Pi
urpysToq
JO, A
ofamouofag NPŁS J0JĄDIAI
eumeud
wpjsjaqn] alMozsewo |
£T0OZTTZ0 upy
uwbjs|aqn] 3IMOZSELUO | M
12 -'799'02 ELE|a2UEY 390 fezipuy | M yS EJp EUMELd EBNISĄO LTOZ'90'£7 | ogamouoley npes eumeud E3nisqO *)
Iv !byun; erusiuład
EMEZSIEĄ ZEJ0 UJAMOQOSO
'0'0 z 'ds dno19 | UsAuep AUOJY00 SIS2JĄEZ
Hz OZ Tzz'0z juawa3eUeE O0O | MEŚNisn emosyajdwoy L102'90'60 LL0Z'T'ObO'wpv Idv eŚnisn | '9
*qn] 8IMOzsewWo]
M o3amouof2y
npes nquApnq »soąsAza
MEPDOJM eruewAz.1n | eluejEzids
47 08'brE' 907 10 '0 z 'dS Bulueaj |aduu| E3nłsn emos)a|duuoy LT0Z€0'87 | ŁTOC T'T97' upy EluejEzids EBNis s]
105822 Y2! zeJ0 MOpzefod
bisiaqn] ypAuu! | MOPOYJOLUES
sluuarzp /AMOZJ8Z1 MOZSEWO | Sa1dXOSUEL | eiuemoyJed
Pomop uapaf ez łz GT'9 AnIuedazoz$ ZSNIJEJN o8aMmoqopołe2 EBnisN LTOZ'E0'ŁT LT0Z'z'T9Z'WpY SIUEMOJJEd p
LTOZ/ZZT 1U Emo
P2l0$ , WĄZTZ' p uwpjsjaqn] s!Mozsewo| MOĄ8I0$ J01qpo MmoyĄaIo$ sluszpemoJdpo
EPoMm - W |Z6T Z M'0'OZEJJodS NIADd 15poM M 2IUSZJ]EdOEZ LTOZ'€0'9T ! 5poMm M alUDZJJEdOEZ "e
(dzd
8 bid p '1Je) oana 000 0€
Mom) Op 'YJAMOJJOJO
UBIMOQUIEZ ZŁO
ypAuzoijqnd UusIMOLEZ
9IMEJd o AME]SN
OB3UMEJd €!z bid p '1sn ST e 9102/82/027' I" upy
Aopey ELEJ3JUEy M auoj$a140 amMOdnyez dzd o '1sn € ! ZJĄd b '1sn ST
2 -'GE8'ZT DISMa|OJY 1101d aluejeIzp azdlu20WOd LTOZ'TO'6T | "He amodnyez aluejeizp azo1uo0Wod z
MOZS8IqNIH
"ZOd 'd l dHa IBnisN
I -'09S'b ANzofEIMEW EUUY dHa |Bnisn LTOZ'T0'z0 9T0Z/42/0ZZ''wpv dHg eSnisqo | "I
Amoun Jolupazid Amoun EIDJEMEZ EJEQ aiuaiujodazozsAM *d]
EJOMY
EU0.1S
feuzoijqnd ifoewuoju! siuaiuda]sopn o nys
im op Auozpbziods — /T07/40/TE-£TOZ/TO/TO 52.40 Ez mown zejA
Sygn. akt II K 312 /14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 stycznia 2017 roku
Sąd Rejonowy w Tomaszowie Lubelskim II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SR Katarzyna Kawalec
Protokolant: sekr. Justyna Puzyna
po rozpoznaniu w dniach: 14 czerwca 2016 roku, 19 lipca 20Ł6 roku, 5 paździemika 2016
roku, 16 listopada 2016 roku, 11 stycznia 2017 roku
sprawy USERZŚWEEJcóki Tamągi EGHNEESZ domu KSRG urodzonej Wzmag
GsEGmm „ | (OREŃNRRERE?
oskarżonej o to, że:
w okresie od 02.11.2012 roku do 11.04.2014 roku na portalu GRANI: drogą e-mail
rozpowszechnia nieprawdziwe oskarżenia wobec Gsmzmam Kgsmumuge © posiadanie
kluczy do mieszkania w WSREMEENĘ przy ulicy WEEDUNEUNNNWEC | przebywania tam
wielokrotnie od śmierci KSS KWI co spowodowało poniżenie jego osoby w
wśród spadkobierców, jako osoby prowadzącej postępowania spadkowego po cioci
KSRREEEEE* K GEENEĘ (ziuariej w WSRMEEB przy ul. GMEGRESNENENKĄ | narażenia go na
utratę ich zaufania, nadto o rozpowszechnianie nieprawdziwy zarzut że: wziął po 50 zł od
każdego ze spadkobierców (10 osób) za wniesienie sprawy spadkowej czyli 500 zł,
to jest o czyn z art. 212 $1 k.k.
USER ZSB uznaje za winną tego, że: w okresie od 2 listopada 2012 roku do 8 maja
2014 roku, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru zniesławiła
GEaGE> K GERE |-|cfonicznie, w korespondencji mailowej kierowanej do niego oraz
do innych uczestników postępowania w sprawie GHNIEBES o stwierdzenie nabycia spadku
po Kozatomtnyy GRRGMEŚ 0:22 na SEASEEMEGE w tcn sposób, iż zarzucała mu pobranie opłaty
za prowadzenie sprawy w wysokości zawyżonej, pobieranie pieniędzy tytułem zwrotu
kosztów podróży w wysokości zawyżonej, prowadzenie sprawy w sposób nieudolny,
posiadanie kluczy do mieszkania przy ul. SEM w W aezzw nie dokładanie
starań w związku z konieczności ponoszenia opłat eksploatacyjnych związanych z
utrzymaniem w/w mieszkania tj. o postępowanie, które mogło go poniżyć w opinii publicznej,
tj. dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 212 I k.k. w zw. zart. 12 k.k. i za to:
na podstawie art. 212 $ 1 k.k. w zw. zart. 33 $ 1 i 3 k.k skazuje USHISIIĄ Z GREB na
karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej
dziennej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;
na podstawie art. 628 pkt 1 k.p.k. zasądza od US Zdlfna rzecz oskarżyciela
prywatnego Gzpjpgmunę: K GR kwotę 15810,62 (piętnaście tysięcy osiemset dziesięć
złotych sześćdziesiąt dwa grosze) złotych tytułem wydatków poniesionych w sprawie.
na podstawie art. 628 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973
roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1973 roku, Nr 27, poz. 152) zasądza od
Usg ZałgB na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci opiaty w wysokości 50
(pięćdziesiąt) złotych.
Sygn. akt II Kz 127/17
POSTANOWIENIE
Dnia 19 maja 2017 r.
Sąd Okręgowy w Zamościu II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia S.0. Przemysław Szyszka
Protokolant st. sekr. sąd. Jarosław Kamiński
po rozpoznaniu w sprawie USE Zamtg, córki Tammy | ESTER z domu
KSMEB, urodzonej WEEEEEEM roku w TMM
skazanej za czyn z art. 2128 1 k.k.
na skutek zażalenia wniesionego przez skazaną na zawarte w wyroku Sądu
Rejonowego w Tomaszowie Lubelskim z 20.01.2017 r., w sprawie sygn. akt
II K 312/14 rozstrzygnięcie w przedmiocie zwrotu na rzecz oskarżyciela
prywatnego Gqizyzyyyę KUMIEGE wydatków poniesionych w sprawie
na podstawie art. 437 $ 2 k.p.k.
postanawia
uchylić zawarte w wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie
Lubelskim z dnia 20 stycznia 2017 roku w sprawie sygn. akt II K 312/14
rozstrzygnięcie w przedmiocie zwrotu przez skazaną USIMIE ZGRMMEnNa rzecz
oskarżyciela prywatnego Giujnye Kulig poniesionych przez niego
wydatków związanych z jego udziałem w sprawie i w tym zakresie przekazać
sprawę Sądowi Rejonowemu w Tomaszowie Lubelskim do ponownego
rozpoznania.
UZASADNIENIE
W wyroku z dnia 20 stycznia 2017 roku, w sprawie sygn. akt II
K 312/14 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Lubelskim, uznając USMIiS ZW
za winną popełnienia czynu z art. 2128 1 k.k. skazał ją na karę grzywny w
wysokości 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej dziennej stawki
na kwotę 10 złotych. Jednocześnie wyrokiem tym Sąd Rejonowy w
Tomaszowie Lubelskim zasądził od USB ZSMgĘ NA rzecz oskarżyciela
prywatnego kwotę 15810,62 złotych tytułem poniesionych przez niego
wydatków związanych z jego udziałem w sprawie
Zażalenie na to rozstrzygnięcie zawarte w wyroku złożyła USED
ZGBER kwestionując w nim jego prawidłowość i zarzucając sądowi, iż ten nie
zweryfikował złożonego przez oskarżyciela prywatnego spisu kosztów dojazdu
poniesionych przez niego, a związanych z jego udziałem w sprawie.
Z treści zażalenia wynika, że zmierza ono do zmiany
zaskarżonego rozstrzygnięcia i obniżenia zasądzonej przez sąd kwoty
poniesionych przez oskarżyciela prywatnego kosztów dojazdu związanych z
jego udziałem w sprawie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie, o ile kwestionuje prawidłowość zawartego w wyroku
Sądu Rejonowego w Tomaszowie Lubelskim z dnia 20 stycznia 2017 roku w
sprawie sygn. akt II K 312/14 rozstrzygnięcia w przedmiocie zwrotu przez
skazaną USRMEE ZM na rzecz oskarżyciela prywatnego GGiasme
KGREEBGG6 poniesionych przez niego wydatków związanych z jego udziałem
w sprawie zasługuje na uwzględnienie, co powoduje konieczność uchylenia
tegoż rozstrzygnięcia.
Przy rozpoznania niniejszej sprawy w zakresie zwrotu kosztów
dojazdów oskarżyciela prywatnego na rozprawy Sąd I instancji dopuścił się
bowiem tego typu uchybień, które nie mogą być konwalidowane w
postępowaniu odwoławczym.
Przede wszystkim zawarte w wyroku uzasadnienie zaskarżonego
rozstrzygnięcia dotyczące zasądzenia na rzecz oskarżyciela prywatnego
GRREEEU < GEGMH poniesionych przez niego wydatków związanych z
jego udziałem w sprawie uniemożliwia jego kontrolę odwoławczą.
I tak uzasadnienie we wskazanym powyżej zakresie ogranicza się w
zasadzie do stwierdzenia, iż Sąd zasądził na rzecz oskarżyciela prywatnego
kwotę 15810,62 złotych tytułem wydatków poniesionych w sprawie,
albowiem koszty te zostały przez oskarżyciela prywatnego wykazane,
załączono spis kosztów związanych z koniecznością uczestniczenia w
rozprawie poprzez wskazanie terminów rozpraw, w których on Uczestniczył
wraz z ilością przejechanych kilometrów oraz kwoty poniesionej przez niego
w związku z podróżą odbytą własnym środkiem transportu.
Oskarżyciel wyliczył kwotę 13854,08 zł / wchodząca w skład powyższej
kwoty 15810,62 zł/ zwrotu kosztów podróży jako iloczyn przejechanych
kilometrów własnym pojazdem, którym dojeżdżał za rozprawę, przez stawkę
za jeden. kilometr przebiegu, ustaloną rozporządzeniem Ministra
Infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz
sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych
samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością
pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.). Przepisy wspomnianego
rozporządzenia przewidują stawkę za 1 kilometr przebiegu samochodu o
pojemności silnika powyżej 900 cm? - 0,8358 zł. Trzeba jednak zauważyć, że
wskazany iloczyn stanowi górną granicę roszczenia strony o zwrot kosztów
podróży. Natomiast stronie przysługuje prawo domagania się zwrotu
rzeczywiście poniesionych racjonalnych i celowych kosztów podróży, które
mogą być niższe niż wskazana górna granica.
Z akt sprawy nie wynika, aby wydając zaskarżone postanowienie Sąd
zweryfikował podane przez oskarżyciela prywatnego wyliczenia dotyczące
kosztów jego przyjazdu na rozprawy, chociażby odbierając od niego
oświadczenie, czy w trakcie tych dojazdów własnym samochodem, który jak
wynika z dołączonej do akt kserokopii dowodu rejestracyjnego zaopatrzony
jest w instalację gazową -k. 415 korzystał z tego rodzaju paliwa, jak była
cena tego paliwa czy też oświadczenia o wysokości spalania silnika jego
samochodu. Nie zweryfikował też Sąd Rejonowy ilości terminów rozpraw jna,
które stawił się oskarżyciel prywatny mimo, że na co zwraca we wniesionym
zażaleniu skazana ,w złożonym spisie uwzględnił on łącznie trzy terminy
rozpraw ( 25.02.2015 r. i 11.05.2015r.- rozprawy odwołane i 20 listopada
2015 roku), na których Ggzagynp KGHEEEB sie nie stawił.
Brak ustaleń już chociażby w tym zakresie powoduje, iż twierdzenia Sądu
odnośnie tego, iż przedstawione przez Gsm "Gruca Wyliczenia w
zakresie poniesionych przez niego kosztów przejazdu nie budzą zastrzeżeń
są dowolne.
Z uwagi na fakt, że Sąd I instancji nie poczynił we wskazanym powyżej
zakresie żadnych ustaleń, zaś ich czynienie przed Sądem odwoławczym
przekraczałoby ramy postępowania zażaleniowego, zaskarżone
rozstrzygnięcie uchylono i przekazano w tym zakresie sprawę do ponownego
rozpoznania.
W toku ponownego jej rozpoznania Sąd Rejonowy poczyni ustalenia
niezbędne do zasądzenia na rzecz Ggumas KG uzasadnionych
wydatków związanych z jego uczestnictwem w sprawie, w tym rzeczywiście
poniesionych racjonalnych i celowych kosztów podróży, uwzględniając
zapatrywania wyrażone przez Sąd odwoławczy, a następnie zasądzi na jego
rzecz stosowną kwotę tych wydatków.
Z tych wszystkich względów należało orzec jak na wstępie.
Sygn. akt IIK 1045/16
WYCIĄG Z PROTOKOŁU
POSIEDZENIA POJEDNAWCZEGO
Dnia 24 kwietnia 2017 roku
Sąd Rejonowy II Wydział Karny w T.
Sprawa z oskarżenia prywatnego P. T., K. J., M. F., J. M. i M. K.
przeciwko A. W.
oskarżonej z art. 212 kk
Przewodniczący: SSR Henryk Buńko
Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Świderek
Prokurator — nie stawił się — zawiadomiony wokandą.
Wywołano sprawę o godz. 13.20
Na posiedzenie stawili się:
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 492 $ 1 kpk z uwagi na pojednanie stron na posiedzeniu pojednawczym Sąd postanowił umorzyć
postępowanie.
UZASADNIENIE
W toku posiedzenia pojednawczego doszło do pojednania między oskarżoną a oskarżycielami prywatnymi, w tej
sytuacji wobec pojednania stron postępowanie zostało umorzone.
Sygn. akt II K 1649 /16
POSTANOWIENIE
Dnia 20 marca 2017 rok
Sąd Rejonowy II Wydział Karny w T. w składzie:
Przewodnicząca SSR: Małgorzata Pietroń
Protokolant st. sekr. sąd Grażyna Bukała
w sprawie R. T.
oskarżonego o przestępstwo z art. 212 $1 kk
z urzędu
w przedmiocie umorzenia postepowania
na podstawie art. 17 $ 1 pkt. 2 kpk
Postanawia
1. umorzyć postępowanie karne wobec R. T. oskarżonego o czyn z art.212 $ 1 kk
2. kosztami postępowania w sprawie obciążyć oskarżycielkę prywatną A. T..
UZASADNIENIE
Oskarżycielka prywatna A. T. skierowała prywatny akt oskarżenia przeciwko R. T. o to, że:
w dniu 24 września 2016 r w T. poprzez zgłoszenie interwencji policji o jego rzekomym pobiciu przez żonę A. T.i
złożenie zawiadomienia o znęcaniu się nad nim pomówił ją o takie postepowanie, które mogło poni
publicznej oraz narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania zawodu architekta.
Sąd zważył co następuje:
W ocenie Sądu zachodzi ujemna przesłanka procesowa określona w art. 17 $ 1 pkt. 2 kpk tj. w opisanym zachowaniu
oskarżonego brak znamion czynu zabronionego określonego w art.212 $ 1 kk. Na wstępie należy podnieść, że
przestępstwo z art. 212 $ 1 kk jest przestępstwem kierunkowym — a jego celem jest pomówienie osoby o takie
postępowanie lub właściwości, które mogą pon
ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego
dla danego stanowiska, zawodu lub działalności. Przestępstwo zniesławienia może być popełnione jedynie przez
pomówienie pokrzywdzonego wobec innej osoby. Koniecznym jest więc, aby informacje o postępowaniu lub
właściwościach, które mogą poniżyć jakąś osobę w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla
danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności zostały przekazane innym osobom, niż ta, której te wiadomości
dotyczą. Ustawa nie wymaga jednak, aby takich odbiorców pomówienia było więcej. Nie można natomiast mówić o
pomówieniu, gdy jedynym odbiorcą treści, mogącej poniżyć kogoś w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania, w
rozumieniu art. 212 $1
, jest podmiot, którego zarzut dotyczy. W obecności pokrzywdzonego mogą być podnoszone
takie zarzuty, mogą być do niego nawet wprost skierowane, ale nie może on być ich jedynym i wyłącznym odbiorcą.
Z akt sprawy wynika jednoznacznie, że działania oskarżonego polegające na złożeniu zawiadomienia o znęcaniu się
nad nim przez żonę, co doprowadziło do wszczęcia procedury (...), zgłoszenie interwencji policji w dniu 24.09.2016
roku kierowane były do organów powołanych do ścigania przestępstw i łączyły się z zawiadomieniem o przestępstwie.
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego -nie stanowią przestępstwa zniesławienia różnego rodzaju wypowiedzi,
czy działania dokonywane w ramach przysługujących jednostce uprawnień, między innymi oświadczenia składane
w uzasadnieniu lub w obronie praw (np. skargi sądowe, odpowiedzi na zarzuty procesowe, zażalenia, doniesienia
pokrzywdzonych o przestępstwie) — wyrok SN z 2000.12.18 IV KKN 331/00
Oczywistym jest zatem, że celem — zamiarem R. T. nie było pomówienie czy zniesławienie żony, ale zawiadomienie
powołanego organu o możliwości popełnienia przez nią czynu zabronionego. W takim zachowaniu R. T. nie można
dopatrzeć się zatem znamion czynu zabronionego z art. 212 $ 1kk. Zatem zachodzi przesłanka określona w art. 17 $ 1
pkt. 2 kpk skutkująca umorzeniem postępowania co do tego czynu. Natomiast o ile doszło do fałszywego oskarżenia
A- T. o przestępstwo znęcania się nad R. T., czy o jego pobicie, to czyn taki może wyczerpywać dyspozycję art. 234 kk
(fałszywe oskarżenie), jest to czyn ścigany z oskarżenia publicznego. Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w
treści art. 632 pkt. 1 kpk.
Z tych względów orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.
Sygn. akt IIK 957/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 marca 2017 roku
Sąd Rejonowy w Tomaszowie Lubelskim w II Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący SSR Robert Pizun
Protokolant sekr. sąd. Piotr Hałasa
Po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 8.11.16r., 28.11.16r., 27.12.16r., 24.01.17r., 24.02.17r.
sprawy D. B.
urodzonej (...)wP. *
córki W.i B. z domu 1.
oskarżonej o to, że:
w okresie od października 2015 roku do 13 lipca 2016 roku w P., województwo (...), wielokrotnie wypowiadała pod
adresem P. B. (1) słowa, w których nazywała ją dziewczyną lekkich obyczajów, zarzucała uprawienie seksu zjej mężem
za pieniądze oraz uwodzenie zięcia
tj. o czyn z art. 216$1kk
L-
D. B. uznaje za winną tego, że pod koniec października 2015 roku daty bliżej nieustalonej w P., województwo (...),
zmieważyła P. B. (1) w czasie rozmowy telefonicznej ze swoją córką stwierdzając, że „lata po schodach jak (...)” oraz
zniesławiła ją stwierdzając, że „gdyby pokrzywdzona wyskoczyła do niej z nożem to byją zabiła”, tj. popełnienia czynu
wyczerpującego dyspozycję art. 212$1kk w zb. z art. 216$1kk w zw. z art. 11$2kk i za to na podstawie art. 212$1kk w
zw. z art. i$3kk wymierza jej karę 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny przy przyjęciu wysokości jednej stawki
dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;
Il.
D. B. uznaje za winną tego, że w połowie lutego 2016 roku daty bliżej nieustalonej w P., województwo (...), na
klatce schodowej w czasie rozmowy z P. B. (1) znieważyła ją nazywając szmatą, tj. popełnienia czynu wyczerpującego
dyspozycję art. 216$1kk
III.
D. B. uznaje za winną tego, że w lutym 2016 roku daty bliżej nieustalonej w P., województwo (...), w wiadomości
tekstowej przesłanej do P. B. (2) znieważyła P. B. (1) stwierdzając, że jest szmatą, tj. popełnienia czynu wyczerpującego
dyspozycję art. 216$1kk
IV.
D. B. uznaje za winną tego, że na początku maja 2016 roku daty bliżej nieokreślonej w P., województwo (...), w
czasie rozmowy z P. B. (1) znieważyła ją stwierdzając, że „jest dla niej gównem”, tj. popełnienia czynu wyczerpującego
dyspozycję art. 216$1kk
przy czym ustala, że czyny z punktów II., IIL., IV. stanowią ciąg przestępstw określony w art. g1$1kki za to na podstawie
art. 216$1kk w zw. z art. 91$1kk wymierza jej karę 45 (czterdziestu pięciu) stawek dziennych grzywny przy przyjęciu
wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;
V.
D. B. uznaje za winną tego, że w dniu 7 grudnia 2015 roku w P., województwo (...), w wiadomości tekstowej przesłanej
do A. S. zarzucała P. B. (1), że współżyła seksualnie z mężem oskarżonej oraz z mężem A. $., tj. popełnienia czynu
wyczerpującego dyspozycję art. 212$1kk
VI.
D. B. uznaje za winną tego, że na początku czerwca 2016 roku daty bliżej nieokreślonej w P., województwo (...), przez
otwarte okno w obecności osób postronnych zniesławiła P. B. (1) nazywając „panienką lekkich obyczajów”, „(...)” i
»(...)”, tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 212$1kk
VII.
D. B. uznaje za winną tego, że w czerwcu 2016 roku daty bliżej nieokreślonej w P., województwo (...), zniesławiła P. B.
(1) w obecności osoby postronnej zarzucając jej kradzież rzodkiewek z ogrodu, tj. popełnienia czynu wyczerpującego
dyspozycję art. 212$1kk
VIII.
D. B. uznaje za winną tego, że w czerwcu 2016 roku daty bliżej nieokreślonej w P., województwo (...), w czasie
rozmowy z K. B. (1) zniesławiła P. B. (1) nazywając „panienką lekkich obyczajów”, tj. popełnienia czynu wyczerpującego
dyspozycję art. 212$1kk
IX.
D. B. uznaje za winną tego, że w dniu 1 lipca 2016 roku w P., województwo (...), zniesławiła P. B. (1) słowami „zamknij
mordę (...)”, tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 212$1kk
X.
D. B. uznaje za winną tego, że w dniu 1 lipca 2016 roku w P., województwo (...), wykonaniu z góry powziętego
zamiaru w krótkich odstępach czasu w dwóch wiadomościach tekstowych przesłanych do P. B. (2) zarzucała P. B.
(1), że oczarowała R. S. i jej męża K. B. (2) oraz współżyła seksualnie za pieniądze z jej mężem, tj. popełnienia czynu
wyczerpującego dyspozycję art. 212$1kk w zw. z art. 12 kk
XI.
D. B. uznaje za winną tego, że na początku lipca 2016 roku przed dniem 12 lipca 2016 roku daty bliżej nieustalonej
wP., województwo (...), w czasie rozmowy z D. K. zarzucała P. B. (1), że współżyła seksualnie za pieniądze z K. B. (2)
„bo nie miała z czego żyć”, tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 212$1kk
XII.
D. B. uznaje za winną tego, że w lipcu 2016 roku przed dniem 12 lipca 2016 roku daty bliżej nieustalonej w P.,
województwo (...), w czasie rozmowy telefonicznej z A. S. zniesławiła P. B. (1) stwierdzając, że wymieniona uprawiała
seks za pieniądze z K. B. (2) oraz oczarowała męża A. S., tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 212$1kk
XIII.
D. B. uznaje za winną tego, że w dniu 11 lipca 2016 roku w P., województwo (.
, zniesławiła P. B. (1) w ten sposób,
iż w czasie rozmowy zarzuciła jej, że się „(...)”, jest brudasem, zniszczyła wisienki w jej ogrodzie oraz jest „za głupia do
monitoringw, tj. popełnienia czynu wyczerpującego dyspozycję art. 212$1kk
XIV.
D. B. uznaje za winną tego, żew dniu 12 lipca 2016 roku w P., województwo (...), zniesławiła P. B. (1) wten sposób,iżw
czasie rozmowy z U. B. poinformowała, że pokrzywdzona „robi w domu burdel”, tj. popełnienia czynu wyczerpującego
dyspozycję art. 212$1kk
przy czym ustala, że czyny z punktów od V. do XIV stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91$1kk i za to na
podstawie art. 212$1kk w zw. z art. 91$1kk wymierza jej karę 65 (sześćdziesięciu pięciu) stawek dziennych grzywny
przy przyjęciu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;
na podstawie art. 85kk w zw. z art. g1$2kk kary orzeczone za czyn z punktu I., za ciąg przestępstw co do czynów z
punktów od II. do IV. i za ciąg przestępstw co do czynów z punktów od V. do XIV łączy i jako karę łączną wymierza
oskarżonej karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy przyjęciu wysokości jednej stawki dziennej na
kwotę 10 (dziesięć) złotych;
na podstawie art. 46$1 kk orzeka od oskarżonej na rzecz P. B. (1) zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie:
50 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu I. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 listopada 2015 roku;
50 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu II. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 marca 2016 roku;
50 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu III. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 marca 2016 roku;
50 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu IV. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 czerwca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu V. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 7 grudnia 2015 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu VI. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 lipca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu VII. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 lipca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu VIII. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 lipca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu IX. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 lipca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu X. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 lipca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu XI. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12 lipca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu XII. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12 lipca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu XIII. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 11 lipca 2016 roku;
80 (pięćdziesiąt) złotych za czyn z punktu XIV. z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12 lipca 2016 roku;
łącznie kwota 1000 (tysiąc) złotych zadośćuczynienia;
na podstawie art. 43b kk wyrok podaje do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie jego odpisu na tablicy ogłoszeń
Urzędu Gminy w U. na okres 3 (trzech) miesięc,
na postawie art. 61681 pkt 2kpk w zw. zart. 628 pktikpk zasądza od oskarżonej D. B. na rzecz oskarżycielki prywatnej
P. B. (1) kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu zryczałtowanej równowartości wydatków;
na podstawie art. 628 pkt 2 kpki art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tj.
DzU z 1983r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości
80 (osiemdziesiąt) złotych.