Sygn. akt II K 1119/17/K
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lipca 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie w II Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSR Sławomir Szyrmer
Protokolant: prot. sąd. Kamila Maśloch
przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie Andrzeja Kabata
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 5 lipca 2017 roku w Krakowie
sprawy:
1) M. Ch-K (Ch-K)
córki (...)
urodzonej (...)
oskarżonej o to, że:
1. w bliżej nieustalonym dniu lutego 2011 r. w K., w związku z pełnieniem
funkcji publicznej Kierownika Referatu Urbanistyki i Planowania
Przestrzennego (...), uzależniła wykonanie czynności służbowej polegającej na
prawidłowym dalszym procedowaniu w zakresie projektu zmiany miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości R. iF. obejmującej
działkę nr 13 położoną w miejscowości R., od otrzymania korzyści majątkowej i
przyjęła od E. G. wykonującej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej
(...) na rzecz Gminy (...) powyżej wskazany projekt, korzyść majątkową
1"
~ 2 ~
w postaci pieniędzy w kwocie 4200 zł brutto, stanowiącą dla niej
wynagrodzenie
za rzekomą współpracę z E. G. przy zmianie planu zagospodarowania
przestrzennego Gminy (…),
tj. o przestępstwo z art. 228 § 4 k.k.
2. w bliżej nieustalonym dniu czerwca 2011 r. w K., w związku z pełnieniem
funkcji
publicznej
Kierownika
Referatu
Urbanistyki
i
Planowania
Przestrzennego (…), uzależniła wykonanie czynności służbowej polegającej na
prawidłowym dalszym procedowaniu w zakresie projektu zmiany miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości R. i F. obejmującej
działkę nr 13 położoną w miejscowości R., od otrzymania korzyści majątkowej i
przyjęła od E. G. wykonującej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej
(…) na rzecz Gminy (…) powyżej wskazany projekt, korzyść majątkową
w postaci pieniędzy w kwocie 1500 zł brutto, stanowiącą dla niej
wynagrodzenie
za rzekomą współpracę z E. G. przy zmianie planu zagospodarowania
przestrzennego Gminy (…),
tj. o przestępstwo z art. 228 § 4 k.k.
3. w dniu 25 lutego 2013 r. w K., w związku z pełnieniem funkcji publicznej
Zastępcy Naczelnika Wydziału Gospodarowania Mieniem i Planowania
Przestrzennego (…), przyjęła od E. G. – podwykonawcy I. W. opracowującego
w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (…) na rzecz Gminy (…)
projekt zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragmentu
miasta K. ograniczonego od północy (…), od zachodu – rz. K., od południa –
działką
nr
1614
(…),
od
wschodu
–
działkami
nr 1703/1, 1703/2, 1704/6, 1614 (…), korzyść majątkową w postaci pieniędzy
w
kwocie
1500
zł
brutto,
stanowiącą
dla
M.
K.
wynagrodzenie
~ 3 ~
za zrealizowaną usługę obsługi wyłożenia do publicznego wglądu opracowanej
przez I. W. w/w zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
wiedząc, że w rzeczywistości M. K. takiej usługi nie wykonała, a korzyść
związana była ze zleceniem prac dla I. W.,
tj. o przestępstwo z art. 228 § 1 k.k.
4. w okresie od dnia 27 czerwca 2014 r. do dnia 7 października 2014 r. w K.,
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla A. K. i M. K. w postaci zapłaty za
realizację zlecenia na rzecz B. R. wykonania usługi architektonicznej projektu
budynku oraz uzyskania pozwolenia na budowę, jako funkcjonariusz publiczny
Zastępca Naczelnika Wydziału Gospodarowania Mieniem i Planowania
Przestrzennego (…), będąc odpowiedzialną za prowadzenie postępowań o
ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oraz upoważnioną
do wydawania w ich toku w imieniu Burmistrza (…) decyzji administracyjnych,
działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku, wynikającego z art. 24 § 1 pkt 4
k.p.a., wyłączenia się od udziału w postępowaniu administracyjnym nr (…) w
przedmiocie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji pn.:
„Rozbudowa,
przebudowa,
zmiana
sposobu
użytkowania
budynku
gospodarczego na budynek usługowy z wbudowanym garażem z wewnętrznymi
instalacjami; przebudowa zjazdu; powierzchnie utwardzone dojść, dojazdów
oraz infrastruktura na dz. nr (…) jedn. ewid. (…) K.-miasto, obręb 0001 K.” z
wniosku B. R., mając świadomość, że jej mąż A. K. oraz syn M. K. są
faktycznymi przedstawicielami wnioskodawcy - strony postępowania, czym
działała na szkodę interesu publicznego,
tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
5. w bliżej nieustalonym dniu, nie wcześniej niż 16 czerwca 2014 r. i nie później
niż 17 czerwca 2014 r. w K., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla A. K.
~ 4 ~
w postaci zapłaty za realizację zlecenia na rzecz D. S. wykonania usługi
architektonicznej projektu budynku oraz uzyskania pozwolenia na budowę, jako
funkcjonariusz publiczny Zastępca Naczelnika Wydziału Gospodarowania
Mieniem i Planowania Przestrzennego (…), przekroczyła swoje uprawnienia w
ten sposób, że będąc upoważnioną do wydawania w imieniu Burmistrza (…)
postanowień i decyzji administracyjnych w toku postępowania o ustalenie
warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, wydała na wniosek inwestor
D. S. zamiast decyzji zmieniającej decyzję o warunkach zabudowy nr (…) znak
(…) z dnia 2 marca 2012 r. dla inwestycji pn.: „Budowa domu jednorodzinnego
na działce nr 701/1 położonej w K.” postanowienie w trybie art. 113 k.p.a., w
sytuacji gdy nie wyjaśniało ono zapisów treści decyzji o warunkach zabudowy,
lecz zmieniało jej postanowienia w zakresie sposobu zaopatrzenia budynku w
wodę, nie wydała zarządzenia o jego ekspedycji do stron postępowania, a nadto
poświadczyła nieprawdę co do daty, w której to postanowienie zostało wydane
wpisując, iż miało to miejsce w dniu 5 czerwca 2014 r. oraz co do zyskania
przez postanowienie waloru ostateczności z dniem 5 czerwca 2014 r., czym
działała na szkodę interesu publicznego,
tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 i § 2 k.k. i art. 271 § 1 i § 3 k.k. w zw. z art. z
art. 11 § 2 k.k.
6. w bliżej nieustalonym dniu lipca 2014 r. w K., w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej dla M. K. i A. K. w postaci wynagrodzenia za realizację zlecenia na
rzecz P. Ch. wykonania usługi architektonicznej projektu budynku oraz
uzyskania pozwolenia na budowę, jako funkcjonariusz publiczny Zastępca
Naczelnika Wydziału Gospodarowania Mieniem i Planowania Przestrzennego
(…), przekroczyła swoje uprawnienia w ten sposób, że będąc upoważnioną do
wydawania w imieniu Burmistrza (…) postanowień i decyzji administracyjnych
w toku postępowania o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania
terenu, wydała na wniosek inwestora P. Ch. zamiast decyzji zmieniającej
~ 5 ~
decyzję
o warunkach zabudowy nr (…) znak (…) z dnia 25 października 2013 r. dla
inwestycji pn.: „budowa budynku usługowego z wewnętrznymi instalacjami,
powierzchni utwardzonych, infrastruktury technicznej na dz. nr (…) w K.”
postanowienie w trybie art. 113 k.p.a., w sytuacji gdy nie wyjaśniało ono
zapisów treści decyzji o warunkach zabudowy, lecz zmieniało jej postanowienia
w zakresie możliwości odprowadzania wód opadowych, poświadczyła
nieprawdę co do daty, w której to postanowienie zostało wydane wpisując, iż
miało to miejsce w dniu 14 lipca 2014 r. podczas gdy wydano je nie wcześniej
niż 16 lipca 2014 r. i nie później niż 17 lipca 2014 r. oraz poleciła podwładnej
M. O. wydanie tegoż postanowienia A. Ch. nieuprawnionej do jego otrzymania,
a nadto nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku nie nadając biegu zażaleniu z
dnia 18 lipca 2014 r. złożonemu na wymienione postanowienie przez S. K.-I. i
T. D., nie przesyłając go do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K.,
czym działała na szkodę interesu publicznego,
tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 i § 2 k.k. i art. 271 § 1 i § 3 k.k. w zw. z art. z
art. 11 § 2 k.k.
7. w dniu 16 lipca 2014 r. w K., chcąc aby A. Ch. dokonała czynu zabronionego
polegającego na podrobieniu w celu użycia za autentyczny dokumentu w postaci
postanowienia Burmistrza (…) numer (…) z datą wystawienia 14 lipca 2014 r.,
w przedmiocie inwestycji P. Ch., w ten sposób, że kwitując jego odbiór
własnoręcznie nakreśliła datę „14.07.2014 rok” i podpis o treści „P. Ch.”,
nakłaniała ją do tego,
tj. o przestępstwo z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k.
8. w okresie od dnia 16 października 2014 r. do dnia 6 listopada 2014 r. w K., w
związku z pełnieniem funkcji publicznej Zastępcy Naczelnika Wydziału
Gospodarowania Mieniem i Planowania Przestrzennego (…), przyjęła od E. G.
~ 6 ~
za pośrednictwem córki M. K. korzyść majątkową w postaci pieniędzy w
kwocie 3000 zł brutto, w zamian za naruszeniem przepisów prawa, poprzez
uzgodnienie
treści
składanej
przez
jej
firmę
(…)
oferty
na wykonanie usługi sporządzenia zmiany Studium Uwarunkowań i Kierunków
Zagospodarowania Przestrzennego (…) w zakresie przeprowadzenia zmiany
Studium dotyczącej terenów przeznaczonych na poszerzenie cmentarza wraz ze
strefami sanitarnymi w miejscowości P. oraz wybór przez Urząd Miejski w (…)
tejże oferty,
tj. o przestępstwo z art. 228 § 3 k.k.
9. w nieustalonym dniu miesiąca maja 2012 r. w nieustalonym miejscu, w celu
użycia za autentyczny, podrobiła dokument w postaci Umowy Zlecenia nr (…)
z dnia 10 maja 2012 r. zawartej pomiędzy Instytutem (…) w K. jako
zleceniodawcą a M. K. jako zleceniobiorcą, w ten sposób, że w miejscu podpisu
wykonawcy zlecenia własnoręcznie nakreśliła podpis o treści „M. K.”,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.
10. w okresie od dnia 7 maja 2012 r. do dnia 4 czerwca 2012 r. w K., działając
w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej przez M. K. w postaci wynagrodzenia
w kwocie 1200 zł brutto, na podstawie umowy zlecenia nr (…) z dnia 10 maja
2012 r. zawartej w K. pomiędzy Instytutem (…) w K. jako zleceniodawcą a M.
K. jako zleceniobiorcą, której przedmiotem było wykonanie prac w postaci
organizacji i obsługi wyłożenia do publicznego wglądu projektu zmiany studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (…) w okresie od
dnia 10 maja 2012 r. do dnia 15 czerwca 2012 r., będąc funkcjonariuszem
publicznym Kierownikiem Referatu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego
(…), odpowiedzialnym za nadzór nad realizacją wykonania zlecenia przez
Instytut Rozwoju Miast w K. z umowy numer (…) z dnia 4 października 2007
~ 7 ~
r., obowiązanym na podstawie art. 24 ust. 1 i ust 2 pkt 1 ustawy z dnia 21
listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, do dbałości o wykonywanie
zadań publicznych oraz o środki publiczne i do przestrzegania prawa, będąc
obowiązaną na podstawie art. 30 tejże ustawy do nie wykonywania zajęć
pozostających w sprzeczności lub związanych z zajęciami, które wykonuje w
ramach obowiązków służbowych, wywołujących uzasadnione podejrzenie
o stronniczość lub interesowność oraz zajęć sprzecznych z obowiązkami
wynikającymi z ustawy, działając na szkodę interesu publicznego przekroczyła
swoje uprawnienia w ten sposób, że nie wyegzekwowała wypełnienia
obowiązku przez Instytut Rozwoju Miast w K., lecz poleciła ustalonym
pracownikom Urzędu (…) wzięcie udziału w wyłożeniu, które miało miejsce w
okresie od dnia 7 maja 2012 r. do dnia 4 czerwca 2012 r. w godzinach od 13.00
do 15.00 w Urzędzie (…) przy ul. (…) w pomieszczeniach Referatu Urbanistyki
i Planowania Przestrzennego, do publicznego wglądu projektu zmiany studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (…) dot. terenów
przeznaczonych na poszerzenie terenów eksploatacji Kopalni (…), w sytuacji
gdy
na podstawie § 1 pkt 3 umowy numer (…) z dnia 4 października 2007 r.
zawartej pomiędzy Gminą (…) a Instytutem Rozwoju Miast w K. obowiązek
zapewnienia obsługi wyłożenia projektu studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego
do
publicznego wglądu należał
do
Wykonawcy zlecenia Instytutu Rozwoju Miast w K., za którą to obsługę
wyłożenia Wykonawca otrzymał wynagrodzenie,
tj. o przestępstwo. z art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
11. w nieustalonym dniu miesiąca lutego 2013 r. w nieustalonym miejscu, w
celu użycia za autentyczny podrobiła dokument w postaci Umowy o dzieło nr
(…) z dnia 14 lutego 2013 r., zawartej pomiędzy Instytutem Rozwoju Miast w
~ 8 ~
K. jako zamawiającym a M. K. jako wykonawcą, w ten sposób, że w miejscu
podpisu wykonawcy dzieła własnoręcznie nakreśliła podpis o treści „M. K.”,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.
12. w okresie od dnia 13 marca 2013 r. do dnia 8 maja 2013 r. w K., działając w
krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej dla M. K. w postaci wynagrodzenia w kwocie
2.700 zł brutto, na podstawie umowy numer (…) z dnia 14 lutego 2013 r.,
zawartej w K. pomiędzy Instytutem Rozwoju Miast w K. jako zamawiającym a
M. K. jako wykonawcą, której przedmiotem było wykonanie analizy uwag
złożonych do projektu (…) oraz sołectw: (…) do dnia 20 marca 2013 r., będąc
funkcjonariuszem
publicznym
-
Zastępcą
Naczelnika
Wydziału
Gospodarowania Mieniem i Planowania Przestrzennego (…), odpowiedzialnym
za nadzór nad realizacją wykonania zlecenia przez Instytut Rozwoju Miast w K.
z umowy numer (…) z dnia 4 października 2007 r., obowiązanym na podstawie
art. 24 ust. 1 i ust 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach
samorządowych, do dbałości o wykonywanie zadań publicznych oraz o środki
publiczne i do przestrzegania prawa, będąc obowiązaną na podstawie art. 30
tejże ustawy do nie wykonywania zajęć pozostających w sprzeczności lub
związanych z zajęciami, które wykonuje w ramach obowiązków służbowych,
wywołujących uzasadnione podejrzenie o stronniczość lub interesowność oraz
zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy, działając na szkodę
interesu publicznego, przekroczyła swoje uprawnienia w ten sposób, że nie
wyegzekwowała wypełnienia obowiązku przez Instytut Rozwoju Miast
w K., lecz poleciła ustalonym pracownikom Wydziału Gospodarowania
Mieniem i Planowania Przestrzennego (…) wzięcie udziału w wyłożeniach,
które miały miejsce w okresie od dnia 13 marca 2013 r. do dnia 12 kwietnia
2013 r., od poniedziałku do piątku w godzinach pracy Urzędu, tj. poniedziałki,
środy, czwartki i piątki w godzinach od 7.30 do 15.30, wtorki od 9.00 do 17.00
~ 9 ~
w
pomieszczeniach
Wydziału
Gospodarowania
Mieniem
i Planowania
Przestrzennego, miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w
obszarze nowoprojektowanych granic terenu górniczego dla eksploatacji
udokumentowanego złoża (…) oraz w okresie od dnia 4 kwietnia 2013 r. do dnia
8 maja 2013 r. od poniedziałku do piątku w godzinach od 15.30 do 17.00 w Sali
Herbowej
(…),
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego
miejscowości:
(…)
–
I
wyłożenie,
w sytuacji
gdy
na podstawie § 1 pkt 4 umowy numer (…) z dnia 4 października 2007 r.
zawartej pomiędzy (…) a Instytutem Rozwoju Miast w K. obowiązek
zapewnienia obsługi wyłożenia projektu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego do publicznego wglądu należał do Wykonawcy zlecenia
Instytutu Rozwoju Miast w K., za którą to obsługę wyłożenia Wykonawca
otrzymał wynagrodzenie,
tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
13. w nieustalonym dniu miesiąca września 2013 r. w nieustalonym miejscu, w
celu użycia za autentyczny, podrobiła dokument w postaci Umowy o dzieło nr
(…) z dnia 6 września 2013 r., zawartej pomiędzy Instytutem Rozwoju Miast w
K. jako zamawiającym a M. K. jako wykonawcą, w ten sposób, że w miejscu
podpisu wykonawcy dzieła własnoręcznie nakreśliła podpis o treści „M. K.”,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.
14. w okresie od dnia 26 września 2013 r. do dnia 25 października 2013 r. w K.,
działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla M. K. w postaci wynagrodzenia w
kwocie 1800 zł brutto, na podstawie umowy o dzieło numer (…) z dnia 6
września 2013 r. zawartej pomiędzy Instytutem Rozwoju Miast w K. jako
zamawiającym a M. K. jako wykonawcą, której przedmiotem było wykonanie
dzieła w postaci organizacji wyłożenia i analizy uwag do projektów: K., trzech
~ 10 ~
sołectw (…) oraz studium uwarunkowań K., będąc funkcjonariuszem
publicznym - Zastępcą Naczelnika Wydziału Gospodarowania Mieniem i
Planowania Przestrzennego (…), odpowiedzialnym za nadzór nad realizacją
wykonania zlecenia przez Instytut Rozwoju Miast w K. z umowy numer (…) z
dnia 4 października 2007 r., obowiązanym na podstawie art. 24 ust. 1 i ust 2 pkt
1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, do
dbałości o wykonywanie zadań publicznych oraz o środki publiczne i do
przestrzegania prawa, będąc obowiązaną na podstawie art. 30 tejże ustawy do
nie wykonywania zajęć pozostających w sprzeczności lub związanych
z zajęciami, które wykonuje w ramach obowiązków służbowych, wywołujących
uzasadnione podejrzenie
o stronniczość
lub
interesowność
oraz zajęć
sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy, działając na szkodę
interesu publicznego, przekroczyła swoje uprawnienia w ten sposób, że nie
wyegzekwowała wypełnienia obowiązku przez Instytut Rozwoju Miast w K.,
lecz poleciła ustalonym podległym pracownikom Wydziału Gospodarowania
Mieniem i Planowania Przestrzennego (…) wzięcie udziału w wyłożeniu
w okresie od dnia 26 września 2013 r. do dnia 25 października 2013 r. od
poniedziałku do piątku w godzinach od 15.30 do 17.00 w Sali Herbowej (…),
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości: (…) -
II wyłożenie, oraz od dnia 26 września 2013 r. do dnia 25 października 2013 r.
w poniedziałki i piątki w godzinach od 13.00 do 15.00, a we wtorki, środy,
czwartki w godzinach od 14.30 do 16.30 w Sali Herbowej (…), miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego miasta K. – III wyłożenie, w sytuacji
gdy na podstawie § 1 pkt 4 umowy numer (…) z dnia 4 października 2007 r.
zawartej pomiędzy (…) a Instytutem Rozwoju Miast w K. obowiązek
zapewnienia obsługi wyłożenia projektu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego do publicznego wglądu należał do Wykonawcy zlecenia
Instytutu Rozwoju Miast w K., za którą to obsługę wyłożenia Wykonawca
otrzymał wynagrodzenie,
~ 11 ~
tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
15. w nieustalonym dniu miesiąca listopada 2013 r. w nieustalonym miejscu, w
celu użycia za autentyczny, podrobiła dokument w postaci Umowy o dzieło nr
(…) z dnia 13 listopada 2013 r., zawartej pomiędzy Instytutem Rozwoju Miast
w K. jako zamawiającym a M. K. jako wykonawcą, w ten sposób, że w miejscu
podpisu wykonawcy dzieła własnoręcznie nakreśliła podpis o treści „M. K.”,
tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.
16. w okresie od dnia 18 listopada 2013 r. do dnia 20 grudnia 2013 r. w K.,
działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla M. K. w postaci wynagrodzenia w
kwocie 1800 zł brutto, na podstawie umowy o dzieło numer (…) z dnia 13
listopada 2013 r. zawartej pomiędzy Instytutem Rozwoju Miast w K. jako
zamawiającym a M. K. jako wykonawcą, której przedmiotem było wykonanie
dzieła w postaci organizacji wyłożenia i analizy uwag złożonych do projektów
Sołectw (…), będąc funkcjonariuszem publicznym - Zastępcą Naczelnika
Wydziału Gospodarowania Mieniem i Planowania Przestrzennego (…),
odpowiedzialnym za nadzór nad realizacją wykonania zlecenia przez Instytut
Rozwoju Miast w K. z umowy numer (…) z dnia 4 października 2007 r.,
obowiązanym na podstawie art. 24 ust. 1 i ust 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada
2008 r. o pracownikach samorządowych, do dbałości o wykonywanie zadań
publicznych oraz o środki publiczne i do przestrzegania prawa, będąc
obowiązaną na podstawie art. 30 tejże ustawy do nie wykonywania zajęć
pozostających w sprzeczności lub związanych z zajęciami, które wykonuje w
ramach obowiązków służbowych, wywołujących uzasadnione podejrzenie
o stronniczość lub interesowność oraz zajęć sprzecznych z obowiązkami
wynikającymi z ustawy, działając na szkodę interesu publicznego, przekroczyła
swoje uprawnienia w ten sposób, że nie wyegzekwowała wypełnienia
~ 12 ~
obowiązku przez Instytut Rozwoju Miast w K., lecz poleciła ustalonym
podległym pracownikom Wydziału Gospodarowania Mieniem i Planowania
Przestrzennego (…) wzięcie udziału w wyłożeniu, które miało miejsce w
okresie od dnia 18 listopada 2013 r. do dnia 20 grudnia 2013 r. w poniedziałki i
piątki w godzinach od 13.00 do 15.00, wtorki, środy, czwartki w godzinach od
14.30 do 16.30 w Sali Herbowej (…), miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego miejscowości: (…), w sytuacji gdy na podstawie § 1 pkt 4
umowy numer (…) z dnia 4 października 2007 r. zawartej pomiędzy (…)
a Instytutem Rozwoju Miast w K. obowiązek zapewnienia obsługi wyłożenia
projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego do publicznego
wglądu należał do Wykonawcy zlecenia Instytutu Rozwoju Miast w K., za którą
to obsługę wyłożenia Wykonawca otrzymał wynagrodzenie,
tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
2) A. K. (K.)
syna (…)
urodzonego (…)
oskarżonego o to, że:
17. w bliżej nieustalonym dniu, nie wcześniej niż 16 czerwca 2014 r. i nie
później niż 17 czerwca 2014 w K., w zamiarze aby M. Ch.-K., w celu uzyskania
dla niego korzyści majątkowej w postaci zapłaty za realizację zlecenia na rzecz
D. S. wykonania usługi architektonicznej projektu budynku oraz uzyskania
pozwolenia na budowę, jako funkcjonariusz publiczny Zastępca Naczelnika
Wydziału Gospodarowania Mieniem i Planowania Przestrzennego (…),
przekroczyła swoje uprawnienia w ten sposób, że będąc upoważnioną do
wydawania w imieniu Burmistrza (…) postanowień i decyzji administracyjnych
w toku postępowania o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania
terenu, wydała na wniosek inwestor D. S. zamiast decyzji zmieniającej decyzję
~ 13 ~
o warunkach zabudowy nr (…) znak (…) z dnia 2 marca 2012 r. dla inwestycji
pn.: „Budowa domu jednorodzinnego na działce nr (…) położonej w K.”
postanowienie w trybie art. 113 k.p.a., w sytuacji gdy nie wyjaśniało ono
zapisów treści decyzji o warunkach zabudowy, lecz zmieniało jej postanowienia
w zakresie sposobu zaopatrzenia budynku w wodę, a nadto poświadczyła
nieprawdę co do daty, w której to postanowienie zostało wydane wpisując, iż
miało to miejsce w dniu 5 czerwca 2014 r., czym działała na szkodę interesu
publicznego, ułatwił M. Ch. – K. popełnienie wyżej opisanego czynu
zabronionego, w ten sposób, że po uprzednim ustaleniu z nią przygotował oraz
złożył do siedziby Wydziału Gospodarowania Mieniem i Planowania
Przestrzennego (…) z pominięciem dziennika podawczego, w imieniu inwestora
D. S. pismo o wyjaśnienie decyzji nr (…) o warunkach zabudowy dla inwestycji
pn.: „Budowa domu jednorodzinnego na działce nr (…) położonej w K.” w
zakresie zaopatrzenia w wodę z datą wcześniejszą niż data jego złożenia, tj. 4
czerwca 2014 r., uzgodnił z nią treść postanowienia oraz opracował projekt jego
sentencji,
tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 231 § 1 i § 2 k.k. i art. 271 § 1 i §
3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
18. w dniu 20 października 2014 r. w K., prowadząc działalność gospodarczą
pod firmą Biuro (…), będąc podatnikiem podatku od towarów i usług i z tego
tytułu będąc uprawnionym do wystawiania faktur VAT, wystawił nierzetelną
fakturę VAT o nr (…) datowaną na dzień 20 października 2014 r., mającą
dokumentować wykonanie usługi pn.: „Adaptacja projektu budowlanego
budynku jednorodzinnego na działce dz. Nr (…) w K.” wykonanej przez
w/wym. firmę dla D. S., poprzez wpisanie kwoty sprzedaży na fakturze 2.460 zł
brutto podczas gdy rzeczywista cena jaką zapłaciła nabywca za wyżej
wymienioną usługę wynosiła 10.400 zł,
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.
~ 14 ~
19. w dniu 20 października 2014 r. w K., w celu osiągniecia korzyści
majątkowej, prowadząc działalność gospodarczą pod firmą Biuro (…), będąc
podatnikiem podatku od towarów i usług i z tego tytułu będąc uprawnionym do
wystawiania dokumentu w postaci faktury VAT, poprzez wystawienie faktury
VAT o nr (…) datowanej na dzień 20 października 2014 r., mającej
dokumentować wykonanie usługi pn.: „Adaptacja projektu budowlanego
budynku jednorodzinnego na działce dz. Nr (…) w K.” wykonanej przez
w/wym. firmę dla D. S. i wpisanie w niej kwoty sprzedaży 2.460 zł brutto
podczas gdy rzeczywista cena jaką zapłaciła nabywca za wyżej wymienioną
usługę wynosiła 10.400 zł, poświadczył w niej nieprawdę co wartości sprzedaży
i wysokości należnego podatku od towarów i usług, a okoliczność ta miała
znaczenie prawne,
tj. o przestępstwo z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s.
3) R. T.-W. (T.-W.)
córki (…)
urodzonej (…)
oskarżonej o to, że:
20. w bliżej nieustalonym dniu, nie wcześniej niż 16 czerwca 2014 r. i nie
później niż 17 czerwca 2014 r. w K., w zamiarze aby M. Ch.-K., w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej dla A. K. w postaci zapłaty za realizację
zlecenia na rzecz D. S. wykonania usługi architektonicznej projektu budynku
oraz uzyskania pozwolenia na budowę, jako funkcjonariusz publiczny Zastępca
Naczelnika Wydziału Gospodarowania Mieniem i Planowania Przestrzennego
(…), przekroczyła swoje uprawnienia w ten sposób, że będąc upoważnioną do
wydawania w imieniu Burmistrza (…) postanowień i decyzji administracyjnych
w toku postępowania o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania
~ 15 ~
terenu, wydała na wniosek inwestor D. S. zamiast decyzji zmieniającej decyzję
o warunkach zabudowy nr (…) znak (…) z dnia 2 marca 2012 r. dla inwestycji
pn.: „Budowa domu jednorodzinnego na działce nr (…) położonej w K.”
postanowienie w trybie art. 113 k.p.a., w sytuacji gdy nie wyjaśniało ono
zapisów treści decyzji o warunkach zabudowy, lecz zmieniało jej postanowienia
w zakresie sposobu zaopatrzenia budynku w wodę, nie wydała zarządzenia o
jego ekspedycji do stron postępowania, a nadto poświadczyła nieprawdę co do
daty, w której to postanowienie zostało wydane wpisując, iż miało to miejsce
w dniu 5 czerwca 2014 r., czym działała na szkodę interesu publicznego,
ułatwiła M. Ch.-K. popełnienie wyżej opisanego czynu zabronionego, w ten
sposób, że sporządziła projekt wyżej wymienionego postanowienia i przedłożyła
go do podpisu M. Ch.-K.,
tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 231 § 1 i § 2 k.k. i art. 271 § 1 i §
3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
I.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie pierwszym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
art. 228 § 4 k.k., i za czyn ten na mocy art. 228 § 3 w zw. z § 4 k.k.
przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 1 (jednego)
roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33
§ 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę 80
(osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art.
33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych, oraz na mocy art. 45 § 1 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. orzeka wobec oskarżonej przepadek
korzyści majątkowej uzyskanej w wyniku przestępstwa w wysokości
4.200 (czterech tysięcy dwustu) złotych;
~ 16 ~
II.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie drugim aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art.
228 § 4 k.k., i za czyn ten na mocy art. 228 § 3 w zw. z § 4 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 1 (jednego) roku
i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2
k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę 50
(pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art. 33
§ 3 k.k.
wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych, oraz na mocy art. 45 § 1 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. orzeka wobec oskarżonej przepadek
korzyści majątkowej uzyskanej w wyniku przestępstwa w wysokości
1.500 (jednego tysiąca pięciuset) złotych;
III.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie trzecim aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art.
228 § 1 k.k., i za czyn ten na mocy powołanego przepisu, przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 8 (ośmiu)
miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k wymierza jej karę 40 (czterdziestu) stawek
dziennych grzywny, ustalając na mocy art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej
stawki dziennej na kwotę 80 (osiemdziesięciu) złotych, oraz na mocy
art. 45 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. orzeka wobec
oskarżonej przepadek korzyści majątkowej uzyskanej w wyniku
przestępstwa w wysokości 1.500 (jednego tysiąca pięciuset) złotych;
IV.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie czwartym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art.
231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., i za czyn ten na mocy art. 231 §
2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 1
(jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz na
~ 17 ~
mocy art. 33 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę
50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art.
33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych;
V.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie piątym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art.
231 § 1 i § 2 k.k. i art. 271 § 1 i § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., i za
czyn ten na mocy art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 1 (jednego) roku
i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2
k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę 80
(osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art.
33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych;
VI.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie szóstym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art.
231 § 1 i § 2 k.k. i art. 271 § 1 i § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., i za
czyn ten na mocy art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 1 (jednego) roku
i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2
k.k. wymierza jej karę 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych
grzywny, ustalając na mocy art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki
dziennej na kwotę 80 (osiemdziesięciu) złotych;
VII. oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie siódmym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art.
18 § 2 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k., i za czyn ten na mocy art. 270 § 3
k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 4
(czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
~ 18 ~
VIII. oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie ósmym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z art.
228 § 3 k.k., i za czyn ten na mocy powołanego przepisu przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 1 (jednego) roku
i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2
k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę 80
(osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art.
33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych, oraz na mocy art. 45§1 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. orzeka wobec oskarżonej przepadek
korzyści majątkowej uzyskanej w wyniku przestępstwa w wysokości
3.000 (trzech tysięcy) złotych;
IX.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie dziewiątym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
art. 270 § 1 k.k., i za czyn ten na mocy powołanego przepisu przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 4 (czterech)
miesięcy pozbawienia wolności;
X.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie dziesiątym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., i za czyn ten na mocy art.
231 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę
1 (jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz na
mocy art. 33 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę
50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art.
33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych;
XI.
oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie jedenastym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
~ 19 ~
art. 270 § 1 k.k., i za czyn ten na mocy powołanego przepisu przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 4 (czterech)
miesięcy pozbawienia wolności;
XII. oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie dwunastym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., i za czyn ten na mocy art.
231 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę
1 (jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz na
mocy art. 33 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę
50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art.
33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych;
XIII. oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie trzynastym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
art. 270 § 1 k.k., i za czyn ten na mocy powołanego przepisu przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 4 (czterech)
miesięcy pozbawienia wolności;
XIV. oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie czternastym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., i za czyn ten na mocy art.
231 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę
1 (jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz na
mocy art. 33 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę
50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art.
33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych;
XV. oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie piętnastym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
~ 20 ~
art. 270 § 1 k.k., i za czyn ten na mocy powołanego przepisu przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 4 (czterech)
miesięcy pozbawienia wolności;
XVI. oskarżoną M. Ch.-K. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego
jej w punkcie szesnastym aktu oskarżenia, stanowiącego występek z
art. 231 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., i za czyn ten na mocy art.
231 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę
1 (jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności oraz na
mocy art. 33 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza jej karę
50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art.
33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80
(osiemdziesięciu) złotych;
XVII. na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1
k.k. w miejsce z osobna wymierzonych w punktach od I do XVI
niniejszego wyroku jednostkowych kar, orzeka wobec oskarżonej M.
Ch.-K. kary łączne:
1. 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,
2. na mocy art. 33 § 2 k.k. 200 (dwustu) stawek dziennych
grzywny, ustalając na mocy art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej
stawki dziennej na kwotę 80 (osiemdziesięciu) złotych;
XVIII. na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wykonanie orzeczonej w punkcie XVII.1.
niniejszego wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo
zawiesza oskarżonej M. Ch.-K. na okres 5 (pięciu) lat próby;
XIX. na mocy art. 63 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. na poczet
orzeczonej w punkcie XVII.2. niniejszego wyroku kary łącznej
grzywny, zalicza oskarżonej M. Ch.-K. jeden dzień rzeczywistego
~ 21 ~
pozbawienia jej wolności w sprawie, a to zatrzymania w godzinach od
615 do 1235 w dniu 22 lutego 2017 roku, przyjmując, iż jest on równy
dwóm dziennym stawkom grzywny;
XX. oskarżonego A. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego
mu w punkcie siedemnastym aktu oskarżenia, stanowiącego występek
z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 231 § 1 i § 2 k.k. i art. 271 § 1 i § 3 k.k. w
zw. z art. 11 § 2 k.k., i za czyn ten na mocy art. 231 § 2 k.k. w zw. z
art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k.
wymierza oskarżonemu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
XXI. oskarżonego A. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego
mu
w
punkcie
osiemnastym aktu
oskarżenia,
stanowiącego
przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., i za
czyn ten na mocy powołanych przepisów przy zastosowaniu art. 2§2
k.k.s. wymierza oskarżonemu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek
dziennych grzywny, ustalając na mocy art. 23 § 3 k.k.s. wysokość
jednej stawki dziennej na kwotę 70 (siedemdziesięciu) złotych;
XXII. oskarżonego A. K. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego
mu w punkcie dziewiętnastym aktu oskarżenia, stanowiącego
występek z art. 271 § 1 i § 3 k.k. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s., i za czyn ten
na art. 271 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza
oskarżonemu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na
mocy art. 33 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza mu
karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy
art. 33 § 3 k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 70
(siedemdziesięciu) złotych;
XXIII. na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i § 2 k.k. przy zastosowaniu art.
4§1 k.k. w zw. z art. 39 § 2 k.k.s. w miejsce z osobna wymierzonych w
~ 22 ~
punktach XX, XXI i XXII niniejszego wyroku jednostkowych kar,
orzeka wobec oskarżonego A. K. kary łączne:
1. 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia
wolności,
2. na mocy art. 33 § 2 k.k. 50 (pięćdziesięciu) stawek
dziennych grzywny, ustalając na mocy art. 33 § 3 k.k.
wysokość
jednej
stawki
dziennej
na
kwotę
70
(osiemdziesięciu) złotych;
XXIV. na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wykonanie orzeczonej w punkcie XXIII.1.
niniejszego wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo
zawiesza oskarżonemu A. K. na okres 3 (trzech) lat próby;
XXV. na mocy art. 63 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4§1 k.k. na poczet
orzeczonej w punkcie XXIII.2. niniejszego wyroku kary łącznej
grzywny, zalicza oskarżonemu A. K. jeden dzień rzeczywistego
pozbawienia go wolności w sprawie, a to zatrzymania w godzinach od
615 do 1520 w dniu 22 lutego 2017 roku, przyjmując, iż jest on równy
dwóm dziennym stawkom grzywny;
XXVI. oskarżoną R. T.-W. uznaje za winną popełnienia czynu
zarzucanego
jej
w
punkcie
dwudziestym
aktu
oskarżenia,
stanowiącego występek z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 231 § 1 i § 2 k.k.
i art. 271 § 1 i § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., i za czyn ten na mocy
art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy
zastosowaniu art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonej karę 1 (jednego) roku
pozbawienia wolności;
XXVII. na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. przy zastosowaniu art.
4§1 k.k. wykonanie orzeczonej w punkcie XXVI niniejszego wyroku
~ 23 ~
kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonej R. T.-W.
na okres 1 (jednego) roku próby;
XXVIII. na mocy art. 72 § 1 pkt 1 k.k. i art. 74 § 1 k.k. zobowiązuje
oskarżoną R. T.-W. do pisemnego informowania sądu o przebiegu
okresu próby z częstotliwością raz na 6 (sześć) miesięcy,
XXIX. na mocy art. 71 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonej R. T.-W. 30
(trzydzieści) stawek dziennych grzywny, ustalając na mocy art. 33 § 3
k.k. wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych;
XXX. na zasadzie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z 6 i art. 3 ust.
1 w zw. z ust. 6 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w
sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza
od oskarżonej M. Ch.-K. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe
w kwocie 4.430,61 (czterech tysięcy czterystu trzydziestu 61/100)
złotych, w tym 3.500 (trzech tysięcy pięciuset) złotych tytułem opłaty
oraz 930,61 (dziewięciuset trzydziestu
61/100) złotych tytułem
wydatków;
XXXI. na zasadzie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z 6 i art. 3
ust. 1 w zw. z ust. 6 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w
sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza
od oskarżonego A. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe
w kwocie 1.502,83 (jednego tysiąca pięciuset dwóch 83/100) złotych,
w tym 1.000 (jednego tysiąca) złotych tytułem opłaty oraz 502,83
(pięciuset dwóch 83/100) złotych tytułem wydatków;
XXXII. na zasadzie art. 624§ 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną R. T.-W. od
ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.
sygn. akt II K 982/14/K
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 czerwca2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa — Krowodrzy w Krakowie, II Wydział Karny, w
składzie:
m 24"
~ 25 ~
Przewodniczący:
SSR Nina Uchwat-Woźniak
Protokolant:
St. protokolant sądowy Monika Łydek
bez udziału Prokuratora
przy udziale oskarżycielki prywatnej L. W.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 13 kwietnia i 25 maja 2017 roku w
Krakowie
sprawy M. T.
ur. (…)
c. (…)
oskarżonej o to, że:
w dniu 29 kwietnia 2013 roku działając w zamiarze bezpośrednim pomówiła
pokrzywdzoną o takie postępowanie, które mogło poniżyć ją w opinii publicznej
oraz narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania prowadzonej
działalności, w ten sposób, iż posługując się nickiem (…) umieściła w ww. dniu
o godz. 08:45:35 zawierający nieprawdziwe dane wpis na forum internetowym
(…) o treści: „firma która okrada na wszystkim czym się da. To co się mówi na
wstępie to Jedna Wielka Fikcja”,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.
I.
oskarżoną M. T. uznaje za winną popełnienia tego, że w dniu 29 kwietnia
2013 roku w K. za pomocą środków masowego przekazu, a to poprzez
umieszczenie pod nickiem (…) na portalu internetowym (…) wpisu o
treści: „firma która okrada na wszystkim czym się da. To co się mówi na
wstępie to Jedna Wielka Fikcja”, pomówiła L. W. o takie postępowanie,
które mogło poniżyć ją w opinii publicznej a także narazić na utratę
zaufania potrzebnego dla wykonywania prowadzonej przez nią
działalności gospodarczej, co stanowi występek z art. 212 § 2 k.k. i za to
na mocy art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierza oskarżonej
150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość
jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;
II.
na mocy art. 212 § 3 k.k. orzeka od oskarżonej na rzecz oskarżycielki
prywatnej L. W. nawiązkę w wysokości 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;
III.
na zasadzie art. 628 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. i § 14 ust.
2 pkt 1 i ust. 7, § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
IV.
udzielonej z urzędu w zw. z $ 21 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za
czynności adwokackie zasądza od oskarżonej M. T. na rzecz oskarżycielki
prywatnej L. W. poniesione przez nią koszty procesu w kwocie 804
(osiemset cztery) złote;
na zasadzie art. 3 ust. I ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w
sprawach karnych zasądza od oskarżonej M. T. na rzecz Skarbu Państwa
kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty od wymierzonej kary.
sygn. akt II K 522/15/K
WYROK
W IMIENIU RZCZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 czerwca 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa — Krowodrzy w Krakowie, II Wydział Karny, w
składzie:
Przewodniczący: SSR Nina Uchwat-Woźniak
Protokolant: St. protokolant sądowy Monika Łydek
bez udziału Prokuratora
267
~ 27 ~
przy udziale oskarżycieli prywatnych M. Z. i E. K.-Z.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 5 lipca, 27 września, 17 listopada, 19
grudnia 2016 roku oraz 20 lutego, 11 kwietnia i 25 maja 2017 roku w Krakowie
sprawy A. W.
ur. (…)
s. (…)
oskarżonego o to, że:
w dniu 9 stycznia 2015 roku w K. umyślnie, działając z zamiarem bezpośrednim
pomówił małżonków E. K.-Z. oraz M. Z. o takie postępowanie i właściwości,
które mogą poniżyć ich w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania
potrzebnego dla piastowanego stanowiska, to jest o przekroczenie kompetencji
zawodowych, nękanie, rozpowiadanie nieprawdy, używanie niecenzuralnych
słów, pomawianie – a czynu swego dokonał poprzez sporządzenie i wysłanie
pisma opatrzonego datą 9 stycznia 2015 roku, w którym A. W. zawarł m.in.
następujące zwroty o zniesławiającym charakterze:
I. „W związku z nękaniem mojej osoby oraz mojej żony I. W. jak i rodziny
chcę powiadomić wszystkich z urzędu, iż będę dochodził prawnie o
publiczne przeprosiny na placu targowym (…) oraz jeżeli w ciągu 7
dni od otrzymania tego pisma nie dostanę odpowiedzi będę prowadził
dalsze czynności prawne.”
II. „Od pewnego czasu, tj. koniec miesiąca sierpnia 2014 roku Pan Z.
pełniący funkcję Prezesa przekroczył kompetencje zawodowe,
wkraczając jako Prezes (nie jako kolega) w moje życie prywatne.”
III.
„Pomawiając mnie, tym samym naruszając moje dobre stosunki
między kupcami na placu targowym oraz moją żonę, z którą jestem
obecnie w separacji.”
IV. „Rozpowiadając nieprawdę na mój temat – przykładem może być jedna z
zaistniałych sytuacji. Rozpowszechniał plotkę, cyt. „cieszę się, iż udało
mi się pozbyć A. z placu targowego”, dosłowny cytat zawierał
dodatkowo stek wulgaryzmów”
V. „W pewnej chwili chcąc uciąć te pomówienia podjąłem próbę kontaktu
telefonicznego z Panem Z., który po czterech sekundach zakończył
połączenie. Ponowiłem jeszcze raz próbę kontaktu, telefon odebrała
żona Pana Z. Pani E. K.-Z.. W rozmowie tej nie dopuściła mnie do
słowa krzycząc do telefonu. Słowa były niecenzuralne, niespójne wręcz
nieprzyzwoite i niepasujące do osoby Pani z zawodu psychologa.”,
a pismo to skierował do:
1. Biura Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego (…) (Nr KRS (…)), w
której to oskarżyciel prywatny M. Z. piastuje stanowisko prezesa zarządu
i z tego tytułu cieszy się zaufaniem współpracowników;
2. M. Z.;
3. Wiceprezesa J. B.;
~ 28 ~
4. Wszystkich udziałowców spółki, to jest do: O. C., A. D., D. K.-D., M. H.,
J. J., K. K., T. Ł., J. M.-S., D. N., M. N., D. P., A. P., Z. R.;
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.
V.
oskarżonego A. W. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu
aktem oskarżenia stanowiącego występek art. 212 § 1 k.k. i za czyn ten
na mocy art. 212 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. wymierza mu 150 (sto
pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej
stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych;
VI.
na zasadzie art. 628 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k. i § 14 ust.
2 pkt 1 i ust. 7, § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu w zw z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie
zasądza od oskarżonego A. W. na rzecz oskarżycieli prywatnych M. Z. i
E. K.-Z. poniesione przez nich koszty procesu w kwocie po 1.236 (tysiąc
dwieście trzydzieści sześć) złotych;
VII. na mocy art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o
adwokaturze oraz § 2, § 4 ust. 1-3, § 17 ust. 2 pkt 1 i § 20 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej przez adwokata z urzędu w zw. z § 22 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K.
– Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 1.062,72 (tysiąc sześćdziesiąt dwa
72/100) złotych brutto tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu sądowym;
VIII. na zasadzie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973
r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego A. W. od zapłaty
na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.
Sygn. akt II K 848/15/K
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 stycznia 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy w Krakowie, II Wydział Karny, w
składzie:
Przewodniczący: SSR Nina Uchwat-Wożźniak
Protokolant: St. prot. sądowy Monika łydek
bez udziału Prokuratora
przy udziale oskarżycieli prywatnych: R. P. iB.P.
«29—
~ 30 ~
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 14 lipca, 4 października, 28 listopada
2016 roku oraz 10 stycznia 2017 roku w Krakowie
sprawy: A. B.
ur. (…)
c. (…)
oskarżonej o to, że :
I.
w dniu 9 września 2015 roku znieważyła R. P. słowami powszechnie
uznawanymi za obelżywe pod jego nieobecność, lecz w zamiarze aby
zniewaga do niego dotarła jednocześnie pomawiając go o takie
postępowanie i właściwości, które mogą go poniżyć w oczach opinii
publicznej
oraz
narazić
na
utratę
zaufania
potrzebnego
dla
wykonywanego zawodu poprzez użycie w wiadomości sms wysłanej do
B. P. pod adresem R. P. słów „Morderca”, „Zboczeniec”, „Socjopata”;
tj. o występek z art. 212 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
II.
w dniu 9 września 2015 roku znieważyła B. P. w jej obecności słowami
powszechnie uznawanymi za obelżywe jednocześnie pomawiając ją o
takie właściwości, które mogą ją poniżyć w oczach opinii publicznej oraz
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywanego zawodu
poprzez użycie w wiadomości sms wysłanej do niej słów „Matka
Mordercy i Zboczeńca”,
tj. o występek z art. 212 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
I.
orzekając w ramach obydwu zarzutów aktu oskarżenia oskarżoną A. B.
uznaje za winną popełnienia tego, że w dniu 9 września 2015 roku w T.,
za pośrednictwem wiadomości sms-owej wysłanej do B. P. pomówiła R.
P. o takie właściwości i postępowanie, które mogą poniżyć go w opinii
publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego
stanowiska, zawodu lub działalności nazywając go „zboczeńcem”,
„socjopatą” i „mordercą” oraz B. P. o takie właściwości i postępowanie,
które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania
potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub działalności, poprzez
nazwanie wymienionej „matką mordercy i zboczeńca” oraz zarzucając jej,
że wychowała syna „mordercę, socjopatę i zboczeńca”, przy czym w
chwili przedmiotowego czynu oskarżona miała ograniczoną w stopniu
znacznym zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim
~ 31 ~
postępowaniem, co stanowi występek z art. 212 § 1 k.k. w zw. z art. 31 §
2 k.k. i na mocy art. 60 § 7 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. na skutek
nadzwyczajnego złagodzenia kary odstępuje od jej wymierzenia,
orzekając równocześnie wobec oskarżonej, na mocy art. 43a § 1 k.k. w
zw. z art. 39 pkt 7 oraz w zw. z art. 60 § 7 k.k., środek karny w postaci
świadczenia pieniężnego w kwocie 500 (pięćset) złotych na rzecz
Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, nr
rachunku bankowego 13 1130 1150 0012 1248 0620 0001;
II.
na zasadzie art. 628 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 3, § 16. § 17 i § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w
sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez
adwokata z urzędu w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności
adwokackie zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżycieli prywatnych R. P.
i B. P. kwoty po 1.056 (tysiąc pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem
poniesionych przez nich kosztów procesu w tym kosztów ustanowionego
przez nich z wyboru pełnomocnika;
III.
na zasadzie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku
o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu
Państwa koszty sądowe, a to opłatę w wysokości 30 (trzydziestu) złotych.
~ 32 ~
sygn. akt II K 946/16/K
POSTANOWIENIE
Dnia 25 stycznia 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie, II Wydział Karny, w
składzie:
Przewodniczący:
SSR Sebastian Mazurek
Protokolant:
prot. sąd. Marta Chojnacka
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 25 stycznia 2017 roku
sprawy K. T.
oskarżonego o to, że:
1. w dniu 3 sierpnia 2016 r. w obecności dwóch policjantów oraz E. W. i
nieznanego z imienia i nazwiska mężczyzny (dane spisane przez Policję)
pomawiał D. S. o to, że „od wielu lat niszczył samochody zaparkowane
~ 33 ~
na ul. N. w K., niszczył jego samochód, nanosił kał na karoserię jego
samochodu";
2. w dniu 9 czerwca 2016 r., około godziny 19,10 przed kamienicą położoną
w K. przy ul. (…), pomawiał D. S. wobec kierowcy samochodu marki
(…) koloru zielonego, nr rejestracji (…), o to, że „od wielu łat niszczy
samochody zaparkowane na ul. N. w K., niszczył jego samochód,";
3. na wiosnę 2014 r. złożył zawiadomienie na IV Komisariat Policji w K.,
ul. (…) o uszkodzeniu własnego samochodu, jednocześnie pomawiając D.
S., że „od wielu lat niszczy samochody zaparkowane na ul. (…) w K.,
niszczył jego samochód” - sygnatura akt (…);
4. 2 czerwca 2016 r. złożył zawiadomienie na IV Komisariat Policji w K., ul
(…) o uszkodzeniu własnego samochodu, jednocześnie pomawiając D. S.,
że „od wielu lat niszczył samochody zaparkowane na ul. N. w K.,
niszczył jego samochód” - sygnatura akt (…);
5. od bliżej nieustalonego czasu do dnia składania aktu oskarżenia -
wielokrotnie pomawiał D. S. informując E. W., o to, że „od wielu lat
niszczy samochody zaparkowane na ul. N. w K., niszczył jego samochód,
nanosił kał na karoserię jego samochodu";
6. od bliżej nieustalonego czasu do dnia składania aktu oskarżenia –
wielokrotnie pomawiał D. S. informując A. F.-W., o to, że „od wielu lat
niszczył samochody’ zaparkowane na ul. N. w K., niszczył jego
samochód”;
7. od bliżej nieustalonego czasu do dnia składania aktu oskarżenia -
wielokrotnie pomawiał D. S. informując A. W., o to, że „od wielu lat
niszczy samochody zaparkowane na ul. N. w K., niszczył jego
samochód”;
8. od bliżej nieustalonego czasu do dnia składania aktu oskarżenia -
wielokrotnie pomawiał D. S. informując I. B., o to, że „od wielu lat
niszczy samochody zaparkowane na ul. N. w K., niszczył jego
samochód”;
~ 34 ~
9. od bliżej nieustalonego czasu do dnia składania aktu oskarżenia -
wielokrotnie pomawiał D. S. informując właściciela komisu odzieżowego
w K. - ul. (…), o to, że „od wielu lat niszczy samochody zaparkowane na
ul. N. w K., niszczył jego samochód, nanosił kał na karoserię jego
samochodu ”;
10. od bliżej nieustalonego czasu do dnia składania aktu oskarżenia -
wielokrotnie pomawiał D. S. informując pracownicę komisu odzieżowego
w K. - ul. (…), o to, że „od wielu lat niszczy samochody zaparkowane na
ul. N. w K., niszczył jego samochód, nanosił kał na karoserię jego
samochodu ”;
11. od bliżej nieustalonego czasu do dnia składania aktu oskarżenia -
wielokrotnie pomawiał D. S. informując dozorcę kamienicy - ul. (…) w
K., o to, że „od wielu lat niszczy samochody zaparkowane na ul. N. w K.,
niszczył jego samochód, nanosił kał na karoserię jego samochodu ”;
12. od bliżej nieustalonego czasu do dnia składania aktu oskarżenia -
wielokrotnie pomawiał D. S. informując właścicielkę pracowni
krawieckiej - ul. (…) w K., o to, że „od wielu łat niszczy samochody
zaparkowane na ul. N. w K., niszczył jego samochód”,
to jest o czyny z art. 212 § 1 kk
postanawia
na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 kpk w zw. z art. 339 § 3 pkt 1 kpk umorzyć
postępowanie przeciwko oskarżonemu K. T. o popełnienie czynów opisanych
wyżej w części wstępnej postanowienia.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 18 października 2016 roku umorzono
postępowanie w sprawie II K 724/16/K toczące się o dokładnie te same czyny
zarzucone temu samemu oskarżonemu, uznać więc należy, iż zachodzi
przesłanka umorzenia postępowania o jakiej mowa w art. 17 § 1 pkt 7 kpk, a
mianowicie postępowanie karne co do tych samych czynów tej samej osoby
zostało już prawomocnie zakończone. Umorzenie postępowania wskutek
pojednania wyłącza postępowanie co do tego samego czynu (uchwała Sądu
Najwyższego z 18 listopada 1991 roku, VI Kzp 49/71).
Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji.
Sygn. akt II K 8/17/K
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 stycznia 2017 r.
Sąd Rejonowy dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie w II Wydziale Karnym w
składzie:
Przewodniczący: SSR Sławomir Szyrmer
Protokolant: prot. sąd. Kamila Maśloch
35"
~ 36 ~
przy udziale oskarżyciela prywatnego M. P. i Fundacji (…)
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2015 r., 9 lutego, 23 marca, 17
maja, 27 czerwca, 7 września, 2 listopada, 6 grudnia 2016 rokui 11 stycznia
2017 roku w Krakowie
sprawy przeciwko
1. W. P. (P.)
s. (…)
ur. (…)
oskarżonemu o to, że:
w dniu 3 marca 2013 roku, posługując się pseudonimem (…), pomówił za
pomocą Internetu M. P. o postępowanie, które mogło poniżyć go w opinii
publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla działalności jako prezesa
zarządu Fundacji (…), poprzez przypisanie mu wypowiedzi o treści „Nasze
Skały powinny zajmować się tylko pomocą rodzinom durniów, którzy zginęli w
górach” w zamieszczonym na forum portalu internetowego (…) wpisie,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 i 2 k.k.
2. M. B. (B.)
s. (…)
ur. (…)
oskarżonemu o to, że:
w dniu 3 marca 2013 roku, posługując się pseudonimem (…), pomówił za
pomocą Internetu Fundację (…) z siedzibą w N. S. o postępowanie, które mogło
poniżyć ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla
działalności statutowej poprzez zamieszczenie na forum portalu internetowego
(…) wpisu o treści „Podsumuję jednym zdaniem – działania dostępowe (…) to
celowe działanie na szkodę środowiska polskich wspinaczy”,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 i 2 k.k.
I. na zasadzie art. 414$1 k.p.k. w zw. zart. 17$1 pkt 2 k.p.k. oskarżonych W.
P. i M. B. uniewinnia od zarzutów objętych prywatnym aktem oskarżenia
w niniejszej sprawie,
II. Na zasadzie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami postępowania obciąża
oskarżycieli prywatnych i zasądza od oskarżyciela prywatnego M. P. na
rzecz oskarżonego W. P. oraz od oskarżyciela prywatnego Fundacji (...)
na rzecz oskarżonego M. B. kwoty po 1800 (tysiąc osiemset) złotych
tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem obrońcy z wyboru.
sygn. akt II K 24/17/K
(poprzednia sygn. IX K 319/15/K)
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 lutego 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa — Krowodrzy w Krakowie w II Wydziale Karnym,
w składzie:
"3/4
~ 38 ~
Przewodniczący
:
SSR Tomasz Rutkowski
Protokolant: st. prot. sąd. Małgorzata Przeciszowska
w nieobecności oskarżyciela prywatnego W. P.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 10 marca 2016 roku, 28 kwietnia 2016
roku5 maja 2016 roku, 22 listopada 2016 roku, 26 stycznia 2017 roku i 23
lutego 2017 roku,
sprawy:
1. B. G. (G.), s. (…), ur. (…)
2. P. P. (P.), s. (…), ur. (…)
oskarżonych o to, że w dniu 21.04.2015 roku w godzinach wieczornych w K. w
budynku przy ul. (…), w trakcie podjęcia nieuprawnionych czynności
komorniczych wobec W. P. w obecności dwóch policjantów, sąsiadki W. P. oraz
jego żony M. P. pomówili go i poniżyli, posądzając o oszustwo i przestępstwo
polegające na rzekomym przekazaniu im fałszywego dowodu zapłaty należności
w postępowaniu egzekucyjnym na kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k. w zw. z art. 216 § 1 k.k.
I.
oskarżonych B. G. i P. P. na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z
art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. uniewinnia od popełnienia zarzucanego im
czynu
II.
na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami procesu obciąża
oskarżyciela prywatnego W. P.
~ 39 ~
Sygn. akt II K 37/17/K
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 18 maja 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie w II Wydziale Karnym,
w składzie:
Przewodniczący
:
SSR Tomasz Rutkowski
Protokolant: st. prot. sąd. Małgorzata Przeciszowska
w obecności oskarżycieli prywatnych S. O. i P. O.
~ 40 ~
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2017 roku w Krakowie
sprawy M. G., s. (…), ur. (…)
oskarżonego o to, że:
1. w dniu 1 listopada 2015 roku w K., na Cmentarzu (…), znieważył
oskarżycielkę słowami m.in. „złodziejko”, „gnoju” i innymi powszechnie
uznanymi za obelżywe,
tj. o przestępstwo z art. 216 § 1 k.k.
2. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie 1 pomówił i zniesławił
oskarżycielkę w obecności rodziny i osób odwiedzających Cmentarz (…)
poprzez wypowiedziane słowa m.in. „złodziejko”, „gnoju” i inne powszechnie
uznane za obelżywe, które mogły poniżyć ją w opinii publicznej,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.
3. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie 1 naruszył nietykalność cielesną
oskarżycielki w ten sposób, iż uderzył S. O. ręką w twarz,
tj. o przestępstwo z art. 217 § 1 k.k.
4. w dniu 1 listopada 2015 roku w K. na Cmentarzu (…) pomówił i znieważył P.
O. słowami: „ty złodzieju”, a także innymi uważanymi za powszechnie
obraźliwe i wulgarne, a następnie naruszył jego nietykalność cielesną w ten
sposób, że popchnął P. O. i uderzył go pięścią w prawą stronę twarzy
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k., art. 217 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z
art. 11 § 2 k.k.
na podstawie art. 496 § 1 i § 2 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. i art. 632a §
1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
~ 41 ~
I.
postępowanie karne toczące się przeciwko M. G. (G.), s. (…), ur.
(…) o czyny zarzucane mu w pkt 1 – 4 zarzutów aktu oskarżenia
umarza wobec odstąpienia przez oskarżycieli prywatnych od
oskarżenia
II.
kosztami procesu obciąża Skarb Państwa
III.
na mocy art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o
adwokaturze (Dz. U. z 2015 r. poz. 615 z późn. zm.) i § 22
Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października
2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu
(Dz. U. z 2016 r. poz. 1714) oraz § 4 ust. 1 i § 17 ust. 2 pkt 1
Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października
2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu
(Dz. U. z 2015 r. poz. 1801) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz
adw. Sz. T. Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 442,80 (czterysta
czterdzieści dwa i 80/100) złotych z VAT tytułem obrony
oskarżonego M. G. sprawowanej z urzędu.
UZASADNIENIE
W toku rozprawy w dniu 18 maja 2017 roku oskarżyciele prywatni
odstąpili od oskarżenia wobec zawarcia z oskarżonym ugody o treści przez
prawo dopuszczalnej. Oskarżony wyraził zgodę na takie rozstrzygnięcie. Wobec
powyższego i zważywszy na charakter zarzucanych oskarżonemu czynów
tudzież stanowisko oskarżycieli prywatnych w ocenie Sądu zaszły wyjątkowe
okoliczności pozwalające na zastosowanie w sprawie art. 632a § 1 k.p.k., a to
wobec braku okoliczności wskazanych w art. 632a § 2 pkt 1-3 k.p.k., co mając
na uwadze, orzeczono jak na wstępie.
~ 42 ~
Sygn. akt IX K 520/16/K
POSTANOWIENIE
Dnia 27 grudnia 2016 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie, IX Wydział Karny, w
składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Tomasz Rutkowski
Protokolant:
st. prot. sąd. Małgorzata Przeciszowska
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 27 grudnia 2016 roku
z oskarżenia prywatnego K. B.
przeciwko
1. R. K., ur. (…), c. (…)
2. G. P. (P.), ur. (…), s. (…)
oskarżonym o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.
w przedmiocie umorzenia postępowania
~ 43 ~
I. na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 213 § 2 k.k. umorzyć
postępowanie przeciwko R. K. i G. P. oskarżonym o to, że w dniu 19
maja 2016 r. w piśmie skierowanym do Dyrekcji Gimnazjum w M.
zarzucili pokrzywdzonej K. B., że:
- naraża uczniów na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo
ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
- uporczywie nęka ucznia D. P.,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k., wobec stwierdzenia, iż czyn nie
zawiera znamion czynu zabronionego;
II. na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami procesu obciąża oskarżycielkę
prywatną.
UZASADNIENIE
W dniu 4 sierpnia 2016 roku do tutejszego Sądu wpłynął prywatny akt
oskarżenia K. B. przeciwko R. K. i G. P. oskarżonym o to, że w dniu 19 maja
2016 r. w piśmie skierowanym do Dyrekcji Gimnazjum w M. zarzucili
pokrzywdzonej K. B., że:
- naraża uczniów na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu,
- uporczywie nęka ucznia D. P.,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.
W dniu 16 grudnia 2016 roku do tut. Sądu wpłynął wniosek obrońcy R.
K. i G. P. o umorzenie postępowania karnego w niniejszej sprawie, ze względu
na to, iż czyn zarzucany oskarżonym nie zawiera znamion czynu zabronionego
określonego w art. 212 § 1 k.k. W ocenie obrony, wypowiedź oskarżonych
zawarta w piśmie adresowanym do Dyrekcji Gimnazjum w M. były wyrazem
~ 44 ~
realizacji obrony własnego interesu w sprawie, a w szczególności ich syna.
Podniesiono również, iż działanie wymienionych mieściło się w zakresie
kontratypu pozaustawowego w postaci prawa do dozwolonej krytyki. Celem
oskarżonych nie było bowiem zniesławienie K. B., tylko szukanie pomocy w
wyjaśnieniu oraz rozwiązaniu zaistniałej sytuacji, a ugruntowane w tym zakresie
orzecznictwo wskazuje m.in., iż prawo do krytyki nie może być zaś uznane za
przestępstwo, jeżeli krytyka ta realizowana jest piśmie procesowym, skardze
kierowanej do władz, czy zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa i brak jest
podstaw do wskazania, że jedynym lub podstawowym zamiarem działania jest
zniesławienie. Zachowanie takie w przedmiotowej sytuacji pozbawione jest
więc cechy bezprawności.
Sąd zważył co następuje.
Przedmiotem ochrony określonym w art. 212 k.k. jest cześć zewnętrzna w
ujęciu normatywnym, a zatem „oparte na ustawowym zakazie pomawiania o
postępowanie lub właściwości mogące poniżyć człowieka w opinii innych,
przysługujące każdemu domniemanie jego uczciwości, zgodności postępowania
w różnych rolach społecznych z przyjętymi w społeczeństwie normami
współżycia, posiadania kompetencji wymaganych do wykonywania zawodu,
prowadzenia
określonej
działalności,
jak
również
braku
przymiotów
zasługujących na potępienie" (Kulesza W. (w:) System Prawa Karnego, t. 10,
red. J. Warylewski, Warszawa 2012, t. 10, s. 1007). Artykuł 212 k.k. chroni nie
tylko cześć innej osoby, lecz także grupy osób, instytucji, osoby prawnej oraz
jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Cześć podmiotu
podlega ochronie również wówczas, gdy ma on w społeczności złą opinię,
nawet opartą na obiektywnych przesłankach (tak: m.in. wyrok SN z dnia 3
listopada 2004 r., IV KK 132/04, KZS 2005, z. 7–8, poz. 35).
~ 45 ~
Strona przedmiotowa czynu polega na pomówieniu określonego w art.
212 k.k. podmiotu o takie postępowanie lub właściwości, które mogą go poniżyć
(pomniejszyć jego wartość, upokorzyć, zhańbić – Słownik języka polskiego,
oprac. E. Sobol, Warszawa 2005, s. 720) w opinii publicznej (wobec większej,
bliżej nieokreślonej liczby osób) lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla
danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Sprawca pomawia inny
podmiot, a zatem komunikuje przynajmniej jednej osobie zarzut odnośnie do
postępowania (zachowania) lub właściwości (cech, zazwyczaj o charakterze
trwałym) innego podmiotu. Biorąc pod uwagę treść art. 213 § 2 k.k.,
pomawianie polega na „podnoszeniu" lub „rozgłaszaniu" zarzutu. Strona
podmiotowa przestępstwa zniesławienia zarówno w typie podstawowym, jak i
kwalifikowanym polega na umyślności. Zniesławić można w zamiarze
bezpośrednim i ewentualnym [Piórkowska-Flieger Joanna, Komentarz do
art. 212 Kodeksu karnego, pkt 2,3 i 5 [w:] Bojarski Tadeusz (red.), Michalska-
Warias Aneta, Piórkowska-Flieger Joanna, Szwarczyk Maciej, Kodeks karny.
Komentarz., LEX 2016, nr 489656].
W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie doszło do zrealizowania znamion
czynu zabronionego z art. 212 § 1 k.k. W orzecznictwie słusznie wskazuje się, iż
wartość przedmiotu ochrony przepisu art. 212 § 1 k.k. jakim jest cześć i godność
osoby pomawianej o postępowanie lub właściwości, które są sprzeczne z
prawem, z zasadami etyki, w tym etyki zawodowej, oraz np. o brak kompetencji
lub zdolności do wykonywania danego zawodu powinna pozostać w
równowadze z koniecznością ochrony innych wartości, to jest prawa do
swobody wypowiedzi, prawa do krytyki oraz możliwości działania różnych
organów, których zadaniem jest między innymi ocena przydatności do
wykonywania zawodu, w postaci weryfikacji kompetencji i zdolności oraz
ocena kwalifikacji etycznych niezbędnych do zajmowania określonych
stanowisk, wykonywania różnych zawodów lub prowadzenia określonego
rodzaju działalności. Prawo do "krytyki" nie może być utożsamiane z prawem
~ 46 ~
do "zniesławiania", a krytyczne oceny powinny być wyrażane w odpowiedniej
formie, zwłaszcza, gdy nie są wyrażane w sposób spontaniczny lub w toku
szybkiej wymiany słów, a w sposób zaplanowany i przemyślany. Tak bowiem,
jak każdy człowiek ma prawo do wolności wyrażania opinii, tak również każdy
człowiek ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, a
prawo do wolności wyrażania opinii zasadnie może podlegać ograniczeniom ze
względu m.in. na ochronę dobrego imienia i praw innych osób (zob. wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 17 marca 2015 r., sygn. V KK 301/14, LEX nr 1663833).
Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, a także ustalony stan faktyczny,
nie sposób uznać, aby wypowiedzi formułowane przez oskarżonych pod
adresem K. B., można było zakwalifikować, jako realizujące znamiona
określone w art. 212 § 1 k.k. Oskarżycielka prywatna jest nauczycielką w
Gimnazjum w M., do której uczęszcza syn oskarżonych. W piśmie datowanym
na 19 maja 2016 roku wymienieni zwrócili się do Dyrekcji Szkoły ze skargą na
zachowanie K. B., polegającym na zleceniu uczniom nagrywania filmu,
wiedząc, iż będą oni w tym celu korzystać z pobliskiego poligonu wojskowego,
co miało narazić ich na utratę życia i zdrowia. Ponadto wskazali również na
negatywną postawę K. B. w stosunku do nich, która miała wyrażać się w
lekceważeniu oskarżonych, jako rodziców oraz na inne działania wymienionej,
co do których mieli zastrzeżenia. Należy wskazać, iż co do zasady sposób, w
jaki nauczyciel wywiązuje się ze swych obowiązków, stanowi kwestię
powszechnego zainteresowania w społeczeństwie, w tym przede wszystkim
zainteresowanych rodziców, a granice dopuszczalnej krytyki w stosunku do
niego oraz jego działalności są szersze, aniżeli wobec osób nieprowadzących
takiej działalności. Oskarżeni mieli więc możliwość realizowania swojego
prawa do krytyki, a skierowanie krytycznych słów pod adresem K. B. w
niniejszej sprawie związane było z chęcią uzyskania informacji na temat
okoliczności dotyczących ich syna. Z tego też powodu można zgodzić się ze
stanowiskiem obrońcy oskarżonych wyrażonym w piśmie z dnia 16 grudnia
~ 47 ~
2016 roku zgodnie, z którym działania oskarżonych nie miały na celu jedynie
zniesławienia oskarżycielki prywatnej pod pozorem obrony własnych praw.
Słusznie bowiem wskazuje się w orzecznictwie, iż „oświadczenia, które
zewnętrznie mogą wyczerpywać znamiona zniewagi (tu - zniesławienia) nie są
jednak bezprawne i w związku z tym nie stanowią przestępstwa, jeżeli są
składane w uzasadnieniu lub obronie praw”, z tym że „prawość oświadczeń, o
ile zawierają one treść obraźliwą lub zniesławiającą inną osobę, uzależniona
jest całkowicie od tego, aby cel, któremu mają służyć, był celem rzeczywistym a
nie pozornym i aby środki służące do osiągnięcia tego celu nie były sprzeczne z
zasadami dobrych obyczajów” (wyrok z dnia 9 marca 1934, III K 469/33 -
OSN(K) 1934/9/185). Ponadto koresponduje z tym wywodem pogląd, że
„zamiar zniesławienia może istnieć nawet w wypadku, gdy sprawca formalnie
działa w akcji obronnej. Uwidacznia się on bądź z formy oświadczenia, bądź z
jego treści, o ile oparta jest na faktach zmyślonych lub gdy wychodzi oczywiście
poza ramy konieczności wskazanej celem obrony prawa” (wyrok SN z dnia 28
października 1935 r., I K 686/35 - OSN(K) 1936/4/156).
Biorąc pod uwagę powyższe rozważania prawne i faktyczne, w ocenie
Sądu, należy uznać, iż czyn zarzucany oskarżonym nie zrealizował
przedmiotowych i podmiotowych znamion czynu zabronionego określonego w
art. 212 § 1 k.k., ze względu na to, iż w ocenie Sądu, użycie przez oskarżonych
sformułowań kierowanych pod adresem oskarżycielki prywatnej w piśmie do
Dyrekcji Gimnazjum w M. miało na celu jedynie obronę praw swoich i swojego
syna oraz chęć wyjaśnienia wszelkich okoliczności sytuacji, do jakiej wszak
doszło pomiędzy wymienionymi stronami. Pismo utrzymane w tonie dość
ostrym, nie jest jednakże przez Sąd rozumiane, jako chęć pomówienia
oskarżycielki prywatnej, lecz jako utrzymaną w szerokim aspekcie troski o
dobro dzieci, chęć zwrócenia uwagi na ewentualne niebezpieczeństwa związane
z wykonywaniem zadań przez nauczyciela zleconego, co w pełni koresponduje
ze wzmiankowanymi trudnościami we wzajemnym rozumieniu powinności
~ 48 ~
szkoły i rodziców. W zasadzie konflikt zaistniały można rozwiązać wyłącznie
na drodze dialogu przy rysującej się konieczności przeszłej koegzystencji obu
stron i współdziałania ich w wypełnianiu zadań nałożonych na dzieci przez
władze oświatowe. Powyższa, dokonana ocenia przedłożonego materiału
dowodowego musiała więc skutkować umorzeniem postępowania na podstawie
art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k.
W odniesieniu do kosztów sądowych, Sąd postanowił obciążyć kosztami
oskarżycielkę prywatną zgodnie z treścią art. 632 pkt 1 k.p.k.
Zważywszy na powyższe względy Sąd orzekł jak w części dyspozytywnej
niniejszego postanowienia.
Sygn. akt IX K 540/16/K
POSTANOWIENIE
Dnia 20 grudnia 2016 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie w IX Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSR Barbara Sendor-Szkotak
Protokolant:
prot. sąd. Agnieszka Sygidus
bez udziału prokuratora
przy udziale oskarżyciela prywatnego spółki (…)
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 20 grudnia 2016 roku w Krakowie
w sprawie J. M.
oskarżonego o to, że:
~ 49 ~
w dniach 8 lutego 2016 r. 29 kwietnia 2016 r. i 2 czerwca 2016 r. w K. przy ul.
(…), w budynku Zespołu (…), w pismach skierowanych do Zespołu (…) i
Urzędu (…) pomówił spółkę (…) o wycinkę drzew, krzewów, w tym żywopłotu
(ognika szkarłatnego) wzdłuż ul. Ks. K. i prac w obrębie korony
kilkudziesięcioletnich dębów na nieruchomości objętej działką nr (…), obręb
(…) P. oraz zniszczeń zieleni wzdłuż ul. Ks. K. bez wymaganego zezwolenia i
przyczynianie się spółki do naruszenia stosunków wodnych, wysychania
terenów leśnych a kolejno dewastacji środowiska poprzez wytworzenie
wydrążeń, z których wypływa woda i które miały doprowadzić do osuszenia
terenu pod inwestycję (garaże podziemne), tj. pomówił spółkę (…) z siedzibą w
K. o takie postępowanie, które mogło poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić
na utratę zaufania potrzebnego dla działalności budowlanej i inwestorskiej,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.
wniosku obrońcy oskarżonego
w przedmiocie umorzenia postępowania
postanowił
I. na zasadzie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. postępowanie karne przeciwko
oskarżonemu prywatnym aktem oskarżenia, o przestępstwo z art. 212 § 1
k.k. J. M. – umorzyć;
II. na zasadzie art. 632 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 616 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. w zw.
z art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze
(t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) i § 11 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 15 ust.
2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015
r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800
ze zm.) kosztami procesu obciążyć oskarżyciela prywatnego spółkę (…) z
siedzibą w K., zasądzając od oskarżyciela prywatnego na rzecz
~ 50 ~
oskarżonego J. M. kwotę 720 (siedmiuset dwudziestu) złotych, tytułem
uzasadnionych wydatków strony z tytułu ustanowienia w sprawie jednego
obrońcy.
~ 51 ~
UZASADNIENIE
Prywatnym aktem oskarżenia złożonym w tut. Sądzie 17 sierpnia 2016
roku (vide k. 3-12 akt) oskarżono J. M. o występek z art. 212 § 1 k.k.,
szczegółowo opisany w części wstępnej niniejszego postanowienia.
W odpowiedzi na akt oskarżenia, działający przez swego obrońcę
oskarżony, wniósł m.in. o skierowanie sprawy na posiedzenie celem umorzenia
postępowania, z uwagi na fakt, że zarzucany mu czyn nie zawiera znamion
czynu zabronionego oraz z uwagi na oczywisty brak podstaw oskarżenia (vide k.
16 i nast. akt sprawy), szczegółowo argumentując swoje stanowisko w treści
uzasadnienia.
Oskarżyciel prywatny w dniu 20 grudnia 2016 roku, w odpowiedzi na
wniosek o umorzenie postępowania, wniósł o nieuwzględnienie wniosku
obrońcy oskarżonego i skierowanie sprawy na rozprawę. Wskazał, iż wbrew
stanowisku
obrońcy,
możliwa
jest
realizacja
znamion
przestępstwa
zniesławienia w pismach kierowanych do urzędów.
Sąd zważył, co następuje:
Wniosek obrońcy oskarżonego o umorzenie postępowania jest zasadny
i podlega uwzględnieniu, wobec ujawnienia negatywnej przesłanki procesowej
wynikającej z art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., tj. braku znamion czynu zabronionego z
art. 212 § 1 k.k. Przestępstwo z art. 212 § 1 k.k. polega na pomawianiu innej
osoby, grupy osób, instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
niemającej osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwość, które
mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego
dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności.
Analiza treści pism oskarżonego, a to:
~ 52 ~
1. datowanego na dzień 4 lutego 2016 roku (data wpływu do UMK: 8 lutego
2016 roku), skierowanego do Urzędu (…) (vide k. 94 akt sprawy),
przekazanego do Zespołu (…);
2. datowanego na dzień 26 kwietnia 2016 roku (data wpływu do UMK: 29
kwietnia 2016 roku), skierowanego do Urzędu (…) (vide k. 90 akt) do
Zespołu (…);
3. datowanego na dzień 1 czerwca 2016 roku (data nadania do ZPKWM: 2
czerwca 2016 roku), skierowanego do Zespołu (…) (vide k. 78-79 akt),
prowadzi do wniosku, iż przedmiotowe pisma w najmniejszym stopniu nie
zawierają sformułowań, które
mogłyby obiektywnie stanowić o ich
obrazoburczym charakterze, czy świadczyć o chęci poniżenia spółki prawa
handlowego w osobie oskarżyciela prywatnego w opinii publicznej, bądź
narażenia jej na utratę zaufania potrzebnego dla prowadzonej działalności. I już
na etapie wstępnego badania sprawy nie uszło uwadze Sądu, co wyraźnie
zaakcentował obrońca oskarżonego w sporządzonej przezeń odpowiedzi na akt
oskarżenia, iż oskarżony korzystając ze swoich uprawnień w postępowaniu
administracyjnym, w tym odpowiadając na wezwanie organu administracyjnego
(pismo z dnia 1 czerwca 2016 roku), nie dość, że nie działał publicznie – co
przecież jest okolicznością znamienną dla możliwości dowiedzenia się o tym
przez opinię publiczną, a więc i bytu występku z art. 212 § 1 k.k. – to jeszcze
korespondencja owa stanowiła realizację uprawnień oskarżonego, opartych na
prawie, a te wszak jako działania prawne, nie mogą być traktowane jako
zniesławienie. Nadto kierowane przezeń pisma stanowiły uprawnienia do
żądania wszczęcia postępowań administracyjnych, a kwestią zgoła odmienną
jest słuszność tychże pism. Mając na uwadze fakt, iż pisma oskarżonego
stanowiły: dwa pierwsze – zawiadomienie oraz odpowiedź na pismo urzędowe,
trzecie zaś – wykonanie wezwania organu, nie sposób przyjąć, z
uwzględnieniem ich charakteru i treści, by stanowiły przedmiot przestępstwa z
art. 212 § 1 k.k. Oskarżony nie rozpowszechniał publicznie treści swoich
~ 53 ~
wystąpień do organów i brak jest przy tym obiektywnej okoliczności umyślnego
działania wymienionego w celu zniesławienia spółki. Działania oskarżonego
były bowiem związane z chęcią dbania o środowisko w związku z wycinką
drzewostanu. Nade wszystko nie sposób dopatrywać się, w wyniku aktywności
oskarżonego, zaistnienia skutku w postaci narażenia oskarżyciela prywatnego na
poniżenie w opinii społecznej. Nadto wskazać należy, iż zarzuty aktu oskarżenia
oparto na podstawie niezakończonego postępowania administracyjnego, a więc
nie sposób przyjąć, że żądania oskarżonego były pozbawione podstawy
faktycznej i że nie zostaną uwzględnione. W tym stanie należy również co do
zasady wskazać, że przepis art. 213 § 1 k.k. wyraźnie określa, iż nie ma
przestępstwa określonego w art. 212 § 1 k.k., jeżeli zarzut uczyniony
niepublicznie jest prawdziwy, przy czym trudno dopatrywać się w owym
zawiadomieniu, cech zarzutu o którym mowa w art. 212 § 1 k.k.
Zważywszy na powyższe względy orzeczono jak w części dyspozytywnej
niniejszego
postanowienia,
obciążając
kosztami
procesu
oskarżyciela
prywatnego,
w
tym
przepisanymi
prawem
kosztami
związanymi
z ustanowieniem przez oskarżonego jednego obrońcy z wyboru.
Sygn. akt II K 159/17/K
(poprzednia sygn. IX K 725/16/K)
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 czerwca 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy w Krakowie, II Wydział Karny, w
składzie:
Przewodniczący: SSR Kinga Rutkowska
Protokolant: prot. sąd. Olga Krupadziorow
przy udziale oskarżyciela prywatnego : R. T.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 17 lutego 2017 roku, 17 marca 2017
roku , 26 kwietnia 2017 roku, 7 czerwca 2017 roku w Krakowie
sprawy: C. H. (C. H.)
ur. (...)
Ss. (...)
oskarżonego o to, że:
1. w dniu 13 listopada 2015 roku pomówił pokrzywdzonego R. T. o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu oraz rodzaju działalności
wykonywanych przez pokrzywdzonego - w ten sposób, że za pomocą środków
masowego komunikowania, na stronie internetowej (...), umieścił w
języku angielskim wpis o treści po przetłumaczeniu na język polski: „Jeżeli to
możliwe wystawiłbym ocenę 0. Nigdy nie współpracujcie z tą firmą. Nasz dom
jest opóźniony o ponad miesiąc i nadal nie wiem kiedy skończy nasz dom. Wziął
wszystkie pieniądze i uciekł. Nie odpowiada na telefony i maile.", który to wpis
C. H. usunął w bliżej nieokreślonym dniu listopada 2015 r.,
tj. o przestępstwo z art. 212 $ 2 k.k.,
- BĄ *
~ 55 ~
2. w dniu 17 listopada 2015 roku pomówił pokrzywdzonego R. T. o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu oraz rodzaju działalności
wykonywanych przez pokrzywdzonego - w ten sposób, że za pomocą środków
masowego komunikowania, na stronie internetowej: (…) umieścił w języku
angielskim wpis o treści po przetłumaczeniu na język polski: „Jeżeli to możliwe
wystawiłbym ocenę 0. Nigdy nie współpracujcie z tą firmą. Nasz dom jest
opóźniony o ponad 7 miesiąc i nadal nie wiem kiedy skończy nasz dom. Nie
odpowiada na telefony i maile. Mówię prawdę, jeżeli byłbym zadowolony z jego
usługi po co bym tutaj pisał? Widzicie jak traktuje klientów nazywając ich
kłamcami. Nigdy nie korzystajcie z nich - czy uwierzycie, że mojego podpisu nie
ma na protokole odbioru domu? Nie mam faktur odpowiadających kwocie, którą
mu zapłaciłem. Nie zapłacił wszystkim podwykonawcom, a tym, którym zapłacił,
zapłacił mniej niż ja zapłaciłem jemu. Przykładowo, ja mu zapłaciłem 1000 za
firmę A, a on zapłacił 800 firmie A i zgarnął 200. Absurdalna sytuacja, nigdy w
to nie wchodźcie. Nigdy nie współpracujcie z tą firmą.", który to wpis C. H.
usunął w bliżej nieokreślonym dniu czerwca 2016 r.,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.
3. w dniu 9 grudnia 2015 roku pomówił pokrzywdzonego R. T. o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu oraz rodzaju działalności
wykonywanych przez pokrzywdzonego – w ten sposób, że za pomocą środków
masowego komunikowania, na stronie internetowej (…) umieścił w języku
angielskim wpis o treści po przetłumaczeniu na język polski: „Jesteśmy w szoku
widząc te referencje, gdyż nasz dom miał zostać ukończony do 12 października a
nadal nie przeszliśmy procedury odbioru domu z W. I. - dzisiaj jest 9 grudnia!
Nadal nie mamy wszystkich zapłaconych rachunków i gwaran...", który to wpis
C. H. usunął w bliżej nieokreślonym dniu czerwca 2016 r.,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.
4. w dniu 20 stycznia 2016 roku pomówił pokrzywdzonego R. T. o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu oraz rodzaju działalności
wykonywanych przez pokrzywdzonego - w ten sposób, że za pomocą środków
masowego komunikowania, na stronie internetowej: (…) umieścił w języku
angielskim wpis o treści po przetłumaczeniu na język polski: „Jeżeli to możliwe
wystawiłbym ocenę 0. Nigdy nie współpracujcie z tą firmą. Nasz dom jest
opóźniony o ponad 4 miesiące i nadal nie wiem kiedy skończy nasz dom. Nie
odpowiada na telefony i maile. Zapłaciłem mu tyle pieniędzy, a on nie dał mi
wszystkich rachunków wykonawców oraz kart gwarancyjnych. Nigdy więcej.
Mówię prawdę, jeżeli byłbym zadowolony z jego usługi po co bym tutaj pisał?
Widzicie jak traktuje klientów nazywając ich kłamcami. Nigdy nie korzystajcie z
~ 56 ~
nich - czy uwierzycie, że mojego podpisu nie ma na protokole odbioru domu?
Nie mam faktur odpowiadających kwocie, którą mu zapłaciłem. Nie zapłacił
wszystkim podwykonawcom, a tym, którym zapłacił, zapłacił mniej niż ja
zapłaciłem jemu. Przykładowo, ja mu zapłaciłem 1000 za firmę A, a on zapłacił
800 firmie A i zgarnął 200. Absurdalna sytuacja, nigdy w to nie wchodźcie.
Nigdy nie współpracujcie z tą firmą." , który to wpis C. H. usunął w bliżej
nieokreślonym dniu czerwca 2016 r.,
tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.
5. w dniu 9 grudnia 2015 roku pomówił pokrzywdzonego R. T. o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu oraz rodzaju działalności
wykonywanych przez pokrzywdzonego - w ten sposób, że za pomocą środków
masowego komunikowania umieścił w języku angielskim dwa wpisy -
komentarze do zdjęć referencji dla firmy W. I., znajdujących się na stronie
internetowej (…) - a wystawionych przez Klientów: J. B. oraz M. S., o treści po
przetłumaczeniu na język polski: „Jesteśmy w szoku widząc te referencje, gdyż
nasz dom miał zostać ukończony do 12 października a nadal nie przeszliśmy
procedury odbioru domu z W. I. - dzisiaj jest 9 grudnia! Nadal nie mamy
wszystkich zapłaconych rachunków i gwaran...", który to wpis C. H. usunął w
bliżej nieokreślonym dniu czerwca 2016 r.
tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.
6. w dniu 8 stycznia 2016 roku pomówił pokrzywdzonego R. T. o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu oraz rodzaju działalności
wykonywanych przez pokrzywdzonego - w ten sposób, że za pomocą środków
masowego komunikowania umieścił w języku angielskim wpis - komentarz do
zdjęcia referencji dla firmy W. I., znajdujących
się
na
stronie (…) - a
wystawionych przez Klienta: M. K., o treści po przetłumaczeniu na język polski:
„Jesteśmy w szoku widząc te referencje, gdyż nasz dom miał zostać ukończony
do 12 października a nadal nie przeszliśmy procedury odbioru domu z W. I. -
dzisiaj jest 8 stycznia! Nadal nie mamy wszystkich zapłaconych rachunków i
gwaran...", który to wpis C. H. usunął w bliżej nieokreślonym dniu czerwca
2016 r.
tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.
7. w dniu 20 stycznia 2016 roku, pomówił pokrzywdzonego R. T. o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu oraz rodzaju działalności
wykonywanych przez pokrzywdzonego - w ten sposób, że za pomocą środków
masowego komunikowania umieścił w języku polskim wpis na stronie
internetowej: (…) o treści: „Nigdy więcej - chciałbym ocenić 0 - nigdy nie
zatrudnić tę firmę. Nasz dom jest opóźniony o więcej niż 4 miesiące, a ja nadal
~ 57 ~
nie wiem, kiedy będzie on wykończenie domu. On nie odbiera telefonów i e-
maili. Zapłaciłem tyle pieniędzy do niego, a on nie dał wszystkie faktury
podwykonawców oraz kart gwarancyjnych. Nigdy więcej",
tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.
8. w dniu 17 grudnia 2015 roku, pomówił pokrzywdzonego R. T. o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć go w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla zawodu oraz rodzaju działalności
wykonywanych przez pokrzywdzonego - w ten sposób, że za pomocą środków
masowego komunikowania dokonał w języku polskim zgłoszenia w sprawie
posługiwania się przez Pana R. T. Certyfikatem Rzetelna Firma do Krajowego
Rejestru Długów, o treści: „Nasz dom miał być zakończony 12 października, a
my nadal nie przejść przez procedury odbioru domu z W. I. - dziś jest 17
grudnia! Nadal nie ma zapłacone wszystkie rachunki i karty gwarancyjne,
podwykonawcy nie sa odpowiedzi na nasze pytania od W. I. nie poinformował
ich, że jesteśmy właścicielami naszego domu itp. 293.058,20 zl wpłynęła na
konto R. i my nadal nie ma wszystkie kopie zapłaconych rachunków. Wyglada na
to nasze pieniądze wydano na inne projekty. Nigdy więcej."
tj. o przestępstwo z art. 212 § 2 k.k.
I. na mocy art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k.
postępowanie karne przeciwko oskarżonemu C. H. warunkowo umarza na
okres próby wynoszący 1 ( jeden ) rok przyjmując, iż dopuścił się czynu
polegającego na tym , że w dniu 13 listopada 2015 roku pomówił
pokrzywdzonego R. T. o takie postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć
go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla rodzaju
wykonywanej przez pokrzywdzonego działalności - w ten sposób, że za
pomocą środków masowego komunikowania,
na stronie internetowej(…),
umieścił w języku angielskim wpis o treści po przetłumaczeniu na język
polski:„Jeżeli to możliwe wystawiłbym ocenę 0. Nigdy nie współpracujcie z tą
firmą. Nasz dom jest opóźniony o ponad miesiąc i nadal nie wiem kiedy skończy
nasz dom. Wziął wszystkie pieniądze i uciekł. Nie odpowiada na telefony i
maile."
tj. popełnienia przestępstwa z art. 212 § 2 k.k.
II. na mocy art. 67 § 3 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego
nawiązkę w wysokości 3.000 ( trzech ) tysięcy złotych;
III. na mocy art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. uniewinnia
oskarżonego od popełnienia przestępstw opisanych w pkt 2- 8 aktu oskarżenia;
~ 58 ~
IV. na zasadzie art. 631 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. i 628 ust. 1 k.p.k. zasądza
od oskarżonego na rzecz oskarżyciela prywatnego kwotę 300 (trzysta) złotych
tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu .
~ 59 ~
Sygn. akt II K 196/17/K
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie w II Wydziale Karnym
w składzie:
Przewodniczący: SSR Katarzyna Kaczmara
Protokolant:
prot. sąd. Sylwia Piwowarska
przy udziale oskarżyciela prywatnego W. T.
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 8 maja 2017 roku
w sprawie S. T.
córki (…)
urodzonej (…)
oskarżonej o to, że:
w dniu 1 grudnia 2014 roku publicznie pomawiała osobę W. T. na placu (…) w
K. poprzez rozgłaszanie, że pokrzywdzony jest pedofilem
tj. o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.
z urzędu
w przedmiocie umorzenia postępowania
postanowił
I.
na zasadzie art. 492 § 1 k.p.k. postępowanie karne przeciwko S. T.,
oskarżonej o czyn opisany powyżej, stanowiący występek z art. 212 §
1 k.k., ścigany z oskarżenia prywatnego W. T. – umorzyć;
II.
na zasadzie art. 632 pkt 1 k.p.k. kosztami procesu obciążyć
oskarżyciela prywatnego i oskarżoną w zakresie poniesionym przez
każdą ze stron.
uzasadnienie
Postanowieniem tut. sądu z 20 lutego 2017 roku (vide k. 138 akt)
skierowano do postępowania mediacyjnego niniejszą sprawę. W toku mediacji
~ 60 ~
strony pojednały się, a zatem po myśli art. 492 §1 k.p.k. postępowanie należało
umorzyć, kosztami postępowania obciążając strony.
~ 61 ~
Sygn. akt II K 488/17/K
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie, II Wydział Karny, w
składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Tomasz Rutkowski
Protokolant:
st. prot. sąd. Małgorzata Przeciszowska
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 23 marca 2017 roku
z oskarżenia prywatnego J. K.
przeciwko H. D. (D.), z domu P., ur. (…), córce (…),
oskarżonej o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.
w przedmiocie umorzenia postępowania
I.
na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk umorzyć postępowanie karne
toczące się przeciwko H. D. oskarżonej o to, że w dniu 2 września
2016 roku w K., w Starostwie Powiatowym złożyła zawiadomienie, w
którym pomówiła J. K. o stwarzanie zagrożenia dla innych
uczestników ruchu drogowego, tj. o występek z art. 212 § 1 k.k.,
wobec stwierdzenia, iż społeczna szkodliwość czynu jest znikoma
II.
na podstawie art. 632a k.p.k. kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
~ 62 ~
W dniu 13 października 2016 roku do tutejszego Sądu wpłynął prywatny
akt oskarżenia J. K. przeciwko H. D., oskarżonej o to, że w dniu 2 września
2016 roku w K., w Starostwie Powiatowym pomówiła J. K. o postępowanie
mogące poniżyć ją w opinii publicznej, tj. o czyn z art. 212 § 1 k.k.
Zgodnie z art. 115 § 2 k.k., Sąd oceniając stopień społecznej szkodliwości
czynu zobowiązany jest wziąć pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra,
rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia
czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać
zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich
naruszenia.
Z analizy wskazywanych elementów wynika, iż czyn przedmiotowo
bezprawny można uznać za szkodliwy społecznie w stopniu wyższym niż
znikomy wówczas, gdy zarówno zewnętrzne przejawy jego realizacji
(zaniechania), jak i subiektywne nastawienie sprawcy ocenić będzie można jako
karygodne, a więc wymagające represji prawnokarnej. W tym duchu
wypowiedział się także Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 21 stycznia 1998 r.
sygn. akt V KKN 39/97 (publ. Prokuratura i Prawo - dodatek 1998/6 poz. 1).
Zrekonstruowany na podstawie całokształtu zgromadzonego w niniejszej
sprawie materiału dowodowego stan faktyczny nie pozostawia w przekonaniu
Sądu jakichkolwiek wątpliwości, iż z takim właśnie – atypowo niskim –
ładunkiem społecznej szkodliwości czynu, mamy do czynienia w przypadku
czynu zarzucanego oskarżonej H. D.. Dokonując powyższej oceny Sąd miał na
uwadze fakt, iż czyn zarzucony oskarżonej godził w istotne dobro prawne, jakim
jest godność człowieka, jednakże nie można zapominać, iż ocena stopnia
społecznej szkodliwości czynu powinna być ocena całościową uwzględniającą
wszystkie okoliczności wymienione w art. 115 § 2 k.k., nie zaś sumą czy
pochodną ocen cząstkowych takiej czy innej „ujemności” tkwiącej w
poszczególnych okolicznościach (vide: Komentarz do art. 115 kodeksu karnego,
~ 63 ~
[w:] G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M.
Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom
I. Komentarz do art. 1-116 k.k., Zakamycze, 2004, wyd. II). Tymczasem w
niniejszej sprawie - za wyjątkiem samego rodzaju zagrożonego dobra -
okoliczności, które rzutują na stopień społecznej szkodliwości czynu
przemawiają na korzyść oskarżonej. Przede wszystkim należy zaznaczyć, iż H.
D. złożyła do Starostwa Powiatowego Wydział Praw Jazdy zawiadomienie, w
którym podkreśla, że J. K. stwarza realne zagrożenie podczas prowadzenia
pojazdów mechanicznych, w którym powołała się w części na potwierdzone za
realne zdarzenia. W protokole przyjęcia skargi o przestępstwie ściganym z
oskarżenia prywatnego oskarżyciel prywatny sama zaznaczyła, że pomiędzy nią,
a oskarżoną trwa wieloletni konflikt, w tym o bramę wjazdową, która zgodnie z
treścią zawiadomienia została uderzona przez samochód prowadzony przez J. K.
J. K. potwierdziła składając ustną skargę, że do takiej kolizji faktycznie doszło.
W obliczu faktu prawdziwości części zawiadomienia H. D. koniecznym jest
uznanie, że przemawia to na jej korzyść i umniejsza tym samym społeczną
szkodliwość jej czynu.
Zgodnie z utrwaloną linia orzeczniczą stopień społecznej szkodliwości
czynu jest tą immanentną cechą czynu, która pozwala na odróżnienie czynów
błahych od poważnych i uznanie za przestępstwo tylko takich, które faktycznie i
realnie szkodzą określonym dobrom jednostki, bądź dobru społecznemu. Ta
zmienna cecha czynu, który formalnie wyczerpuje wszystkie znamiona danego
typu czynu zabronionego, podlega indywidualnemu stopniowaniu i w zależności
od konkretnych okoliczności podmiotowych, jak i przedmiotowych może być
bądź to znikoma, bądź nieznaczna, bądź w końcu wysoka lub nawet szczególnie
wysoka. Katalog okoliczności wyznaczających stopień społecznej szkodliwości
czynu ma charakter zamknięty i został przez ustawodawcę określony w treści
przepisu art. 115 § 2 k.k. ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13
stycznia 2005 sygn. II AKa 455/04). Dla uznania jakiegoś czynu za
~ 64 ~
przestępstwo konieczne jest wykazanie, że narusza on istotne wartości
społeczne, ale w stopniu wyższym niż znikomym (art. 1 § 2 k.k.). Postanow. SN
z dnia 27 stycznia 2009 II sygn. KK 5/09. W przedmiotowym stanie faktycznym
– ze względu na całokształt okoliczności - nie sposób natomiast uznać, iż doszło
do naruszenia istotnych wartości społecznych.
W obliczu wyżej powołanych okoliczności stwierdzić należy stanowczo,
iż analiza wymienionych w art. 115 § 2 k.k. składowych decydujących o
nasileniu stopnia społecznej szkodliwości czynu, takich jak w szczególności
rozmiar szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru i
motywacja sprawcy – prowadzi nieodmiennie do wniosku, iż determinanty owe
in concreto niniejszej sprawy, nakazują przyjąć znikomy stopień społecznej
szkodliwości czynu zabronionego, którego dopuściła się oskarżona, co eliminuje
cechę jego karygodności, stanowiącej – obok bezprawności, karalności i
zawinienia – jedną z istotowych składowych elementów struktury przestępstwa,
bez których brak jest podstaw dla pociągania sprawcy do odpowiedzialności
karnej.
Wobec powyższego Sąd uznał, iż ciężar gatunkowy czynu oskarżonej nie
jest wystarczający, by zachowanie to uznać za karygodne, a w konsekwencji
przestępne. Art. 1 § 2 k.k. stanowi bowiem, iż nie jest przestępstwem czyn
zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Dokonanie takich
ustaleń na etapie wstępnego badania aktu oskarżenia obliguje Sąd do umorzenia
postępowania.
O kosztach sądowych orzeczono w myśl dyspozycji art. 632a k.p.k.,
obciążając nimi w całości Skarb Państwa, co wynika ze szczególnych i
nawarstwionych okoliczności dotyczących wieloletniego sporu pomiędzy
stronami istniejącego, a także powyżej wskazanych okoliczności dotyczących
rozpoznawanej sprawy.
~ 65 ~
Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w części dyspozytywnej
niniejszego postanowienia.
