowanie i zostały odpowiednio uzasadnione. W realiach sprawy brak więc było jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, iż negatywne rozpatrzenie wniosku dowodowego J. M.przez organy podatkowe miało przestępczy charakter. Na marginesie wypada jedynie dodać, iż pierwotne supozycje oskarżonego odnośnie przyczyny odmowy dopuszczenia wspomnianego dowodu miały inne źródło; oskarżyciel subsydiarny wskazywał bowiem, iż na tych samym nośnikach danych, na których znajdował się wspomniany powyżej zapis, najpewniej znajduje się zapis gróźb, które miała pod jego adresem kierować, w czasie kontroli, J.S.. J. M. utrzymywał również, iż oskarżona nadużyła swoich uprawnień poprzez określenie go mianem „oszusta” w związku z uznaniem, że celowo i bezpodstawnie uchylał się od wzięcia udziału w czynnościach postępowania. Z depozycji samego oskarżyciela subsydiarnego, ale także i oskarżonej wynikało, iż ta ostatnia zawarła w jednym z pism znajdujących się w aktach postępowania kontrolnego – adnotacje, iż J. M. celowo nie stawia się na kierowane do niego wezwania o stawiennictwo w charakterze świadka. Przy czym należy podkreślić, iż J. S. za podstawę do takiego stwierdzenia przyjęła okoliczność tego rodzaju, że wymieniony w stosunkowo niedługim przedziale czasowym przedstawiał kilka krótkotrwałych zwolnień lekarskich, idealnie zbiegających się z planowanymi czynnościami postępowania podatkowego. W tych okoliczności J. S. mogła zasadnie przyjmować, iż J. M. celowo unika stawiennictwa na przesłuchania. Gdyby zaś przyjąć, że J. S. mogła mijać się z prawdą, z pewnością postępowanie o przestępstwo z art. 231 kk nie jest procedurą, w której powyższą kwestię należałoby badać (w przeciwieństwie do postępowania o ochronę dóbr osobistych ewentualnie o zniesławienie). Na końcu, co wszakże nie najmniej ważne, należało odnieść się do argumentów zawartych nie tylko w akcie oskarżenia (na jego stronie 7 i 8; a tj. na k. 4 akt sprawy), ale także podnoszonych już wcześniej w trakcie postępowania przygotowawczego (k. 440). Mianowicie J. M.nie bez racji podkreślał, iż biegła z zakresu księgowości bazowała na niekompletnym i przetworzonym - a więc nie źródłowym - materiale dowodowym w postaci akt odpowiednich postępowań podatkowych. Nie mogła więc wydać wartościowej opinii. W ocenie Sądu argumenty oskarżyciela dla prawidłowego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jawiły się tylko jako pozornie istotne i z tej racji nie mogły przesądzić o konieczności kontynuowania niniejszego postępowania, a w szczególności o potrzebie sięgnięcia po kolejną opinię biegłego. Sąd uznaje w całości za trafne racje wyłożone przez prokuratora w postanowieniu z dnia 21 listopada 2016 r. (k. 445-446) o oddaleniu wniosku dowodowego. Słusznie podkreślił on bowiem, że nie zlekceważył wcześniejszych zaleceń Sądu Rejonowego w Tarnowie, z aprobatą odnosząc się do opinii zalegającej w aktach sprawy, co ważniejsze zaś zasadnie odczytał intencje autora wniosku dowodowego, które stały się jeszcze bardziej czytelne w świetle treści subsydiarnego aktu oskarżenia, a sprowadzały się one do poddania wszechstronnej kontroli właściwe wszystkich działań – podejmowanych wobec niego – przez organy podatkowe przez niemalże 7 lat. Taki kierunek pożądanego przez oskarżyciela subsydiarnego procedowania w niniejszej sprawie obcy jest jej przedmiotowi, który dotyczy przecież przestępstwa z art. 231 kk o znamionach po krótce zdefiniowanych na wstępie. Należy wskazać, iż o niezasadności skonkretyzowanych elementów zarzutu aktu oskarżenia, z wyżej wskazanych przyczyn, zdecydowano nie w oparciu o opinię biegłej, lecz na podstawie pozostałego materiału dowodowego sprawy. Okazał się on być w zupełności wystarczający. W pozostałym zakresie zarzut aktu oskarżenia był na tyle ogólny i nie zawierał w istocie żadnych poważnych i merytorycznych zarzutów pod adresem oskarżonej, które należałoby rozważyć w kontekście przepisu art. 231 kk - że opinia biegłej wraz z materiałem dowodowym zgromadzonym w postępowaniu przygotowawczym jawiła się jako wystarczająca do stwierdzenia, iż inkryminowane zachowanie J. S. nie stanowiło przestępstwa, co skutkować musiało umorzeniem postępowania. Nie dość bowiem dodać, iż nie tylko w aktach niniejszej sprawy brak jakiejkolwiek decyzji właściwego organu administracji państwowej tudzież Sądu Administracyjnego, a i także oskarżyciel subsydiarny nie wskazuje na istnienie takiej decyzji, aby mogły one stanowić punkt odniesienia dla prawnokarnej oceny z punktu widzenia art. 231 kk działania funkcjonariusza publicznego w osobie J. S.. Z tych wszystkich względów zdecydował Sąd o umorzeniu postępowania prowadzonego przeciwko J. S., na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk.
|
IIK_24617_Dec.pdf
|
Sygn. akt IIK 246/17
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 sierpnia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Tarnowie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Jakub Boryczko
Protokolant: st.sekr.sądowy Beata Chłopek w obecności Prokuratora Prok. Okręgowej w Tarnowie - Anny Pałka po rozpoznaniu w dniu 07.06.2017 r., 27.07.2017 r., 07.08.2017 r. sprawy oskarżonego P. D. urodz. (...) r. w B. syna A. i M. zd. K.
o to że:
XVIII. w bliżej nieustalonym dniu, przed dniem 6 października 2014r. w T. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. O., pełniąc funkcję Terenowego Inspektora Drogowego w (...) będąc z tego tytułu funkcjonariuszem publicznym, przekroczył przysługujące mu uprawnienia, działając wbrew zapisom umowy (...)zawartej w dniu 24 sierpnia 2011 roku pomiędzy (...), a firmą (...), (...). oraz ((...), zlecając wykonanie umówionych prac w postaci oczyszczania Ścieków a także malowania ekranów akustycznych wskazanej przez siebie firmie „,(...)”, która osiągnęła z tego tytułu korzyść majątkową w kwocie 290.315,10 zł za oczyszczanie Ścieków i 28.592,06 zł za malowanie ekranów, a której wyboru dokonał z pominięciem wykonawcy tj. (...), (...)tj. o przest. z art. 231 $ 2 kk
XIX. w dniu 6 listopada 2014r. w T., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami w zamiarze, aby firma (...)' osiągnęła korzyść majątkową w wysokości 49.204,10 zł natomiast firma „(...)” w wysokości 22.920,00 zł, usiłował wprowadzić w błąd przedstawicieli (...) co do faktycznie wykonanych prac, poprzez wskazanie w Tabeli Elementów Rozliczeniowych prac, które nie zostały bądź w ogóle wykonane bądź zostały wykonane w mniejszej ilości tj. w postaci oczyszczania ścieków betonowych w ilości 27000mb o wartości 294.570 zł wykonanych rzekomo przez firmę „(...)” oraz oczyszczania ścieków przykrawężnikowych w ilości 3000mb wartości 22.920 zł wykonanych rzekomo przez firmę „(...)”, podczas gdy firma „„(...)” wykonała
faktycznie oczyszczanie ścieków betonowych w ilości tylko 22490mb o wartości 245.365,90zł, a firma „(…)” robót wykazanych w Tabeli Elementów Rozliczeniowych nie wykonała, jednakże z uwagi na fakt wykrycia nieprawidłowości wypłaty te zostały wstrzymane tj. o przest. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk XX. w dniu 31 lipca 2015 r. w T., woj. (…), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej pełniąc funkcję (…) i będąc z tego tytułu uprawnionym do odbioru wykonania zleconych prac, poświadczył nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, poprzez potwierdzenie w sporządzonym protokole odbioru robót nr (…) za okres 1-31 lipca 2015r, iż zlecone prace w postaci bieżącego utrzymania dróg w zakresie koszenia trawy zostały wykonane zgodnie ze Specyfikacją Techniczną Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych (STWiORB), wiedząc że prace te nie zostały wykonane zgodnie z wymogami określonymi w przedmiotowej specyfikacji, przez co ułatwił konsorcjum firm „(…)”, „(…)”(…)w błąd co do faktycznie wykonanych prac i doprowadzenie w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wypłatę tytułem wynagrodzenia za wywóz trawy kwoty 28.642,50 zł tj. o przest z art. 271 § 3 kk i art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk XXI. w bliżej nieustalonych dniach i miesiącach w okresie od 2014 r. do 2015 r. w nieustalonym miejscu, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w związku z pełnioną funkcją publiczną (…) przyjął co najmniej pięciokrotnie korzyść majątkową w łącznej kwocie 1.500 zł od M. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą „(…)” wykonawcy robót zleconych przez (…) za zachowanie stanowiące naruszenie prawa tj. o przest. z art. 228 §3 kk w zw. z art. 12 kk I. Uznaje oskarżonego P. D. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XVIII aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art. 231 §2 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu, przy zastosowaniu art. 60 §3 i §6 k.k. wymierza oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności. II. Uznaje oskarżonego P. D. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XIX aktu oskarżenia, eliminując z kwalifikacji prawnej art. 11 §2 k.k., tj. winnego występku z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. i za to na mocy art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 14 §1 k.k., przy zastosowaniu art. 60 §3 i §6 k.k. wymierza oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych. III. Uznaje oskarżonego P. D. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XX aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art. 271 §3 k.k. i art. 18 §3 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. i za to na mocy art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 19 §1 k.k. w zw. z art. 11 §3 k.k., przy zastosowaniu art. 60 §3 i §6 k.k. wymierza oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych. IV. Uznaje oskarżonego P. D. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XXI aktu oskarżenia, stanowiącego czyn ciągły z art. 228 §3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na mocy art. 228 §3 k.k., przy zastosowaniu art. 60 §3 i §6 k.k. wymierza oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności. V. Na mocy art. 85 §1 k.k. i art. 86 §1 k.k. biorąc za podstawę kary pozbawienia wolności z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa w punkcie I i IV niniejszego wyroku wymierza oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. VI. Na mocy art. 85 §1 k.k. i art. 86 §1 i 2 k.k. biorąc za podstawę grzywny z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa w punkcie II i III niniejszego wyroku wymierza oskarżonemu karę łączną grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych. VII. Na mocy art. 69 §1 i 2 k.k. i art. 70 §1 k.k., przy zastosowaniu art. 60 §3 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego w punkcie V niniejszego wyroku łącznej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 lata. VIII. Na mocy art. 45 §1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej w kwocie 1.500 (tysiąc pięćset) złotych, osiągniętej przez oskarżonego z popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie IV niniejszego wyroku. IX. Na mocy art. 72 §1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do informowania Sądu i kuratora sądowego o przebiegu okresu próby. X. Na mocy art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego łącznej kary grzywny, zalicza okres jego zatrzymania od dnia 24 października 2016 r. godz. 6.06 do dnia 24 października 2016 r. godz. 13.30, przyjmując iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny i uznając orzeczoną grzywnę za uiszczoną do wysokości dwóch stawek dziennych. XI. Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem części kosztów sądowych, a na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w pozostałej części zwalnia oskarżonego od ich ponoszenia.
|
IIK_37017_Olczyk.pdf
|
Sygn. akt II K 370/17 POSTANOWIENIE Dnia 28 czerwca 2017roku Sąd Rejonowy w Tarnowie II Wydział Karny w składzie : Przewodniczący : SSR Grażyna Maziarz Protokolant : st.sekr.sądowy Agnieszka Piekielniak przy udziale Prokuratora - po rozpoznaniu spraw z oskarżenia prywatnego M. Z. przeciwko A. O. o przestępstwo z art.212§1 kk oraz z oskarżenia prywatnego wzajemnego A. O. przeciwko M. Z. o przestępstwo z art.216§1 kk z wniosków wzajemnych w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia 1. na podst.art.496§2 kpk w zw. z art.496§1 kpk i w zw. z art.497§2 kpk umorzyć postępowanie z oskarżenia prywatnego M. Z. przeciwko A.O. o przestępstwo z art.212§1 kk; 2. na podst.art.496§2 kpk w zw. z art.496§1 kpk i w zw. z art.497§2 kpk umorzyć postępowanie z oskarżenia prywatnego wzajemnego A. O. przeciwko M. Z. o przestępstwo z art.216§1 kk albowiem oskarżyciele prywatni wzajemni – oskarżeni odstąpili od wzajemnych aktów oskarżenia i zawarli porozumienie, a następnie zgodnie wnieśli o umorzenie postępowania w niniejszych sprawach, zaś przewód sądowy nie został do chwili obecnej otwarty.
|
IIK_73116_Plichta.pdf
|
Sygn. akt II K 731/16
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 kwietnia 2017r. Sąd Rejonowy w Tarnowie — II Wydział Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Aneta Słowik Protokolant: st. sekretarz sądowy Urszula Kluza - Szponder
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Tarnowie: -----
po rozpoznaniu w dniu 07.12.2016r., 20.01.2017r., 27.02.2017r., 10.03.2017r. i 11.04.2017r. sprawy:
S. P. zd. S.
córkę S.i S. zd. G.
ur.(...)r.wT.
oskarżoną o to, że:
od bliżej nieustalonego dnia miesiąca kwietnia 2016 roku do chwili obecnej obraża oskarżycielkę prywatną B.B. poprzez opowiadanie osobom zatrudnionym w organach pomocy społecznej, w kuratorium, w sądzie, Z. B. oraz sąsiadce, że oskarżycielka prywatna zalega jej z zapłatą czynszu w wysokości 500 zł, grozi nagłośnieniem sprawy w Internecie, a nadto używa słów wulgarnych i obraźliwych,
nazywając oskarżycielkę prywatną „kurwą ”,
tj. o przestępstwo z art. 212$1 kk i art. 216 kk w zw. zart. 11$2 kk
I. Na zasadzie art. 414§1 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 2 kpk oskarżoną S.P.uniewinnia od czynu zarzucanego jej aktem oskarżenia; II. Na zasadzie art. 29 ust. 1 Ustawy Prawo o adwokaturze przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. D.– S. kwotę 1136,52 złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej w żadnej części pomocy prawnej udzielonej oskarżycielce prywatnej z urzędu; III. Na zasadzie art. 29 ust. 1 Ustawy Prawo o adwokaturze przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. L. – L. kwotę 1033,20 złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej w żadnej części pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu; IV. Na podstawie art. 624§1 i 2 kpk oskarżycielkę prywatną B. B. zwalnia od obowiązku ponoszenia kosztów procesu;
|
IIK_125616_Piątek.pdf
|
Sygn. aktIIK 1256/16
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy w Tarnowie w II Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSR Beata Kulesza — Flasińska Protokolant: st. sekr. sądowy Agata Olszówka w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Tarnowie po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r 10 marca 2017 r., 16 maja 2017 r, 22 maja 2017 r.i 16 czerwca 2017r. sprawy LE.S. urodz. (...)r.wT.
córki: S.iZ.zd.C.
2. T.P.
urodz. (...)r.w T.
córki: A.iB. zd. J.
oskarżonych o to, że :
Iw dniu 10 lipca 2015 r. w T., działając wspólnie i w porozumieniu, w zamiarze bezpośrednim pomówiły M. G. i Cz. G. o takie postępowanie i właściwości, które mogły ich poniżyć i narazić na utratę zaufania potrzebnego rodzicom oraz opiekunom prawnym wykonującym pełną władzę rodzicielską nad dziećmi poprzez przygotowanie, podpisanie i skierowanie pisma o wgląd sytuację rodzinną do Sądu Rejonowego w T., w którym stwierdziły, że pokrzywdzeni wykonują władzę rodzicielską w sposób niewłaściwy oraz użycie w piśmie sformułowań jakoby:
„...wszystkie obowiązki związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego,
załatwianiem spraw urzędowych i wykonywaniem funkcji opiekuńczo- wychowawczych nad dziećmi są wykonywane przez Panią G.. Mąż nie wykazuje chęci pomocy ww w tych obowiązkach a nadmiar obowiązków powoduje, że Pani G. nie jest w stanie prawidłowo wypełniać roli marki…”, „…Państwo G. nie sprawują należycie funkcji opiekuńczo- wychowawczych. Sprawiają wrażenie zaabsorbowanych otaczającym światem i najmłodszym dzieckiem, w wyniku czego pozostałe dzieci często są zdane same na siebie. Rodzice nie pracują nad rozwojem i normalnym funkcjonowaniem dzieci w społeczeństwie, nie starają się budować więzi rodzinnych oraz właściwej komunikacji…”, „…Głównym problemem występującym w rodzinie jest bezradność w sprawach opiekuńczo –wychowawczych, co przedkłada się m.in. na wysoką absencję szkolna dzieci…”, „… Ponadto Pani M. G. ma trudności w zakresie racjonalnego gospodarowania czasem, organizowania przestrzeni w lokalu oraz poświęcaniu wszystkim dzieciom uwagi…” tj. o przestępstwo z art. 212§1 kk I. Na mocy art. 414§1 kpk i art. 66§1 kk i art. 67§1 kk postępowanie karne przeciwko oskarżonej E. S. i T. P. o czyn z art. 212§1 kk warunkowo umarza na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok w stosunku do E. S. i 2 (dwa)lata w stosunku do T. P . II. Na mocy art. 46§1 kk zasądza od oskarżonej E. S. na rzecz oskarżycieli prywatnych M. G. i Cz. G. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zadośćuczynienia. III. Na mocy art. 46§1 kk zasądza od oskarżonej T. P. na rzecz oskarżycieli prywatnych M. G. i Cz. G. kwotę 800 zł (osiemset złotych) tytułem zadośćuczynienia. IV. Na mocy art. 628 pkt 1 kpk zasądza od obu oskarżonych na rzecz oskarżycieli prywatnych M. i Cz. G. kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem kosztów procesu .
|
IIK_183716_Kawa.pdf
|
Sygn. akt II K 1837/16
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 lutego 2017 r.
Sąd Rejonowy w Tarnowie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Beata Kulesza — Flasińska
Protokolant: st. sekr. sądowy Agata Olszówka w obecności Prokuratora Prok. Okr. w Nowym Sączu Stanisława Gancarz po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2017 r. sprawy P.K. urodz. (...)wT. syna: J.iN.zd. W. oskarżonego 0 to, że : w dniu 16 marca 2015 roku w T. podżegał P. K. (K.) funkcjonariusza publicznego — policjanta (...) w T. detektywa Wydziału do Walki z Przestępczością Przeciwko Życiu i Zdrowiu, do przekroczenia uprawnień służbowych i ujawniania tajemnicy służbowej poprzez bezprawne dokonywanie sprawdzenia postępowania dotyczącego zgonu K. Ś. i przekazywania mu uzyskanych informacji i działania w ten sposób na szkodę interesu publicznego
tj. o przestępstwo z art. 18$2 kk w zw. z art. 231$1 kk i art. 266$2 kk i art. 51 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych w zw. z art. 11$2 kk
I. Uznaje oskarżonego P. K. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, stanowiącego występek z art. 18$2 kk w zw. zart. 231$1 kk i art. 266$2 kk i art. 51 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych w zw. z art. 1182 kk i za to na mocy art. 266$2 kk w zw. zart. 11$3 kk przy zastosowaniu art. 37a
kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych. II. Na mocy art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem części kosztów postępowania, zaś na mocy art. 624§1 kpk w pozostałej części zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
|
IIK_184116_Pilecki.pdf
|
Sygn. akt II K 1841/16 POSTANOWIENIE Dnia 26 kwietnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Tarnowie II Wydział Karny w składzie następującym: Przewodniczący: SSR Katarzyna Kozicka-Kania Protokolant: stażysta Justyna Syrek przy udziale: Prokuratora Prok. Rej w Tarnowie ------------ w przedmiocie umorzenia postepowania wywołanego subsydiarnym aktem oskarżenia złożonym przez S. D. na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 kpk w zw. z art. 55 § 1 kpk postanawia: umorzyć postępowanie. UZASADNIENIE W niniejszej sprawie subsydiarny akt oskarżenia został złożony po upływie terminu, o którym mowa w art. 55 § 1 kpk. Termin ten ma charakter prekluzyjny i nie może zostać przywrócony (potwierdził to Sąd Okręgowy w Tarnowie w zapadłym w niniejszej sprawie postanowieniu z dnia 19 kwietnia 2017 r.). Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2014 r. (III KK 6/14, Prok. i Pr. 2014/5/9,12; KZS 2014/5/34, Legalis nr 924794) wniesienie subsydiarnego aktu oskarżenia w okolicznościach, gdy nie zostały spełnione warunki określone w art. 55 § 1 KPK, równoznaczne jest z brakiem skargi uprawnionego oskarżyciela. W tym stanie rzeczy należało postępowanie umorzyć i to na podstawie przywołanych powyżej przepisów.
|
IIK_211516_Skwarek.pdf
|
Sygn. akt II K 2115/16 POSTANOWIENIE Dnia 20 lutego 2017r. Sąd Rejonowy w Tarnowie II Wydział Karny w składzie : Przewodniczący : SSR Małgorzata Adamczyk Protokolant : st. sekr. sądowy Anna Kusek przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Tarnowie: ----------------- po rozpoznaniu sprawy z oskarżenia prywatnego K. Sz. przeciwko J. Sz. oskarżonej o przestępstwo z art. 212 § 1 i 2 kk oraz art. 216 § 1 i 2 kk na mocy art. 339 § 3 pkt 2 kpk postanawia umorzyć postępowanie w sprawie. Uzasadnienie. Oskarżycielka prywatna K. Sz. skierowała do Sądu Rejonowego w T. prywatny akt oskarżenia przeciwko J. Sz. o przestępstwo z art. 212 § 1 i 2 kk oraz art. 216 § 1 i 2 kk. Zarządzeniem z dnia 5 stycznia 2017r. oskarżycielka prywatna została wezwana o uzupełnienie braków formalnych aktu oskarżenia poprzez m.in. dokładne określenie zarzuconych J. Sz. czynów ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności ich popełnienia. W odpowiedzi na powyższe wezwanie oskarżycielka prywatna złożyła do akt niniejszego postępowania pismo z dnia 20 stycznia 2017r., w którym podniosła – iż co do J. Sz. – już wcześniej zostały dołączone smsy, dotyczące jej samej, jak i jej rodziny. Sąd rozważył, co następuje: W ocenie Sądu prywatny akt oskarżenia pozbawiony był - w stopniu oczywistym - faktycznych podstaw. Należy wskazać, iż z mocy art. 59 § 1 kpk oskarżycielem prywatnym o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego może być wyłącznie pokrzywdzony. Tym ostatnim jest zaś osoba fizyczna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo (art. 49 § 1 kpk). W ocenie Sądu zaofiarowane przez oskarżycielkę prywatną - na której przecież ciąży obowiązek udowodnienia tez (zarzutów) aktu oskarżenia - dowody w żadnym stopniu nie wiązały osoby oskarżonej J. Sz. z czynem, który jej zarzucono, a który miałby godzić bezpośrednio w dobra prawne samej K. Sz. Jeżeli nawet przyjąć, iż autorką wiadomości tekstowych, których wydruki oskarżycielka prywatna załączyła do aktu oskarżenia była oskarżona J. Sz. (co wcale nie jest pewne), to należało dojść do wniosku, iż adresatem tych wiadomości z pewnością nie była pokrzywdzona K. Sz. Wypadało stwierdzić, iż autorka prywatnego aktu oskarżenia nigdzie w treści owych wiadomości nie została wymieniona z imienia tudzież nazwiska. Również z wiadomości tekstowej uwidocznionej na k. 8 nie sposób przyjąć, aby przynajmniej w części treść ta odnosiła się do K. Sz., tym bardziej ów przekaz był chaotyczny (i większym stopniu wulgarny niż zniesławiający tudzież znieważający) i niejednoznaczny w świetle adnotacji zamieszczonej pod tą wiadomością, odnoszący się do R. S. (co do tej ostatniej ostatecznie akt oskarżenia nie został sformułowany). W tych warunkach zdaniem Sądu na podstawie przedstawionych przez oskarżycielkę prywatną dowodów należało dojść do przekonania, że oskarżenie skierowane przeciwko J. Sz. pozbawione było faktycznych podstaw i to w stopniu oczywistym. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji na podstawie przytoczonych przepisów.
|