Załączniki

img20170829_10482412.pdf

PREZES Sądu Rejonowego w Jędrzejowie ul. 11-go Listopada 74 28-300 Jędrzejów Jędrzejów, dn.24 sierpnia 2017 roku Adm. 0144-26/17 Sz.P. Katarzyna Batko- Tołuć Bartosz Wilk Stowarzyszenie Sieć Obywatelska Watchdog Polska W odpowiedzi na Państwa wniosek z dnia 11 sierpnia 2017 roku przedstawiam poniżej żądane informacje: - Rejestr umów, zawartych w imieniu Sądu od 1 stycznia 2017 roku do 31 lipca 2017 roku: L.p. | Kontrahent WRO-MARK M. Jachowicz- Przedmiot umowy alarmowych i planu realizacji modułów dla poszczególnych stopni Usługa konserwacji instalacji wod-kan i Data umowy l Aktualizacja stopni | 03.01.2017 1219,00 netto/ MBM BHP i PPOŻ 16.01.2017 Kwota umowy całość 1.500 brutto/ mc 11 12 13 Wróblewski 3 MBM BHP i PPOŻ Kancelaria Radcy Prawnego P.Laskowski NZOZ TK MED. Tomasz Kałka ARTMEDIK Sp. z 0.0. PPHU SERWISLAN NATURA SYSTEM Ruda Śląska Currenda Sp. Z 0.0. OTIS Sp. z o.o. Zakład W. Usługowy Techniczny POLTER P. Bentkowski Systemów Komputerowych m = bada 09.01.2017 615,00 brutto/ mc 11518,95 brutto/ Usługi BHP i P-poż Usługi z zakresu obsługi prawnej lekarskie Badania pracowników Badania lekarskie pracowników Usługa konserwacji instalacji elektrycznej Dostawa wody źródlanej/ dzierżawa dystrybutorów Utrzymanie oprogramowania Serwis urządzenia dźwigowego Serwis _ instalacji telefonicznej nieczystości stałych wdrożonego oprogramowania z zakresu 09.01.2017 02.01.2017 09.01.2017 09.01.2017 09.01.2017 09.01.2017 12.01.2017 16.01.2017 W wg. cennika wg. cennika 9840,00 11750,00 netto/ całość 6937,20 brutto/ całość całość 1 szt. 15,99 brutto Wg. zapotrzebowania całość 3.600,00 brutto/ całość Grabowski Usługi oczyszczania | Wywóz 02.01.2017 l pojemnik 80,00 netto. zależności zużycia Zakład Projektowania | Usługa serwisowa | 24.01.2017 350,00 netto/mc brutto/ od JT | Usługa pocztowa- | 09.01.2017 Wg. cennika 14 Poczta Polska S.A. przekaz pocztowy Dot. zakupu | 09.01.2017 Wolters Kluwer dostępu do Systemu Informacji Prawnej Omega Lex 5.400,00 netto/ całość Przedsiębiorstwo Pomocnicze prace | 27.01.2017 2.081,00 netto/mc 16 Wielobranżowe związane z obsługą „Karabela-CK” sp. administracyjno- Z 0.0. biurową Usługa weryfikacji | 14.03.2017 6.000,00 netto/ 17 GRAKTTVA sp zo.o. | bilansu całość Zlecenie 27.04.2017 4.182 18 | Zakład Poligraficzny | wykonania prac Łukasz Nowak konserwatorskich Usługi serwisowe | 20.06.2017 19 COMARCH Polska | wsparcia technicznego - Na stronie internetowej Sądu Rejonowego w Jędrzejowie (www.jedrzejow.sr.gov.pl) 7.478,40 brutto/ całość opublikowane są informacje zgodnie z $ 11 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 grudnia 2015 roku Regulamin urzędowania sądów powszechnych- Dz. U. 2015.2316 z późn. zm.) - Z uwagi na okres urlopowy Prezes Sądu Rejonowego w Jędrzejowie w miesiącu lipcu 2017 roku nie odbył żadnych spotkań. - orzeczenia zapadłe w 2017 roku z oskarżenia o czyn zabroniony art. 231 Kodeksu Karnego: « sygn. akt II K 640/16- wyrok nieprawomocny, postępowanie międzyinstancyjne, akta znajdują się w SO Kielce. « sygn. akt II K 741/16- postanowienie nieprawomocne, postępowanie międzyinstancyjne, akta znajdują się w SO Kielce. - Skany orzeczeń, zapadłych z oskarżenia o czyn zabroniony art. 212 Kodeksu Karnego, wydanych przez Sąd w 2017 roku: * II K 29/16- wyrok prawomocny. Wiceprezes Sądu Rejonowego w Jędrzejowie SSR Leszek Gumbisz C— zał. skan orzeczenia w sprawie Il K 29/16 Sygn. akt II K 29/16 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 12 czerwca 2017r. Sąd Rejonowy w Jędrzejowie Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Zbigniew Nowosielski Protokolant: Ewelina Kasza — Stawiarska po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 03.10.2016 r., 14.11.2016 r., 23.12.2016 r., 27.02.2017 T., 05.04.2017 r., 29.05.2017 r. wJ. sprawy : 1. J. K., s. T. i P. zd. G., ur. (---.)wJ., oskarżonemu o to, że: dokonując w dniu 09.02.2015 r. w Komendzie Powiatowej Policji w J. pisemnego zawiadomienia o popełnieniu przez C. K. przestępstwa z art. 190a $ 1 k.k. pomówił C. K. o takie postępowanie, które mogło go poniżyć w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania społecznego poprzez zawarcie w treści w/w zawiadomienia stwierdzenia, że C. K. nękał go uporczywie m.in. poprzez to, że w dniu 13 lipca 2014 r. próbował go sprowokować robiąc mu zdjęcia jeżdżąc za nim na rowerze, że w dniach 04.10.2014 r. i 14.01.2015 r. publicznie obrzucał go obelżywymi wyzwiskami, że w dniu 14.10.2014 r. publicznie w jego kierunku wykonywał obraźliwe gesty rękoma, że w październiku 2014 r. dokonał dewastacji klatki schodowej bloku przy ul. (...) poprzez wyrycie wulgarnego napisu, że w 2012 lub 2013 r. groził mężczyźnie nożem w wyniku czego miał odpowiadać przed prokuratorem, że w dniu 3 i 4 lutego 2015 r. nagannie zachowywał się wobec Z. K.i jej córki oraz pluł w ich kierunku, że nękał go w czerwcu 2015 r. kiedy przebywali wraz ze Z. K. u J. P. (1) pod adresem ul. (...), że w miesiącu sierpniu bądź wrześniu 2015 r. poruszając się swoim samochodem doprowadził do kolizji z jadącym na rowerze J. K. w wyniku czego J. K. doznał upadku oraz, że w treści w/w zawiadomienia nazwał C. K. przestępcą mimo, iż jest on osobą nie karaną, tj. o przestępstwo z art. 212 $ 1 k.k. 2. Z. K.,e.Z.iW.,ur. (...), oskarżonej o to, że; dokonując w dniu 09.02.2015 r. w Komendzie Powiatowej Policji w J. pisemnego zawiadomienia o popełnieniu przez C. K. przestępstwa z art. 190a $ 1 k.k. pomówiła C. K. o takie postępowanie, które mogło go poniżyć w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania społecznego poprzez zawarcie w treści w/w zawiadomienia stwierdzenia, że C. K. nękał ją uporczywie m.in. poprzez to, że w październiku 2014 r. dokonał dewastacji klatki schodowej bloku przy ul. (...) poprzez wyrycie wulgarnego napisu, że w dniu 3 1 4 lutego 2015 r. nagannie zachowywał się wobec Z. K. i jej córki poprzez używanie słów obelżywych, pokazywanie środkowego palca oraz plucie na jej samochód oraz, że w treści w/ w zawiadomienia nazwała C. K. przestępcą mimo, iż jest on osobą nie karaną, zart. 212 $1 . orzeka : uniewinnia oskarżonych od popełnienia czynów zarzucanych im prywatnym aktem oskarżenia a opisanych w części wstępnej wyroku; na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. zasądza od oskarżyciela prywatnego C. K. na rzecz oskarżonych J. K. i Z. K. kwoty po 1870,56 (jeden tysiąc osiemset siedemdziesiąt złotych i 56/100) na rzecz każdego z nich tytułem zwrotu kosztów procesu. na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. zasądza od oskarżyciela prywatnego C. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania i uznaje je za uiszczone w całości. Sygn. akt II K 29/16 UZASADNIENIE Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 09.02.2015 r. J. K. i Z. K. złożyli w Komendzie Powiatowej Policji w J. pisemne zawiadomienie o popełnieniu wobec nich przez C. K. przestępstwa z art. 190a $ 1 k.k. W treści w/w zawiadomienia J. K. podał, że C. K. nękał go uporczywie m.in. poprzez to, że w dniu 13 lipca 2014 r. próbował go sprowokować robiąc mu zdjęcia jeżdżąc za nim na rowerze, że w dniach 04.10.2014 r. i 14.01.2015 r. publicznie obrzucał go obelżywymi wyzwiskami, że w dniu 14.10.2014 r. publicznie w jego kierunku wykonywał obraźliwe gesty rękoma, że w październiku 2014 r. dokonał dewastacji klatki schodowej bloku przy ul. (...) poprzez wyrycie wulgarnego napisu, że w 2012 lub 2013 r. groził mężczyźnie nożem w wyniku czego miał odpowiadać przed prokuratorem, że w dniu 3i 4 lutego 2015 r. nagannie zachowywał się wobec Z. K. i jej córki oraz pluł w ich kierunku, że nękał go w czerwcu 2015 r. kiedy przebywali wraz ze Z. K. u J.P. (1) pod adresem ul. (...), że w miesiącu sierpniu bądź wrześniu 2015 r. poruszając się swoim samochodem doprowadził do kolizji z jadącym na rowerze J. K.w wyniku czego J. K. doznał upadku. W treści w/w zawiadomienia Z. K. podała natomiast, że C. K. nękał ją uporczywie m.in. poprzez to, że w październiku 2014 r. dokonał dewastacji klatki schodowej bloku przy ul. (...) poprzez wyrycie wulgarnego napisu, że w dniu 3 i 4 lutego 2015 r. nagannie zachowywał się wobec Z. K.i jej córki poprzez używanie słów obelżywych, pokazywanie środkowego palca oraz plucie na jej samochód. W końcowym fragmencie w/w zawiadomienia J. K. i Z.K. zwracali się o ściganie „przestępcy” C. K. zgodnie z art. 190a k.k. oraz zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci zakazu zbliżania się i kontaktowania z J. K. oraz Z. K. i jej córką. Składając w/w zawiadomienie J. K. i Z. K. nie mieli zamiaru zniesławić C. K. a zmierzali jedynie do ochrony swoich praw. W dniu 18 stycznia 2016 roku C. K. złożył w tut. Sądzie prywatny akt oskarżenia przeciwko J. K. i Z. K. w którym zarzucił im, iż podając w w/w zawiadomieniu opisane wyżej zachowania C. K. pomówili go o takie postępowanie, które mogło go poniżyć w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania społecznego. Dowód: wyjaśnienia oskarżonego J. K. (k. 21v-22v), wyjaśnienia oskarżonej Z. K. (k. 22v-23), zeznania świadków: J. P. (1) (k. 39v-40v), Z. P. (k. 40V-41), J. P. (2) (k. 41v42), K. R. (k. 47V-48), A. S. (k. 75), P. S. (k. 75v-76), G. K. (k. 84v-85), zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa uporczywego nękania z art. 190a k.k. z dnia 09.02.2015 r. (k. 17-20), notatniki służbowe funkcjonariuszy Policji (k. 60-73), akta II K 189/14 SRwJ -_ akta Ds.48/2011 ( (...)282/10) oraz Ds. 864/15 Prokuratury Rejonowej w J Oskarżony J. K. ma 61 lati jest osobą rozwiedzioną. Z zawodu jest geodetą. Utrzymuje się z pracy w Urzędzie Gminy osiągając z tego tytułu dochód miesięczny w kwocie ok. 2000 złotych netto. Był uprzednio karany. Nie leczył się odwykowo, neurologicznie ani psychiatrycznie. Dowód: dane o osobie oskarżonego (k. 21), karta karna (k. 58) Oskarżony J. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ramach złożonych wyjaśnień podniósł, iż wszystkie wskazane w zawiadomieniu zachowania ze strony C. K. miały miejsce jednakże świadkami większości z nich był tylko on lub Z. K.. Nie powiadamiał Policji o każdym z opisanych zdarzeń z osobna albowiem nie miało to jego zdaniem sensu, gdyż w większości uczestniczył tylko on i C. K., który do przyjazdu Policji oddaliłby się z miejsca zdarzenia. Tłumacząc się z kwestii użycia w pisemnym zawiadomieniu o uporczywym nękaniu go przez C. K. złożonym na Policji w odniesieniu do niego oraz jego matki A. K. (1) pojęcia „przestępcy” wyjaśnił, że użycie takiego sformułowania wynikało z faktu, iż toczyły się przeciwko nim inne postępowania karne a wobec jego syna C. K. było prowadzone postępowanie dotyczące grożenia innemu mężczyźnie (partnerowi jego byłej żony) nożem. Natomiast odnosząc się do kwestii stwierdzenia w w/w zawiadomieniu, że to C. K. wyrył na ścianie przy drzwiach mieszkania Z. K. obelżywy napis podniósł, że nie był naocznym świadkiem tego zdarzenia a swoje twierdzenie oparł na przypuszczeniu w związku z tym, że nie miał wrogów a jego syn miał w tym interes, obserwował go i śledził. Jak zaznaczył składając w/w zawiadomienie nie miał zamiaru zniesławić swojego syna C. K. a zmierzał jedynie do ochrony praw swoich i jego partnerki Z. K.. Dowód: wyjaśnienia oskarżonego (k. 21v-22v) Oskarżona Z. K. ma 47 lat i jest panną. Posiada wykształcenie wyższe ekonomiczne. Pracuje jako skarbnik w Urzędzie Gminy w W. osiągając z tego tytułu dochód miesięczny w kwocie ok. 4700 złotych netto. Nie była uprzednio karana. Nie leczyła się odwykowo, neurologicznie ani psychiatrycznie. Dowód: dane o osobie oskarżonej (k. 21), karta karna (k. 55) Oskarżona Z. K. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. W ramach złożonych wyjaśnień Podniosła ona, że była naocznym świadkiem zdarzeń polegających na używaniu przez C. K. pod jej adresem słów obelżywych, pokazywaniu jej środkowego palca oraz pluciu w jej kierunku. Odnosząc się do kwestii stwierdzenia w w/w zawiadomieniu, że to C. K. wyrył na ścianie przy drzwiach jej mieszkania wulgarny napis podniosła, że nie była naocznym świadkiem tego zdarzenia a swoje twierdzenie oparła na przypuszczeniu w związku z tym, że C. K. sam przyznawał, iż był częstym gościem na klatce schodowej bloku w którym zamieszkiwała, wiedziała, że ją obserwuje a nadto w dniu 18 sierpnia 2014 roku otrzymała od niego wiadomość sms-ową, która fakt tej obserwacji potwierdzała . Jak zaznaczył składając w/w zawiadomienie nie miał zamiaru zniesławić swojego syna C. K. a zmierzał jedynie do ochrony praw swoich i jego partnerki Z. K.. Tłumacząc się z kwestii użycia w pisemnym zawiadomieniu o uporczywym nękaniu jej przez C. K. złożonym na Policji w odniesieniu do niego pojęcia „przestępca” wyjaśniła, że w/w miała tu na myśli opisane w zawiadomieniu ubliżające jej i jej córce negatywne zachowania C. K., które to zarówno w rozumieniu pranym jak i potocznym stanowią zachowania przestępcze. Podniosła, że choć była przygotowana, że jej decyzja o związaniu się z J. K. będzie skutkować niechęcia ze strony członków jej rodziny to jednak nie spodziewała się, że owa niechęć przybierze taką formę jak miało to miejsce w rzeczywistości. Stąd wykazywał cierpliwość gdy owa niechęć C. K. i A. K. (1) okazywana była jedynie jej. Jednakże kiedy opisane w zawiadomieniu zachowania C. K. zaczynały pośrednio dotykać jej dorastającej córki zdecydował się podjąć działania zmierzające do ochrony swoich praw tak by zachowania te ustały. Jak się okazało była to decyzja trafna gdyż po złożeniu drugiego zawiadomienia w dniu 20 czerwca 2015 roku sytuacja się uspokoiła a zachowania opisane w przedmiotowym zawiadomieniu ustały. Podniosła także, że inne zdarzenia, które były opisane w treści przedmiotowego zawiadomienia a które to dotyczyły wyłącznie J. K. ten ostatni jej relacjonował zgodnie z opisem jaki przedstawił w ramach wyjaśnień złożonych na rozprawie sądowej. Dowód: wyjaśnienia oskarżonej (k. 22v-23) Sąd zważył co następuje: Przestępstwa opisanego przepisem art. 212 $ 1 k.k. dopuszcza się ten kto pomawia inną osobę o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Przedmiotem ochrony jest tu dobre imię osób żyj: cych a pomówienie polega na przekazaniu wiadomości innej osobie lub grupie osób, która ma charakter nieprawdziwy i zmierza do poniżenia osoby, której dotyczy. O tym jednak czy wiadomość jest zniesławiająca decyduje ocena obiektywna a nie subiektywne odczucie pokrzywdzonego. Zniesławienie jest przestępstwem umyślnym, które można popełnić zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym (zachodzi ono, gdy stawiający zarzut przewiduje możliwość poniżenia lub podważenia dobrego imienia innej osoby, grupy osób lub instytucji i z tym się godzi). Jest ono przestępstwem formalnym z narażenia, do dokonania którego nie jest wymagany skutek w postaci rzeczywistego poniżenia lub utraty zaufania przez osobę lub inny podmiot zniesławienia. Wystarczy, że zniesławiające zarzuty "mogły" taki skutek spowodować, a więc - obiektywnie rzecz ujmując - stwarzały zagrożenie dla dobrego imienia osoby lub innego pomówionego podmiotu. Pomówienie musi odnosić się do postępowania (np. popełnienie przestępstwa, prowadzenie niemoralnego trybu życia) lub właściwości (np. alkoholizm, narkomania, zboczenie płciowe, choroba psychiczna, a w przypadku podmiotu zbiorowego - np. chaos organizacyjny, niekompetencja personelu), które mogą poniżyć daną osobę (a także podmiot zbiorowy) w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Nie należy natomiast do znamion przestępstwa zniesławienia to, czy pomówienie spowodowało wskazane w ustawie skutki. Pomówienie może nastąpić bądź przez podanie pewnych informacji, choćby w postaci podejrzenia lub powtarzania pogłoski czy to umyślnie przez pomawiającego zmyślonej, czy rzeczywiście krążącej, bądź w postaci skonkretyzowanego zarzutu. Nie jest konieczne, aby sam pomawiający był źródłem zniesławiających wiadomości; wystarczy, aby pomawiał na podstawie wiadomości otrzymanych od osób trzecich, byleby jego zamiarem było zniesławienie pokrzywdzonego. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przypisanie oskarżonym J. K. i Z. K. sprawstwa w zakresie czynów zarzucanych im prywatnym aktem oskarżenia a więc popełnienia czynu z art. 212 $ 1 k.k., albowiem zachowanie oskarżonych nie wypełniło znamion w/w przestępstwa. Okolicznością bezsporną, nie kwestionowaną przez żadną ze stron jest fakt, iż w dacie złożenia przez oskarżonych przedmiotowego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przez C. K. przestępstwa z art. 190a k.k. C. K. pozostawał w konflikcie z J. K. i Z. K.. Konflikt ten w zakresie relacji pomiędzy J. K. a jego synem C. K. miał charakter bezpośredni natomiast w zakresie relacji pomiędzy C. K. a Z. K. miał charakter pośredni a mianowicie wynikający z konfliktu pomiędzy oskarżonym a oskarżycielem prywatnym w związku z rozpadem pożycia małżeńskiego pomiędzy rodzicami C. K. a mianowicie J. K. a A. K. (1). W konflikcie tym C. K. opowiedział się po stronie swojej matki A. K. (1) a przeciwko J. K. aw konsekwencji także Z. K. — konkubinie ojca, którą obwiniał za udział w rozpadzie małżeństwa jego rodziców. Bezspornym jest także okoliczność, iż rozpad związku małżeńskiego J. i A. K. (1) doprowadził do konfliktu pomiędzy byłymi małżonkami a w konsekwencji szeregu spraw sądowych, w tym kilku karnych, których zarówno oni jaki C. K. oraz inni członkowie rodziny stali się uczestnikami. Sporną pozostawała natomiast kwestia czy dokonując przedmiotowego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przez C. K. przestępstwa z art. 212 $ 1 k.k. oskarżeni mieli na celu zniesławienie czy tez poniżenie w opinii publicznej C. K. czy też owo zawiadomienie pozbawione było takowej intencji a służyło jedynie ochronie praw przynależnych oskarżonym. Istotne znaczenie dla oceny tejże intencji stanowi odpowiedź na pytanie czy oskarżeni w złożonym zawiadomieniu podali fakty prawdziwe, czy mieli podstawy podejrzewać C. K. o zachowania, których nie byli naocznymi świadkami oraz użyć pod jego adresem określenia „przestępca” wreszcie czy brak pewności co do sprawstwa C. K. lub brak możliwości udowodnienia określonych zachowań z jego strony ze pomocą dowodów zobiektywizowanych pozbawiał ich uprawnienia do złożenia takiego zawiadomienia. Ocena ta wypada na korzyść oskarżonych. Po pierwsze należy zauważyć, że mieli oni prawo dokonać zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa przez inną osobę zarówno wówczas gdy byli świadkami określonego zachowania innej osoby, które ich zdaniem stanowiło czyn karalny jak również w przypadku gdy jedynie podejrzewali ją o takie zachowanie a swoje podejrzenie kształtowali na racjonalnych i dających się wytłumaczyć podstawach. Informacje na w/w temat przekazali oni w ramach zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa organowi właściwemu dla ścigania czynów karalnych celem przeprowadzenia stosownych czynności wyjaśniających do czego jako obywatele mieli prawo (a w pewnym sensie nawet obowiązek gdyż. na każdym obywatelu RP spoczywa ustawowy obowiązek informowania organów ścigania o fakcie popełnienia przestępstwa przez inną osobę). W złożonym zawiadomieniu wskazali oni na określone zachowania C. K., które w kontekście dowodowym podzielić można na trzy zasadnicze grupy. Pierwszą z nich stanowią te zachowania, których byli jedynymi świadkami, drugą te, których świadkami były także inne osoby oraz trzecią te, co do, których brak było dowodów sprawstwa ze strony C. K. jednakże ich podejrzenie co do tej kwestii uzasadnione było racjonalnymi argumentami. Na wstępie należy zaznaczyć, że choć strony pozostawały w konflikcie to sam ten fakt nie może, zdaniem Sądu, automatycznie pozbawiać wiarygodności oskarżonych a nakazuje Jedynie weryfikację prawdziwości stawianych przez nich w zawiadomieniu zarzutów oraz towarzyszących im w tym zakresie intencji w ramach oceny dowodów o charakterze zobiektywizowanym. Należy zauważyć, że znaczną część zachowań C. K. wobec oskarżonych opisanych przez nich w treści przedmiotowego zawiadomienia potwierdzili świadkowie w osobach: J. P. (1), Z. P., J.P. (2), K.R.,A.S.,G.K.. Świadkowie ci opisali zachowania C. K. wobec jego ojca oraz Z. K. o jakich informowali oni w przedmiotowym zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa jak również te, których nie byli naocznymi świadkami a które relacjonował im J. K.. Nie ma potrzeby szczegółowego ich przytaczania. Należy natomiast podnieść, że w gronie w/w świadków znajdowali się zarówno członkowie rodziny J. K. jaki osoby całkowicie mu obce. Te ostatnie nie miały żadnego interesu w tym by przedstawiać fałszywe informacje na temat zachowania C. K. natomiast jeśli chodzi o zeznania świadków J. P. (1), Z. P.iJ. P. (2) to w ocenie Sądu zasługują one na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. Zeznania tych ostatnich, jako członków rodziny J, K. charakte syzują się wysokim stopniem obiektywizmu. Świadkowie ci spontanicznie opisywali sytuacje z zachowania wobec niego jego syna C., których świadkami nie byli. Nie podejmowali oni próby potwierdzenia tych zachowań C. K., których nie byli świadkami albo o których nie opowiadał im J. K., choć mogli taką postawę, w ramach źle rozumianej solidarności rodzinnej zaprezentować. Przeciwnie wyraźnie ograniczali się do tego co osobiście widzieli lub słyszeli oraz do tego co słyszeli w ramach relacji złożonej im przez J. K. jednoznacznie oba w/w obszary oddzielając. Sąd nie dopatrzył się zatem w ich zeznaniach tendencyjności. Świadkowie ci potwierdzili także, że pomiędzy J. K.a C. K. w czasie kiedy opisywane przez nich zdarzenia miały miejsce istniał silny konflikt rodzinny, w ramach którego C. K. przejawiał wobec ojca daleko idąca niechęć a w konsekwencji wiele negatywnych zachowań ubliżając mu, obraźliwie 8o nazywając czy też wykonując w jego kierunku obraźliwe gesty. Zeznania w/w świadków korespondują z wyjaśnieniami oskarżonych J. K. i Z. K. potwierdzając ich wiarygodność co do prawdziwości części faktów dotyczących zachowań C. K. wobec nich opisanych przez nich w zawiadomieniu o pozwala na przyjęcie, że także inne zachowania C. K. opisane w w/w zawiadomieniu a wskazane przez oskarżyciela prywatnego w treści prywatnego aktu oskarżenia faktycznie miały miejsce choć brak świadków owych zachowań, gdyż odbywały się one w obecności wyłącznie J. K. i jego syna C.. Nadmienić tu należy, że choć wprawdzie Prokurator Rejonowy w J ostatecznie umorzył dochodzenie toczące się w wyniku przedmiotowego zawiadomienia J. K. i Z. K. to jednak treść uzasadnienia tej decyzji nie wskazuje by podane w w/w zawiadomieniu zachowania C. K. nie miały miejsca a jedynie, że nie nosiły one w ocenie Prokuratora znamion przestępstwa z art. 190a k.k. z uwagi na brak przymiotu ich uporczywości oraz wątpliwości co do tego, że wzbudziły one w zgłaszających poczucie zagrożenia. Jeśli chodzi o kwestię dotyczącą wyrycia obraźliwego napisu na klatce schodowej bloku w którym zamieszkiwała Z. K. to należy zauważyć, że w świetle trwającego w dacie w/w czynu konfliktu rodzinnego o silnym natężeniu pomiędzy J. K. aA.K.(1)iC.K., okoliczności z powodu, których J. K. rozstał się z A. K. (1) i dezaprobującej reakcji na taki stan rzeczy jego małżonki i syna C. K. miał prawo przypuszczać, że w/w obraźliwy napis pojawił się przy drzwiach mieszkania w którym zamieszkiwała Z. K. przy udziale jego syna C. K.. Tymbardziej, że syn J. K. jednoznacznie okazywał mu w sposób aktywny dezaprobatę dla postawy J. K. oraz decyzji rozstania się z małżonką i związania się z inną kobietą. J. K. jak i Z. K. nie spotykali się z wrogością czy też nieprzychylnością innych osób zarówno w odniesieniu do ich relacji jak i niezależnie od niej w odniesieniu do każdego z nich z osobna. A zatem to, że J. K. i Z. K. podejrzewali o wykonanie owego napisu C. K. było czymś najzupełniej naturalnym i logicznym niezależnie od stanu faktycznego, który nie był im przecież znany. Odnośnie wskazania przez J. K. w zawiadomieniu o popełnieniu przez C. K. przestępstwa z art. 190a k.k., że w 2012 lub 2013 roku C. K. miał grozić innemu mężczyźnie nożem należy zauważyć, że w tej kwestii faktycznie toczyło się postępowanie wyjaśniające prowadzone przez Prokuratora Rejonowego w J które zakończyło się decyzja o odmowie wszczęcia dochodzenia z uwagi na cofnięcie wniosku o ściganie przez pokrzywdzonego. J. K. nie będąc strona w tym postępowaniu ani osoba w nim uczestniczącą w innym charakterze nie mógł wiedzieć jak owo postępowanie przebiegało i w jaki sposób się zakończyło a jako nieprofesjonalista (nie jest prawnikiem) postrzegał fakt prowadzenia w związku z tą sprawą czynności przez Prokuratora w kategoriach szeroko rozumianej odpowiedzialności za taki czyn karalny i w takim też, potocznym, znaczeniu użył takiego zwrotu. Podobnie rzecz się miała z użyciem w w/w zawiadomieniu pod adresem C. K. określenia „przestępca”. Po pierwsze jak wyjaśnił J. K. to szczątkowa wiedza o wskazanym wyżej postępowaniu prokuratorskim sprawiała, że w sensie potocznym rozumiał owo pojęcie a jako osoba nie posiadająca wykształcenia prawniczego ani wiedzy prawniczej nie mógł on wiedzieć, że takowe pojęcie w sensie dosłownym dotyczy wyłącznie osób prawomocnie skazanych za popełnienie czynu karalnego w formie przestępstwa. Należy ponadto zauważyć, że z samej treści owego zawiadomienia jednoznacznie wynika, że pojęcie przestępca w odniesieniu do C. K. odnosiło się do jego zachowań opisanych w w/ w zawiadomieniu a które to zachowania zdaniem zgłaszających J. K. i Z. K. wypełniały znamiona przestępstwa z art. 190 a k.k. Pojęcie to zostało użyte w ostatnim zdaniu treści w/w zawiadomienia, które stanowiło wniosek o ściganie C. K. zgodnie z dyspozycją art. 190 a k.k. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków: C. K., A. K.(iA.K. (2). W istocie sprowadzały się one jedynie do zaprzeczenia jakoby C. K. kiedykolwiek zachowywał się wobec J. K. w sposób opisany w przedmiotowym zawiadomieniu mimo, iż powołani wyżej świadkowie w osobach: J. P. (a), Z. P., J. P. (2), K. R, A. $., G. K. istnienie takowych zachowań potwierdzili podając konkretne zdarzenia z udziałem C. K.. Świadkowie: C. K., A. K. (1) i A. K. (2) jednoznacznie próbowali postępowanie C. K. wobecjego ojca wybielić i przedstawić go jako ofiarę bezpodstawnych oskarżeń ze strony jego ojca. Obserwacja zachowania w/w świadków w trakcie rozprawy sądowej taką ocenę ich postawy procesowej dodatkowo potwierdza. Widoczne w nim było nacechowanie silnymi emocjami negatywnymi, głęboką niechęcią, wręcz wrogością wobec J. K. i Z. K., które to emocje niezależnie od oceny czy były one ze strony w/w świadków uzasadnione, musiały rzutować na kwestię obiektywizmu tychże świadków, którzy opowiedzieli się po tej samej stronie sporu rodzinnego i w tymże sporze wykazywali się aktywnością. Poza tym należy zauważyć, że szereg zachowań C. K. wobec jego ojca czy Z. K. nie miała miejsca w obecności A. K. (1) i A. K. (2) a zatem ci ostatni świadkowie o w/w zachowaniach mogli zwyczajnie nie wiedzieć i stąd ich stanowisko, że takowych zachowań nie było. Reasumując należy jednoznacznie stwierdzić, że składając w/w zawiadomienie oskarżeni nie mieli zamiaru zniesławić czy tez poniżyć C. K. a zmierzali jedynie do ochrony swoich praw. W treści zawiadomienia wyraźnie wskazywali na to, że negatywne zachowania C. K. wobec nich się nasilają i są coraz częstsze i traktują je w kategoriach nękania ich przez oskarżyciela prywatnego co stanowi dla nich znaczną dolegliwość. Jako obywatele RP korzystali oni z przysługującego im uprawnienia do dochodzenia swoich praw i żądania zbadania określonej sprawy przez organy do tego powołane w tym przypadku organy ścigania. Nie towarzyszyła im zatem zła wola, negatywna intencja ukierunkowana na dokuczenie w ten sposób C. K.. Przeciwny sposób rozumowania musiałby się sprowadzić do niemal automatycznego przyjęcia, że skoro postępowanie w tej sprawie zostało ostatecznie umorzone to w/w zawiadomienie ukierunkowane było na zniesławienie oskarżyciela prywatnego przy abstrahowaniu przyczyny dla jakiej zostało ono faktycznie złożone oraz dla jakiej do tegoż umorzenia doszło. Prowadziłoby to zatem do faktycznego pozbawienia obywatela RP prawa do żądania zbadania określonej sprawy co do której istnieje po stronie zgłaszającego podejrzenie popełnienia przestępstwa z uwagi na ryzyko narażenia się na odpowiedzialność karną z tytułu zarzutu zniesławienia osoby, której zawiadomienie dotyczy. O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął zgodnie z reguła zawartą w przepisie art. 632 pkt 1 k.p.k. zasądzając od oskarżyciela prywatnego na rzecz oskarżonych kwoty po 1870,56 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu SSR Zbigniew Nowosielski A s