- Monitoring sądów rejonowych
- Monitoring sądów rejonowych #234
Monitoring sądów rejonowych #234
Instytucja: |
|
Monitoring: |
|
Liczba listów: |
3 |
Liczba spamu: |
0 |
Status pierwszego wniosku: |
|
Status ostatniego wniosku: |
|
Otrzymano potwierdzenie: |
|
Otrzymano odpowiedź: |
|
Poddany kwarantannie: |
Znormalizowana odpowiedź
Treść
-
Wniosek o udostępnienie informacji publicznej przez adobrawy
Stowarzyszenie Sieć Obywatelska Watchdog Polska wnosi o udostępnienie następujących informacji:
- rejestru umów, zawartych w imieniu Sądu od 1 stycznia 2017 r. do 31 lipca 2017 r., zawierającego informacje w zakresie co najmniej daty zawartych umów, przedmiotach umów, stronach umów, kwotach umów,
- adresu strony internetowej, na której znajduje się dokumentacja przebiegu i efektów kontroli, przeprowadzonych w sądzie, oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających,
- kalendarz spotkań prezesa (prezes) sądu, które odbył (odbyła) w lipcu 2017 r.,
- skany orzeczeń, zapadłych z oskarżenia o czyn zabroniony art. 231 Kodeksu karnego, wydanych przez Sąd w 2017 r.,
- skany orzeczeń, zapadłych z oskarżenia o czyn zabroniony z art. 212 Kodeksu karnego , wydanych przez Sąd w 2017 r.Stowarzyszenie wnosi o udostępnienie wskazanych informacji w formie elektronicznej, na adres e-mail {{EMAIL}}.
Katarzyna Batko-Tołuć, Bartosz Wilk - członkowie zarządu, zgodnie z zasadami reprezentacji
-
Potwierdzeniedoręczenia wiadomości (wyświetlono) - przez Sąd Rejonowy w Słupsku
To jest potwierdzenie doręczenia wiadomości, która została wysłana na adres {{ email }}.
Uwaga: To potwierdzenie doręczenia wiadomości oznacza tylko, że wiadomość została wyświetlona na komputerze adresata. Nie ma żadnej gwarancji, że treść tej wiadomości została przeczytana lub zrozumiana.
Załączniki
- MDNPart3_RbaFiBc.txt
X-Account-Key: account1
X-UIDL: 000085904f327814
X-Mozilla-Keys:
X-Virus-Scanned: by amavisd-new using ClamAV (2)
X-Spam-Flag: NO
X-Spam-Score: -0.6
X-Spam-Level:
X-Spam-Status: No, score=-0.6 tagged_above=-10 required=6.31
tests=[DKIM_SIGNED=0.1, DKIM_VALID=-0.1,
HEADER_FROM_DIFFERENT_DOMAINS=0.001, RP_MATCHES_RCVD=-0.6,
SPF_PASS=-0.001] autolearn=disabled
Authentication-Results: avas2.cloud.netart (amavisd-new);
dkim=pass (1024-bit key) header.d=emaillabs.net.pl
X-Seen: 4cc7099cf5c0bc341f77a1e158948d87cbbb6ec2
Received: from smtp2-87.emaillabs.net.pl (smtp2-87.emaillabs.net.pl [185.70.38.12])
by sr-slupsk.nazwa.pl (Postfix) with ESMTP id 46D8A1A6E86
for <sad.rejonowy@slupsk.sr.gov.pl>; Fri, 11 Aug 2017 03:27:11 +0200 (CEST)
Received: from smtp2-87 (smtp2-87.emaillabs.net.pl [185.70.38.12])
by smtp2-87.emaillabs.net.pl (SMTP) with ESMTP id 3xT6mt609kz6Q7Wk
for <sad.rejonowy@slupsk.sr.gov.pl>; Fri, 11 Aug 2017 01:27:10 +0000 (UTC)
DKIM-Signature: v=1; a=rsa-sha1; c=relaxed/relaxed; d=emaillabs.net.pl;
s=emaillabs; t=1502414830; bh=Ze+kaK+h3HTwe1kW/oiwnxC7YdE=;
h=Subject:From:To:Reply-To:Date;
b=nkXkQDbQmlO1d4aP4wtqJP5isHJgd7OKCmeEHC+KmwXEjmWtBGThpZfJkK3392tyn
gXP9HPX3rajego9D4MQGLnTw+do11U7ClU3eiE8jBwT/K6o0/cEhjEbJ90WLeLKreJ
4DrY/dBwqSHWKH4d0E0VOZRfStp3UDtOOxvCdfSY=
Received: from localhost (localhost [IPv6:::1])
by urszula.ptr.jawne.info.pl (SMTP) with ESMTP id 79B09A0ADE
for <sad.rejonowy@slupsk.sr.gov.pl>; Fri, 11 Aug 2017 03:27:10 +0200 (CEST)
Content-Type: text/plain; charset="utf-8"
MIME-Version: 1.0
Subject: =?utf-8?q?Wniosek_o_udost=C4=99pnienie_informacji_publicznej?=
From: sprawa-2857@fedrowanie.siecobywatelska.pl
To: sad.rejonowy@slupsk.sr.gov.pl
Reply-To: sprawa-2857@fedrowanie.siecobywatelska.pl
Date: Fri, 11 Aug 2017 01:27:10 -0000
Message-ID: <20170811012710.49542.74790@localhost>
Return-Receipt-To: sprawa-2857@fedrowanie.siecobywatelska.pl
Disposition-Notification-To: sprawa-2857@fedrowanie.siecobywatelska.pl
Feedback-ID: :siecobywatelska.emaillabs.info.pl:1.siecobywatelska.smtp:emaillabs
X-Sid: 52332592694c7c9d49f4616acf240643@emaillabs.net.pl
X-Return-Path: <el.52332592694c7c9d49f4616acf240643.1.siecobywatelska.smtp@news.emaillabs.net.pl>
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable -
A-0143-51/17 informacja publiczna przez Sąd Rejonowy w Słupsku
Załączniki
- A-0143-51-17_Stowarzyszenie_Watchdog_inf._publiczna_21.08.2017.PDF
RE
WICEPREZES
SĄDU REJONOWEGO W SŁUPSKU
76-200 Słupsk, ul. Szarych Szeregów 13
Telefon (59) 842 22 82, Fax (59) 842 00 39
e-mail: sad.rejonowyQslupsk.sr.gov.pl www.slupsk.sr.gov.pl
Słupsk, dnia 21-08-2017 r.
A-0143-51/17
Stowarzyszenie Sieć Obywatelska
Watchdog Polska
e-mail:
sprawa-2857Qfedrowanie.siecobywatelska.pl
W odpowiedzi na wniosek, złożony w trybie informacji publicznej w dniu
11.08.2017 r., w załączeniu przesyłam:
« wykaz umów zawartych przez Sąd Rejonowy w Słupsku w okresie od dnia
01.01.2017 r. do dnia 31.07.2017 r.,
« treść orzeczeń zapadłych z oskarżenia o czyn z art. 231 kk oraz z art. 212, wydanych
przez tut. Sąd w 2017 r.
Jednocześnie informuję, iż:
* na stronie internetowej Sądu nie jest zamieszczona dokumentacja z przebiegu i
"efektów kontroli przeprowadzonych w Sądzie (jak również nie są zamieszczone
wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów przeprowadzających kontrole),
* wtut. Sądzie nie jest prowadzony kalendarz spotkań Prezesa.
Wiceprezes Sądu Rejonowego
w Słu .psku
Krzysżto Obst N
KU | | (
ł7 00'00£ ZT
Iz 00'ST9
Hz 00'065 5
*YoAMOJNIQ |8SBZIĄ EMEJSOQ
"edewO
x9] feuMEJg IfDEUUOJUj nWajsAS Op nda1sop EBnisn
"jBIOJMZOJJadOĄ
! naolqpo uazpJatmąod 'yoAmoOpŁs MOJNJP EMEJSOT
*dH8 MO/NĄAJJE | [o$01SAZ) MOĄPOJ$ EMEJSOT
*ysdnis us nqjuApnq o3anjsiu nysep AuEIWAMm Jop
UpAue|M0png 19904 nuorqpO | ElueuoĄAM fauzaluYoa |
!beyyAoad$ | [emoqyaod Ibequawnyop Epezijeniyy
"Ewe ?uoy EBnisqo zeJo nauhsoY |BNiSN aU9z2pelMS
*faujemiyoueaiuU IOeJuaunyop Eluazozsiu Ednisf)
EMEJI OOC-FL £ DSOłsa|poda|N
"In „d83'8MO|PUEH OMISIO|QBISPAZId PJEMPJ 145109010]
L102'z0'82
EMEZSJE/M 807-TO '€E EMOdOYOAZIJ '|N "y'S JAMn|y SJ3]|OM
PISMETNY M9JPUESĄAJY
0024-28 TT EĄSUDOY2BI) *[N 'YMONGO SMO|pUEH OMISJOIQBISPOZId
ASANIS
002-94 '62 (PPISMOJOdEZ '[n '['dS EyjsMOQIEM NIOĄIW ADYd-WVIL
ASdNIS 00Z-94 "3h o8apjsmoWg *|n '0'0 z *d$ LNLv MoJ48lo1d OJNig
LT0€'z0'42
LT07'20' 42
L102'z0' 42
LT07'20'€T
EMOUDOJSBZJ 6Z7-ZV '8T/TS EMOdH] 'jn 'o'0 z *d$ TyJU b
ASANHS 0OZ
-9L '6T EXsfatwe7 "|n 'ejaiqzią UAZIqOQ-EĄJAZSOY ĄSdNĄS EJuBLUNĄOQ
12 00'000 ZT Op
IZ 00'9ST TZ
BlUS|OĄZS
Euizpo8 /]z 0£'8SZ
łz 00'06b E
47 00'000 OT op
*yokufAoyungo|e!m uazpEzun | ja1eynap
logo1asĄ AMEJdeU zeJ0 ApbjBazid 'efoEMIDSUOY
*38|0J JO sijd ZEJUOW | EMEJSOQ
"JejdMm JOJEZI|EUy LUBWEJ80Jd z MOpOUJ0p
eluemo8BISĄ niusiuuoyonain Azid 2M0lUGZOJPM AJEJZSJEJĄ
"1E/dM JOJEZIJEUY NUEJBOJd Op Efoua2r]
*feujdato |I81aua EMEJSOQ
UIJEZSOY £vE-SŁ 'qyT OB3P]SMOYJEIWY "| *0'0 z 'dS dWOJJEJĄ
ĄSANS
002-9£ 'Q OT OBapjsuAz2zsa1 *[n 'sIuojod X3JEJN 'SIuo|og pJezsAy
*3's yeluzi|[g amoBnisf) OMO|pUEH OUfAJĄNPOJg OMISJOIQBISPOZIJ
UNIOj, 00T-28 '02 O8apjEMOJD) '[N *0'0 Z 'd$ EARĄEJD
uno] 0OT-£8 '0Z 088jDeMOĘS) '[N '0'0 Z 'dS EANĄEJD
ASdnIS 00Z-9Ł 'qE EĄSUI|EZSOY *jn '0'0 z 'd$ XSdn;S 33 2lBu3
*yajtzoa|d EMEJSOP | SłUeMAUOĄAĄ
ĄSdNiS 00Z-9Ł 8zT EmołsAwszid
|n '391M0J0q EMEJSSI/M 10|04 3MOBNĄS|-OMO|pPUEH OMISIOLQBISPOZI
Hz 00'000 9€
Hz 00'v99 OZ
Amouwn Ałomy
*kujepuajiuadjsod Jowod EUuMOUOq EMEJSOQ
"TWAuzotu0j9]9) 1WEJEJJUSJ Z ZEJM
fauzaluoja|2] 1991S [amope]qjezziyeumaMm EDEMIASU0Y
ASaN;S 0OZ-9Ł 4-9 Ogop]SUAZIEJS |N
"nysdn;S m mo2mAzod$ ESEĄ EUUJaZSMOd WBŁOdS
PPIEM zsniuew aufA>eIUNWoXaJ "| IBNISN EHUEUDAWOIPEH | SAL
Amouwn Jofupazaid
Amoun Euo0.]S
"4 ŁTOZ'ŁO'TE - TO'T - nysdn;S m Amouofay pbS - moun zoyńy
L102'2070
L102 TO'0E
LT0Z'TO'OE
ŁTOZ'TO' Sz
Ltro0c'Tozt
£TOZ' TO'zt
ŁTOZ'T0'0t
LToOc'TO'vo
L102'TO'£0
£107'TO'£0
Amowun
EIDJEMEZ EJEQ
2
4
"U5AMOPES meudzog 1>eajss[ey TeMoJjl)
uULTOC'80'4T :elud
ZSOMe$ EĄZSalUŻY
:eqzpeziodS
lz 09'! mi -TE " ejme, "IV "V'S EĄSIOd UJAEWO: "ŁO s
łz 09'€02 02 nuajsh$ OBauzau4201 EIDJEdSM |EMOSIWU2S EBNĘSN OBJ b98-TE 'V6€ Il ełMEd EUE[ Jv"V'S EAS|Od U, J £10%'ŁOwo0 |'92
PRWSZS ZTE-b8'T EASYIZN] [n b OUKZJ0JSZJd PisWoQ
8 4 g A szego b
Z 0' 464 ogozalusE8 nj3z1ds ogdauzodJpod Auz>1u4291 pEjBazid fazipuy SIMUB5-ZOd 5Modnisf-omo|pUEH Gisiotqbispazid ŁT07'90'TZ sz
lz 05” 0] "EMORIEPUEJS ERNEJEMA jodo: 4 psoj3ajpodatN *"|v"o0 z 'd$ Epua1INJ Ltoz'90'6T | 'vz
1205 £06 z op z epuainJ EIueMOWEJ801do mojnpoL a1ueLAZI) 1odos€S8ET8 VEDZ IPSOIEBIPOŚEIN "IV SEE E „i
OMoĄpozid vOE-E8 W zj
lz 00' a d 5 4
000062 uońmoujwoj mopOMOŻZO pljeszij 9€T Sujoq 2|MeX aYJAy zsnipeyJY IĄSJEIUIUOYPEPIEZ AmoSNnisn KEANE *
"usAuTkoejAjUS M USzpEzIn isdn z EysTaUEZ |N AlE
iz OZ'TŁO bt UDAUJADEJ: uezpi Asdnis 002-94 'TT EĄSIEIUEZ jn! Idy L10Z'rO'6T zz
! moJojezAjeuijy eufAoejeo|dsya EBNISqO EMOSOJĄO EME/SOJIN 8MOBNISN OMO|pUEH OMISJO!qSISPAZId LIWIBV
I£0€ 656 OT -euueiu| Da!sop nd31sop EŚnis) ĄSdNIS 0OZ-9Z TI EłMed EUEF *|n 133UU0JJEQ Ltozboor |'Tz
„nA ASdnis 002-94'8T/VET
łz 00'S0E b m yS nyuApnq ogapjstu ny>ep Juowa. -ogauzaijqnd L10Z'£0'62 -2
A. *|n'ed 8: k
Ełua|mOwEz Eluajaizpn o eluemodhjsod EuMeud EBNISQO m93a182$ YoAuez$ '|n'ednuy 1aq0y ogaumeJd AOpeY ELEJsoUEĄ
FE OT'EOŁ 9b "|qaw zequow ! eme]soQq e>iuuJeQ TEZ-9L 'Sz 3zJoqt$ "ds amoinIĄ ajq2N J8IQNASOX Ltozeo4z |'6T
TjSdN|S m u$ AzudoBaoETE4E|zp O8OIĄSIO1EJN Esjuue(
ł7 00'000 ZT dE AE = "ACP „ A ą u a Lt0c'e0'€Z
eypous0 Aqazuąod eu eluazozsejwod wafeN TEZ-9Z '€T EsoWW jn Asiuweq m Aunajny ! IPEĄNP3 WNIUSJ
EO0'$ZE$T EluelWAppo zeJo *zodd 'o8azomejomAzud 'n10z0p Si . ayorudouoy ue -niHBIUUSNIAjPIOW 455] iGzkowi |s8t
19 Al'eluewiejm mowaiss Ameddeu | efvemuasu0) EłejS ASdniS 002-94'Z/8T (BDP! Dł IEW -[A'PPIULPNIJPIOH Id L
8, "MOSĄEJ Pa1e1dOĄOJeSĄ 'oJEĄNIP UI|EZSOX 9TZ-S4'88 EMO/SAUGZJ |nJa!ded aa .
POESOWCE OP. op ysAufAoeje0|dsy2 MOE2]EL | MOJ2U0] EMEJSOQT -S10 |3MOBN|SN-OMOjpUEH OMISJOlqBISPOZId BUJEMAJd ZZORIEGIEO a
a *UoAmosa20.d Moja3 op UJAmojAjeqe30y|21m mojAzoda ISdniS 00Z-92 '6T 218331019
łz 00'000 09 0p M GE so E ł JSCNIS 000 9L 6 £102'20'80 Es
1»s3z2 'mopzefod siuemwAMovyDazId -EmoBUPjJEd EŚNISN
*|n yAzomeJy zsnieq Mopzefod IUEMOĄJEd | amo]Jodsue.| iBnis)
_L
Sygn. akt XIV K 776/14, V Ds. 25/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 31 stycznia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Marcin Machnik
Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra
przy udziale Prokuratora: Joanny Kowalskiej
po rozpoznaniu w dniach 19 czerwca, 21 sierpnia, 22 września. 9 października, 19 listopada,
18 grudnia 2015 r., 22 stycznia, 19 lutego, 20 maja, 30 czerwca, 18 sierpnia, 25 października
2016 r. i 19 stycznia 2017 r. sprawy:
M. Ł. (Ł.)
s.L.iJ. zd. M.
ur. (...) wK.
oskarżonego o to, że:
1.
w maju 2013 r. w D. i w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G.
Oddział w (...). pełniąc funkcję publiczną przyjął od M. R. prowadzącej działalność
gospodarczą pod firmą Zakład Usług (...) korzyść osobistą w postaci udziału z rodziną w
spotkaniu towarzyskim połączonym z konsumpcją alkoholu i artykułów spożywczych w
zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa tj. Ustawy z dnia 6 września
2001 r. o transporcie drogowym w ten sposób, że dokonał prywatnej usługi przygotowania
przedsiębiorstwa (...) do kontroli organu, w którym sam pracował w sposób powodujący
obniżenie wysokości kary wraz z doborem czasookresu i przedmiotu kontroli powodując
obniżenie wysokości przewidywanej kary z kwoty w granicach18000 — 16000 złotych do
5000 złotych dopuszczając do uzupełnienia, modyfikacji lub zmiany ewidencji czasu pracy
kierowców, bezzasadnie odstąpił od nałożenia kary w wysokości 3000 zł za dopuszczenie do
wykonywania przewozu drogowego kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), który
nie posiadał stosownego orzeczenia lekarskiego,
tj. o czyn z art. 228 $3 k.k.
2.
w okresie od września 2011 r. do 11 czerwca 2013 r. w S. oraz w miejscowościach powiatu
(...) działając w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem jako
funkcjonariusz publiczny — inspektor Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w (...).
dopuścił się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej, przy czym od września 2012 r. przy pomocy M. K. (1), którą nakłonił
do założenia działalność gospodarczej pod firmą (...) za pomocą której wbrew przepisom
Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, Ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o służbie cywilnej, rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w
sprawie kontroli przewozu drogowego i Zarządzeniu nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6
października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej
oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej w okolicznościach ściśle związanych z
działalnością Inspekcji Transportu Drogowego
« działając wspólnie i w porozumieniu z A. P., wykorzystując dostęp do wewnętrznej
informacji Inspekcji Transportu Drogowego w związku z zapowiedzianą kontrolą
firmy (...) zaproponował wspólnikowi tej spółki (...) realizację prywatnej usługi
przygotowania w/w spółki do kontroli organu, w którym sam pracował w sposób
powodujący obniżenie wysokości kary z kwoty 30000 złotych do 7950 złotych
podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu
nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie
administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do
ukrycia tych naruszeń poprzez przygotowanie dokumentacji tj. stworzenie ewidencji
czasu pracy kierowców i przekazanie instrukcji postępowania wraz ze wskazaniem
bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w
postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów
cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12
rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w
sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego
e odstąpił od sporządzenia dokumentacji w postaci protokołu kontroli z
przeprowadzonej na drodze kontroli kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...),
a także odstąpił od nałożenia mandatu bądź zastosowania pouczenia za popełnione
przez kierowcę wykroczenie
« działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. dokonał rozliczenia i przygotowania
dokumentacji J. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) w taki
sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary przy ewentualnej kontroli
przedsiębiorstwa podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i
stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć
postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem
dopuścił do modyfikacji stwierdzonych naruszeń oraz przekazał instrukcje
postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar
finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i
wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w
sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów
socjalnych odnoszących się do transportu drogowego
e _ działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. dokonywał analizy. rozliczenia i
ewidencji pracy kierowców zawodowych, a także wykonywał usługi wspomagające
funkcjonowanie przedsiębiorstw transportowych w tym przekazywał instrukcje
postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar
finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i
wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w
sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów
socjalnych odnoszących się do transportu drogowego takich firm jak U. i (...)
należących do M. U., (...) należącej do T. K., działalności prowadzonej przez M. F.,
(...) należącej do T. W., działalności prowadzonej przez Z. S., K. S. (1), (...) należącej
do J. B. (1). (...) należącej do J. K., Usługi (...) należącej do R. B., Przedsiębiorstwo
(...) należącego do A. D., (...) należącej do D. P., działalności A. W. (1), (...) należącej
do R. Z. (1), (...) należącej do K. W.. (...) należącej do W. J.. (...) należącej do M. M.
(1) w taki sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary w przypadku
ewentualnej kontroli Inspekcji Transportu Drogowego podczas gdy zobowiązany był
do kontroli przestrzegania przepisów w zakresie przewozu drogowego wykonywanego
pojazdami samochodowymi
czym działał na szkodę interesu publicznego polegającego na realizowaniu zadań w sposób
kolidujący z obowiązującymi przepisami oraz przedkładaniu interesu osobistego nad dobro
wspólne obywateli oraz interes państwa, podważając zaufanie obywateli do siużby cywilnej
oraz powodując uszczuplenie dochodu budżetu państwa z tytułu nie nałożonych kar w kwocie
co najmniej 22050 złotych za ujawnione naruszenia wynikające z Ustawy o transporcie
drogowym, przy czym czynu tego dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowych
wynikających z płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców w łącznej
kwocie co najmniej 63707,50 złotych, którymi to pieniędzmi podzielił się z pozostałymi
współpodejrzanymi w sposób uprzednio ustalony,
tj. o czyn z art. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 12 k.k.
A. P. (P.)
s. W.iD.zd.C.
ur. (...) w W.
oskarżonego 0 to, że:
3.
w kwietniu 2013 r. w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w
(..). pełniąc funkcję publiczną przyjął od P. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod
firmą Usługi (...) obietnicę korzyści majątkowej w postaci 10 m3 drewna opałowego wartości
ok. 1000 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa tj. Ustawy
z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym poprzez odstąpienie od dokonania kontroli
drogowej w/w przewoźnika wiedząc, że będzie on dokonywał przejazdu pojazdem
nienormatywnym nie posiadając stosownego zezwolenia,
tj. o czyn z art. 228 $ 3 k.k.
4.
w maju 2013 r. w D. i w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G.
Oddział w (...). pełniąc funkcję publiczną przyjął od M. R. prowadzącej działalność
gospodarczą pod firmą Zakład Usług (...) korzyść osobistą w postaci udziału wraz z rodziną w
spotkaniu towarzyskim połączonym z konsumpcją alkoholu i artykułów spożywczych oraz
korzyść majątkową w kwocie 600 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie
przepisów prawa tj. Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym w ten sposób,
że dokonał prywatnej usługi przygotowania przedsiębiorstwa (...) do kontroli organu, w
którym sam pracował w sposób powodujący obniżenie wysokości kary wraz z doborem
czasookresu i przedmiotu kontroli powodując obniżenie wysokości przewidywanej kary z
kwoty w granicach (...) — 16000 złotych do 5000 złotych, dopuszczając do uzupełnienia,
modyfikacji lub zmiany ewidencji czasu pracy kierowców, bezzasadnie odstąpił od nałożenia
kary w wysokości 3000 zł za dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego kierowcy
zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), który nie posiadał stosownego orzeczenia
lekarskiego, a także ujawnił przed zakończeniem kontroli informacje o jej wynikach i
wysokości nałożonej kary nie dochowując przy tym tajemnicy ustawowo chronionej,
tj. o czyn z art. 228 $3 k.k.
Ś.
w czerwcu 2013 r. w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział w
(...). pełniąc funkcję publiczną przyjął od P. R. korzyść majątkową w postaci wyrobów
wędliniarskich o wartości 120 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie
przepisów prawa tj. Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym za
przygotowanie dokumentacji do kontroli realizowanej przez Wojewódzki Inspektorat (...) w
G. w przedsiębiorstwie jego żony M. R. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą
Zakład Usług (...) w sposób powodujący obniżenie wysokości kary wraz z doborem zakresu
kontroli powodującym obniżenie kary nałożonej na w/w przedsiębiorcę,
tj. o czyn z art. 228 $ 3 k.k.
6.
e w okresie od września 2011 r. do 11 czerwca 2013 r. w S. oraz w miejscowościach
powiatu (...) działając w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem
jako funkcjonariusz publiczny — inspektor Wojewódzkiego Inspektoratu (...) wG.
Oddział w (...). dopuścił się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w
celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym od września 2012 r. przy pomocy M.
K. (1), którą nakłonił do założenia działalności gospodarczej pod firmą (...) za pomocą
której wbrew przepisom Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym,
Ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, rozporządzeniu Ministra
Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego i
Zarządzeniu nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2011 r. w sprawie
wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad
etyki korpusu służby cywilnej w okolicznościach ściśle związanych z działalnością
Inspekcji Transportu Drogowego
działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł., wykorzystując dostęp do wewnętrznej
informacji Inspekcji Transportu Drogowego w związku z zapowiedzianą kontrolą
firmy (...) zaproponował wspólnikowi tej spółki (...) realizację prywatnej usługi
przygotowania w/w spółki do kontroli organu, w którym sam pracował w sposób
powodujący obniżenie wysokości kary z kwoty 30000 złotych do 7950 złotych
podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu
nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie
administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do
ukrycia tych naruszeń poprzez przygotowanie dokumentacji tj. stworzenie ewidencji
czasu pracy kierowców i przekazanie instrukcji postępowania wraz ze wskazaniem
bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w dokumentach w
postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów
cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12
rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w
sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego
działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. dokonał rozliczenia i przygotowania
dokumentacji J. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) w taki
sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary przy ewentualnej kontroli
przedsiębiorstwa podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i
stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć
postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem
dopuścił do modyfikacji stwierdzonych naruszeń oraz przekazał instrukcje
postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar
finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i
wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w
sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów
socjalnych odnoszących się do transportu drogowego
prowadząc postępowanie administracyjne wobec A. D. prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) doprowadził do celowego przedłużania
terminu tego postępowania tak by doprowadzić do jego umorzenia z uwagi na wejście
w życie Rozporządzenia Ministra Środowiska i (...) z dnia 2 maja 2012 r.
działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. dokonywał analizy, rozliczenia i
ewidencji pracy kierowców zawodowych, a także wykonywał usługi wspomagające
funkcjonowanie przedsiębiorstw transportowych w tym przekazywał instrukcje
postępowania wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar
finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i
wydruków z tachografów cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w
sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów
socjalnych odnoszących się do transportu drogowego takich firm jak U. i (...)
należących do M. U., (...) należącej do T. K., działalności prowadzonej przez M. F.,
(...) należącej do T. W., działalności prowadzonej przez Z. S., K. S. (1). (...) należącej
do J. B. (1), (...) należącej do J. K., Usługi (...) należącej do R. B., Przedsiębiorstwo
(...) należącego do A. D., (...) należącej do D. P., działalności A. W. (1), (...) należącej
do R. Z. (1), (...) należącej do K. W.. (...) należącej do W. J.. (...) należącej do M. M.
(1) w taki sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary w przypadku
ewentualnej kontroli Inspekcji Transportu Drogowego podczas gdy zobowiązany był
do kontroli przestrzegania przepisów w zakresie przewozu drogowego wykonywanego
pojazdami samochodowymi
czym działał na szkodę interesu publicznego polegającego na realizowaniu zadań w sposób
kolidujący z obowiązującymi przepisami oraz przedkładaniu interesu osobistego nad dobro
wspólne obywateli oraz interes państwa, podważając zaufanie obywateli do służby cywilnej
oraz powodując uszczuplenie dochodu budżetu państwa z tytułu nie nałożonych kar w kwocie
co najmniej 22050 złotych za ujawnione naruszenia wynikające z Ustawy o transporcie
drogowym, przy czym czynu tego dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowych
wynikających z płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców w łącznej
kwocie co najmniej 63707,50 złotych, którymi to pieniędzmi podzielił się z pozostałymi
współpodejrzanymi w sposób uprzednio ustalony,
tj. o czyn z art. 231 $ 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
M. K. (1)
córki T. i M. zd. C.
ur. (...) w S.
oskarżonej o to, że:
Tr
w okresie od września 2012 r. do dnia 11 czerwca 2013 r. w D. chcąc aby funkcjonariusze
publiczni A. P. i M. Ł. — inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego w G. Oddział w (..).
dopuścili się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej ułatwiła im to poprzez założenie działalności gospodarczej pod firmą
(...) z siedzibą w D. za pomocą której w/w funkcjonariusze w okolicznościach ściśle
związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego, dokonywali analizy, rozliczenia
i ewidencji czasu pracy kierowców zawodowych, a także wykonywali usługi wspomagające
funkcjonowanie przedsiębiorstw transportowych w tym przekazywali instrukcje postępowania
wraz ze wskazaniem bezpośredniej treści powodującej pozbycie się kar finansowych w
dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów
cyfrowych w taki sposób aby wyglądały jak stworzone w sposób wskazany w art. 12
rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w
sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego takich firm jak U. i (...) należących do M. U., (...) należącej do T. K., działalności
prowadzonej przez M. F., (...) należącej do T. W., działalności prowadzonej przez Z. S., K. S.
(1).J. S., (...) należącej do J. B. (1), (...) należącej do J. K., Usługi (...) należącej do R. B.,
Przedsiębiorstwo (...) A. D. należącej do A. D., (...) należącej do D. P., działalności A. W. (1),
(...) należącej do R. Z. (1), (...) należącej do K. W. (...) należącej do W. J., (...) należącej do
M. M. (1), spółki (...) w taki sposób aby zminimalizować ryzyko nałożenia kary w przypadku
ewentualnej kontroli Inspekcji Transportu Drogowego czym działała na szkodę interesu
publicznego polegającego na dopuszczeniu aby funkcjonariusze publiczni realizowali zadania
w sposób kolidujący z obowiązującymi przepisami, a także aby przedkładali interes osobisty
nad dobro wspólne obywateli oraz interes państwa, podważali zaufanie obywateli do służby
cywilnej oraz spowodowali uszczuplenie dochodu budżetu państwa z tytułu nie nałożonych
kar w kwocie co najmniej 22050 złotych za ujawnione naruszenia wynikające z Ustawy o
transporcie drogowym, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowych wynikających z
płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców za pośrednictwem firmy (...),
tj. o czyn z art. 18 $ 3 k.k. w zw. zart. 231 $ 2 k.k.
1.
uznaje oskarżonego M. Ł. w ramach czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku za
winnego tego, że w maju 2013 r. w D. i w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu
(...) w G. Oddział w (...)., pełniąc funkcję publiczną, przyjął od M. R. (...) Zakład Usług (...)
korzyść osobistą w postaci udziału z rodziną w spotkaniu towarzyskim połączonym z
konsumpcją alkoholu i artykułów spożywczych w zamian za zachowanie stanowiące
naruszenie przepisów prawa, tj. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
polegające na bezzasadnym odstąpieniu od nałożenia kary w wysokości 3.000 złotych za
dopuszczenie do wykonywania przewozu drogowego kierowcy zatrudnionego przez M. R.,
który nie posiadał orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, kwalifikując ten czyn jako występek z art. 228
$ 3 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. i za to na podstawie art. 228 $ 3 k.k. w zw. zart. 4$ 1 k.k.
skazuje go na karę roku pozbawienia wolności;
IL.
uznaje oskarżonego M. Ł. w ramach czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku za
winnego tego, że w okresie od września 2011 r. do 11 czerwca 2013 r. w S. oraz na terenie
powiatu (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.
będąc funkcjonariuszem publicznym — inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G.
Oddział w (...)., dopuścił się przekroczenia uprawnień oraz niedopełnienia obowiązków,
wbrew przepisom ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawy z dnia 21
listopada 2008 r. o służbie cywilnej, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września
2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego i zarządzenia nr 70 Prezesa Rady Ministrów
z dnia 6 października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby
cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej w okolicznościach ściśle
związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego:
a. działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. oraz przy pomocy M. K. (1), w związku z
zapowiedzianą kontrolą spółki (...) zaproponował wspólnikowi tej spółki (...) realizację
prywatnej usługi przygotowania spółki do kontroli organu, w którym sam pracował, w sposób
powodujący obniżenie wysokości kary z przewidywanej kwoty 30.000 złotych do kwoty
7.950 złotych, podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu
nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć postępowanie
administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do ukrycia
tych naruszeń poprzez przygotowanie dokumentacji, tj. stworzenie ewidencji czasu pracy
kierowców i przekazanie instrukcji postępowania powodujących uniknięcie kar finansowych
w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z
tachografów cyfrowych w taki sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany w
art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w
sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego,
b. odstąpił od sporządzenia dokumentacji w postaci protokołu kontroli z przeprowadzonej na
drodze kontroli kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), a także odstąpił od
nałożenia mandatu bądź zastosowania pouczenia za popełnione przez kierowcę wykroczenie,
c. działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. oraz przy pomocy M. K. (1) dokonał
przygotowania dokumentacji J. S. (...) PHU (...) w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko
nałożenia kary przy ewentualnej kontroli przedsiębiorstwa, podczas gdy po zapoznaniu się z
dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy
danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania
przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do modyfikacji stwierdzonych naruszeń oraz przekazał
instrukcje postępowania skutkujące uniknięciem kar finansowych w dokumentach w postaci
wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki
sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia
561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji
niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego,
czym działał na szkodę interesu publicznego wykonując obowiązki w sposób kolidujący z
obowiązującymi przepisami oraz przedkładając interes osobisty nad dobro wspólne obywateli
oraz interes państwa, podważając zaufanie obywateli do służby cywilnej, przy czym czynu
tego dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wynikających z płatności
świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców w nieustalonej kwocie, którą podzielił
się z innymi ustalonymi osobami, kwalifikując ten czyn jako występek z art. 231 $ 2 k.k. w
zw. zart. 12 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. i za to na podstawie art. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 4$1
k.k. skazuje go na karę roku pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 $ 1, 2i3 k.k. w
zw. z art. 4 $ 1 k.k. wymierza oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności karę 200
(dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30
(trzydzieści) złotych;
Ill.
na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 $ 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. łączy orzeczone wobec
oskarżonego M. Ł. jednostkowe kary pozbawienia wolności i w ich miejsce wymierza mu
karę łączną roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, wykonanie której na podstawie
art. 69 $ 1 i 2 k.k. i art. 70 $ 1 pkt 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres
4 (czterech) lat próby;
Iv.
uznaje oskarżonego A. P. w ramach czynów opisanych w punktach 3, 4 i 5 części wstępnej
wyroku za winnego tego, że:
a. w kwietniu 2013 r. w S. będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział
w (..)., pełniąc funkcję publiczną, przyjął od P. R. (...) Usługi (...) obietnicę korzyści
majątkowej w postaci 10 m* drewna opałowego wartości około 1.000 złotych w zamian za
zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa, tj. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
transporcie drogowym poprzez odstąpienie od dokonania kontroli drogowej ww. przewoźnika
wiedząc, że będzie on dokonywał przejazdu pojazdem nienormatywnym nie posiadając
stosownego zezwolenia,
b. w maju 2013 r. w D. i w S., będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G.
Oddział w (..), pełniąc funkcję publiczną, przyjął od P. R. i M. R. (...) Zakład Usług (...)
korzyść osobistą w postaci udziału wraz z rodziną w spotkaniu towarzyskim połączonym z
konsumpcją alkoholu i artykułów spożywczych oraz korzyść majątkową w kwocie 600
złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa, tj. ustawy z dnia 6
września 2001 r. o transporcie drogowym w ten sposób, że dopuszczając do uzupełnienia i
modyfikacji ewidencji czasu pracy kierowców przygotował przedsiębiorstwo (...) do kontroli
organu, w którym sam pracował, powodując obniżenie wysokości przewidywanej kary z
kwoty w granicach 16.000 — 18.000 złotych do kwoty 5.000 złotych oraz bezzasadnie odstąpił
od nałożenia kary w wysokości 3.000 zł za dopuszczenie do wykonywania przewozu
drogowego kierowcy zatrudnionego w przedsiębiorstwie (...), który nie posiadał orzeczenia
lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku
kierowcy, a także ujawnił przed zakończeniem kontroli informacje o jej wynikach i
wysokości nałożonej kary nie dochowując przy tym tajemnicy ustawowo chronionej,
c. w czerwcu 2013 r. w S., będąc inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G. Oddział
w (...)., pełniąc funkcję publiczną, przyjął od P. R. korzyść majątkową w postaci wyrobów
wędliniarskich o wartości 120 złotych w zamian za zachowanie stanowiące naruszenie
przepisów prawa, tj. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym w ten sposób.
że przygotował przedsiębiorstwo Zakład Usług (...) prowadzone przez żonę P. R. M. R. do
kontroli realizowanej przez Wojewódzki Inspektorat (...) w G. w sposób powodujący
obniżenie wysokości przewidywanej kary,
przyjmując, że czyny opisane w punkcie IV lit. a, b, c wyroku stanowią ciąg przestępstw z art.
228 $ 3 k.k. w zw. zart. 4 $ I k.k. i za to na podstawie art. 228 $ 3 k.k. w zw. zart. 91 $ I k.k.
w zw. zart. 4 $ 1 k.k. skazuje go na karę roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, a
na podstawie art. 33 $ 1, 2i 3 k.k. w zw. zart. 4 $ I k.k. wymierza oskarżonemu obok kary
pozbawienia wolności karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość
jednej stawki na kwotę 30 (trzydzieści) złotych;
V.
na podstawie art. 45 $ 1 k.k. w zw. zart. 91 $ 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. orzeka od
oskarżonego A. P. przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej w kwocie 720
(siedemset dwadzieścia) złotych osiągniętej z popełnienia przestępstw opisanych w punkcie
TV lit. b i c wyroku;
VI.
uznaje oskarżonego A. P. w ramach czynu opisanego w punkcie 6 części wstępnej wyroku za
winnego tego, że w okresie od września 2011 r. do 11 czerwca 2013 r. w S. oraz na terenie
powiatu (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.
będąc funkcjonariuszem publicznym — inspektorem Wojewódzkiego Inspektoratu (...) w G.
Oddział w (...).. dopuścił się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków, wbrew
przepisom ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawy z dnia 21
listopada 2008 r. o służbie cywilnej, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września
2009 r. w sprawie kontroli przewozu drogowego i zarządzenia nr 70 Prezesa Rady Ministrów
z dnia 6 października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby
cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej w okolicznościach ściśle
związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego:
a. działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. oraz przy pomocy M. K. (1), w związku z
zapowiedzianą kontrolą spółki (...) zaproponował wspólnikowi tej spółki (...) realizację
prywatnej usługi przygotowania ww. spółki do kontroli organu, w którym sam pracował, w
sposób powodujący obniżenie wysokości kary z przewidywanej kwoty 30.000 złotych do
kwoty 7.950 złotych, podczas gdy po zapoznaniu się z dokumentacją przedsiębiorstwa i
stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy danych powinien był wszcząć
postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił
do ukrycia tych naruszeń poprzez przygotowanie dokumentacji, tj. stworzenie ewidencji
czasu pracy kierowców i przekazanie instrukcji postępowania powodujących uniknięcie kar
finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków
z tachografów cyfrowych w taki sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany
w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r.
w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego,
b. działając wspólnie i w porozumieniu z M. Ł. oraz przy pomocy M. K. (1) dokonał
przygotowania dokumentacji J. S. (...) PHU (...) w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko
nałożenia kary przy ewentualnej kontroli przedsiębiorstwa, podczas gdy po zapoznaniu się z
dokumentacją przedsiębiorstwa i stwierdzeniu nieprawidłowości wynikających z analizy
danych powinien był wszcząć postępowanie administracyjne zmierzające do ukarania
przedsiębiorcy, a tymczasem dopuścił do modyfikacji stwierdzonych naruszeń oraz przekazał
instrukcje postępowania skutkujące uniknięciem kar finansowych w dokumentach w postaci
wykresówek z tachografów analogowych i wydruków z tachografów cyfrowych w taki
sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany w art. 12 rozporządzenia
561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji
niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego,
czym działał na szkodę interesu publicznego wykonując obowiązki w sposób kolidujący z
obowiązującymi przepisami oraz przedkładając interes osobisty nad dobro wspólne obywateli
oraz interes państwa, podważając zaufanie obywateli do służby cywilnej, przy czym czynu
tego dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wynikającej z płatności
świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców w nieustalonej kwocie, którą podzielił
się z innymi ustalonymi osobami, kwalifikując ten czyn jako występek z art. 231 $ 2 k.k. w
zw. z art. 12 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. i zato na podstawie art. 231 $ 2 k.k. w zw. zart.4$1
k.k. skazuje go na karę roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art.
33 $1,2i3 k.k. w zw. zart. 4 $ | k.k. wymierza oskarżonemu obok kary pozbawienia
wolności karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na
kwotę 30 (trzydzieści) złotych;
VII.
na podstawie art. 91 $ 2 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego A. P.
jednostkowe kary pozbawienia wolności i w ich miejsce wymierza mu karę łączną roku i 10
(dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, wykonanie której na podstawie art. 69 $ 1 i2
k.k. i art. 70 $ 1 pkt 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. warunkowo zawiesza na okres 5 (pięciu) lat
próby;
VIII.
na podstawie art. 91 $ 2 k.k. w zw. zart. 4 $ | k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego A. P.
jednostkowe kary grzywny i w ich miejsce wymierza mu karę łączną 250 (dwustu
pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30
(trzydzieści) złotych;
IX.
uznaje oskarżoną M. K. (1) w ramach zarzucanego jej czynu za winną tego, że w okresie od
września 2012 r. do dnia 11 czerwca 2013 r. w D., w zamiarze, aby funkcjonariusze publiczni
A.P. i M. Ł. — inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego w G. Oddział w (...) dopuścili
się przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków, ułatwiła im to poprzez założenie
działalności gospodarczej (...) w D.. za pomocą której ww. funkcjonariusze w okolicznościach
ściśle związanych z działalnością Inspekcji Transportu Drogowego tworzyli dokumentację
ewidencji czasu pracy kierowców, dopuszczali do modyfikacji stwierdzonych naruszeń i
przekazywali przedsiębiorcom instrukcje postępowania powodujące uniknięcie kar
finansowych w dokumentach w postaci wykresówek z tachografów analogowych i wydruków
z tachografów cyfrowych w taki sposób, aby wyglądały na sporządzone w sposób wskazany
w art. 12 rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r.
w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego przedsiębiorców J. S. (...) PHU (...) i spółki (...), czym działała na szkodę interesu
publicznego dopuszczając, aby funkcjonariusze publiczni wykonywali obowiązki w sposób
kolidujący z obowiązującymi przepisami, a także aby przedkładali interes osobisty nad dobro
wspólne obywateli oraz interes państwa, podważali zaufanie obywateli do służby cywilnej,
przy czym czynu tego dopuściła się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wynikającej z
płatności świadczonych przez poszczególnych przedsiębiorców za pośrednictwem (...) w
nieustalonej kwocie, którą podzieliła się z innymi ustalonymi osobami, kwalifikując ten czyn
jako występek z art. 18 $ 3 k.k. w zw. zart. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 4$ I k.k. i zato na
podstawie art. 19 $ I k.k. w zw. zart. 231 $ 2 k.k. w zw. zart. 4 $ I k.k. skazuje ją na karę
roku pozbawienia wolności, wykonanie której na podstawie art. 69 $ 1 i 2 k.k. i art. 70 $ I pkt
1 k.k. warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby, a na podstawie art. 33 $ 1,213 k.k.
w zw. zart. 4 $ 1 k.k. wymierza oskarżonej obok kary pozbawienia wolności 40 (czterdzieści)
stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia)
złotych;
X.
na podstawie art. 63 $ 1 k.k. w zw. zart. 4 $ I k.k. zalicza oskarżonemu M. Ł. na poczet
orzeczonej w pkt. II wyroku kary grzywny okres tymczasowego aresztowania od dnia 12
czerwca 2013 r. do dnia 25 czerwca 2013 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego
pozbawienia wolności jest równoważny 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny;
XI.
na podstawie art. 63 $ 1 k.k. w zw. zart. 4 $ 1 k.k. zalicza oskarżonemu A. P. na poczet
orzeczonej w pkt. VIII wyroku kary łącznej grzywny okres tymczasowego aresztowania od
dnia 12 czerwca 2013 r. do dnia 25 czerwca 2013 roku, przyjmując, że jeden dzień
rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 2 (dwóm) stawkom dziennym
grzywny;
XII.
na podstawie art. 63 $ 1 k.k. w zw. z art. 4 $ 1 k.k. zalicza oskarżonej M. K. (1) na poczet
orzeczonej w pkt. IX wyroku kary grzywny okres zatrzymania w dniu 12 czerwca 2013 r.
przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 2 (dwóm)
stawkom dziennym grzywny;
XIII.
wymierza oskarżonym:
— M. Ł. 1.200 (tysiąc dwieście) złotych opłaty,
— A.P. 1.800 (tysiąc osiemset) złotych opłaty,
— M. K. (1) 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych opłaty;
XIV.
zwalnia oskarżonych z kosztów sądowych w pozostałym zakresie.
Sygn. akt XIV K 129/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 04 kwietnia 2017 roku
Sąd Rejonowy w Słupsku XIV Wydział Karny w składzie:
Przewodnicząca: SSR Joanna Hetnarowicz - Sikora
Protokolant: Paulina Szostakiewicz
po rozpoznaniu w dniach 11 sierpnia 2016 roku, 29 września 2016 roku, 27
października 2016 roku, 04 listopada 2016 roku, 25 listopada 2017 roku, 05 stycznia
2017 roku, 23 stycznia 2017 roku, 06 lutego 2017 roku i 23 marca 2017 roku
na rozprawie z oskarżenia prywatnego I.H. sprawy
P.P.
syna J.i M.zd.K.
urodzonego (...) roku w S.
oskarżonego o to, że:
w dniu 16 października 2014 roku w miejscowości K..zniesławił 1. H. w ten
sposób, że oskarżył ją o nieprawidłowości przy prowadzeniu gospodarki
finansowej Gminy K., w szczególności związane z nieprawidłowym
prowadzeniem rachunkowości Gminy K. oraz wykonywaniem bezprawnych
dyspozycji środkami pieniężnymi Gminy K., przez co mogło ją to narazić na
utratę zaufania potrzebnego do pełnienia stanowiska skarbnika Gminy K. oraz
wykonywania zawodu audytora wewnętrznego, działającego w sferze finansów
publicznych,
tj. o czyn z art. 212 $ 1 k.k.
1. uniewinnia P. P. od popełnienia zarzucanego mu oskarżeniem czynu, tj.
przestępstwa z art. 212 $ 1 k.k.;
2. na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. i art. 632a $ 2 pkt 1 k.p.k. kosztami
procesu w 50 % obciąża oskarżycielkę prywatną I. H., jednocześnie
orzekając, iż koszty procesu w pozostałych 50 % ponosi oskarżony P. P.
Sygn. akt XIV K 474/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 lutego 2017 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Marcin Machnik
Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra
po rozpoznaniu w dniach 22 grudnia 2016 r. i 9 lutego 2017 r. sprawy:
LW.
c.P.iM.zd.
ur.(...) r. WS.
oskarżonej o to, że:
w dniu 10 czerwca 2016 r. w miejscowości M., gmina (..) podczas zebrania jednostki
Ochotniczej Straży Pożarnej w M., w którym uczestniczyły 23 osoby, pomówiła E.K.,
iż jest on osobą karaną, „która ma 10 wyroków, z czego ostatni będzie zawieszony za
8 miesięcy, nie może formalnie działać na rzecz OSP i być w zarządzie”, a tym
samym poniżyła go w opinii publicznej oraz naraziła na utratę zaufania potrzebnego
dla danego stanowiska i rodzaju działalności,
tj. o czyn z art. 212 8 1 k.k.
I. przyjmując, że oskarżona l.W. dopuściła się tego, że w dniu 10 czerwca 2016 r.
w miejscowości M., gmina (...) podczas zebrania jednostki Ochotniczej Straży
Pożarnej w M., dostępnego dla publiczności, w którym uczestniczyło 27 osób,
pomówiła E. K. o to, że jest on osobą karaną, że jest zarejestrowany jako osoba
karana, że ma 10 wyroków, z czego ostatni będzie wygaszony za 8 miesięcy, że
nie może być prezesem i członkiem zarządu OSP, ponieważ jest osobą karaną,
czym poniżyła go w opinii publicznej oraz naraziła na utratę zaufania
potrzebnego dla danego stanowiska i rodzaju działalności, tj. występku z art.
212 $ 1 k.k., na podstawie art. 66 $ 1 k.k. i art. 67 $ 1 k.k. postępowanie karne
wobec niej warunkowo umarza na okres roku próby;
Il.
IL
na podstawie art. 67 $ 3 k.k. i art. 39 pkt 7 k.k. orzeka od oskarżonej I.W.
świadczenie pieniężne w kwocie 3.000 (trzy tysiące) złotych na rzecz Polskiego
Czerwonego Krzyża z siedzibą w Słupsku;
na podstawie art. 67 $ 3 k.k. w zw. zart. 728 1 pkt 2 k.k. zobowiązuje oskarżoną
1.W. do przeproszenia oskarżyciela prywatnego E.K. w terminie 30 (trzydziestu)
dni od dnia uprawomocnienia się wyroku poprzez jednorazową publikację w
gazecie „Głos Pomorza” o treści: „Przepraszam E.K. za to, że w dniu 10 czerwca
2016 r. w miejscowości M., gmina (...), podczas zebrania jednostki Ochotniczej
Straży Pożarnej w M. pomówiłam E. K. o to, że jest on osobą karaną, że jest
zarejestrowany jako osoba karana, że ma 10 wyroków, z czego ostatni będzie
wygaszony za 8 miesięcy, że nie może być prezesem i członkiem zarządu OSP,
ponieważ jest osobą karaną.l.W.”;
zasądza od oskarżonej I. W. na rzecz oskarżyciela prywatnego E. K. kwotę 3.800
(trzy tysiące osiemset) złotych, w tym 3.500 (trzy tysiące pięćset) złotych
tytułem kosztów zastępstwa procesowego;
obciąża oskarżoną kosztami sądowymi, w tym wymierza jej 100 (sto) złotych
opłaty.
Sygn. akt XIV K 658/16
POSTANOWIENIE
| Dnia 3 lutego 2017 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Marcin Machnik
Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra
po tozpoznaniu na posiedzeniu
w sprawie z oskarżenia pewna oskarżycielki prywatnej M. S.
przeciwko M. B. i M. W.
oskarżonym o czyn z art. 212 $ 1 k.k. w zb. z art. 212 $ 2 k.k. i art. 216 $ 2 k.k. w zw. z art.
11 $2k.k.
postanawia:
1. na podstawie art. 17 $ 1 pkt 1 k.p.k. umorzyć postępowanie wobec oskarżonego
M. W.;
2. na podstawie art. 17 $ 1 pkt 2 k.p.k. umorzyć postępowanie wobec oskarżonego
M. B.;
3. na podstawie art. 632 pkt| 1 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć oskarżycielkę
prywatną;
4. na podstawie art. 98 $ 2|k.p.k. odroczyć sporządzenie uzasadnienia do dnia 10
lutego 2017 r.
Sygn. akt XIV K 658/16
Uzasadnienie
postanowienia z dnia 3 lutego 2017 r.
Oskarżycielka prywatna M. S$. wniosła prywatny akt oskarżenia przeciwko M. B. i
arzucając im popelnienie czynu z art. 212 $ 1 k.k. w zb. z art. 212 $ 2 k.k. i art. 216
„kw zw. z art. 11 $ 2 k.k. w ten sposób, że w dniu 8 lipca 2016 r. poprzez
czenie na stronie internetowej Facebook.com (...) postu zawierającego informacje
o treści „Szanowni klienci, partnerzy i przyjaciele brandu (...). 2 lata temu
zaproponowałem wspólpracę M. S$. w wytworzeniu jej indywidualnego brandu
marketingowego. Od samego początku zasada funkcjonowania tej działalności zakładala
podzial biznesu 50/50. Jako Doradca Biz
organizując M. S$. najlepsze środow
Marketingu. Ni
esowy podejmowalem szereg dzialań wsparcia
o wytwórcze tak, aby odniosła sukces w
tety M. $. swoim wyjazdem i skrajnie nieodpowiedzialnym zachowaniem
wielokrotnie pokazala, że zainwestowane pieniądze, czas oraz zasoby ludzkie nie
powodują jej zrozumienia jak wielkie wsparcie otrzymała. Z dnia na dzień zerwała
wspólpracę pozostawiając nas w bardzo nieprzyjemnej sytuacji, którą chcemy z
pieczolowitością i odpowiedzialnością rozwiązać” pomówili oskarżycielkę prywatną o
postępowanie mogące poniżyć ją w opinii publicznej oraz narazić na utratę zaufania
publicznego potrzebnego do prowadzenia dzialalności gospodarczej.
Do prywatnego aktu oskarżenia załączono szereg dokumentów w tym m.in.
wydruk przedmiotowej strony internetowej, zawierającej tenże post otaz wydruki
korespondencji prowadzonej między stronami.
Zgodnie z art. 212 $ 1 k.k. odpowiedzialności podlega ten tylko, kto pomawia inną
osobę (...) o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii
publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub
rodzaju dzialalności. Znamiona przestępstwa zniesławienia można wyczerpać jedynie w
ramach czynności sprawczej, a mianowicie przez pomówienie. Przy czym pomawiać to
„bezpodstawnie zarzucić, niesłusznie przypisać coś komuś, oskarżyć o coś” (Uniwersalny
slownik języka polskiego, red. S. Dubisz, t. 3, Warszawa 2003, s. 338). Pomówienie musi
odnosić się do postępowania (np. popelnienie przestępstwa, prowadzenie niemoralnego
trybu życia) lub właściwości (np. alkoholizm, narkomania, zboczenie płciowe, choroba
psychiczna, a w prz padku podmiotu zbiorowego - np. chaos organizacyjny,
niekompetencja personelu), które mogą poniżyć daną osobę (a także podmiot zbiorowy)
w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska,
zawodu lub rodzaju dzialalności. Z kolei określone w treści art. 216 $ 1 k.k. przestępstwo
znieważenia jest przestępstwem skierowanym przeciwko godności osobistej człowieka. Że
względu na ten przedmiot ochrony za zniewagę uważa się zachowanie uwłaczające
godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę. Jest to przestępstwo o charakterze
formalnym, gdyż dla jego dokonania nie jest konieczny żaden konkretny skutek, a w
szczególności by adresat znieważającej wypowiedzi poczul się nią dotknięty, zatem
decydujące znaczenie mają nie subiektywne odczucia osoby znieważanej, lecz dominujące
w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe (zob. postanowienie SN z dnia 07.05.2008 t.,
sygn. akt III KK 234/07 — Biuletyn PK 2008/10/33). Samo subiektywne negatywne
odczucie pokrzywdzonego wbrew przyjętym normom postępowania nie wyczerpuje
znamion przestępstwa zniewagi.
przewidując, że jego słowa mogą
Wskazane powyżej typy
jeżeli do ich popełnienia dochod
Internetu.
Na tym etapie postępow:
jedynie dokonując analizy języki
zamieszczonej przez oskarżonegi
Sprawca musi chcieć znieważyć pokrzywdzonego, albo
mieć obraźliwy charakter, na to się godzić.
czynu zabronionego przewidują kwalifikowane postaci,
zi za pomocą środków masowego komunikowania, np.
ak nie dokonując w żadnej mierze oceny dowodów, a
wej zarzutu i stanowiącej jego podstawę wypowiedzi
M. B. na portalu facebook.pl należy jednak stwietdzić,
że oskarżony nie wskazał na żadne konkretne zachowanie, czy właściwości oskarżycielki
prywatnej mogące poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania.
W realiach sprawy działa!
polegające na sugerowaniu, że
oszukującą swoich kontrahentó
dokumentów wynika, że w jej
stronie internetowej dotyczących
niem bezprawnym miało być pomówienie oskarżycielki
jest ona osobą niedotrzymującą warunków umowy,
, nieodpowiedzialną. Z. tteści przedłożonych przez nią
ocenie, treść przedmiotowego zapisu uczynionych na
jej czekomego postępowania, znieslawiła ją i znieważyła,
a to zaś w konsekwencji spowodowało, że doznała ona krzywdy, bowiem utraciła
klientów oraz dobre imię.
Użyte przez oskarżonego) M.a B. sformułowania „(...) M. S. swoim wyjazdem i
skrajnie nieodpowiedzialnym zachowaniem (...)” z uwagi na ogólnikowy charakter nie
precyzują jakie konktetnie zachowanie miało wystąpić po stronie oskarżycielki prywatnej.
Trudno bowiem przyjąć, by zachowanie polegające na wyjeździe mogło zostać
zakwalifikowane jako sprzeczne |z przyjętymi zasadami prawa lub moralności, czy też z
etyką, z kolei „skrajnie nieodpowiedzialne zachowanie” jest wyrażeniem ocennym,
nieptecyzyjnym, nieosttym, nadtó nie sposób na ich podstawie wysnuć wnioski w zakresie
niedotrzymywania warunków | umowy, oszukiwania kontrahentów, bądź braku
odpowiedzialności. Tym samym logika i wymowa sformułowanego w ten sposób zarzutu
nie pozwala na przyjęcie, że chodzi o jakiekolwiek postępowanie oskarżycielki prywatnej
sprzeczne z prawem. Dokonując analizy wypowiedzi oskatżonego M. B. nie sposób
doszukać się przypisania oskarżycielce prywatnej czegoś negatywnie ocenianego.
Pomówienie musi odnosić się do postępowania, tym samym sprawca przypisuje
pomawianemu coś negatywnie ocenianego, co w konsekwencji może doprowadzić do
poniżenia pomawianego w opinii publicznej lub może narazić go na utratę zaufania
potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Przy czym
„narażenie na utratę zaufania to spowodowanie, że podmiot określony w przepisie,
obdarzany dotychczas przez innych należnym mu zaufaniem, może to zaufanie stracić. O
zniesławiającym charakterze wiadomości jednak nie decyduje subiektywne odczucie
pokrzywdzonego, lecz ocena obiektywna, tj. stwierdzenie czy w odczuciu społecznym jest
to zniesławienie.” (M. Kalitowski, teza 4 i 5 do art. 212, s. 1067-1068, w: Kodeks karny.
Komentarz, ted. M. Filar, wyd. LexisNexis, Warszawa 2012).
Analiza treści opublikowanego przez oskarżonego M. B. postu w powiązaniu z
treścią zarzutu nie pozwala na przyjęcie tezy oskarżycielki, albowiem sfotmułowanie
wypowiedzi, cytowanej wyżej, nę przekłada się wprost na sformułowanie zarzutu wobec
braku możliwości przypisanie negatywnie ocenianego postępowania lub właściwości po
stronie oskatżycielki prywatnej.
Dokonując analizy zarzutu sformułowanego w akcie oskarżenia w odniesieniu do
oskarżonego M. W. nie sposób |nie zauważyć, że zamieszczony na portalu facebook.pl
post został opatrzony wyłącznie imieniem i nazwiskiem M. B., a zatem należy
wnioskować, wobec braku jakiegokolwiek innego dowodu przeciwnego, że formułował
on wypowiedzi we własnym imieniu, na co wskazują także konkretne sformułowania
(„zaproponowalłem”, „podejmowalem”), a podkreślić należy, że oskarżycielka prywatna
nie przedlożyla żadnego dowodu na okoliczność, że również i oskarżony M. W.miał być
współautorem tej wypowiedzi. Oskatżycielka prywatna w celu potwierdzenia sprawstwa
M. W. załączyla wydruk prywatnej korespondencji między stronami za pośrednictwem
komunikatora Messenger, która jednak nie jest tożsama z twierdzeniami oskarżonego M.
B., wskazanymi przez oskarżycielkę _ prywatną jako wypełniającymi znamiona
przestępstwa.
Podkreślić w tym miejscu trzeba, że przestępstwo zniesławienia może być
popełnione jedynie przez pomówienie pokrzywdzonego wobec innej osoby. Koniecznym
jest więc, aby informacje o postępowaniu lub właściwościach, które mogą poniżyć jakąś
osobę w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego
stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności zostały przekazane innym osobom, niż ta,
krórej te wiadomości dotyczą. Taka sytuacja nie zachodzi w niniejszej sprawie, skoro
oskarżony M. W. kierował swoje wypowiedzi, pomijając już ich wymowę, jedynie wobec
oskarżycielki prywatnej.
W art. 17 $ 1 pkt 1 k.p.k. ujęta została przeslanka materialnoprawna. Użyty w tym
przepisie zwrot „czynu nie popelniono” należy zarówno w ten sposób, że dane zdarzenie
w ogóle nie miało miejsca oraz, że czynu nie popelniła dana osoba (zob. R.A. Stefański,
Podstawy i przyczyny umorzenia postępowania przygotowawczego, Prok. i Pr. 1996, Net
12). Ponieważ brak jest jakiegokolwiek dowodu przemawiającego za wnioskiem, że
współautorem kwestionowanej bowiedzi oskarżonego M. B. byl również oskarżony M.
W. należy stwierdzić, że zachodzi wobec tego oskarżonego przesłanka opisana w art. 17
$ I pkt 1 k.p.k.
Wystąpienie przeslanek określonych w art. 17 $ 1 pkt 1 i 2 k.pk. przed
rozpoczęciem przewodu sądowego powoduje umorzenie postępowania w formie
postanowienia (postanowienie Sądu Najwyższego z 6 maja 1993 r., II KRN 62/93, Wok.
1993, Nr 11, s. Ó).
W świetle powyższego należy więc stwierdzi w niniejszej sprawie zaistniały
negatywne przeslanki procesowe albowiem w odniesieniu do oskarżonego M. W należy
uznać, że czynu nie popelniono, zaś w przypadku oskatżonego M. B. brak jest znamion
czynu zabronionego, co uzasadnia umorzenie postępowania.
O kosztach postępowania orzeczono, w związku z takim rozstrzygnięciem, w
opatciu o art. 632 pkt 1 k.p.k.
Sygn. akt XIV K 838/16
POSTA NOWIE NIE
Dnia 2 czerwca 2017 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Hetnarowicz-Sikora
Protokolant: ---
po rozpoznaniu w dniu 02 czerwca 2017 roku
w sprawie z oskarżenia prywatnego P. Z . przeciwko J. M.
oskarżonemu z art. 212 8 2 k.k.
z wniosku pełnomocnika oskarżyciela prywatnego
w przedmiocie umorzenia postępowania
na podstawie art. 492 $ 1 k.p.k.
postanawia:
1. umorzyć postępowanie w sprawie;
kosztami procesu obciążyć Skarb Państwa;
3. nakazać zwrot P . Z . kwoty 300 zł (trzystu złotych) wniesionej tytułem
zryczałtowanych kosztów postępowania prywatnoskargowego.
p
Uzasadnienie:
W niniejszej sprawie P . Z . oskarżył ] . M. oczyn zart. 2128 2 k.k.
Pismem z dnia 25 maja 2017 roku pełnomocnik oskarżyciela prywatnego złożył
wniosek o umorzenie postepowania albowiem strony zawarły ugodę. Do treści
wniosku pełnomocnik doręczył kopię umowy pojednania.
W myśl art. 492 $ 1 k.p.k. w razie pojednania stron postępowanie umarza się.
Sygn. akt XIV K3/17
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 1 sierpnia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Marcin Machnik
Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra
po rozpoznaniu w dniach 16 marca, 9 maja i 18 lipca 2017 r. sprawy:
P.P.
syna J.iM.zd.K.
ur. (...) r. wS.
oskarżonego to, że:
w dniu 16 października 2014 r. w miejscowości (...), podczas przedstawiania swojego
programu wyborczego w wyborach na wójta (...), pomówił M. Ś., sprawującego
funkcję Dyrektora Gminnego Centrum Kultury i Promocji w (...), o niezgodne z
prawem działanie, związane z nieprawidłowym dysponowaniem środkami
pieniężnymi, stanowiącymi budżet (...) będącego samorządową instytucją kultury,
przez co mógł narazić M. Ś. na utratę zaufania potrzebnego dla sprawowania
stanowiska dyrektora ww. instytucji,
tj. o czyn z art. 2125 1 k.k.
I. uniewinnia oskarżonego P. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu;
II. kosztami postępowania obciąża oskarżyciela prywatnego M.S.
Sygn. akt XIV K 24/17
PROTOKÓŁ
posiedzenia pojednawczego
Dnia 15 maja 2017 roku
Sąd Rejonowy w Słupsku XIV Wydział Karny
Sprawa z oskarżenia prywatnego
Przeciwko B. I.
Oskarżonej z art. 212 8 2 k.k.
Przewodniczący SSR Ryszard Błencki
Protokolant prot. sąd. Monika Skóra
Posiedzenie rozpoczęto o godz. 14.00. Posiedzenie odbyło się z wyłączeniem jawności (art.
95b $ 1 k.p.k.)
(..)
Sąd postanowił:
1. na podstawie art. 492 $ 1 k.p.k. wobec pojednania się stron umorzyć postępowanie w
sprawie z oskarżenia prywatnego T. D. przeciwko B. I. o czyny z art. 212 8 2 k.k.,
2. na podst. art. 632 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 622 k.p.k. koszty postępowania
ponoszą strony w zakresie przez siebie poniesionym, za wyjątkiem uiszczonych
przez oskarżyciela prywatnego zryczałtowanych wydatków postępowania, które
zostaną mu zwrócone z urzędu;
albowiem
w dniu dzisiejszym na posiedzeniu pojednawczym strony zawarły umowę
pojednania, na mocy której oskarżona zobowiązała się do zaniechania w przyszłości
publikowania treści dotyczycących T. D.za pomocą środków masowego
komunikowania się.
Zgodnie z art. 492 $ 1 k.p.k. postępowanie umarza się, jeśli strony w postępowaniu
prywatnoskargowym pojednały się.
O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą wyrażoną art. 632 pkt 1 k.p.k. w
zw. z art. 622 k.p.k., jako że strony w zawartej ugodzie nie uregulowały tego inaczej.
W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji.
Sygn. akt XIV K 381/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 marca 2017 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Ryszard Błencki
Protokolant: st. sek. sąd. Ewa Leśniak
przy udziale Prokuratora: |
po rozpoznaniu w dniach 2 listopada i 21 grudnia 2015 r., 8 lutego, 14 marca, 4, 6 i 27
kwietnia, 25 maja, 6 lipca, 19 października i 28 listopada 2016 r., 13 stycznia, 17 lutego i 15
marca 2017 r.
sprawy M. D. (D.) zd. Z.
córka Z. i A. zd. K.
ur. (...) w Rz.
z oskarżenia prywatnego C. K. B. sp. z ograniczoną odpowiedzialnością w P. oraz D.C.
oskarżonej o to, że:
w 2014 r. w $., w wywiadzie udzielonym Pani B. Rz. (...) a opublikowanym następnie
o5 października 2014 r. w internetowej wersji serwisu „ (...)” pod adresem (...)
pomówiła oskarżyciela prywatnego C .K. B . spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w P.. za pomocą środków masowego komunikowania o to, że:
1) oskarżyciel prywatny w roku 2014 bezprawnie posługiwał się w postępowaniu o
udzielenie zamówienia publicznego polegającego na przeprowadzeniu kursów języka
angielskiego w C . Sz. M. W., prowadzonym przez 6. W . O .G. w U ., danymi
osobowymi, danymi dotyczącymi doświadczenia zawodowego oraz innymi danymi
oskarżonej bez jej wiedzy i zgody,
2) oskarżyciel prywatny w roku 2014 W postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego polegającego na przeprowadzeniu kursów języka angielskiego w C . Sz. M
.W . prowadzonym przez 6. W. O.G.w U ., fałszywie opisał oskarżoną jako
posiadającą dwuletnie doświadczenie w nauczaniu w jednostkach obrony narodowej
celem przedstawienia jej jako lektora wiodącego kursu,
co stanowi pomówienie o takie postępowanie i właściwości, które mogą narazić
oskarżyciela prywatnego na utratę zaufania potrzebnego dla prowadzonego rodzaju
działalności, polegającej na organizacji szkoleń;
tj. o czyn z art. 212 $ 2 k.k.
IL.
w 2014 r. w S$ ., w wywiadzie udzielonym Pani B. Rz. ( ...”), a opublikowanym
następnie 05 października 2014 r. w internetowej wersji serwisu „ ...” pod adresem
(...) pomówiła oskarżycielkę prywatną D .© . za pomocą środków masowego
komunikowania o to, że:
1) oskarżycielka prywatna w roku 2014 bezprawnie posługiwała się w postępowaniu o
udzielenie zamówienia publicznego polegającego na przeprowadzeniu kursów języka
angielskiego w C.Sz . M .W ., prowadzonym przez 6. W . O. G.wU.., danymi
osobowymi, danymi dotyczącymi doświadczenia zawodowego oraz innymi danymi
oskarżonej bez jej wiedzy i zgody,
2) oskarżycielka prywatna w roku 2014 w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego polegającego na przeprowadzeniu kursów języka angielskiego w C. Sz . M
. W ., prowadzonym przez 6. W. O.G.w U ., fałszywie opisała oskarżoną jako
posiadającą dwuletnie doświadczenie w nauczaniu w jednostkach obrony narodowej
celem przedstawienia jej jako lektora wiodącego kursu,
co stanowi pomówienie o takie postępowanie i właściwości, które mogą narazić
oskarżycielkę prywatną na utratę zaufania potrzebnego dla zajmowanego stanowiska
— (prezesa zarządu spółki prowadzącej działalność gospodarczą, polegającą na
organizacji szkoleń);
tj. o czyn z art. 212 $ 2k.k.
uniewinnia M . D.. od popełnienia zarzucanych jej oskarżeniem czynów;
awie art. 632 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. kosztami procesu obciąża
eli prywatnych C .K. B. sp. z 0.0. Z siedzibą w P . oraz D.C. w częściach
równych.
Sygn. akt XIV K94/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 2 lutego 2017 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Marcin Machnik
Protokolant: prot. sąd. Monika Skóra
po rozpoznaniu w dniach 18 listopada 2016 r., 13 i 20 stycznia 2017 r. sprawy:
B.P.
córki J. i K. zd. M.
ur. ... . WS.
oskarżonej o to, że:
1. w okresie od 30 września do 30 listopada 2015 r. na zabawie „Halloween”, która
odbywała się w Rz. na świetlicy opowiadała innym, że w czasie pracy pani K. W. robi
stroiki z przyborów i rzeczy będących wyposażeniem świetlicy, które później
sprzedaje, a zyski bierze dla siebie, o to, że kradnie ogólne wyposażenie z sali łącznie
z zabawkami, o to, że nagannie zachowuje się w stosunku do dzieci, że popycha
dzieci, o to, że przebywając na zwolnieniach lekarskich L-4 dorabia sobie w innych
pracach,
tj. o czyn z art. 212 8 1 k.k.
2. w okresie od 1 stycznia do 23 stycznia 2016 r. opowiadała ]. G., że K. W. kradnie
artykuły szkolne, środki czystości,
tj. o czyn z art. 2121 k.k.
I. uniewinnia oskarżoną B. P. od popełnienia zarzucanych jej czynów;
IL. kosztami postępowania obciąża oskarżycielkę prywatną K. W.
Sygn. akt XIV K 27/17
POSTANOWIENIE
Dnia 21 kwietnia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Słupsku w XIV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Hetnarowicz-Sikora
Protokolant: prot. sąd. Paulina Szostakiewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu
w sprawie z oskarżenia oskarżyciela prywatnego L. K.
przeciwko B. T.
oskarżonemu o czyn z art. 212 $$ 2 k.k.
postanawia:
1. na podstawie art. 17 $ 1 pkt 2 k.p.k. umorzyć postępowanie;
2. na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć oskarżyciela
prywatnego.
Uzasadnienie:
Oskarżyciel prywatny L. K. wniósł prywatny akt oskarżenia przeciwko B. T.
zarzucając mu popełnienie czynu z art. 212 $ 2 k.k. w ten sposób, że w dniu 14 stycznia
2017 r. w S$. za pośrednictwem środków masowego komunikowania, tj. artykułu
prasowego w gazecie codziennej „Głos Pomorza” pomówił L. K. twierdząc, że w dniu
04 stycznia 2017 r. podczas treningu judo w klubie TS J. G.S, w którym L. K. jest
prezesem i trenerem, szykanował on i obrażał syna B. T., tj. W. T., przy czym
twierdzenia te, będące kłamstwem, miały na celu wyłącznie narażenie
pokrzywdzonego na utratę zaufania potrzebnego dla jego stanowiska i działalności jako
prezesa i trenera TS J. G. $., tj. o czyn z art. 212 $ 2 k.k.
Do prywatnego aktu oskarżenia załączono m.in. wydruk przedmiotowego
artykułu pt. „Incydent po treningu”, w którym przytoczono wypowiedź B. T.: „Podczas
treningu prowadzący zajęcia L. K. szykanował i obrażał mojego syna W., w obecności
osób uczestniczących w zajęciach”.
Zgodnie z art. 212 8 2 k.k. odpowiedzialności podlega ten tylko, kto za pomocą
środków masowego komunikowania pomawia inną osobę o takie postępowanie lub
właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania
potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Znamiona
przestępstwa zniesławienia można wyczerpać jedynie w ramach czynności sprawczej, a
mianowicie przez pomówienie. Pomawiać to „bezpodstawnie zarzucić, niesłusznie
przypisać coś komuś, posądzić, oskarżyć o coś” (Uniwersalny słownik języka polskiego,
red. $. D, t. 3, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, s. 338). Treść
pomówienia nie może jednak obejmować oceny, a powinna sprowadzać się wyłącznie
do faktów. Oceny nie stanowią bowiem zniesławienia (L. Gardocki, Prawo..., 2010, s.
279; tenże Europejskie standardy wolności wypowiedzi a polskie prawo karne, PiP
1993, z. 3, s.17;P. H,J. S., Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej, Kraków
2002, s. 26; |. Z., Zniesławienie..., s. 232 in. 281). Karalność ocen z jednej strony
stanowiłaby zbytnią ingerencję w sferę wolności ekspresji, zaś z drugiej nie
poddawałaby się weryfikacji w kategoriach prawdy i fałszu, czego wymaga art. 21351
k.k. Uwzględniając powyższe oraz mając na uwadze linię orzeczniczą ETPC (porównaj:
wyrok ETPC z dnia 14 czerwca 2016 r. K. v. Polska, skarga nr 619/12, czy wyrok ETPCz z
dnia 23 października 2012 roku J.i Ż. v. Polska, skarga nr 19127/06) należy stanąć na
stanowisku, że za formułowanie ocen nie można karać. Należy przecież pamiętać, że
prawda jest niepodzielna. Jeśli zatem ktoś przedstawia niepełny obraz rzeczywistości i
przytacza cudzą wypowiedź, która ocenia następnie jako szykanowanie i obrażanie,
przeinaczając prawdziwą wypowiedź źródłową lub przeinaczając sposób zachowania
osoby mającej obrażać/ szykanować inną, to takie zachowanie może być uznane za
zniesławiające, ale w zakresie, w jakim doszło do przytoczenia nieprawdziwych bądź
przeinaczonych słów albo w zakresie, w jakim opisano w sposób nieprawdziwy
konkretne zachowanie tej osoby wobec innej, która poczuła się
obrażona/szykanowana, nie zaś w zakresie odnoszącym się do oceny tych słów lub
postepowania jako obrażanie lub szykanowanie. Pojęcia „obrażać” i „szykanować” są
wszakże pojęciami nieostrymi i z zasady ocennymi. Warto przytoczyć również pogląd
prezentowany przez A. M., że "pomówienie o niewłaściwe postępowanie powinno
powoływać się na fakty, natomiast nie może ograniczać się do samych ocen
dotyczących właściwości lub cech jednostki lub jej postępowania." (A. M., kom. do art.
212 k.k. (w:) A. M., Kodeks karny..., LEX/el. 2010).
Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, na tym etapie
postępowania, nie dokonując w żadnej mierze oceny dowodów, a jedynie dokonując
analizy językowej zarzutu i stanowiącej jego podstawę wypowiedzi trzeba stwierdzić,
że oskarżony nie wskazał w swej wypowiedzi prasowej żadnych okoliczności
związanych z opisem konkretnego zachowania L. K. czy przytoczeniem konkretnych
jego wypowiedzi, które podlegałyby następnie obiektywnej ocenie pod kątem tego, czy
stanowiły one obrażanie lub szykanowanie, a jedynie ocenił zachowanie
pokrzywdzonego jako szykanowanie i obrażanie syna oskarżonego.
Taka forma zarzutu pozwala jednoznacznie stwierdzić, że oskarżony odebrał
zachowanie L. K. jako szykanowanie i obrażanie. Stwierdzenie „szykanował i obrażał
nie pozwala jednak na ustalenie, jakie konkretnie zachowanie B. T. zarzucił w tym
zakresie L. K., co uniemożliwia dokonanie oceny tego zachowania lub wypowiedzi
wobec W. T. w kategoriach prawdy lub fałszu.
Logika i wymowa sformułowanego w ten sposób zarzutu nie pozwala na
przyjęcie, że można obiektywnie zweryfikować, czy konkretne zachowanie L. K. miało
charakter obrażania i szykanowania kogokolwiek, czy nie. O zniesławiającym
charakterze wypowiedzi nie decyduje przecież subiektywne odczucie pokrzywdzonego,
lecz ocena obiektywna, tj. stwierdzenie czy w odczuciu społecznym jest to
zniesławienie” (M. K., teza 4 i 5 do art. 212, s. 1067-1068, w: Kodeks karny. Komentarz,
red. M. F., wyd. LexisNexis, Warszawa 2012). Aby jednak dokonać oceny obiektywnej,
sprawca zniesławiającej hipotetycznie wypowiedzi musi sformułować w swej
wypowiedzi zarzut konkretnego zachowania, a nie poprzestać na stwierdzeniu, iż
„doszło do szykanowania i obrażania”. W niniejszej sprawie związek pomiędzy
wypowiedzią oskarżonego a możliwością ustalenia, czy doszło do obrażania i
szykanowania w kategoriach obiektywnych, czy też nie, jest zatem na tyle odległy, że
uniemożliwia jego identyfikację.
W świetle powyższego należy więc stwierdzić, że w niniejszej sprawie zaistniała
negatywna przesłanka procesowa w postaci braku znamion czynu zabronionego,
uzasadniająca umorzenie postępowania.
Z uwagi na treść rozstrzygnięcia o kosztach postępowania orzeczono w oparciu
o art. 632 pkt 1 k.p.k.