Sygn. akt II K 131/17
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 01 czerwca 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie, w II Wydziale Karnym, w składzie:
Przewodniczący: SSR Katarzyna Zabuska,
protokolant: prac. sąd. Małgorzata Krośnicka,
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Piotra Bialika
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18.05.2017 r.
sprawy
R. N., syna W.iL. z domu K., urodzonego (...). w B.,
oskarżonego o to, że:
w dniu 17 października 2015 r. na terenie Zakładu Karnego w (...) w piśmie
kierowanym do Ministerstwa Zdrowia pomówił funkcjonariusza Służby Więziennej
kierownika ambulatorium ZK (...) A.W. o takie postępowanie, które poniżyło go w
opinii publicznej i naraziło na tratę zaufania potrzebnego dla wykonywania danego
stanowiska,
tj. o czyn z art. 212 $ 1 kk
I. w ramach zarzucanego oskarżonemu R. N. czynu uznaje go za winnego tego, że:
w dniu 17 października 2015 r. na terenie Zakładu Karnego w (...) w piśmie
kierowanym do Ministerstwa Zdrowia pomówił funkcjonariusza Służby Więziennej
kierownika ambulatorium ZK (...) A. W. o to, że wymieniony pozostaje w związku z
funkcjonariuszem służby więziennej, który miał dopuścić się przestępstwa pobicia na
szkodę R. N. i z tego powodu podejmuje nieprofesjonalne decyzje polegające na
odmowie udzielenia R. N. prawidłowej pomocy medycznej, które to postępowanie
mogło poniżyć A. W. w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego do
zajmowania stanowiska kierownika ambulatorium ZK (...) i za to z mocy art. 212 $1
kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych przy
ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;
IL. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze
zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. H. S.:
- kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę
oskarżonego wykonywaną z urzędu w postępowaniu sądowym przy pierwszym
rozpoznaniu sprawy oraz kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć i 60/00) złotych tytułem
podatku VAT,
- kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę
oskarżonego wykonywaną z urzędu w postępowaniu sądowym przy drugim
rozpoznaniu sprawy oraz kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć i 60/00) złotych tytułem
podatku VAT;
III. na podstawie art. 624 $ I kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach
w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zwalnia oskarżonego z
kosztów sądowych w całości, w tym od opłaty.
Sygn. akt II K 227/17
POSTANOWIENIE
Dnia 09 maja 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie , II Wydział Karny, w składzie:
Przewodniczący : SSR Katarzyna Zabuska,
Protokolant : sekr. sąd. Alicja Maciejewska,
przy udziale oskarżyciela prywatnego D. T.
z urzędu
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 09 maja 2017 r.
sprawy z oskarżenia prywatnego D. T. przeciwko M. K. o przestępstwo z art. 212 $ I
kk
w przedmiocie umorzenia postępowania karnego
na podstawie art. 17 $ 1 pkt 9 kpk, art. 59 $ 1 kpk, art. 624$1 i $2 kpk
postanawia
1. umorzyć postępowanie karne z oskarżenia prywatnego D. T. przeciwko M. K. o czyn
z art. 212 $ 1 kk,
2. zwolnić oskarżycielkę prywatną D. T. z kosztów sądowych w całości.
Uzasadnienie
D. T. w dniu 22 marca 2017 r. skierowała do tut. Sądu pismo zatytułowane
„ Wniosek”, w treści wskazując, że jest to prywatny akt oskarżenia przeciwko M. K. W
uzasadnieniu wskazała, iż wymieniony w dniu 18 marca 2017 r. znieważył ją oraz
zniesławił wyzywając słowami wulgarnymi.
Sąd zważył, co następuje:
W ocenie Sądu, treść uzasadnienia prywatnego aktu oskarżenia oraz pozostałych
pism kierowanych do tut. Sądu wskazują, iż zdarzenie, które opisuje D. T. nie miało
charakteru jednorazowego. Czyn z dnia 18 marca 2017 r. stanowi jedynie niewielki
wycinek negatywnego zachowania M. K. w stosunku do D. T.
Wymieniona wskazała, że w dniu 18 marca 2017 r. M. K. rzucił w jej kierunku
szmatę i wyzywał ją słowami wulgarnymi. W uzasadnieniu podniosła, że wymieniony
wyzywa ją słowami wulgarnymi „cały czas”. W treści pism procesowych kilkukrotnie
podkreślała, że M. K. „dokucza jej” w różny sposób. W ocenie Sądu treść stanowiska
oskarżycielki prywatnej wskazuje, iż działanie M. K. należy rozpatrywać jako nękanie,
zaś częstotliwość tego zachowania przemawia za koniecznością przyznania mu
znamienia uporczywości. W piśmie na k. 8 v oskarżycielka prywatna wskazała, że M.
K. dokucza jej już od roku 2013 r.
Z treści pozostałych pism wynika, że takie działania wzbudzają w oskarżycielce
prywatnej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia oraz istotnie naruszają jej
prywatność. We wniosku na k. 3 wskazała, że ma obawy co do swojego życia i zdrowia,
zaś M. K. jest „dla niej osobą niebezpieczną.”. W piśmie na k. 8v wskazała, że
codziennie obawia się co oskarżony może zrobić.
W ocenie Sądu opisywane przez D. T. działanie M. K. należy analizować
ewentualnie w kierunku wypełnienia znamion stalkingu z art. 190a $ 1 kk.
Obowiązujące przepisy karne przewidują tryb ścigania przestępstw, w którym
wniesienie i popieranie oskarżenia należy do pokrzywdzonego, nie zaś do oskarżyciela
publicznego. Uprawnienie do złożenia prywatnego aktu oskarżenia wynika z
bezpośredniego naruszenia bądź zagrożenia dobra prawnego czynem, który należy do
katalogu przestępstw ściganych w trybie prywatnoskargowym. Katalog przestępstw
ściganych z urzędu wynika bezpośrednio z części szczególnej kodeksu karnego. W myśl
przyjętej przez polskiego ustawodawcę zasady regulującej tę kwestę, jeżeli czyn
przestępny nie jest ścigany z urzędu, wynika to wyraźnie z określonego przepisu.
Niewątpliwie przestępstwa z art. 212 $ I kk lub 216 $ 1 kk należą do katalogu
przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego. Jednak wskazane przez oskarżycielkę
okoliczności nakazują zakwalifikowanie opisywanego zdarzenia jako przestępstwa z
art. 190a $ I kk. Jest to przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego.
W konsekwencji, należało uznać, iż w sprawie z oskarżenia prywatnego D. T.
brak jest skargi uprawnionego oskarżyciela. Zaistnienie negatywnej przesłanki
procesowej z art. 17 $ I pkt 9 kpk powoduje konieczność umorzenia postępowania
karnego w sprawie.
O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 624$2 kpk, ponieważ oskarżyciel
prywatny nie osiąga żadnych dochodów.
ROA . BC.
Sygn. akt II K 308/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 stycznia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie, w II Wydziale Karnym, w składzie:
Przewodniczący: SSR Lucyna Brzoskowska
Protokolant: sekr. sąd. Agnieszka Klimek
oskarżycielka prywatna - nieobecna
po rozpoznaniu sprawy:
M. K., syna M. i W. z domu T., ur. (...) wP. (...)
oskarżonego o to że:
W okresie od 30.10.2015r. do 31.12.2015r. w pismach kierowanych do Sądu w sprawie
(...) oraz ustnie pomawiał oskarżycielkę prywatną D. T. o takie postępowanie, które
mogło ją poniżyć w opinii publicznej oraz używał wobec niej słów powszechnie
uznanych za obelżywe,
tj. o czyn z art. 212$1 i 2 k.k., art. 216$1 k.k. w zw. zart. 12k.k.
orzeka
l. Oskarżonego M. K. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego
tego, że 31 grudnia 2015 roku w piśmie skierowanym do SR w (...) w
sprawie (...) pomówił D. T. o takie zachowanie, które mogło poniżyć ją w
opinii publicznej, tj. o przestępstwo określone w art. 212 $ 1 k.k. i za skazuje
go i wymierza mu karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek
dziennych po 10 (dziesięć) zł każda,
IL. Oskarżonego M. K. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego
tego, że w okresie 30.10.2015r. do 31.12.2015r. w krótkich odstępach czasu
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wielokrotnie znieważył D.T.
słowami powszechnie uznanymi za obraźliwe w jej obecności, tj. o
przestępstwo określone w art. 216 $ I kk w zw. zart. 12 kk. i za to skazuje
III.
IV.
VI.
go, opierając wymiar kary o art. 216$ 1 k.k. wymierza karę grzywny w
wymiarze 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych po 10 (dziesięć) zł każda
na podstawie art. 85$1 2k.k., art. 85a k.k., art.86 $ 1 i 2 kk orzeka wobec
oskarżonego M. K. karę łączną grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek
dziennych po 10 (dziesięć) zł każda,
na podstawie art. 626$1 kpk i $4i 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez
adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia $ listopada 2015 r.) zasądza od Skarbu
Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. G. wynagrodzenie za
wykonywanie obrony z urzędu oskarżonego w kwocie 420 zł (oraz 23%
podatku VAT) za postępowanie przed Sądem,
na podstawie art. 626$1 kpk i $4i 17 ust. 2 pkt 3 i ust 7 Rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.)
zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. K.
wynagrodzenie tytułem ustanowienia pełnomocnika oskarżyciela
prywatnego w kwocie 588 zł (oraz 23% podatku VAT) za postępowanie przed
Sądem,
na podstawie art. 624$1 k.p.k. zwalnia oskarżonego z ponoszenia kosztów
sądowych na rzecz Skarbu Państwa w całości.
Sygn. akt II K 654/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 marca 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale II Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Iwona Litwińska-Palacz
Protokolant: sekr.sąd. Agnieszka Klimek
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28.02.2017r.sprawy
A. Kc. Fi Eur. (-::) wÓ.,
oskarżonej z oskarżenia prywatnego M. K. o to, że:
w dniu 28 czerwca 2016r. w Olsztynie dwoma wpisami umieszczonymi na portalu
społecznościowym (...) pomówiła M. K. o takie postępowanie, które dotyczyło jej życia
prywatnego i mogło poniżyć ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego w
miejscu pracy,
tj. o przestępstwo z art. 212 $ 1 kk,
JG ustalając, że oskarżona w dniu 26 czerwca 2016r. w O. dwoma wpisami
umieszczonymi na portalu społecznościowym (...) pomówiła M. K. o takie
postępowanie dotyczące jej życia prywatnego, które mogło poniżyć ją w opinii
publicznej, czym wyczerpała znamiona art.212$2 kk, na podstawie art.66$1 i $2
kk oraz art.67$1 kk postępowanie karne warunkowo umarza na okres 1
(jednego) roku- tytułem próby;
IL.
I.
Iv.
na podstawie art.67$3 kk w zw. z art.72$1 pkt 2 kk zobowiązuje oskarżoną do
przeproszenia M. K. na piśmie w terminie 1 (jednego) miesiąca od
uprawomocnienia się wyroku;
na podstawie art. 628 pkt 1 kpk w zw. z art.629 kpk zasądza od A. K. na rzecz
M. K. kwotę 1530 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym wydatków
związanych z ustanowieniem pełnomocnika;
na podstawie art.7 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca
1973 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 152) zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa
kwotę 100 zł tytułem opłaty.
Joi, 5.2.
Sygn.akt II K 980/16
POSTANOWIENIE
Dnia 25 maja 2017r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Anna Pałasz
po rozpoznaniu w sprawie z prywatnego aktu oskarżenia J. G. przeciwko R. G.i
S.P.oczyny zart. 212 $ I kkiart. 2168 1 kk
z urzędu
w przedmiocie umorzenia postępowania
postanawia
1) na podstawie art. 17 $ 1 pkt 2 kpk umorzyć postępowanie z uwagi na brak
znamion czynu zabronionego,
2) na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 25 maja 1982r.-Prawo o
Adwokaturze zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. H. kwotę 432
(czterysta trzydzieści dwa) zł tytułem wynagrodzenia za reprezentowanie
oskarżyciela prywatnego z urzędu oraz kwotę 99,36 (dziewięćdziesiąt
dziewięć 36/100) zł tytułem podatku VAT,
Uzasadnienie
J. G. oskarżył S. P. o to, że:
- w dniu 11.11.2015 r. znieważył J. G. słowami wulgarnymi ,, to żryj z koryta,
bo to do ciebie najbardziej przystoi” zawartymi w liście, który podlegał cenzurze,
wysłanym do niego, gdy przebywał w Zakładzie Karnym w (...), tj. o czyn z art.
216$1k.k.,
- w dniu 12.04.2016 r. pomówił J. G. w liście wysłanym do niego, który podlegał
cenzurze, gdy przebywał w Zakładzie Karnym w (...), o fałszowanie podpisu S.
P. i „fabrykowanie dowodów”, co poniżyło go w opinii publicznej Służby
Więziennej Zakładu Karnego w (...), tj. o czyn z art. 212 $ 1 k.k.
Nadto J. G. oskarżył R. G. o to, że:
- w miesiącu kwietniu 2016 r. pomówiła J. G. w liście wysłanym do niego, gdy
przebywał w Zakładzie Karnym w (...), który podlegał cenzurze, o to, że jest
pedofilem, co poniżyło go w opinii publicznej Służby Więziennej Zakładu
Karnego w (...), tj. o czyn zart. 212 $ 1 kik.,
- w miesiącu kwietniu 2016 r. znieważyła J. G. w liście wysłanym do niego, gdy
przebywał w Zakładzie Karnym w (...) , który podlegał cenzurze, nazywając go
psem, tj. o czyn z art. 216 $ 1 k.k.
Sąd zważył co następuje.
W ocenie Sądu R. G. i S. P.i swoim zachowaniem nie wyczerpali znamion
przestępstwa zniesławienia ani znieważenia.
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż przestępstwo zniesławienia
określone w art. 212 $ 1 kk polega na pomówieniu innej osoby, grupy osób,
instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości
prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii
publicznej lub narazić ją na utratę zaufania potrzebnego do danego stanowiska,
zawodu lub rodzaju działalności. (O zniesławiającym charakterze
przekazywanych przez sprawcę wiadomości nie decyduje subiektywne odczucie
pomawianej osoby, lecz obiektywna ocena, czy w świetle obecnie
funkcjonujących ocen społecznych mamy do czynienia z zarzutem
zniesławiającym. Treścią pomówienia mogą być właściwości lub sposób
postępowania, które mają charakter poniżający w opinii publicznej albo
podrywający zaufanie społeczne, a ocena ujemnej treści pomówienia musi być
dokonywana w kontekście wymagań lub oczekiwań związanych z zajmowanym
stanowiskiem czy pełnioną funkcją, wykonywanym zawodem lub prowadzoną
działalnością.
W przedmiotowej sprawie oskarżeni pomawiające treści zawarli we
wskazanych listach toteż nie należą do kategorii wyrażanych wobec opinii
publicznej, tym samym nie mogły zniesławić oskarżyciela prywatnego. Jak
wskazał bowiem Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 5 czerwca 2013r. sygn. III
KK 387/12 działanie publiczne oznacza działanie w taki sposób, że może się z
nim zetknąć bliżej nieoznaczona liczba nieokreślonych bliżej osób. Będące
przedmiotem zarzutu wypowiedzi miały miejsce w listach kierowanych jedynie
do oskarżyciela prywatnego. Okoliczność, że listy podlegały cenzurze nie
zmienia tej oceny. Autorzy listów nie mieli wpływu na to, że ich korespondencja
będzie podlegała cenzurze. Nadto trudno uznać, iż organ cenzurujący na
podstawie listów wyrabia sobie opinię o osobie, której listy dotyczą. Cenzura
listów jest czynnością służbową dokonywaną pod kątem niebezpiecznych treści,
które te listy mogą zawierać. Cenzurujący nie jest odbiorcą tej korespondencji i
ją kontroluje a nie się z nią zapoznaje.
Z kolei przepis art. 216 $ 1 kk przewiduje trzy sytuacje, w których sprawca
może się dopuścić znieważenia. Pierwszą z nich jest znieważenie w obecności
pokrzywdzonego, drugą znieważenie pod nieobecność pokrzywdzonego, lecz
publicznie, zaś trzecią również pod nieobecność pokrzywdzonego, jednak w
zamiarze, aby treść zniewagi dotarła do niego.
Analiza treści listów wskazanych w akcie oskarżenia prowadzi do
jedynego wniosku, iż oskarżeni pisząc słowa zawarte w listach kierowali się
emocjami i niechęcią do oskarżyciela prywatnego, wyrażali swoją ocenę jego
osoby, prezentowali mu swoje pretensje i żale, ale nie było ich zamiarem
znieważenie oskarżyciela prywatnego. Przedmiotowe listy nie zawierają ani
wyrażeń wulgarnych, ani obelżywych, a jedynie ocenę osoby oskarżyciela, z
którą on może się nie zgadzać. Sam oskarżyciel także wysyłał listy do
oskarżonych, w których zawierał swoją ocenę ich postawy i zachowania. Zawarte
w listach wyrażenia nie są w ocenie Sądu znieważające, albowiem nie są ani
wulgarne ani obraźliwe. Zawierają emocjonalną ocenę osoby oskarżyciela,
związaną z istniejącym między stronami konfliktem.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że w zachowaniu S.P. oraz R. G.
brak jest znamion czynu zabronionego, co stanowi negatywną przesłankę
procesową i w konsekwencji, na podstawie art. 17 $ 1 pkt 2 kpk powoduje
podjęcie decyzji o umorzeniu postępowania.
Mając powyższe na uwadze Sąd postanowił jak na wstępie.
Sygn. aktII K 984/16
WYCIĄG Z PROTOKÓŁU
posiedzenia pojednawczego
dnia 27 lutego 2017
Sąd Rejonowy w Olsztynie II Wydział Karny
Sprawa:
przeciwko oskarżonej B. J.
art. 212$ 1 kk
z oskarżenia prywatnego H. N.
Przewodniczący — SSR Anna Pałasz
Protokolant — Sekretarz sądowy Alicja Maciejewska
Sąd postanowił:
Na podstawie art. 491 $1 kpk umorzyć postępowanie z oskarżenia prywatnego H. N.
przeciwko B. J. o czyn z art. 212 $ 1 kk, albowiem oskarżyciel prywatny, który
początkowo wnioskował o rozpoznanie sprawy pod jego nieobecność ostatecznie
stwierdził iż nie będzie popierać aktu oskarżenia i „wycofuje sprawę”. Wobec
późniejszej korespondencji oskarżycielki prywatnej i zawartych w niej twierdzeniach, z
których jednoznacznie wynika że nie chce ona w dalszym ciągu popierać aktu
oskarżenia, należy uznać że nieaktualny jest jej wniosek o rozpoznanie sprawy pod jej
nieobecność, a niestawiennictwo na posiedzeniu w dniu dzisiejszym oznacza
odstąpienie od oskarżenia. Wobec powyższego postępowanie należało umorzyć.
4
Sygn. akt IIK 1149/16
Wyciąg z protokółu rozprawy głównej
Dnia 28/03/2017
Sąd Rejonowy w Olsztynie II Wydział Karny
Sprawa oskarżonego:
K. R.
212$1kk
z oskarżenia prywatnego M. S.
OBECNI
Przewodniczący: ' SSR Katarzyna Zabuska
Protokolant: Sekretarz sądowy Alicja Maciejewska
Wywołano sprawę o godz. 09:00. Rozprawa odbyła się z wyłączeniem jawności.
Sąd postanowił:
1. na podstawie 492 $ 1 k.p.k. umorzyć postępowanie z uwagi na zawartą między
stronami ugodę i odstąpienie oskarżyciela prywatnego od oskarżenia.
2. na podstawie art. 622 k.p.k zwrócić oskarżycielowi prywatnemu poniesione
przez niego zryczałtowane koszty postępowania w całości tj. kwotę 300 (trzysta)
złotych.
AO, L.h.
Sygn. akt II K 1170/16
POSTANOWIENIE
Dnia 27 lutego 2017r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Anna Pałasz
Protokolant: sek.sąd.Alicja Maciejewska
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 26 lutego 2017r.
sprawy K. W. z oskarżenia prywatnego H. M.
o przestępstwo art. 212 $ 2 kk i art. 216 $ 2 kk,
postanawia:
I. na podstawie art. 17 $ 1 pkt 5 kpk umorzyć postępowanie w sprawie,
II. na podstawie art. 632 pkt 1 kpk koszty procesu ponosi oskarżyciel prywatny.
Uzasadnienie
Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego H. M. w dniu 16 grudnia 2016r. wniósł
prywatny akt oskarżenia przeciwko K. W. o popełnienie przestępstw z art. 212 $ 2 kk
oraz art. 216 $ 2 kk.
Z odpisu skróconego aktu zgonu wynika, iż oskarżony K. W. zmarł w O. w dniu
30 stycznia 2017r.
Zgodnie z treścią art. 17 $ 1 pkt $ kpk Sąd umarza postępowanie w razie śmierci
oskarżonego.
Z tych względów orzeczono, jak w sentencji.
dał, 3,
Sygn. aktIIK 1268/16
WYCIĄG Z PROTOKÓŁU
posiedzenia pojednawczego
dnia 5 kwietnia 2017
Sąd Rejonowy w Olsztynie II Wydział Karny
Sprawa:
przeciwko oskarżonej A. S. 212 $ 1 kk
z oskarżenia prywatnego A. P.
oskarżonego G. S. 212 $ 1 kk
z oskarżenia prywatnego A. P.
Przewodniczący — SSR Krzysztof Matysiak
Protokolant — Małgorzata Krośnicka
Sąd postanowił:
1. na podstawie 492 $ 1 k.p.k. umorzyć postępowanie z uwagi na zawartą między
stronami ugodę i odstąpienie oskarżyciela prywatnego od oskarżenia.
2. na podstawie art. 622 k.p.k zwrócić oskarżycielowi prywatnemu poniesione
przez niego zryczałtowane koszty postępowania w całości tj. kwotę 300 (trzysta)
złotych.
Lek WDĄ.
Sygn. akt VII K 825/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 lipca 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie VII Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Urlińska
Protokolant Karolina Piotrowska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia, 21 lutego, 28 marca , 30 maja 29 czerwca i 20 lipca 2017 r.
przy udziale
sprawy:
T. W.,s. T.i H. zd. W.,ur. (...) w O.,
Oskarżonego o to, że :
w dniu 19 lipca 2016 r., w O., za pośrednictwem sieci Internet, działając w celu osłabienia pozycji konkurencyjnego
przedsiębiorcy na rynku przewozowym dokonał zniesławienia na pokrzywdzonym M. P. poprzez zamieszczenie
na stronie internetowej www.facebook.com wpisu, mającego na celu pomówienie pokrzywdzonego o nieuczciwe
postępowanie na rynku usług transportowych, polegające na bezprawnym pozyskiwaniu klientów innych
przewoźników, wprowadzaniu potencjalnych klientów w błąd co do jakości świadczonych usług, a także o rażące
naruszanie zasad bezpieczeństwa przez kierowców zatrudnionych w jego firmie, w tym o prowadzenie pojazdów
w stanie odurzenia, co mogło poniżyć go w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla
prowadzonej przez niego działalności, powodując tym samym nieoszacowaną szkodę niemajątkową na dobrach
osobistych pokrzywdzonego,
tj. o czyn zart. 212 $ 2 k.k.
l.
oskarżonego T. W. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z tym tylko, iż eliminuje z jego opisu ustalenie
„powodując tym samym nieoszacowaną szkodę niemajątkową na dobrach osobistych pokrzywdzonego” i za to z mocy
art. 212$2kk skazuje go na karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20
(dwadzieścia ) złotych,
Il.
na podstawie art. 212 $ 3 kk zasądza od oskarżonego nawiązkę w kwocie 3000 (trzech tysięcy) złotych na rzecz
Polskiego Czerwonego Krzyża ,
Ill.
Na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz M. P. kwotę 3800 złotych tytułem zwrotu poniesionych
w sprawie wydatków oskarżyciela prywatnego
Sygn. akt VII K 535/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 kwietnia 2017r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Katarzyna Kruszewska-Sobczyk
Protokolant: stażysta Alicja Pieczywek
przy udziale oskarżyciela prywatnego Z. S.
po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016r., 26 października 2016r., 03 stycznia 2017r., 06 marca 2017r., 5 kwietnia
2017 sprawy:
I. W., ur. (...) w D., córki T.i H.zd.K.,
oskarżonej o to, że:
w dniu 18 maja 2016 roku, w O., w piśmie opatrzonym datą 18 maja 2016 roku, skierowanym do Dyrektora Szkoły
Podstawowej w O. oraz w piśmie skierowanym do Rzecznika Praw dziecka, pomówiła Z. S. o podstawienie nogi jej
synowi podczas lekcji, co spowodowało jego wywrócenie się i poobijanie (zdarty łokieć), a więc o takie postępowanie,
które może narazić pokrzywdzonego na utratę zaufania koniecznego do wykonywania zawodu nauczyciela
- tj. o czyn z art. 212$1 k.k.
I na podstawie art. 178 1 pkt 3 kpk umarza postępowanie w sprawie,
II na podstawie art. 632 pkt 1 kpk kosztami procesu obciąża oskarżyciela prywatnego Z. S., za wyjątkiem kosztów za
ustanowienie obrońcy z wyboru oskarżonej, którymi na podstawie art. 632a$1 kpk obciąża oskarżoną I. W..
Sygn. akt VII K 163/16
POSTANOWIENIE
Dnia 16 stycznia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Urlińska
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 16 stycznia 2017 r.
sprawy z oskarżenia prywatnego S. O. (1)
przeciwko A. K.
oskarżonemu o czyn z art. 212 $ 1 kk
postanawia:
1.
na podstawie art. 17 8 1 pkt 2 kpkumorzyć postępowanie karne w sprawie VIIK 163/16 z oskarżenia S. O. (1) przeciwko
A. K. oskarżonemu o przestępstwo z art. 212 $ 1 kk
2.
na podstawie art. 632 pkt 1 kpk kosztami w sprawie obciążyć oskarżyciela prywatnego S. O. (1).
UZASADNIENIE
Do Sądu Rejonowego w Olsztynie wpłynął akt oskarżenia przeciwko:
1.
A. K., synowi i z domu ur. r. w miejscowości
oskarżonemu o to, że:
l.
W dniu 27 lutego 2014r. jako funkcjonariusz Policjj w służbowym raporcie skierowanym do Komendanta
Wojewódzkiego Policji w O. pomówił S. O. (1) — swojego podwładnego, pracownika cywilnego Policji — poprzez
stwierdzenie, że w Liście otwartym do J. D. zamieścił nieprawdziwe informacje, które godziły w A. K., to jest o takie
postępowanie, które spowodowało utratę zaufania potrzebnego do sprawowania funkcji Kierownika w Wydziale (...)
Komendy Wojewódzkiej Policji w O.
tj. o czyn z art. 212 $1kk
Pismem z dnia 24 października 2016r. oskarżyciel sprecyzował akt oskarżenia jak na karcie 62-64.
Sąd zważył, co następuje:
Po analizie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd uznał, iż zachowanie oskarżonego nie
wyczerpuje znamion zarzucanego mu czynu zabronionego, a tym samym w sprawie występuje negatywna przesłanka
procesowa określona w art. 17 $ 1 pkt 2 kodeksu postępowania karnego, która powoduje konieczność umorzenia
postępowania karnego.
Zgodnie z art. 212 $ 1 kk kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie
albo karze ograniczenia wolności.
Zatem zachowanie sprawcy polegające na pomawianiu może być jedynie popełnione przez działanie. Przy czym należy
wskazać, że pomawiać to bezpodstawnie zarzucić, niesłusznie przypisać coś komuś, posądzić, oskarżyć kogoś o coś (8.
Dubisz (red.), Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 3, Warszawa 2003, s. 338).
Z określeń "zarzucić", "posądzić", "oskarżyć" jednoznacznie wynika, że sprawca przypisuje pomawianemu coś
negatywnie ocenianego, co w konsekwencji może doprowadzić do poniżenia pomawianego w opinii publicznej lub
może narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności.
Pomawianie musi przybrać postać przekazania odpowiednich wiadomości komuś innemu (jednej osobie, konkretnej
grupie osób, nieokreślonej liczbie niezindywidualizowanych osób). Przekazanie wiadomości może nastąpić w
dowolnej formie (ustnie, drukiem, pisemnie, przez środki masowego przekazu).
Wiadomości przekazywane przez pomawiającego muszą być takimi, które mogą spowodować zniesławienie. O
zniesławiającym charakterze wiadomości jednak nie decyduje subiektywne odczucie pokrzywdzonego, lecz ocena
obiektywna, tj. stwierdzenie, czy w odczuciu społecznym jest to zniesławienie.
Przenosząc powyższe rozważania teoretyczne na grunt i stan faktyczny niniejszej sprawy podnieść wypada, że w
ocenie Sądu treści zawarte w Raporcie z dnia 27 lutego 2014r. sporządzonym przez oskarżonego, a skierowanym
do jego zwierzchnika służbowego tj. Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. nadisnp. J. G., nie zawierają określeń
pomawiających, ani też zniesławiających oskarżyciela prywatnego.
W pierwszej bowiem kolejności zauważyć należy, że bezspornym jest, że oskarżyciel prywatny umieścił na stronie
internetowej Radia (...) wpis zatytułowany (...) skierowany do J. D.. W treści powyższego wpisu S. O. (1) w sposób
negatywny ocenił m.in. wywiązywanie się przez jednego z naczelników wydziału z jego obowiązków zawodowych.
W związku ze wskazanym wpisem i po dowiedzeniu się o jego treści A. K. sporządził i przekazał swojemu
zwierzchnikowi raport, o którym mowa w prywatnym akcie oskarżenia. W raporcie tym oskarżony odniósł się
do twierdzeń oskarżyciela prywatnego, a dotyczących w jego odczuciu własnej osoby. Wskazując jedynie, że nie
przypomina sobie, aby działał w sposób wskazany we wpisie i z chęcią poznałby bliższe szczegóły tych sytuacji. W
całym dokumencie brak jest nawet jednego określenia, które odnosiłoby się w sposób poniżający czy zniesławiający
do S. O. (1). Oskarżony w treści owego raportu nie oskarżył oskarżyciela prywatnego o jakikolwiek działanie, które
było nie prawdziwe. Wskazał jedynie, że treści zawarte we wpisie zamieszczonym przez S. O. (1) na stronie Radia
(...), w jego subiektywnym odczuciu, godzą w niego, jako funkcjonariusza publicznego i mogą mieć wpływ na ocenę
formułowaną przez jego przełożonych.
Podkreślić należy w tym kontekście zwłaszcza czwarty akapit raportu, w którym A. K. wskazuje jedynie, że wnosi
o zbadanie czy umieszczenie takiego wpisu przez S. O. nie narusza zasad etyki korpusu służby cywilnej oraz o
rozważenie czy zachowanie takie, nie narusza zasady zaufania pracodawcy do pracownika. Nadto wskazał on, że
wnosi o odsunięcie S. O. (1) od wykonywania czynności służbowych, do czasu zakończenia prowadzenia czynności
wyjaśniających w sprawie, a to z uwagi na konieczność zachowania bezstronności.
Już same wskazane powyżej sformułowania wskazują, że intencją oskarżonego przy sporządzanym raporcie było
jedynie wyjaśnienie sytuacji związanej z przedmiotowym wpisem, nie zaś pomówienie oskarżyciela prywatnego.
Podkreślić należy, że oskarżony przekazał swojemu przełożonemu kopię wskazanego wpisu, tak aby umożliwić mu
dokonanie własnej oceny sytuacji, a wynika to z zapisu pierwszego akapitu wymienionego raportu.
Fakt, że w oparciu o przekazane materiały przełożony, zarówno oskarżonego jak i oskarżyciela prywatnego, podjął
decyzję o wypowiedzeniu umowy o pracę oskarżyciela prywatnego, z uwagi na utratę zaufania, nie może sam przez
się świadczyć o tym, że oskarżony dopuścił się przestępstwa, gdyż jak wskazano w treści owego pisma brak jest
jakichkolwiek sformułowań zniesławiających czy pomawiających S. O. (a). Oskarżyciel prywatny wpis na stronie
Radia (...) opatrzył własnym imieniem i nazwiskiem i również w toku niniejszego postępowania nie kwestionuje
on swojego autorstwa odnośnie wymienionego wpisu. Kwestia natomiast prawidłowości wypowiedzenia S. O. (1)
umowy o pracę, była przedmiotem oceny Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawie IVP 150/14. Jak wynika z treści
wydanego w tej sprawie wyroku z dnia 10 lutego 2015r. , powództwo S. O. (1) o przywrócenie go do pracy, zostało
oddalone. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie IV Pa 62/15 oddalono apelację wyżej wymienionego od
powyższego orzeczenia. Nadto Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 11 października 2016r. w sprawie I PK 305/15
odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej S. O. (1) do rozpoznania.
Wreszcie podkreślić wypada, że zgodnie z ugruntowanym poglądem doktryny „nie stanowią bezprawnego
zniesławienia zarzuty stawiane w obronie własnych praw, kierowane do władz (zawarte w pismach procesowych,
doniesieniach pokrzywdzonych o popełnionym przestępstwie, pozwach rozwodowych). Legalność takich zarzutów
uzależniona jest jednak od potrzeb wynikających z zagrożenia własnego prawa i konieczności wykazania
niebezpieczeństwa dla własnych praw ze strony postępowania lub własności innej osoby, lub podmiotu zbiorowego”
(A. Zoll w. G. Bogdon, K. Buchała, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska - Kordas, P. Pordas, J. Majewski, M. Rodzynkiewicz,
M, Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll Kodeks Karny. Część Szczególna. Komentarz. Zakamycze 1999, t. II, s.660).
Tożsame stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2000r. w sprawie o sygn. akt IV KKN
331/00 gdzie wskazano, iż „ nie stanowią przestępstwa zniesławienia różnego rodzaju wypowiedzi dokonywane w
ramach przysługujących jednostce uprawnień, między innymi oświadczenia składane w uzasadnieniu lub w obronie
praw( np. skargi sądowe, odpowiedzi na zarzuty procesowe, zażalenia, doniesienia pokrzywdzonych o przestępstwie).”
Nie ulega natomiast żadnej wątpliwości, że złożenie raportu było uprawnieniem oskarżonego, w którym mógł on
odnieść się do zarzutów, które w jego przekonaniu dotyczyły jego osoby.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego nie zawiera znamion przestępstwa stypizowanego
w art. 212 $ 1 kk, a wobec tego na podstawie art. 17 $ 1 pkt 2 kpk orzekł jak w pkt I sentencji postanowienia.
Mając z kolei na uwadze rozstrzygnięcie wydane w pkt I postanowienia kosztami procesu należało obciążyć
oskarżyciela prywatnego stosownie do normy art. 632 pkt 1 kpk.
SSR Joanna Urlińska